เจ้าสาวริมทาง
ตอนที่ 13
กลางห้องโถงบ้าน อัคริน อำนาจ พักตร์พิไล น้ำเพชร และอรอุมา ยืนมองภายในบ้านที่ถูกรื้อค้นกระจุยกระจาย ตำรวจสอบปากคำกระแต รสา และวิษณุ กระแตให้ปากคำว่าคนร้ายสวมหมวกคลุมหน้า วิษณุก็บอกว่าเขาใช้ไม้กอล์ฟฟาดด้านหลังเลยไม่เห็นหน้า กระแตนึกได้รีบบอกว่าคนร้ายลากรสาขึ้นไปข้างบนตั้งนาน รสาหน้าเสีย ทุกคนหันมามองเธอ
"ถ้าคุณลำบากใจในการเล่า เดี๋ยวไปถึงโรงพักให้การกับตำรวจสอบสวนหญิงก็ได้ครับ" ตำรวจถามอีกว่าใครเป็นเจ้าของห้อง
อัครินรับว่าเป็นห้องของเขา ตำรวจให้ตรวจสอบว่าอะไรหายไปบ้าง วิษณุอาสาเข้าไปช่วย สักพักก็ร้องเรียกอัครินมาดูถุงยางที่ฉีกซองแล้วแต่ยังไม่ได้ใช้หล่นบนเตียงนอน
อัครินอึ้งตกใจมาก รสาอ้าปากค้างไม่รู้ว่ามาได้ไง...ทุกคนจึงเข้าใจว่าเธอเสียทีคนร้ายไปแล้ว ตำรวจยังพบหมวกคลุมหน้าตกอยู่ จึงถามรสาเห็นหน้าคนร้ายไหม เธอส่ายหน้าเกรงจะรู้ว่าเป็นเผด็จ
"ดูเหมือนคนร้ายจะรู้ลู่ทางดี น่าจะมีคนชี้เป้าหรือคอยเป็นสายให้ ช่วงนี้รับคนงานใหม่บ้างหรือเปล่าครับ" ตำรวจสรุปคร่าวๆ
มิ้นกลับเข้ามาพอดี พักตร์พิไลจึงบอกว่าไม่ได้รับคนงานใหม่มีแต่คนมาอยู่ใหม่ท่าทางไม่น่าไว้วางใจ มิ้นงงถามรสาว่าเกิดอะไรขึ้น พอรู้ว่ามีขโมยขึ้นบ้านก็ตกใจ ตำรวจจึงถามว่าตอนเกิดเหตุมิ้นอยู่ที่ไหน
"หนูเพิ่งกลับมาจากที่ทำงานเนี่ย ไม่รู้เรื่องอะไรเลย"
"อยู่ที่ไหนก็เป็นสายให้โจรได้" พักตร์พิไลปักใจเช่นนั้น
มิ้นเถียงรุนแรง รสาต้องห้าม มิ้นไม่หยุดแต่พออัคริน ออกปากว่า เขารับรองว่าไม่ใช่มิ้นเธอจึงหยุดทันที รสามองหน้าอัครินที่ดูจะปกป้องมิ้นอย่างมาก พักตร์พิไลหันมาเล่นงานรสา
"แล้วตกลงไอ้โจรคนนั้นมันพาเธอขึ้นไปข้างบนทำไม ไปทำอะไรกัน"
กระแตเสริมว่าขึ้นไปตั้งนาน รสาอึกอักพูดไม่ออก น้ำเพชรตอกย้ำว่าขึ้นไปนานแบบนั้นไม่เหลืออะไรแล้ว อัคริน หน้าเสีย รสาเห็นหน้าอัครินแล้วเสียใจที่เขาไม่คิดปกป้องเธอบ้าง...พอตำรวจกลับไป อัครินกับรสาช่วยกันเก็บของในห้อง อัครินคลางแคลงใจจนต้องถาม
"ผมถามจริงๆวันนี้เกิดอะไรขึ้น"
"แล้วคุณคิดว่า...จะเกิดอะไร" รสาย้อนถามด้วยความน้อยใจ
"ผมไม่รู้ ถึงถามคุณอยู่นี่ไง โจรพาคุณขึ้นมาข้างบน แต่มันกลับไม่แตะต้องตู้เซฟเลย แล้วมัวทำอะไรกันอยู่ถึงมีซองถุงยางโดนฉีกทิ้งอยู่ในห้องนอน มัน...รังแกคุณเหรอ"
"ถึงฉันพูดอะไร มันก็คงไม่มีความหมายเพราะคุณเชื่อไปแล้วว่าอะไรมันเกิดขึ้น"
อัครินอึ้งไม่กล้าซักต่อ เห็นรสาน้ำตาคลอเดินหนีเข้าห้องน้ำไป...พอดีมิ้นมาเคาะประตูขอเข้าไปหารสา อัครินเปิดให้ เข้ามา มิ้นตื่นเต้นที่เห็นห้องทั้งสวยทั้งมีกลิ่นหอมแถมแอร์เย็นฉ่ำ จึงขึ้นไปนอนบนเตียง อัครินมองอย่างเอ็นดูแล้วเก็บของต่อไป... รสาร้องไห้อยู่ในห้องน้ำด้วยความน้อยใจ เอามือปิดปากเพื่อไม่ให้เสียงสะอื้นเล็ดลอดออกไป ยิ่งเห็นเสื้อที่ขาดที่เธอเปลี่ยนทิ้งอยู่ในห้องน้ำก็ยิ่งเจ็บใจเสียใจจนรู้สึกวิงเวียน ซวนเซจะล้มจึงเอามือจับขอบอ่าง แต่แล้วก็ไม่ไหวมือปัดป่ายของบนอ่างหล่นแตกกระจายบาดข้อมือ ล้มหมดสติกลางพื้นห้องน้ำ
อัครินกับมิ้นตกใจรีบกระแทกประตูเข้ามา อุ้มรสาไปนอนและทำแผลที่มือให้ พักตร์พิไลหาว่ารสาจะฆ่าตัวตายหนีเรื่องน่าอับอาย อัครินออกรับแทนว่ารสาแค่ไม่สบาย...อำนาจสงสารรสา จึงบอกให้ทุกคนแยกย้ายไปนอน อรอุมามองรสาเหยียดๆที่เรื่องแค่นี้ต้องฆ่าตัวตาย วิษณุพูดให้กำลังใจก่อนจะเดินออกไป มิ้นถามรสาอย่างสงสัย
"พี่สาจะฆ่าตัวตายจริงๆป่าวเนี่ย"
"พี่ไม่ได้จะทำอย่างนั้น พี่ไม่สบายจริงๆ" รสาส่ายหน้า
มิ้นไม่ได้ห่วงว่ารสาจะตาย แต่กลับกลัวผีมากกว่า รสาน้ำตาคลอที่ไม่มีใครเชื่อเธอ มิ้นกลับออกไป อัครินมองรสาอย่างสงสาร รสาลุกขึ้นจากเตียงจะไปนอนที่ของเธอ
"คุณจะทำอะไร แล้วทำไมไม่นอนบนเตียง" อัครินหน้านิ่ว
"อย่าเลยค่ะ เตียงคุณจะสกปรกเปล่าๆ ฉันนอนกับพื้นน่ะดีแล้ว"
"ทำไมถึงชอบดูถูกตัวเองตลอด ผมเห็นคุณเป็นห่วงคนอื่น แต่ไม่ค่อยสนใจตัวเองเลย ไม่สบายแบบนี้ก็นอนบนเตียงเถอะ จะสกปรกแค่ไหนกัน ถ้าเปื้อน พรุ่งนี้ก็เปลี่ยนผ้าปู จบเรื่อง ขึ้นมานอนสิ" อัครินดึงรสาไว้ แต่เธอสะบัดออก
รสาส่ายหน้าและพูดตอกย้ำ "ไม่เป็นไรค่ะ ขอโทษนะคะ ที่ทำให้คุณยุ่งยากทุกเรื่อง ทั้งๆที่เรา...ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลย แต่ฉันก็ทำให้คุณลำบากใจอยู่เรื่อย"
"ทำไมคุณต้องคอยย้ำตลอดว่าระหว่างเราคืองานล้วนๆ... ผมก็อยากรู้สึกแบบนั้น ว่าเรา...ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลย" อัครินโกรธเดินออกจากห้องไป รสาฟุบหน้าร้องไห้น้อยใจสุดๆ
ooooooo
กลัวความผิดเพราะรสาเห็นหน้า เผด็จกลับมาขโมยของมีค่าของสมรเพื่อหลบหนีไป...ที่ฟิตเนส
ชิดใจกับอ้อยทิพย์เอาข่าวรสาฆ่าตัวตายหนีเรื่องอับอายมาพูดทั่ว ยงยุทธคอยปลอบใจรสา ถามด้วยความสงสัย "แล้วทำไมไม่บอกความจริงให้คุณอัครินรู้ล่ะ"
"คนเราลองระแวงกัน พูดไปก็มีแต่จะหาว่าแก้ตัว ถ้าเขามั่นใจในตัวสาจริง คงไม่ถามให้สาเสียใจหรอก"
ยงยุทธแกล้งแซวว่ารสาเป็นคุณนายน้อยใจ เขาเชื่อว่ารสาบริสุทธิ์แต่น้อยใจอัคริน...มิ้นทำตัวยั่วยวนอัครินจนอรอุมาสังเกตเห็น มาคุยกับพักตร์พิไล แต่กลับโดนย้อนถามว่าเพิ่งรู้หรือ
"เชื้อมันทิ้งแถวที่ไหน อาจจะแรงกว่าแม่พี่สาวด้วยซ้ำ" พักตร์พิไลยิ้มเยาะ
"แล้วคุณแม่ไม่คิดจัดการอะไรเหรอคะ"
"จะต้องจัดการอะไร ปล่อยให้พี่น้องมันกัดกันเองสิ เราจะไปเปลืองแรงเหนื่อยทำไม"
อรอุมายิ้ม เข้าใจความหมายของพักตร์พิไลแล้ว...มิ้น ออดอ้อนขออนุญาตอัครินให้เธอได้ฝึกเป็นเทรนเนอร์อย่างรสา ยงยุทธฝึกซ้อมให้มิ้น ซึ่งมิ้นก็หัวไวไม่นานก็เต้นได้คล่อง อ้อยทิพย์มาเห็นถามเสียงขุ่น "เธอมาทำอะไรที่นี่ นังตัวแสบ"
ยงยุทธกับมิ้นเต้นหมุนตัวมาทางอ้อยทิพย์ ยงยุทธผายมือไปทางมิ้น "ขอต้อนรับว่าที่เทรนเนอร์คนใหม่ล่าสุด แห่งเอ็มฟิตเนส"
มิ้นรีบฝากเนื้อฝากตัว อ้อยร้องลั่น "อ๊าย...แกมาเป็นเทรนเนอร์ได้ไงเนี่ย"
ยงยุทธกับมิ้นแกล้งเต้นท่าบ๊อกซิ่ง ปล่อยหมัดใส่
อ้อยทิพย์จนต้องวิ่งหนีไป...ในห้องประชุม วิษณุเปิดแชมเปญฉลองความสำเร็จที่ลูกค้าต่างชาติยอมเซ็นสัญญา และข่าวที่ลงตามหน้าหนังสือพิมพ์กลับลงว่าเป็นเพราะวิษณุงานถึงสำเร็จ อัครินรู้สึกเสียหน้าเพราะเป็นแผนงานของเขาแท้ๆ ชิดใจแสดงความยินดีออกนอกหน้า
"ในปีนี้ นอกจากเอ็มฟิตเนสจะเปิดสาขาใหม่ที่สิงคโปร์ ยังจะขยายอีกสิบห้าแห่งทั่วโลก ภายใต้การนำทีมของคุณวิษณุของเรา"...พนักงานปรบมือให้
"คุณปู่กับคุณแม่เลือกคนดูแลโปรเจกต์ได้ไม่ผิดจริงๆ แบบนี้เขาเรียกผลงานเข้าตากรรมการเต็มๆ" อรอุมายกนิ้วโป้งให้
รสามองอัครินอย่างรู้สึกเห็นใจ...น้ำเพชรชงกาแฟมาให้อัครินที่ห้องทำงาน พูดให้อัครินยิ่งเครียดว่าวิษณุกร่างไม่เห็นหัวเขา เท่ากับประกาศตัวเป็นศัตรู จงใจเบียดเขาให้ไม่มีที่ยืน แย่งอำนาจบริหารไปทุกทีๆ อัครินยังไม่อยากมั่นใจอย่างนั้น
กลับมาบ้าน เห็นรสานั่งหวีผมไม่พูดไม่จากับเขา จึงบอกว่าตำรวจส่งข่าวมาว่าไม่นานจะได้ตัวคนร้าย รสาใจสั่นกลัวความจริงเปิดเผย รีบถามว่ารู้หรือยังว่าเป็นใคร
“ยัง ผมเข้าใจว่าเรื่องนี้ทำให้คุณไม่สบายใจ แต่เราก็ต้องยอมรับความจริง คุณน่าจะ...ไปตรวจเลือดที่คลินิกนิรนามก็ได้ เขาไม่เปิดเผยชื่อหรอก อย่างน้อยจะได้รู้ว่า...ท้องไหม”
“ถ้าคุณรังเกียจฉันมาก บอกมาตรงๆก็ได้นะคะ ฉันจะไปทันที สัญญาระหว่างเรา จบตอนนี้ก็ได้นะ” รสาขมขื่นใจมาก
“ผมไม่ได้คิดแบบนั้น ผมเป็นห่วงคุณต่างหาก ผมพยายามจะช่วยคุณนะ”
“ขอบคุณเจ้านายนะคะที่เป็นห่วงลูกจ้าง แต่ฉันดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องกลัวแทน ถึงเป็นเอดส์ ฉันก็ไม่เอาไปติดคุณแน่” รสาลงนอนหันหลังให้อัครินน้ำตาไหลพราก...
วันต่อมา วิษณุเดินมาเห็นมิ้นเต้นคู่กับยงยุทธเข้าขากันดีก็แวะชม มิ้นออกอาการยั่วยวนวิษณุ รสาผ่านมาเห็นท่าทางมิ้นก็ไม่สบายใจ วิษณุหันมาเห็นรสาก็รีบเดินมาหาเธอ ทำเป็นเศร้า
“ผมขอโทษนะครับที่วันนั้นทำไม่ดี ผมเผลอใจขาดสติมากไปสมควรแล้วที่คุณจะโกรธ”
“อย่าพูดถึงอีกเลยค่ะ เรื่องมันแล้วไปแล้ว” รสาจะเดินหนี
วิษณุรีบสัญญาว่าจะไม่ทำอีกแล้วเดินมาขวางหน้า ถามด้วยสีหน้าจริงจังว่าเธอหายดีหรือยัง รสาจึงย้ำว่าเธอไม่เคยคิดฆ่าตัวตาย
“ดีแล้วครับ ไม่ว่าคุณจะโดนอะไรเลวร้ายแค่ไหน ผมก็ยังรู้สึกดีกับคุณเสมอ ไม่รู้เจ้ารินจะรู้สึกแบบผมรึเปล่า”
รสาเหมือนถูกจี้ใจดำรีบเดินหนีไป วิษณุมองตามด้วยสายตาเคียดแค้น...
แล้วมิ้นก็มาเต้นโชว์ให้อัครินกับรสาดู ว่าเธอสามารถเป็นเทรนเนอร์ได้ อัครินชมว่าหัวไวจริงๆและเต้นได้ดี มิ้นยั่วว่า “มาลงคอร์สส่วนตัวกับมิ้นสิคะ แต่ห้ามจีบน้า ถ้าจีบจะโดนท่า”
มิ้นทำท่าบ๊อกซิ่งใส่ อัครินยิ้มอย่างเอ็นดู รสาเห็นแล้วไม่สบายใจ พลันมีเสี่ยเดินเข้ามาขอสมัครเข้าคอร์สเทรนเนอร์
มิ้น...อัครินเห็นท่าทางรสาหงุดหงิดจึงถามว่าเป็นอะไร รสา
หันมาถามเขาว่า “แค่สงสัย เมื่อก่อนคุณไม่ชอบมิ้นเลย ทำไมเดี๋ยวนี้เปลี่ยนเป็นตรงกันข้าม เข้าข้างปกป้องทุกอย่าง”
“ผมยอมรับ เมื่อก่อนเคยมองมิ้นในแง่ลบ แต่พอได้รู้จักจริงๆมิ้นก็เป็นแค่เด็กคนนึง ไม่มีพิษมีภัยอะไร แล้วทำไมผมต้องร้ายด้วย ไม่ชอบหรือไงที่ผมดีกับน้องสาวคุณ”
“ขอบคุณมาก...พี่ชายใจดี” รสาประชด
อัครินเข้าใจว่าเพราะเรื่องที่รสาเจอมาทำให้อารมณ์ไม่ดีชอบดุมิ้น อัครินว่าเธอเปลี่ยนไปมาก มีแต่อมทุกข์ ขี้โมโห ให้ เอาอย่างมิ้นที่ดูสนุกสนานบ้าง รสาเจ็บปวดที่ใจจนบอกไม่ถูก...
และในคืนนั้น ให้เผอิญวิษณุเกิดหิวจึงเข้ามาในครัวกลางดึก พอเปิดไฟก็ตกใจเพราะมิ้นอยู่ในชุดเสื้อกล้ามกางเกง
ขาสั้น กำลังแอบต้มมาม่าอยู่ พอมิ้นเห็นวิษณุมาจึงชวนทานด้วยกัน วิษณุอดชำเลืองมองรูปร่างมิ้นไม่ได้ เขารับคำชวน ทั้งสองจึงซดมาม่าชามเดียวกันอย่างใกล้ชิด อรอุมาโผล่มา โกรธจัดเข้าใจว่าสองคนทำอะไรกัน เข้าไปคว่ำชามมาม่าแล้วเอ็ดตะโรจะตบตีมิ้น
รสากับอัครินได้ยินเสียงรีบวิ่งลงมาดู อรอุมาจึงด่ากราด “ดูแลน้องสาวเธอให้ดีๆหน่อยนะ ไม่ใช่ชวนสามีชาวบ้านมานั่งกินมาม่าดึกๆดื่นๆ วันหลังได้ขึ้นไปกินบนเตียงกันแน่”
รสาหน้าชา วิษณุรีบแก้ตัวให้ก่อนจะขึ้นห้อง “ไม่มีอะไรหรอกคุณสา อรเขาคิดมากไป”
มิ้นวิ่งหนีกลับห้องไปแล้ว รสาจะตามไปถาม อัครินบอกไว้ถามพรุ่งนี้ดีกว่า แต่รสาไม่ยอม “คุณไปนอนเถอะ คืนนี้ฉันจะนอนกับมิ้น”
“เดี๋ยวคุณปู่ คุณแม่รู้ ท่านจะคิดไง เสียแผนหมด”
“ก็คุณเองไม่ใช่เหรอที่บอกฉันให้เอาอย่างมิ้น ฉันก็อยากไปคุยกับมิ้นบ้างสิว่าจะให้พี่เอาอย่างยังไง” รสาประชดแล้วจะเดินไป
อัครินฉุดไว้แล้วถามว่าจะกลับห้องหรือจะให้อุ้มไป รสาสะบัดมือ อัครินจึงอุ้มเธอไป รสาร้องให้ปล่อย “นายจ้างที่ไหนมาอุ้มลูกจ้างแบบนี้ เดี๋ยวก็ฟ้องกรมแรงงานหรอก”
รสากระฟัดกระเฟียด อัครินยิ้มที่ยั่วรสาได้
ooooooo
โฆษณาที่ยิ่งรวยคิดขึ้นมาใหม่ เพื่อรับกับสาขาที่สิงคโปร์ และจะฉายไปทุกสาขาทั่วโลก เขาต้องการคนเต้นเป็นทีมห้าคน เอาแบบอลังการ วิษณุบอกว่าในฟิตเนสของเรา ที่เต้นเข้าขั้นมีอยู่สี่คน คือรสา ยงยุทธ ชิดใจ และอ้อยทิพย์เท่านั้น อัครินจึงเสนออีกคนที่ทุกคนคาดไม่ถึง คือมิ้น วิษณุจะแย้งว่ามิ้นยังมือใหม่ แต่ยิ่งรวยเห็นด้วยกับอัคริน
รสายินดีฝึกซ้อมให้มิ้นอย่างจริงใจที่ได้ถ่ายโฆษณาด้วย แต่ชิดใจกับอ้อยทิพย์ไม่พอใจ จึงกลั่นแกล้งตลอดเวลาระหว่างฝึกซ้อม มิ้นก็ไม่ลดละที่จะโต้กลับ...น้ำเพชรพูดกับอัครินว่า
“โฆษณาอาจออกมาดี แต่ตัวรสาอาจออกมาเน่าก็ได้ โดนปู้ยี่ปู้ยำขนาดนั้น ยังจะเอามาถ่ายโฆษณาอีกเหรอคะริน”
“น้อยๆหน่อยเพชร ยังไงเขาก็เป็นเมียผม” อัครินไม่พอใจคำพูดน้ำเพชร
น้ำเพชรโกรธร้องกรี๊ดออกมา ทีมที่เต้นอยู่หยุดชะงัก มิ้นกระซิบถามยงยุทธว่าน้ำเพชรเป็นอะไร ยงยุทธตอบยิ้มๆว่า ผีเข้าเป็นชะนีเรียกหาผัว...อัครินรำคาญเดินหนี น้ำเพชรเดินตามมาเอาเรื่อง “เดี๋ยวก่อนค่ะริน เราต้องพูดกันให้รู้เรื่อง เพชรทนไม่ไหวแล้วนะ”
อัครินหันมารอฟัง น้ำเพชรใส่ไฟ “ถึงขนาดนี้แล้ว คุณยังยกย่องแม่รสาหมดสภาพนั่นอยู่อีกเหรอ แล้วเพชรล่ะ คุณเคยสนใจบ้างมั้ย ฉันก็เมียคุณคนนึงนะ”
“อย่ามาหาเรื่องกันดีกว่าน้ำเพชร ระหว่างเราเป็นแค่เพื่อน เป็นคนรู้ใจ ก็ตกลงกันแต่แรกแล้ว เคยพูดกันหลายหนแล้วด้วย ทำไมวันนี้ไม่ยอมเข้าใจอีกแล้ว มันอะไรนักหนา”
“เพชรน้อยใจคุณมากรู้มั้ย ทำดีเท่าไรคุณก็ไม่เคยเห็นค่า”
“ถ้าคุณคิดแบบนี้นะ อย่ามาเสียเวลากับผมดีกว่า เพราะยังไงผมก็ไม่เคยคิดรักใคร”
น้ำเพชรเสียใจเจ็บช้ำจนทุบตีอัคริน เขารวบมือเธอบอกให้หยุดบ้าเสียที น้ำเพชรสะบัดออกวิ่งร้องไห้ออกไป อัครินส่ายหน้าอย่างเบื่อหน่าย...น้ำเพชรเดินหงุดหงิดมาชนกับมิ้นซึ่งถือ ถ้วยกาแฟอยู่ กาแฟหกราดเสื้อผ้าเธอก็กราดเกรี้ยวหาว่ามิ้นแกล้ง ดีที่อัครินเดินตามมา
“เด็กเขาไม่ได้ตั้งใจหรอก ผมเดินตามคุณมา ผมก็เห็นอยู่”
“อย่านึกว่ามีรินให้ท้ายแล้วจะอยู่ได้ ฉันจัดการแกแน่ นังเด็กตัวแสบ” น้ำเพชรสะกดกลั้นอารมณ์กระซิบบอกมิ้นแล้วหันมามองอัครินอย่างน้อยใจระคน เสียใจ...
พลาดจากรสา วิษณุหันมาหมายตากับมิ้น เขาให้เธอมากินมาม่าต้มในห้องทำงานของเขา “พี่รู้ไงว่ามิ้นต้องเหนื่อย เลยเตรียมบะหมี่ของโปรดไว้ให้ แล้วก็ต้องมาแอบกินในห้องพี่ แอบกินแบบนี้ถึงอร่อยใช่มั้ย”
“รู้ใจมิ้นจริงๆเลยพี่ณุเนี่ย ว่าแต่มิ้นยังงงๆอยู่เลยนะ ว่าเขาเลือกมิ้นมาถ่ายโฆษณาได้ไง”
วิษณุสวมรอยว่าเขาเป็นคนเสนอเธอทั้งที่อัครินแย้ง มิ้นหลงดีใจ วิษณุขอสิ่งตอบแทน เขาเข้ากอดและจูบมิ้น มิ้นผลักไสพอเป็นพิธีแล้วถามตรงๆว่า ถ้าเธอยอมเป็นเมียจะเลิกกับอรอุมาไหม วิษณุชะงัก “เลิกได้ที่ไหนเล่า”
มิ้นผละออกแล้วบอกว่า เลิกไม่ได้ก็ไม่เล่นด้วย เธอวิ่งออกไป วิษณุมองตามสีหน้าผิดหวัง แต่ยังไม่ละความต้องการ...
ถึงวันถ่ายโฆษณา ทุกคนอยู่ในชุดออกกำลังกายดูสวยงาม รสาดูสวยเด่นกว่าใคร ชิดใจกับอ้อยทิพย์หมั่นไส้ พยายามจะแกล้งให้มิ้นกับรสาพลาด แต่ยงยุทธคอยช่วย ทุกอย่างจึงผ่านไปได้ด้วยดี...รสานั่งพักเหนื่อย อัครินเอาน้ำมาให้ขอบคุณที่ตั้งใจทำงาน
และถามว่าเหนื่อยไหม
“ไม่ค่ะ สนุกดี ได้คลายเครียดด้วย ท่าทางมิ้นจะสนุกที่สุด เห็นน้องสนุกสาก็พลอยมีความสุขไปด้วย”
“ท่าทางคุณจะรักมิ้นมาก ดีแล้วที่เอามาอยู่บ้านเรา ไม่งั้นเสร็จพ่อเลี้ยงจอมหื่นแน่”
รสาสะกิดใจถามอัครินถึงความคืบหน้าของตำรวจ อัคริน ตอบว่ากำลังพิสูจน์ลายนิ้วมือที่ซองถุงยาง รสาจึงถามด้วยความน้อยใจ “ดูคุณเอาใจใส่เรื่องนี้เหลือเกินนะ อยากพิสูจน์อะไรกันแน่ บอกตรงๆนะ ถึงฉันโดนปู้ยี่ปู้ยำขนาดไหน คุณก็ไม่เห็นต้องสนใจเลย คุณไม่ใช่สามีฉัน แล้วฉันก็ไม่ใช่ภรรยาคุณด้วย เดือดเนื้อร้อนใจไปทำไม”
“อีกแล้ว ย้ำแบบนี้อีกแล้ว คอยพูดย้ำตลอด เครียดมากๆระวังเถอะ” อัครินเซ็ง
รสาถามว่าให้ระวังอะไร อัครินพูดว่ารอยตีนกาจะขึ้นหน้า รสารีบลุกไปมองกระจกแล้วค้อนให้เขาเพราะยังไม่มี อัครินหัวเราะอย่างเอ็นดู...
โฆษณาที่ทำออกมาถูกฉายออกจอทีวี มิ้นตื่นเต้นเมื่อเห็นตัวเองในทีวี เสี่ยชูลูกค้าเก่าปรี่มาสมัครเป็นลูกค้ามิ้น น้ำเพชรยังคงเกาะแขนอัครินต้อนรับลูกค้าที่มากันเต็ม จนมิ้นแปลกใจถามยงยุทธว่าน้ำเพชรเป็นใคร ยงยุทธจึงเล่าให้ฟังหมดเปลือก มิ้นถึงว่าทำไมน้ำ
เพชรคอยหาเรื่องเธอ ยงยุทธกับมิ้นจึงวางแผนแกล้งน้ำเพชรด้วยการเอากระดาษไปติดหลังน้ำเพชร ข้อความว่า...หนูชอบแย่งผัวชาวบ้านค่ะ...ผู้คนที่เดินมาเห็นหัวเราะกันคิก คัก อัครินรู้สึกแปลกใจจึงให้น้ำเพชรหันหลังมา พอเห็นก็ดึงออกให้ น้ำเพชรโกรธแค้นมาก รู้ว่าเป็นฝีมือมิ้น จึงตามมาที่ห้องแต่งตัว มิ้นยืนอยู่หน้าล็อกเกอร์ น้ำเพชรจิกหัวมิ้นหันมาแล้วปากระดาษใส่หน้า
มิ้นร้องลั่นว่าเธอไม่ได้ติด น้ำเพชรถามว่ารู้ได้อย่างไรว่าเรื่องอะไร มิ้นจนแต้มจึงร้องให้คนช่วย น้ำเพชรกระหน่ำตบแล้วบีบคอมิ้นอย่างสุดแรง พลันรสาเข้ามากระชากน้ำเพชรสุดแรงดันไปกระแทกฝาแล้วล้มกลิ้งไป รสาหันมาดูมิ้นด้วยความห่วงใย มิ้นไอหายใจเข้า
ปอดหน้าซีด
“คิดมาช่วยน้องเหรอ แกตายทั้งคู่แน่” น้ำเพชรกลับมาจิกรสาแล้วตบฉาดใหญ่
รสาลุกขึ้นสู้ ตบน้ำเพชรอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน จนน้ำเพชรสู้ไม่ได้...ชิดใจกับอ้อยทิพย์วิ่งมาดู ตกตะลึงไม่เคยเห็นรสาดุร้ายแบบนี้ รสาบีบคอน้ำเพชรแล้วพูดใส่หน้าที่ประชิด “อยากทำอะไรมาทำกับฉัน แต่อย่าแตะต้องน้องฉันเด็ดขาด...”
น้ำเพชรช็อกตัวสั่น รีบหนีมาฟ้องอัครินและเธอจะแจ้งความ แต่พออัครินบอกว่าน้ำเพชรไปตบมิ้นก่อน น้ำเพชรชักสีหน้า “แหม ปกป้องทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะ จะทำตัวเป็นพระยาเทครัวเอาทั้งพี่ทั้งน้องล่ะสิ อย่านึกว่าเพชรไม่รู้นะ”...อัครินโกรธมาก
ooooooo
