เจ้าสาวริมทาง
ตอนที่ 12
ชั่วโมงนี้เป็นเวลาที่รสาฝึกโยคะให้น้ำเพชร โดยยงยุทธขอร่วมฝึกด้วย ไม่วายถูกน้ำเพชรคอยพูดจากระทบกระเทียบ ดีที่มียงยุทธคอยเถียงแทน พอฝึกเสร็จ รสาเดินเข้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ซึ่งชิดใจกับอ้อยทิพย์ยืนอยู่หน้าล็อกเกอร์ น้ำเพชรเดินตามรสามาแล้วพูดขู่ให้กลัว
"ตราบใดที่เธอยังอยู่กับอัคริน ก็จะโดนแบบนี้ไปเรื่อยๆ ขนาดฉันว่าห่างเขาแล้ว วันดีคืนดียังโดนเล่นเลย" น้ำเพชรพูดไปปรายตามองชิดใจกับอ้อยทิพย์
"ใครทำอะไรไว้ บาปกรรมก็ตามทันเองแหละค่ะ" รสาพูดเหมือนปลง
ชิดใจเดินเฉียดมาพูดใกล้ๆรสาว่า คราวต่อไประวังคนที่ทำจะเล่นหนักกว่าเก่า แล้วเหลือบมองน้ำเพชรบ้าง รสาถอนใจไม่รู้ว่าใครในสามคนนี้ที่เป็นคนทำร้ายเธอ...
ความเจ็บใจทำให้ชิดใจหันมาทางวิษณุ ทั้งที่ไม่ได้รักแค่ต้องการทำร้ายอัครินให้รู้สึกเจ็บบ้าง จึงยอมทอดกายให้วิษณุและรวมหัวกันโค่นอัคริน วิษณุถามชิดใจตรงๆว่า ที่รสาโดนสาดน้ำกรดเป็นฝีมือเธอหรือเปล่า ชิดใจตอบเยาะๆว่าถ้าเป็นเธอไม่พลาดแบบนี้แน่
"นายรินดูเป็นห่วงรสามาก ไม่เคยเห็นทำกับใครอย่างนี้ สงสัยไอ้เสือตัวนี้กำลังจะมีความรักจริงๆเข้าแล้วมั้ง"
ชิดใจส่ายหน้า "คนอย่างอัครินไม่ใจอ่อนกับใครง่ายๆ พอเขารู้ตัวว่าใกล้ใครมากเกินไปก็รีบชิ่งออกห่างแล้ว เขาฉลาดทั้งเรื่องรักและเรื่องงาน"
"ขอให้จริงเพราะถึงมันไม่ชิ่ง เราก็ต้องทำให้มันเลิกกับรสาให้ได้"
ชิดใจรู้ว่าวิษณุกลัวกิจการเป็นของอัครินแล้วตัวเองเป็นแค่ลูกน้อง วิษณุเองก็รู้ทันว่าชิดใจกลายเป็นอดีตกิ๊กที่ตกกระป๋อง ทั้งสองจึงร่วมมือกัน ชิดใจยังหวั่นว่าวิษณุจะสู้อัครินได้ไหม
แม้เป็นเสือผู้หญิงแต่พอเข้าตาจนก็ต้องหาคนปรึกษา อัครินถามยิ่งรวยว่าเคยไหมที่เราต้องห้ามความรู้สึกแต่มันก็ยิ่งเกิด ใจหนึ่งอยากถอยแต่อีกใจอยากลุย ยิ่งรวยทำท่านึกแล้วแนะนำให้อัครินถอยห่างออกมา แล้วคิดทบทวนสิบแปดตลบ ถามตัวเองให้แน่ใจว่าต้องการอย่างไร...อัครินครุ่นคิด แต่คืนนี้ เขาต้องไปฉลองวันเกิดกับชิดใจเพราะไม่อยากทำร้ายจิตใจเธอ เขาให้สร้อยเงินพร้อมจี้เพชรเป็นของขวัญ ชิดใจขอให้เขาใส่ให้ เธอก็หอมแก้มเป็นการขอบคุณ และขอให้เขาอยู่กับเธอทั้งคืน แต่อัครินอยากกลับบ้านมากกว่า ชิดใจถาม "รักรสาแล้วใช่ไหมคะ"
"พูดอะไร..." อัครินอึ้ง
"แล้วเจ้าชู้ตัวพ่อก็หลงรักจนได้ คิดเหรอคะว่าจะอยู่กันได้ ผู้หญิงคนนั้นไม่มีค่าพอ"
"อย่าเอารสามาเกี่ยว"
"แล้วคุณจะเสียใจที่เลือกเขา แทนจะเป็นชิดใจ"
"ตอนนี้คุณก็คบกับนายณุแล้ว ยังจะอยากให้ผมเลือกอีกเหรอ"
ชิดใจตกใจที่อัครินรู้ อัครินสบตาเธอแล้วพูดว่าอย่าคิดว่าเขาโง่ และเตือนว่าวิษณุไม่ซื่ออย่างที่เธอคิด ชิดใจโทษว่าเขาเป็นคนบีบให้เธอต้องเลือกวิษณุและคนอย่างเธอไม่มีวันเสียใจ
ooooooo
วันต่อมา ชิดใจเดินยิ้มเข้ามาที่ทำงาน อ้อยทิพย์ วิ่งหน้าตื่นมาบอกว่าเกิดเรื่องใหญ่แล้ว ชิดใจเริ่มรู้สึกว่าถูกคนมองและซุบซิบกันแปลกๆ อ้อยทิพย์จึงบอกว่า มีคนเอาภาพชิดใจโอบกอดและหอมอัครินมาติดไว้ทั่วบริษัท เสียงนินทาดังเข้าหูว่าสมภารกินไก่วัด แต่อีกคน พูดว่าไก่วัดอยากกินสมภารมากกว่า ชิดใจรู้สึกอับอายเพราะเธอเป็นผู้จัดการมาถูกลูกน้องนินทา
ยงยุทธเอาใบปลิวมาให้รสาดู เธออึ้งทำอะไรไม่ถูก ชิดใจ เข้าพบอัคริน ร้องไห้โทษว่าเป็นฝีมือน้ำเพชร แต่น้ำเพชรกลับโต้ว่า ชิดใจตั้งใจทำเองเพื่อประกาศตัว อัครินทนไม่ไหวให้ทั้งสองออกไปทะเลาะกันข้างนอก อรอุมาสวนเข้ามาตำหนิอัครินว่าทำตัวแบบนี้แล้วจะปกครองลูกน้องได้อย่างไร อัครินเอามือกุมหัว ครุ่นคิดว่าเขาต้องทำอะไรสักอย่าง...
คืนนั้น อัครินเห็นรสานั่งหวีผมไม่พูดจากับเขาจึงถามว่ารู้เรื่องที่เกิดขึ้นแล้วใช่ไหม รสาตอบเรียบๆว่าพอรู้บ้าง อัครินสงสัยไม่รู้สึกอะไรเลยหรือ
"จะให้รู้สึกอะไรล่ะคะ ฉันเป็นแค่ลูกจ้าง นายจ้างจะไปทำอะไร ลูกจ้างอย่างฉันไม่มีสิทธิ์ไปคิดไปรู้สึกอะไรหรอกค่ะ แล้วฉันไม่ได้รับจ้างมารู้สึกกับใคร"
อัครินน้อยใจ "ผมอาจจะผิดเองที่จ้างคนไม่มีความรู้สึกมาอยู่ด้วย"
"คุณจ้างได้แค่ตัวฉัน แต่ใจฉัน ความรู้สึกฉัน ใครก็จ้างไม่ได้" รสาเสียงสั่น
"ก็ดี ผมจะได้รู้ ต่อไปผมอยากทำอะไรก็จะได้ทำ เพราะระหว่างเรา ไม่มีความรู้สึกให้กัน ทุกอย่างเป็นเรื่องงาน...ดีมั้ย" อัครินพูดไม่มองหน้ารสา แล้วลุกออกจากห้องไป รสาน้ำตาร่วง
อัครินออกมาเดินริมสระน้ำ เจออำนาจนั่งเครียดอยู่ เขาจึงเข้ามาขอโทษ อำนาจถอนใจ
"ขอโทษตัวเองก่อนเถอะ การเป็นผู้บริหาร ไม่ใช่ว่าเป็นเจ้าของเป็นลูกหลานที่ใหญ่ขึ้นมาได้เพราะนามสกุล แล้วจะบริหารงานให้ลูกน้อง ให้คนทั่วไปนับถือยกย่อง แต่มันต้องมาจากคุณธรรม จากความประพฤติของตัวเอง คนถึงจะให้เกียรติอย่างจริงใจ" อำนาจยังสอนอีกว่าคนเราทำผิดแล้วต้องแก้ไข
อัครินครุ่นคิด...แล้วตัดสินใจยื่นใบลาพักร้อนเจ็ดวัน สร้างความแปลกใจให้กับทุกคน แม้แต่รสาก็ไม่รู้ว่าอัครินไปไหน วิษณุดีใจรีบขออรอุมาเรียกประชุมเรื่องผู้ถือหุ้นคนใหม่ อรอุมาเห็นดีเหมือนกัน ให้วิษณุดำเนินงานนี้เพื่อแสดงฝีมือไปเลย รสากับยงยุทธได้รับมอบหมายเรื่องคิดการแสดงท่าเต้นใหม่ๆไว้โชว์ลูกค้าต่างชาติ อ้อยทิพย์ออกอาการอิจฉา...
ตลอดเวลา รสาพยายามคิดว่าอัครินไปไหน พักตร์พิไลก็ด่าว่าหาว่าเธอเป็นเมียไม่เอาไหน ที่ไม่รู้ว่าสามีไปไหน วิษณุมักจะเข้ามาพูดจาให้เธอเข้าใจว่าอัครินไปกับหญิงอื่น และพูดจาเกี้ยวพาราสี พอดีอรอุมาเข้ามา รสาจึงเลี่ยงหนี วิษณุรีบประจบเอาใจอรอุมาชวนขึ้นห้อง...คืนนั้นรสาคิดถึงอัครินและรอคอยเขาติดต่อกลับมา แต่กลับเป็นยงยุทธโทร.มาคุยกลางดึก
"รู้หรอกน่าว่ายังนอนไม่หลับ ผัว เอ๊ย สามีหายแบบเนี้ย นี่ญาญ่ายังคิดงานไม่ออกเลย สงสัยจุกข้าวเหนียวที่ร้านลาบเป็ดจนสมองตัน"
รสาได้ยินนึกอะไรออกมาได้...วันรุ่งขึ้น รสาจับยงยุทธแต่งตัวชุดรำเซิ้ง และอธิบายว่าเธอจะเอารำเซิ้งรวมกับแอโรบิกยงยุทธถาม "งั้นก็เป็น เต้นเซิ้งเชิงแอโรบิก"
"ถูกต้องแล้วค่ะ"
"ว้าว งั้น...ขอเรียกการเต้นนี้ว่าอีสานซู่ซ่าส์ก็แล้วกันนะ"
ทั้งสองตกลงกันว่าจะปิดเป็นความลับให้ทุกคนเซอร์ไพรส์วันงาน จึงต้องออกไปหาที่ซ้อมเต้นกัน...อัครินไม่ได้ไปพักร้อนที่ไหน เขาซุ่มคิดแผนงานการร่วมสาขากับต่างชาติ ฉะนั้นเขาจึงคิดจะไปพักที่สโมสรลมหวนของอำนาจ พอไปถึงเจออำนาจกำลังคุมช่างทาสีอยู่
"อ้าว...ทำไมโผล่มาได้ หายไปไหนตั้งหลายวัน แม่เราเขาจะแจ้งสาบสูญแล้ว"
"ผมอยากพักเงียบๆครับ...คุณปู่ให้ช่างมาทำอะไรเหรอครับ"
อำนาจบอกว่ากำลังให้ช่างทาสีห้องนอนให้ใหม่ แล้วย้อนถามว่าจะมานอนที่นี่หรือ อัครินพยักหน้า แต่คงต้องหาที่ใหม่แล้ว...อัครินขับรถออกไป พอดีเห็นรสานั่งแท็กซี่สวนเข้ามา เขาทั้งดีใจและสงสัยว่ามาทำไม จึงวกกลับมาซุ่มดู เห็นรสาฝึกซ้อมยงยุทธกับพรรคพวกอำนาจเต้นเซิ้งเชิงแอโรบิก สร้างความสนุกสนานให้พวกอำนาจ อัครินเห็นแล้วอดยิ้มภูมิใจไม่ได้
วิษณุเห็นรสากับยงยุทธหายไปทั้งวันก็เกรงว่าการคิดท่าเต้นโชว์จะไม่ทัน จึงให้ชิดใจสั่งอ้อยทิพย์คิดไว้บ้าง...น้ำเพชรน้อยใจอัครินจึงหนีไปเที่ยว ญี่ปุ่น กลับมารู้ข่าวในบริษัทก็รีบฟ้องอัครินว่าวิษณุทำตัวเป็นพ่องานแทนเขา อัครินไม่ว่าอะไรเพราะเขาคิดแผนงานเสร็จแล้ว
รสากับยงยุทธกลับเข้าที่ทำงาน โดนชิดใจลงโทษหาว่าหนีงานไปทั้งวัน รสาไม่อยากแก้ตัวไม่ต้องการให้รู้ว่าเธอไปซ้อมท่าเต้นใหม่ จึงยอมให้ชิดใจลงโทษด้วยการทำความสะอาดฟิตเนส...วันต่อๆมา รสาจึงใช้เวลาเลิกงานซ้อมเต้นที่สโมสรลมหวนพร้อมแดนเซอร์อีกสามคน อัครินมาเฝ้าดูเอาใจช่วย เผอิญรสาเดินมาที่สนามเห็นเขายืนอยู่ก็ตกใจ อัครินดีใจโผกอดรสาจนเธอไม่ทันตั้งตัว เขาทั้งกอดและหอมเธอด้วยความคิดถึง และลืมตัวพร่ำพูด "ผมคิดถึงคุณ"
"รู้ไหมฉันห่วงคุณแค่ไหน" รสาพูดด้วยความจริงใจ
"คุณเป็นห่วงผมด้วยเหรอ" อัครินมองหน้ารสาอย่างค้นหา
รสานึกได้ผลักเขาออก "ฉัน...หมายถึงห่วงงาน คุณไม่อยู่ ที่บริษัทไม่เหมือนเดิมเลย"
อัครินแปลกใจว่าวิษณุทำงานไม่ดีหรือ รสายิ้มๆขอให้เขากลับมาทำงานดีกว่า...ไม่ทันไรวิษณุก็วางอำนาจไล่ผู้จัดการ แผนกออกฐานสั่งของผิดสเปก พนักงานมาสายก็ตัดเงินเดือน อัครินเดินเข้ามายืนมอง วิษณุหันมาเห็นชะงักนิดหนึ่งก่อนจะทัก
"พักร้อนไม่ใช่เหรอ โผล่มาที่นี่ได้ไง มานานยัง"
"นานพอที่จะเห็นนายพูดกับพนักงานแบบนั้น"
"แบบไหนวะ ผู้บริหารก็ต้องเฉียบขาดแบบนี้" วิษณุหน้าเสีย
อัครินจึงให้ไปคุยกันที่ห้องทำงาน...อรอุมามานั่งข้างวิษณุ ฟังอัครินชี้แนะถึงการบริหาร "การบริหารงานต้องเข้าใจลูกน้อง ต้องมีจิตวิทยาการพูด ไม่ใช่ดุด่า ฉันได้ข่าวว่านายไล่ผู้จัดการแผนกเครื่องออกกำลังออกทำไมไม่ถามฉันก่อน"
วิษณุเสียงเครียดว่าเขามีวิธีบริหารของเขา ผู้บริหารต้องเด็ดขาด อรอุมาช่วยพูดว่าผู้จัดการโกงเห็นๆ อัครินอธิบายว่าถึงอย่างไรก็ต้องเรียกมาสอบสวนก่อน ให้เค้ามีโอกาสชี้แจง วิษณุไม่พอใจลุกเดินออกไปอย่างขัดใจ อรอุมาวิ่งตามไป
อัครินส่ายหน้ากับความใจร้อนของทั้งคู่...
กลับมาร่วมโต๊ะอาหารที่บ้าน อำนาจเตือนอัครินว่าทีหลังจะหายไปไหนให้บอกแม่กับเมียไว้บ้างจะได้ไม่ต้อง เป็นห่วง อรอุมาเครียดจนรู้สึกคลื่นไส้จะอาเจียน พักตร์พิไลดีใจเข้าใจว่าอรอุมาท้อง อำนาจจึงหันมาสนใจจนลืมเรื่องงานที่อัครินจะปรึกษา ต่างพากันพาอรอุมาไปให้หมอตรวจ แต่ผลออกมาว่า อรอุมาเครียดมากเกินไปจนลำไส้บีบตัว จึงคลื่นไส้
ooooooo
ไม่ทันไร เผด็จก็ออกลาย ตบตีสมรขโมยเงินเพราะติดหนี้การพนันอีก สมรจึงพามิ้นมาขออัครินให้อยู่กับรสาด้วย พักตร์พิไลไม่ยอมให้เข้าบ้าน มิ้นดึงดันปีนข้ามรั้วจะมาเปิดประตูให้สมร กระแตเอาไม้ฟาดรังมดแดงให้ตกใส่มิ้น อำนาจได้ยินเสียงเอ็ดตะโรออกมาห้าม อัครินกับรสากลับมาพอดี อัครินให้สมรกับมิ้นมาคุยริมสระน้ำ มิ้นตื่นเต้นกับความโอ่อ่า สมรเสียงอ่อย
"แม่รู้ว่าคราวที่แล้วทำกับแกเกินไปหน่อย"
"ไม่หน่อยล่ะ ล่ามโซ่เขาเหมือนเป็นสัตว์ คุณยังมีความเป็นคนอีกรึเปล่า มีหน้ามาขอให้ช่วยอีกเหรอ" อัครินไม่พอใจ
"ก็สำนึกผิดแล้ว จะให้ทำไงอีก สา...แม่ขอร้องนะลูก เอามิ้นมาอยู่ด้วย ถ้าขืนยังอยู่ที่โน่นไอ้เด็จมันปล้ำน้องเอ็งแน่ๆ"
"ทำไมไม่คิดแก้ปัญหาเอง ต้องให้คนอื่นช่วยตลอด"
"นี่มันก็ลูกฉันทั้งนั้น พี่สบายแล้วก็ต้องช่วยน้องสิ คุณอย่าพูดดีไปเลย สินสอดฉันก็ไม่เคยได้ เหลียวแลสักนิดก็ไม่เคยมี ฉันไม่แฉเรื่องรสากับคุณ บุญเท่าไหร่แล้ว"
อัครินหน้าตึง สมรขยิบตาให้มิ้นอ้อนรสาเรียกร้องความสงสาร สมรเห็นรสายังนิ่งๆ จึงลงทุนลงจากเก้าอี้มานั่งกราบ รสาตกใจรีบดึง "แม่จ๋า อย่าทำอย่างนี้ ลุกขึ้นเถอะ"
สมรไม่ยอมจนกว่ารสาจะรับปากให้มิ้นมาอยู่ด้วย รสาหันมาสบตาอัครินที่อึ้งกับลูกเล่นของสมร...รสาจำต้องมาขออนุญาตอำนาจกับ พักตร์พิไลให้มิ้นพักอยู่ด้วยสักระยะ พักตร์พิไลไม่ยอม มีเรื่องอะไรนักหนาต้องมาอยู่ที่นี่ สมรเผลอด่าออกไป "เป็นเรื่องส่วนตัวในครอบครัวเรา คนอื่นอย่าจุ้นจ้าน สอดรู้สอดเห็นดีกว่า"
"ยังปากเก่งอยู่ แบบนี้อย่าคิดมาอยู่บ้านฉันเลย"
สมรหันมาหาอัครินให้ช่วย อัครินยกให้อำนาจเป็นคนตัดสินใจ อำนาจจึงพูดว่า ถ้ามาอยู่ชั่วคราวก็อนุญาต แต่รสาต้องคอยดูแลให้ดี มิ้นกับสมรดีใจออกนอกหน้า รสาไหว้ขอบคุณอำนาจ พักตร์พิไลขึ้นเสียงกึ่งยอมแต่ยังแย้ง "อยู่ก็ได้ แต่ไม่ใช่ที่เรือนใหญ่นี่"
สมรกับมิ้นมองหน้ากันอย่างสงสัย...กระแตพามิ้นมาที่เรือนคนใช้ มิ้นจะโวย รสากับอัครินเดินตามมา อัครินเสียงเข้ม "เป็นแค่ผู้อาศัย ได้อยู่แบบนี้ก็ดีแล้ว ถ้าไม่พอใจก็ไปอยู่ที่อื่น"
มิ้นทำหน้าจะร้องไห้ สบตาอัครินโปรยเสน่ห์สุดฤทธิ์ "หนูลำบากมา ตั้งใจจะมาขออาศัยพี่จะให้อยู่ไหน ทำอะไร หนูยอมหมดแหละ"
อัครินอึ้งนึกรู้ว่ามิ้นกำลังยั่วยวนเขา...เช้าวันใหม่ ขณะที่ อัครินนั่งดื่มกาแฟอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ริมสระ มิ้นแต่งชุดว่ายน้ำเซ็กซี่มาว่ายน้ำ แล้วนั่งขอบสระวักน้ำเล่นยั่วเขา อัครินชำเลืองมองแต่พยายามควบคุมอารมณ์ไม่ให้กระเจิง มิ้นเห็นอัครินเฉยจึงว่ายมาเกาะขอบสระแล้วขอให้เขาหยิบผ้าเช็ดตัวให้หน่อย อัครินเผลอมองเรือนร่างมิ้นขณะยื่นผ้าเช็ดตัวให้ พักตร์พิไลยืนมองอยู่ห่างๆอย่างรู้ทัน...
มิ้นได้ใจพยายามยั่วอัครินบ่อยๆเพราะรู้ว่าเขาเป็นเสือผู้หญิงมาก่อน รสาเห็นถึงกับอึ้ง แต่ไม่กล้าเอ่ยปาก เก็บความขมขื่นไว้ลำพัง...พอถึงอาหารค่ำ มิ้นได้นั่งร่วมโต๊ะด้วย วิษณุตักอาหารเอาใจอรอุมา อัครินจึงบอกรสา "ตักกับข้าวให้มิ้นหน่อยสิ เดี๋ยวก็ได้กินแต่ข้าวเปล่า"
รสารู้สึกว่าอัครินจะห่วงมิ้นเกินไป พักตร์พิไลมองอย่างสะใจ อัครินพูดกับอำนาจ "ผมว่าจะให้มิ้นไปช่วยงานที่บริษัทนะ ดีกว่าอยู่บ้านเฉยๆแบบนี้"
"ที่ฟิตเนสเหรอคะ" รสาถามทันที
อัครินตั้งใจให้อยู่ที่สำนักงานใหญ่ เพราะเห็นต้องการเด็กฝึกงาน รสาหน้าตึงแต่ต้องตามใจอัคริน อำนาจมองรสาอย่างเห็นใจ...คืนนั้น รสานอนครุ่นคิดถึงกับร้องไห้สะอื้นออกมาอัครินได้ยินรีบถาม "คุณเป็นอะไร ทำไมร้องไห้"
"ไม่มีอะไรค่ะ ขอโทษค่ะทำให้คุณตื่น"...อัครินจะลงมาหา รสารีบห้าม "คุณอย่าลงมานอนตรงนี้เลย ฉันไม่อยากอยู่ใกล้"
"ก็จะถามว่าเป็นอะไร" อัครินน้อยใจขึ้นมาทันที
"ก็บอกว่าไม่มีอะไร ฉันแค่ปวดหัวนิดหน่อย"
"ผู้หญิงนี่เข้าใจยากจริงๆ ปากบอกว่าไม่มีอะไร แต่ใจมีหรือเปล่า" อัครินล้มตัวนอนบ่น
รสาเสียใจสะอึกสะอื้นออกมาด้วยความน้อยใจ จนเขาต้องชะโงกหน้ามามองแต่ไม่ลงมา
ooooooo
วันรุ่งขึ้น อัครินพามิ้นมาทำงานที่สำนักงานใหญ่ ไม่ทันไร น้ำเพชรมาเห็นมิ้นพยายามยั่วอัครินตอนเอาเอกสารให้เซ็น จึงเกิดการทะเลาะเกือบตบตีกัน...อัครินจึงใช้มิ้นเอาเอกสารไปให้ชิดใจเซ็น ที่ฟิตเนส มิ้นเดินพรวดพราดเข้าไปวางที่โต๊ะชิดใจ ทำให้ชิดใจไม่พอใจ แต่มิ้นก็พูดไปตามประสาซื่อและไม่รู้กาลเทศะ ทำให้ ชิดใจกับอ้อยทิพย์คิดว่ามิ้นแสบไม่แพ้รสา
มิ้นถือเอกสารเดินผ่านห้องที่รสากำลังฝึกลูกค้าด้วยจังหวะเต้นแดนซ์ซ่าส์ก็ เกิดสนุกด้วย ยืนเต้นตามอย่างเมามัน ชิดใจกับอ้อยทิพย์เดินมาเจอก็ไล่ให้กลับ มิ้นเถียงฉอดๆ รสาได้ยินเสียงตกใจรีบออกมาดึงมิ้นไว้ มิ้นยังแกล้งเหยียบเท้าชิดใจและชนอ้อยทิพย์เซไป รสารีบขอโทษแล้วดึงมิ้นออกไป ชิดใจกับอ้อยทิพย์ตามมาเอาเรื่อง ยงยุทธออกมาช่วยกันไว้ รสาไล่ให้มิ้นกลับไป มิ้นแกล้งเหยียบเท้าอ้อยทิพย์ก่อนจะวิ่งไป แต่หันมาร้องบอกยงยุทธ
"ไปแล้วนะพี่สา พี่คนสวยคนนั้นด้วย วันหลังจะแวะมาเยี่ยมใหม่"
ชิดใจกับอ้อยทิพย์แค้นใจ ผิดกับยงยุทธที่รู้สึกถูกชะตาด้วย...
หลังจากตบตีสมรแล้วฉกเงินมา เผด็จยังวางแผนกับพวกอีกสองคนจะเข้าปล้นบ้านอัคริน...วันนี้สบโอกาส ทุกคนต้องออกไปทำงานแต่เช้ารวมทั้งอัครินที่ออกไปแต่เช้ามืดเพราะวันนี้ ลูกค้าต่างชาติจะมาตอนสิบโมง แต่น้ำเพชรแอบเลื่อนนัดมาเก้าโมง ไม่บอกวิษณุกับอรอุมา ทุกคนออกไปกันแล้ว รสากำลังแต่งตัวจะตามไป เผด็จกับพวกสวมหมวกคลุมหน้าบุกเข้ามาจับกระแตไว้ รสาลงมาเจอเข้าไปช่วยจึงถูกเผด็จลากตัวขึ้นชั้นบนเพื่อกวาดข้าวของ...
ขณะที่อัครินกับน้ำเพชรต้อนรับลูกค้าอยู่ที่ฟิตเนส วิษณุกับอรอุมาขับรถตามไป เผอิญวิษณุลืมเอกสารสำคัญจึงนั่งแท็กซี่กลับมาเอาให้อรอุมาขับรถล่วงหน้าไปก่อน พอมาถึง ได้ยินเสียงรสาร้องให้ช่วย จึงวิ่งขึ้นไปในห้องอัคริน รสากำลังโดนเผด็จปลุกปล้ำ รสาดึงหมวกคลุมหน้าเผด็จได้แทบช็อกเมื่อรู้ว่าเป็นเผด็จ พอดีวิษณุเอาไม้กอล์ฟมาไล่ฟาด เผด็จวิ่งหนี กระเจิงลงมาเรียกพวกให้หนี รสาตกใจโผกอดวิษณุร้องไห้โฮ วิษณุเห็นเสื้อรสาขาดก็เกิดอารมณ์
"ผมชอบคุณเหลือเกิน จนจะทนไม่ไหวแล้ว" วิษณุหน้ามืดโอบกอดรสาและระดมจูบ
รสาตกใจผลักเขาออกแล้วตบหน้าเตือนสติ "คุณณุ... รู้ตัวรึเปล่าว่าทำอะไรลงไป"
รสาวิ่งหนีออกไปจากห้อง วิษณุจับแก้มตัวเองด้วยความแค้นใจ "ทำดีด้วยเท่าไหร่ไม่เคยเห็นค่า งั้นต่อไปนี้อย่าดีกันเลย"
วิษณุไปเปิดลิ้นชักรื้อค้นจนเจอถุงยางอนามัยแล้วฉีกออกโยนทิ้งไว้บนเตียงอัคริน "ให้มันรู้ไปว่าเธอจะอยู่บ้านนี้ต่อไปได้..."
งานยังต้องดำเนินต่อไป รสาจึงรีบมาที่ฟิตเนส ยงยุทธ กำลังวุ่นวายเพราะชุดที่จะใช้ใส่โชว์ถูกอ้อยทิพย์ขโมยไปหมด รสาจึงแก้ปัญหาด้วยการให้ยงยุทธไปหาผ้าขาวม้ามาหลายๆผืน แล้วพันตัวเป็นชุดเซิ้งให้ยงยุทธกับแดนเซอร์อีกสองคนเพื่อเต้นโชว์...วิษณุมาถึงแปลกใจที่ลูกค้ามากันแล้ว อรอุมาบอกว่าไม่รู้ใครแกล้งเลื่อนนัด อัครินมาทันรับแขกไปก่อน แล้วถามว่า ทำไมหายไปนาน วิษณุบอกให้เสร็จงานก่อนแล้วจะเล่าให้ฟัง
การแสดงโชว์เริ่มขึ้นด้วยการที่รสาออกมาพูดแนะนำท่าเต้นเป็นภาษาอังกฤษ ทุกคนตกตะลึงที่รสาใช้ภาษาได้เก่ง ตามด้วยการเต้นโชว์ของยงยุทธกับแดนเซอร์ อ้อยทิพย์กับชิดใจโกรธที่รสาแก้ปัญหาเรื่องชุดได้ ลูกค้าต่างชาติพอใจกับการเต้นออกกำลังแบบนี้มาก อัครินปลื้มใจที่รสาช่วยให้งานผ่านพ้นไปด้วยดี...เสร็จงานวิษณุบอกทุกคนเรื่องบ้านถูกปล้น ทุกคนตกใจ...
ooooooo
