วัยแสบสาแหรกขาด โครงการ 2
ตอนที่ 9
ในขณะที่โมกับครูป้องกำลังคุยกันถึงการแก้ปัญหาของพีทนั้น ตากับยายก็มา พอพีทเห็นตากับยายก็วิ่งเข้าไปหาผลัดกันกอดหอมกันพัลวันโอ๋กันไม่ขาดปาก พีทฟ้องว่าเพื่อนไม่เล่นกับตน ยายโอ๋เอาใจว่า
“เพื่อนไม่เล่นเราก็ไม่ต้องเล่น เล่นกับยายก็ได้เนอะ!”
โมเห็นและได้ยินแล้วก็ส่ายหน้า ครูป้องเห็นแล้วหนักใจกับพฤติกรรมที่สวนทางกันกับตน
ooooooo
กลับถึงบ้านวันนี้กองพลชมใบพัดว่าวันนี้ตอนประชุมผู้ปกครองทำได้ดีมาก ใบพัดบอกว่ารู้ กองพลแซวว่านี่ถ่อมตัวเป็นไหม ใบพัดบอกไม่เป็นครับ กองพลขำแต่ยังให้กำลังใจว่า ถ้าพ่อแม่มองจากสวรรค์ต้องดีใจและภูมิใจมากแน่ๆ
พอกองพลพูดถึงพ่อแม่ ใบพัดก็ชะงักหันมองนาฬิกา ตัดบทว่า 4 ทุ่มแล้วแม่ให้เข้านอนตอน 4 ทุ่ม ปิดไฟต้องปิดไฟ แล้วเดินปิดไฟแป๊กๆๆเลย กองพล จากปลื้มค่อยๆเปลี่ยนเป็นหนักใจ
พอเช้าวันจันทร์ กองพลก็ไปเล่าพฤติกรรมปิดเปิดไฟตอน 4 ทุ่มแสดงถึงการคิดถึงแม่ แต่ตนอยากให้ใบพัดเลิกพฤติกรรมนี้ ถามว่าต้องทำยังไง
ครูป้องวิเคราะห์ว่าพฤติกรรมของใบพัดแสดงถึงความคิดถึงแม่แต่เล่าออกมาไม่ได้ ถ้าเราอยากให้เขาปรับพฤติกรรม เราต้องหาสิ่งที่มาทดแทน ทรายเสริมว่า ทำให้ใบพัดรู้ว่าถึงเขาไม่มีแม่แต่เขายังมีลุงอยู่ข้างๆ
“ถ้าคุณกองพลทำให้ใบพัดรับรู้ได้ อาการปิดเปิดไฟน่าจะน้อยลง” ครูป้องสรุปกองพลฟังแล้วอึ้ง ไม่แน่ใจว่าตนจะทำได้
ครูพรรณีไปคุยกับนพลักษณ์ที่บ้าน ครูพรรณีบอกว่าโครงการของ ผอ. ผลตอบรับดีเกินคาด เชื่อว่า ผอ.คงมั่นใจที่จะทำโครงการนี้ต่อไปแน่ ผู้ปกครองบางส่วนที่รับได้ก็ไม่มีปัญหา แต่คนที่รับไม่ได้ก็เริ่มจะรวมตัวกันแล้ว ถ้ามีปัญหาอีก อาจจะเกิดแรงต่อต้านมากกว่าครั้งที่แล้ว
นพลักษณ์ถามว่าโครงการนี้มีผลดีกับเด็กอย่างไรบ้าง พรรณีบอกว่ายังมองไม่เห็นเป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง นพลักษณ์ฟังแล้วยิ่งเป็นห่วง
หลังจากบุ๊คเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลและทำกิจกรรมต่างๆร่วมกับเพื่อนๆ พฤติกรรมของบุ๊คก็ค่อยๆ เปลี่ยนไปในทางที่ดีอย่างเห็นได้ชัด เข้ากับเพื่อนได้ ร่วมกิจกรรมกับเพื่อนๆได้อย่างเป็นธรรมชาติด้วยสีหน้าแววตาที่เป็นประกายสดใสมาก
กร อลินและปราบที่แอบดูบุ๊คอยู่ด้านนอก เห็นความเปลี่ยนแปลงของบุ๊คแล้วยิ้มให้กันอย่างดีใจ เมื่อคุยกับหมอสันติถึงการเอาบุ๊คกลับบ้าน อลินพูดอย่างปลื้มปีติว่าสิ่งที่ทำให้ตนรู้สึกว่าได้ลูกกลับคืนมาคือบุ๊คกินได้มากขึ้น ปราบเสริมว่าลูกคุยกับตนเรื่องฟุตบอล พอไม่มีเกม เรื่องเก่าๆที่เราเคยคุยกันมันก็กลับมา
