วัยแสบสาแหรกขาด โครงการ 2

ทีแรกไออุ่นนึกว่าจะถูกดุ แต่พอทรายทำแผลถลอกให้ ไออุ่นก็ใจชื้น ผ่อนคลายขึ้น ทรายทำแผลไปคุยไป ถามว่าตัดผมแล้วรู้สึกยังไงบ้าง ไออุ่นบอกว่าโล่งดีและเหมือนเราได้ปลดปล่อยบางอย่าง

เมื่อบรรยากาศผ่อนคลาย ทรายคุยกับไออุ่นสบายๆ ถามว่าเวลามองตัวเองในกระจกแล้วรู้สึกว่านี่แหละคือตัวฉันไหม เวลาถูกคนอื่นล้อเลียนในสิ่งที่เราเป็น รู้สึกโกรธไหม ไออุ่นพยักหน้ารับแทนคำตอบ

“อุ่นคิดว่าความรู้สึกของตัวเองกับความรู้สึกของคนอื่นที่มีต่อตัวเรา สิ่งไหนสำคัญกว่ากัน” ไออุ่นบอกว่า ความรู้สึกของตัวเอง ทรายยิ้ม ย้ำว่า “ครูอยากให้อุ่นจำ ความรู้สึกนี้ไว้นะคะ ถ้ามีเหตุการณ์แบบนี้อีก อุ่นจะได้บอกตัวเองได้ว่า เราเป็นใครและเรารู้สึกดีกับสิ่งที่เราเป็น ไม่ว่าใครจะว่ายังไงก็ตาม”

ไออุ่นคิดตาม จำที่ทรายพูดได้ทุกคำ ทบทวนแล้วบอกตัวเองอย่างหนักแน่นว่า “โอเค!”

ooooooo

อลินกับปราบที่รักและทุ่มเทกำลังแรงกำลังใจทั้งหมดเพื่อช่วยบุ๊คลูกชายที่ติดเกมเป็นอย่างมาก

จนทั้งสองมีความสัมพันธ์ดีขึ้น ทรายแสดงความดีใจด้วยกับทั้งสองและนี่จะเป็นเงื่อนไขสำคัญในการช่วยบุ๊คได้อย่างดี

วันนี้ทั้งสองมาพบทรายเพื่อเตรียมรับบุ๊คกลับบ้าน ทั้งสองยังกังวลกลัวจะเอาบุ๊คไม่อยู่ ทรายบอกว่าอย่ากังวลเลย เราผ่านขั้นตอนที่ยากที่สุดไปแล้ว คุณอลินกับคุณปราบทำได้ดีมากแล้ว

“ต่อไปคือทำให้บุ๊คคุ้นกับการใช้ชีวิตแบบใหม่ เราต้องลดการเข้าถึงเกม เพิ่มกิจกรรมในครอบครัว สร้างวินัยและความรับผิดชอบ” ส่วนที่กลัวว่าบุ๊คจะมีปัญหากับเพื่อน ทรายบอกว่า “สิ่งที่จะเป็นภูมิคุ้มกันให้กับบุ๊ค คือความรักความเข้าใจของพ่อแม่ ไม่ว่ามีปัญหาอะไรบุ๊คน่าจะรับมือได้ค่ะ”

ฟังทรายแล้ว อลินกับปราบมองหน้าอย่างให้กำลังใจกันและกัน

บุ๊คเก็บของเตรียมกลับบ้านมีเสื้อผ้าชุดเดียว สมุดไดอารีและรูปถ่าย พยาบาลที่เข้ามาจัดห้องถามว่าดีใจไหมจะได้กลับบ้านแล้ว บุ๊คบอกว่าดีใจ พยาบาลถามว่าสิ่งแรกที่อยากทำเมื่อกลับถึงบ้านคืออะไร

“ผม...อยากกอดพ่อกับแม่ครับ” บุ๊คคิดๆก่อนตอบ พยาบาลชมว่าน่ารักจัง อย่าลืมทำล่ะ บุ๊ครับคำแล้วมองรูปครอบครัวที่ถ่ายตอนตัวเองยังเด็กๆปลุกใจย้ำเตือนตัวเอง... “สู้ๆนะบุ๊ค”