ใต้ชายคารัก
ตอนที่ 94
ตอนที่ 94 ความกังวลใจของเธอ (4)
ปฏิกิริยาปุบปับของซูจือเนี่ยนทำให้เฉิงชิงชงและคนขับรถสะดุ้งตกใจ
ทั้งคู่จ้องมองซูจือเนี่ยนที่ใช้เอกสารปิดใบหน้าเอาไว้ผ่านกระจกมองหลัง ดวงตาเต็มไปด้วยความสับสนขณะลอบสบตากัน แล้วเฉิงชิงชงก็ถามขึ้นอย่างระมัดระวังว่า “ท่านประธานคะ...”
“ออกไป!” ซูจือเนี่ยนสั่งขึ้นทันทีที่เฉิงชิงชงอ้าปากถาม
ออกไปหรือ เธอก็นั่งในรถเงียบๆ แล้วนะ ไม่เห็นได้ทำอะไรผิดเลยนี่
เฉิงชิงชงนั่งงงอยู่สองวินาทีเต็ม ก่อนจะหันไปมองซูจือเนี่ยนด้วยสายตาสับสนยิ่งขึ้น
ใบหน้าของชายหนุ่มซ่อนมิดชิดอยู่ใต้เอกสาร เธอจึงไม่เห็นสีหน้าของเขา อย่าว่าแต่รู้ว่าเขาคิดอะไรเลย
สิ่งแรกที่เฉิงชิงชงทำคือคิดทบทวนงานช่วงนี้ของตน หลังจากมั่นใจแล้วว่าเธอไม่ได้ทำอะไรผิดพลาด เลขาก็อ้าปากขึ้นพูดอีกครั้ง “ท่านประธานซู...”
“หยุดรถเดี๋ยวนี้!”
ซูจือเนี่ยนพูดขัดเธออีกครั้ง น้ำเสียงของเขากระด้างกว่าเมื่อกี้เสียอีก มันทรงอำนาจแบบที่ใครก็ขัดไม่ได้
คนขับรถเหยียบเบรกทันทีที่ได้ยินคำสั่ง
ซูจือเนี่ยนไม่เปิดโอกาสให้เฉิงชิงชงหรือคนขับรถได้พูดอะไร เขาชี้ไปนอกหน้าต่างแล้วออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “ลงไปจากรถ!”
คนขับรถและเฉิงชิงชงมองตากัน คราวนี้ยังไม่ถึงสามวินาที เสียงเย็นชาของซูจือเนี่ยนก็ดังขึ้นอีก “อย่าให้ผมต้องพูดซ้ำเป็นครั้งที่สาม!”
ทั้งคนขับรถและเฉิงชิงชงสูดหายใจเฮือก พร้อมปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วกระโดดลงจากรถ ราวกับมันกำลังจะระเบิด
ซูจือเนี่ยนปีนออกมาจากประตูหลังทั้งที่ยังถือเอกสารปิดหน้า แล้วสั่งเฉิงชิงชงที่ยืนสั่นอยู่กลางถนน “ยกเลิกตารางวันนี้ให้หมด” ก่อนกระโดดเข้าไปนั่งบนที่นั่งคนขับ แล้วเหยียบคันเร่งออกไปโดยไม่คาดเข็มขัดนิรภัยด้วยซ้ำ
สายลมหนาวพัดผ่านร่างของทั้งคู่ เฉิงชิงชงและคนขับรถยืนอยู่กลางถนนและมองดูรถขับห่างออกไป ทั้งสองมองหน้ากันงงๆ อยู่ครู่หนึ่งก่อนพากันเดินไปริมถนนที่ปลอดภัยกว่า แล้วคนหนึ่งก็โบกมือเรียกแท็กซี่ ระหว่างที่อีกคนโทรไปขอโทษลูกค้า
…
เมื่อซ่งชิงชุนออกจากห้องทำงานตอนห้าโมงเย็น ก่อนที่เธอจะทันได้ก้าวออกประตูบริษัท หญิงสาวมองผ่านกระจกหน้าต่างก็เห็นฉินอี่หนานหน้าตาหล่อเหล่ายืนพิงรถอยู่
ซ่งชิงชุนยังเห็นถังหน่วนที่เดินผ่านประตูหมุนไปแล้วอีกด้วย นั่นทำให้เธอชะงักเท้าทันที
สายตาของฉินอี่หนานจับจ้องอยู่ที่ทางเข้า ดังนั้นเมื่อเห็นถังหน่วนกำลังเดินออกไป ชายหนุ่มก็ยืดตัวขึ้นทันที พอถังหน่วนมองไปทางเขา เขาก็โบกมือให้
ขณะที่ถังหน่วนเดินเข้าไปหา ซ่งชิงชุนก็สังเกตเห็นรอยยิ้มอบอุ่นบนใบหน้าของฉินอี่หนานพลันหายวับไป สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นกระด้างและโกรธจัดขณะยกมือขึ้นลูบรอยช้ำบนใบหน้าของถังหน่วนอย่างระมัดระวังและรักใคร่
ถึงซ่งชิงชุนจะไม่ได้ยินว่าฉินอี่หนานกำลังพูดอะไร แต่เธอก็เห็นว่าสีหน้าของเขาทั้งโกรธเกรี้ยวและเจ็บปวด
ซ่งชิงชุนรู้จักเขามานานกว่ายี่สิบปี แต่กลับไม่เคยเห็นเขาโกรธขนาดนี้มาก่อน ไม่ว่าใครจะทำตัวไร้สาระกับเขาเพียงไหน ชายหนุ่มก็มักจะรักษาความสงบเยือกเย็นและยิ้มให้อย่างใจดี ทว่าบัดนี้เขาโกรธเกรี้ยวอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเห็นรอยฝ่ามือบนใบหน้าของถังหน่วน
