ใต้ชายคารัก

ตอนที่ 93 ความกังวลใจของเธอ (3)

ซ่งชิงชุนพูดทุกอย่างในใจออกไปรวดเดียว พอรู้สึกดีขึ้นเยอะแล้ว เธอก็หันหลังแล้วเดินออกมาทันทีโดยไม่สนใจคนทั้งห้องที่ยังยืนนิ่งอึ้งกันอยู่ 

เสียงรองเท้าส้นสูงดังเป็นจังหวะเมื่อเธอเดินกลับไปที่ห้องทำงานของตัวเอง

เมื่ออารมณ์สงบแล้ว ซ่งชิงชุนก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นจากโต๊ะแล้วกดเปิดข้อความขึ้นดู

ขณะจ้องมองหมายเลขที่คุ้นเคย และคำทั้งหกที่พิมพ์ว่า “เซี่ยจี้ติดยาเสพติด” เธอก็คลายหัวคิ้วที่ขมวดอยู่ อันที่จริงตอนที่เห็นข้อความนี้ครั้งแรก เธอก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกัน

เซี่ยจี้มีภาพลักษณ์ดีเสมอในสายตาสาธารณชน เขาคือความสมบูรณ์แบบที่มีตัวตน มาจากครอบครัวที่ดี เป็นสุภาพบุรุษเสมอ และไม่เคยแตะต้องเหล้าหรือบุหรี่ เขาชอบทำบุญจนคนยกย่องให้เป็นไอดอลแห่งชาติ ชื่อเสียงของเขาไม่มีใครเทียบได้

ดังนั้นตอนเธอได้ยินว่าถังหน่วนได้ข่าวจากวงใน เรื่องการแต่งงานของเซี่ยจี้ เธอจึงคิดว่าตนเองคงหมดหนทางชนะแล้ว

แต่ข้อความเพียงหกคำนี้เป็นเหมือนสิ่งที่สวรรค์ประทานมาให้ มันช่วยให้เธอพลิกกลับมาเป็นต่อได้อย่างงดงาม!

ถังหน่วนภูมิใจอย่างมากกับข่าวของเซี่ยจี้ที่หล่อนได้มาไว้ในกำมือ และตั้งใจจะใช้มันเยาะเย้ยซ่งชิงชุน

ดังนั้นเมื่อซ่งชิงชุนใช้ข่าวอื่นเกี่ยวกับเซี่ยจี้มาเอาชนะหล่อน นั่นคงเหมือนเป็นการถูกตบหน้าอย่างแรงเลยสำหรับถังหน่วน

....

ซูจือเนี่ยนมีประชุมกับลูกค้าที่ สมาคม ณ เมืองหลวง ตอนสิบโมงครึ่ง ดังนั้นเฉิงชิงชงและคนขับรถจึงมารอเขาที่บ้านตั้งแต่แปดโมงเช้า

การจราจรตอนเช้าเป็นภาพน่ากลัว จราจรในวงเวียนที่สองเชื่องช้ามากจนถึงขั้นหยุดนิ่งไปเลย เพราะรู้ว่าเหลือเพียงครึ่งชั่วโมงก็จะถึงเวลาประชุม คนขับจึงไม่มีทางเลือกนอกจากหนีรถที่ติดขนัดไปใช้วงเวียนที่สาม

ใครจะไปรู้ว่ามันไม่ได้ดีไปกว่ากันเลย

แม้ว่าซูจือเนี่ยนจะไม่ได้นั่งอยู่หลังพวงมาลัยเอง เขาก็หงุดหงิดกับรถติดไม่ต่างกัน ชายหนุ่มหัวเสียจนถึงขึ้นกระแทกปึกเอกสารที่อ่านอยู่ลง แล้วปล่อยให้มันไถลหล่นไปบนที่นั่งว่างด้านข้าง เขามองออกไปนอกหน้าต่าง แล้วสายตาก็เหลือบเห็นตัวหนังอักษร “TW” ที่อยู่บนถนนฝั่งตรงข้าม

นี่เป็นบริษัทของซ่งชิงชุนไม่ใช่เหรอ...ตอนนี้เธอคงมาทำงานแล้ว...อยากรู้จังว่าเธอได้รับเลือกให้อ่านข่าวด่วนหรือเปล่า

ซูจือเนี่ยนจ้องตัวหนังสือ “TW” อยู่ครู่หนึ่งก่อนหลับตาลง แล้วตั้งสมาธิเมื่อพยายามค้นหาเสียงของซ่งชิงชุน

“เอาตามความสัตย์จริงนะ เธอไม่เห็นต้องมาอิจฉาอะไรฉันเลย เพราะว่าสองข้อที่ฉันยกมานั้น แสดงให้เห็นว่า...”

ซูจือเนี่ยนนิ่วหน้าทันที ซ่งชิงชุนกำลังทะเลาะกับใครอยู่อย่างนั้นหรือ

“ถ้าพูดถึงเรื่องไร้ยางอายแล้วละก็ ฉัน...ซ่งชิงชุน เทียบเธอไม่ได้สักกระผีก ถังหน่วน!”

หลังจากนั้นซูจือเนี่ยนก็ได้ยินเสียงฝ่ามือแหวกอากาศ แม้ว่าไม่ได้อยู่ที่นั่น เขาก็นึกภาพออกเลยว่าคำพูดของซ่งชิงชุนจะต้องไปกระตุ้นโทสะของถังหน่วนแน่ และฝ่ายนั้นก็กำลังจะตบหน้าเธอ

บรรยากาศรอบตัวของซูจือเนี่ยนเย็นเยียบ เขาไม่คิดซ้ำสอง และควบคุมให้ถังหน่วนตบหน้าตัวเองสุดแรงเกิดทันที!

เมื่อฝ่ามือของถังหน่วนฟาดลงบนใบหน้าของหล่อน ซูจือเนี่ยนก็รู้สึกเจ็บแปลบบนแก้มขวาของตนก่อนลามไปทั่วร่างกาย เมื่อตัดการควบคุมแล้ว เขาก็รีบคว้าเอกสารข้างกายขึ้นมาปิดหน้าทันที