ใต้ชายคารัก

ตอนที่ 92 ความกังวลใจของเธอ (2)

ซ่งชิงชุนมองตาถังหน่วนแล้วถามตรงๆ “เธอตกลงว่าจะลืมเรื่องนี้ ถ้าฉันขอโทษใช่ไหม”

ในความทรงจำของถังหน่วน ซ่งชิงชุนมักเย่อหยิ่งทะนงเสมอ ในช่วงเรียนมัธยมปลาย ตอนที่เด็กสาวทั้งหลายต่างตัดกระโปรงด้านหน้าให้สั้นกว่าเดิม เพื่อทำตามเทรนด์ของยุคนั้น มีเพียงซ่งชิงชุนคนเดียวที่ไม่ทำตาม นั่นเป็นเพราะเธอมั่นใจในความสวยของตัวเอง เธอเชื่อมั่นว่าแม้จะไม่ทำเสื้อผ้าให้ทันสมัย เธอก็ยังสวยน่ารักกว่าใครๆ อยู่ดี

บางทีความหยิ่งทะนงโดยกำเนิดนี้อาจมาจากการเลี้ยงดูของครอบครัว แต่จะเรียกว่าความหยิ่งก็ไม่ถูกเสียทีเดียว น่าจะเป็นความมั่นใจได้ในตัวเองมากกว่า และนั่นทำให้ทั้งเด็กชายเด็กหญิงประทับใจในตัวเธอ

แม้ว่าครอบครัวซ่งชิงชุนจะไม่รุ่งโรจน์เหมือนเมื่อก่อน และรัศมีความร่ำรวยที่เคยเปล่งประกายรอบศีรษะของเธอจะหายไปแล้ว แต่ก็ไม่ได้ลดทอนความมั่นใจอันเป็นนิสัยของเธอได้เลย และไม่มีใครสามารถฉุดเธอให้ต้อยต่ำได้

หากให้พูดตามตรง ถังหน่วนเคยนึกอิจฉาซ่งชิงชุนด้วย แต่เมื่อทั้งสองเรียนมัธยมปลายปีสุดท้าย ความอิจฉาก็ได้เปลี่ยนเป็นความเกลียดชังล้วนๆ แม้แต่ในความฝัน เธอก็ยังสวดอ้อนวอนที่จะได้เห็นซ่งชิงชุนคุกเข่าขอร้องเธอ

ดังนั้นในเวลานี้ เธอจึงอยากเห็นซ่งชิงชุนขอโทษเธอต่อหน้าคนมากมายจริงๆ

ถังหน่วนพยักหน้าเบาๆ ตอบซ่งชิงชุนทั้งที่มือยังกุมแก้มอยู่

ซ่งชิงชุนพยักหน้าตอบรับเป็นสัญญาณบอกว่าเธอเข้าใจ จากนั้นเธอกวาดสายตามองเพื่อนร่วมงานที่ยืนมองอยู่ และย้ำสิ่งที่พูดก่อนหน้า “พวกเราตกลงกันว่าจะลืมเรื่องที่เกิดขึ้น ถ้าฉันขอโทษใช่ไหม”

คนทั้งห้องต่างงุนงงกับท่าทางสงบเยือกเย็นจนผิดปกตินั้นราวสามวินาที ก่อนจะเริ่มพากันพยักหน้า

“ดี” ทันทีที่ซ่งชิงชุนพูดจบ เธอก็เงื้อมือขึ้นตบลงบนหน้าด้านที่ถังหน่วนไม่ได้ยกมือปิดไว้

เสียงฝ่ามือกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วห้อง ทุกคนต่างเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง แม้แต่ถังหน่วนเองยังต้องใช้เวลาคิดสักพักว่าเกิดอะไรขึ้น

ซ่งชิงชุนมองถังหน่วนอย่างเย็นชา แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงมีอำนาจ “ฉันจะไม่ปฏิเสธสิ่งที่ตัวเองเคยทำ แต่ก็จะไม่ยอมรับสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ทำเช่นกัน ในเมื่อทุกคนอยากเห็นฉันขอโทษที่ตบหน้าเธอ งั้นก็ได้ ฉันจะขอโทษ! แต่ก่อนหน้านั้น ฉันต้องทำเรื่องที่เธออยากให้ขอโทษเป็นจริงเสียก่อน!”

ซ่งชิงชุนพูดชัดๆ ไม่เร็วหรือช้าเกินไป คำพูดของเธอดังให้ได้ยินกันทั่วถึง และทุกคนรับรู้ถึงอำนาจในน้ำเสียงของเธอ ทั้งห้องเงียบกริบ มีเพียงเสียงเธอเท่านั้นที่ดังต่อ

“เอาละ ถังหน่วน ทีนี้ฉันจะขอโทษเธออย่างเป็นทางการแล้วนะ ฉันขอโทษ!”

ซ่งชิงชุนหยุดนิดหนึ่ง “แล้วก็นะ ถังหน่วน อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงพูดแบบนั้นตอนอยู่ในห้องน้ำล่ะ เธอโกรธใช่ไหมล่ะที่ข่าวของฉันจะได้ลงหน้าหนึ่ง”

“ตอนแรกฉันก็อยากให้เธอได้เห็นเอง ว่าตัวเองแพ้เมื่อข่าวถูกตีพิมพ์ แต่ในเมื่อเธออยากถูกฉันตบหน้าเร็วขนาดนี้ ฉันก็จะสนองให้! และข่าวของฉันมีเพียงหกคำเท่านั้น ก็คือ...”

ซ่งชิงชุนย้ำคำทั้งหกที่เธอได้รับจากข้อความ “เซี่ยจี้ติดยาเสพติด!”

คนทั้งห้องตะลึงงันไปกับสิ่งที่ซ่งชิงชุนเปิดเผยออกมา

เซี่ยจี้ติดยาเสพติดงั้นเหรอ เซี่ยจี้ที่รณรงค์เรื่องการต่อต้านยาเสพติดให้เอ็นจีโอและที่อื่นๆ เนี่ยนะจะเป็นคนติดยา