ใต้ชายคารัก

บทที่ 80 คนเพี้ยนแซ่ซู... คุณชายซูจอมอนามัย... (10)

หัวใจของซ่งชิงชุนเต้นไม่เป็นส่ำ เธอหลุดปากอธิบายออกมา “แค่คลิกดูเฉยๆ แต่ยังไม่ทันเห็นอะไรนะ สาบานได้”

“ออกไปเดี๋ยวนี้!” เขาสาวเท้าเข้ามายืนตรงหน้าเธอ กระชากไดอารี่เล่มนั้นไปจากมือเธอ พร้อมออกปากไล่ ก่อนที่เธอจะพูดจบ

“ฉันแค่...” ซ่งชิงชุนพยายามชี้แจง แต่ซูจือเนี่ยนดูโมโหโทโส และคงจะรู้สึกอับอายด้วย เขาสั่งด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด ซึ่งฟังดูเหมือนกำลังกลบเกลื่อนความหวาดหวั่นที่ซ่อนอยู่ภายในใจของเขา “ไม่ได้ยินที่พูดหรือไง บอกให้ออกไป!”

ก่อนซ่งชิงชุนจะมีปฏิกิริยาใดๆ ซูจือเนี่ยนพลันคว้าแขนเธอ แล้วลากเธอออกไปจากห้อง ก่อนจะปิดประตูใส่หน้าเธอโครมใหญ่

เกิดอะไรขึ้นนะ ก็บอกไปแล้วว่าเห็นแค่ประโยคเดียว ทำไมต้องทำรุนแรงขนาดนี้ด้วยล่ะ

ซ่งชิงชุนแลบลิ้นใส่ประตูที่ปิดไว้ ก่อนจะหมุนตัวเดินกลับไปยังห้องนอนตัวเอง

ซูจือเนี่ยนสงบสติอารมณ์ได้ในที่สุด เขาถอนใจอย่างโล่งอกเมื่อได้ยินเสียงซ่งชิงชุนเดินกลับไปยังห้องนอนของเธอ

เกือบไป... เกือบไปแล้วสิ เธอเกือบจะค้นพบความลับของเขาเข้าให้แล้ว...

ซูจือเนี่ยนหลับตาลง เดินย่ำเท้าไปทรุดตัวลงนั่งบนโซฟา เขาพินิจมองไดอารี่ในมืออยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะหยิบปากกาขึ้นมาจากแท่นเสียบปากกาใกล้ๆ เขาเปิดไปยังหน้าสุดท้ายที่ยังว่างอยู่ และเริ่มลงมือเขียน

วันที่ 10 ธันวาคม 2015 วันนี้หิมะตกหนัก 

วันนี้ผมเพิ่งรู้ว่าถิงถิงแอบตั้งฉายาให้ตั้งหลายชื่อ ไม่ว่าจะเป็น อีตาเพี้ยนซู อีตาคุณชายซูจอมอนามัย อีตาซูเป่าสาก อีตาคนเลือดเย็น ซูมือเขียนไดอารี่ จอมกวีซู... ผมชอบทุกฉายาเท่าๆ กัน 

แต่เหนือสิ่งอื่นใด ถิงถิงเกือบเปิดอ่านไดอารี่ เกือบล่วงรู้ความลับเข้า... อีกเรื่องก็คือ ถิงถิงทำให้ผมยิ้มได้ด้วยวันนี้...

...

ซ่งชิงชุนลากสังขารอันเหนื่อยล้าของตัวเองเข้าห้องน้ำ ไปนอนแช่น้ำอุ่นเพื่อผ่อนคลาย หลังจากเป่าผมเสร็จ เธอก็ล้มตัวลงบนเตียงโดยถือแผ่นมาร์กพอกหน้าไว้ในมือ

เธอหยิบมือถือขึ้นมา และเริ่มและเข้าไปในห้องสนทนาอย่างเป็นทางการของบริษัทที่เธอทำงานอยู่ ขณะรอดาวน์โหลดอยู่นั้น เธอวางแผ่นมาสก์ลงบนใบหน้า

“อาทิตย์หน้า ถึงเส้นตายส่งบทความข่าวแล้วนะ ทุกคนพร้อมหรือยัง”

“ฉันไปได้คลิปวีดีโอมา ตอนนี้กำลังปั่นบทความประกอบอยู่”

“ฉันเกือบเสร็จแล้ว เออ..แล้วเธอล่ะ ถังหน่วน อาทิตย์นี้เธอมีข่าวอะไรบ้าง แชร์กันบ้างสิ”

“ใช่แล้ว ฉันมั่นใจว่าจะต้องเป็นข่าวเด็ดแน่ๆ! จะชิงลงหน้าหนึ่งอีกแล้วสินะเธอ”

ข้อความเลื่อนต่อไปเรื่อยๆ อยู่พักใหญ่กว่าถังหน่วนจะตอบมากลับด้วยข้อความเสียง ถึงน้ำเสียงของเธอจะฟังดูถ่อมตัว แต่ทุกคนล้วนได้ยินน้ำเสียงย่ามอกย่ามใจแฝงอยู่ชัดเจน “ไม่มีข่าวน่าสนใจหรอก ก็แค่ข่าวของเซี่ยจี้เอง”

“เซี่ยจี้หรือ เธอไปได้ของเซี่ยจี้มาอย่างนั้นหรือ”

“ฉันได้ยินข่าวลือว่า เขากำลังจะแต่งงาน นั่นใช่ข่าวของเธอหรือเปล่า”

“ถ้าใช่นะ คราวนี้ข่าวเธอได้ขึ้นหน้าหนึ่งอีกครั้งแน่ๆ”

“ยินดีด้วย นี่จะเป็นครั้งที่เก้าแล้วนะที่ได้ขึ้นหน้าหนึ่ง...”

“ใครจะไปรู้ คนอื่นอาจมีข่าวที่ดีกว่าฉันก็ได้” ถังหน่วนเอ่ยเสียงนุ่ม ก่อนจะเสริมขึ้นมาว่า “แล้วเธอล่ะ ชิงชุน ข่าวของเธอเป็นยังไงบ้าง”

ซ่งชิงชุนหัวเราะเฝื่อนๆ ให้ตัวเอง ขณะออกจากห้องสนทนา

ถึงแม้เธอจะไม่ได้ยินบทสนทนาไร้สาระพวกนั้นแล้ว แต่ซ่งชิงชุนก็ยังถอนหายใจอย่างหดหู่อยู่ดี 

อีกสองวันก็จะถึงวันอาทิตย์ ข่าวปกติธรรมดาเธอยังไม่มีเลย นับประสาอะไรกับข่าวเด็ด