ใต้ชายคารัก
ตอนที่ 75
ตอนที่ 75 คนเพี้ยนแซ่ซู... คุณชายซูจอมอนามัย... (5)
อย่าบอกนะว่าเขา... จะให้ฉันทำความสะอาดบ้านทั้งหลังจริงๆ
บทลงโทษอันน่าขันนี้ผุดขึ้นในใจของซ่งชิงชุน แล้วเธอก็ได้ยินซูจือเนี่ยนเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่แยแส “ถ้าอยากจะชดเชยเรื่องที่เกิดขึ้นละก็ งั้นไปทำความสะอาดบ้านหลังนี้ ทุกซอกทุกมุม ตั้งแต่ชั้นบนจรดชั้นล่าง!”
ถ้อยคำของซูจือเนี่ยนโพล่งออกมาแทบจะในเวลาเดียวกับที่ความคิดนี้ผุดขึ้นในหัวของซ่งชิงชุน เธอยืนอึ้งจ้องหน้าเขาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะระลึกว่าสิ่งที่ได้ยินนั้นเธอไม่ได้คิดเองเออเอง แต่ดังออกมาจากปากเขาอย่างแท้จริง
นี่เขาอ่านใจฉันออกหรือไงนะ ถึงคิดบทลงโทษที่ฉันหวาดกลัวนักหนาออกมาได้ แบบนี้ใช่ไหมที่เขาเรียกว่ากฎแห่งแรงดึงดูด คิดแบบไหนก็ได้แบบนั้น โธ่... ไม่น่าไปเสียเงินเสียเวลาซื้อเสื้อผ้าให้เขาเลย นี่มันประหลาดผิดมนุษย์มนาเกินไปแล้ว อีตาเพี้ยน อีตาคุณชายซูจอมอนามัย อีตาซูเป่าสาก อีตาคนเลือดเย็น...
ระหว่างที่ซ่งชิงชุนสบถต่อว่าต่อขานซูจือเนี่ยนอยู่ในใจ เขาพลันกล่าวเสริมขึ้นมาอีก “ว่าไงนะ อ้อ... คิดว่าหนักเกินไปอย่างนั้นรึ หรือว่าจะไม่ทำ”
ซ่งชิงชุนรีบส่ายหน้ารัวๆ ตอบออกมาในทันที “ทำค่ะทำ”
ราวกับเกรงว่าเขาจะไม่เชื่อ เธอจึงตอกย้ำอีกครั้ง “ฉันทำแน่ค่ะ!”
ใครจะไปอยากทำกันเล่า ใช้สมองหน่อยสิ คนปกติดีที่ไหนเขาอยากจะเต็มอกเต็มใจทำความสะอาดบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้
ซ่งชิงชุนบ่นพึมพำ สะกดกั้นความขุ่นเคืองเอาไว้ เธอปั้นหน้าจริงจัง เงยขึ้นมองซูจือเนี่ยน และถึงแม้การตกปากรับคำนี้จะขัดกับตัวตนของเธอโดยสิ้นเชิง แต่เธอก็รับคำสั่งเขาด้วยท่าทีสุภาพนอบน้อม “คุณซูคะ ไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันสัญญาว่าจะทำความสะอาดบ้านหลังนี้ ทุกซอกทุกมุม ตั้งแต่ชั้นบนจนถึงชั้นล่าง ทั้งข้างนอกข้างใน จะขัดจนสะอาดเอี่ยมเป็นประกายเลยค่ะ”
ซูจือเนี่ยนจ้องเธอเขม็ง ราวกับจะค้นหาความขุ่นเคืองที่ซ่อนเร้นอยู่ภายในใจเธอ ด้วยเกรงว่าเขาจะสังเกตเห็น ซ่งชิงชุนรีบก้มหน้าลง
อันที่จริงเขาไม่ได้ตั้งใจจะให้เธอทำความสะอาดบ้านทั้งหลัง เพียงแค่อยากจะแกล้งเธอเท่านั้น เขาไม่คิดฝันว่าจะได้เห็นปฏิกิริยาเช่นนี้จากเธอเลยสักนิด ต่อหน้าเขา เธอทำเสมือนไม่มีอะไร เต็มอกเต็มใจปฏิบัติตามคำสั่งของเขาเสียยกใหญ่ ทว่าภายในใจเธอ กลับกำลังสบถสาบานด่าว่าเขา
เท่าที่จำได้ ตั้งแต่เขาอ่านจิตใจของผู้คนมา เขาเคยพบเจอพวกคนเสแสร้งหลอกลวงมามากมาย แต่มีเธอเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้เขาคิดว่า การเสแสร้งหลอกลวงของเธอ ไม่น่าหงุดหงิดรำคาญใจ แต่เป็นเรื่องน่าขบขันเสียมากกว่า
ซูจือเนี่ยนจ้องมองไปบนศีรษะเธอ มีรอยยิ้มน้อยๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา ซ่งชิงชุนกระวนกระวายใจรอดูปฏิกิริยาของเขา หลังจากนั้นพักใหญ่ เธออดไม่ได้ที่จะเหลือบตาขึ้นแอบมองเขา
การกระทำของเธอทำเอาซูจือเนี่ยนตกใจ แต่ก่อนที่สายตาเธอจะมาหยุดบนใบหน้าเขาได้ทัน เขาตอบแค่เพียงว่า “อืม” ก่อนจะ หยิบถุงจากมือเธอ และเดินขึ้นบันไดไป
...
ซูจือเนี่ยนเดินเข้าห้องทำงาน ขณะนั่งลงตรงหน้าเครื่องคอมพิวเตอร์ เขาได้ยินเสียงของซ่งชิงชุน
บางทีเธออาจซักผ้าเช็ดโต๊ะอยู่ เพราะเขาได้ยินเสียงน้ำไหล
“อีตาเพี้ยนซูนี่ เพี้ยนจริงๆ! เขามันไม่ใช่คน ทั้งบ้า ทั้งโรคจิต ทั้งโหดเหี้ยม!” ซูจือเนี่ยนได้ยินเธอขบเคี้ยวเขี้ยวฟันต่อว่าต่อขานเขา ขณะโยนผ้าเช็ดโต๊ะลงถังที่มีน้ำอยู่เต็ม “ดั่งสำนวนที่ว่า รับของใครไปแล้ว ก็ต้องเข้าข้างคนให้ของไม่ใช่หรือไง อีตาบ้านั่นก็รับของขวัญชดเชยไปแล้วนี่ ทำไมหน้าไม่อายมาสั่งให้ทำความสะอาดบ้านอีกล่ะ... เขาใช่คนหรือเปล่าเนี่ย!”
เสียงฝีเท้าเธอดังตามหลังเสียงบ่นพึมพำเป็นหมีกินผึ้งของเธอ
ห้องแรกที่เธอเข้าไปน่าจะเป็นห้องออกกำลังกาย เขาได้ยินเสียงเธอเช็ดเครื่องออกกำลังกาย ขณะบ่นพึมพำต่อว่าต่อขานเขาต่อ “นี่ถ้ารู้ว่าต้องมานั่งทำความสะอาดบ้านแบบนี้ รู้ยังงี้ไม่ควักเงินซื้อของให้หรอก แล้วตอนนี้ยังต้องมาชดใช้กรรมที่ก่อขึ้นอีก..."
