ใต้ชายคารัก

บทที่ 57 คนที่ซ่อนอยู่ในความทรงจำ (7)

ในตอนนั้น เธอยังอายุน้อยและไม่ได้มีความคิดซับซ้อนอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ เธอไม่แม้แต่จะฉุกคิดเลยว่า ระหว่างที่ต่อรองกับกลุ่มนักเลง ถังหน่วนไม่ปริปากพูดเลยสักคำ

หลังเธอตะโกนบอกให้ถังหน่วนหนีไป ถังหน่วนก้าวถอยหลังก่อนหยุดชะงัก เธอไม่รู้สักนิดว่า แท้จริงแล้วในใจส่วนลึกของถังหน่วนนั้น หล่อนกำลังหาทางเอาตัวรอดก่อน จึงดีใจที่ซ่งชิงชุนก้าวเข้ามาปกป้อง หล่อนภาวนาอย่างยิ่งให้ซ่งชิงชุนทำมากกว่านั้น และแอบโล่งอกเมื่อซ่งชิงชุนตะโกนบอกให้หล่อนหนีไป

ถังหน่วนขบฟันแน่นและหนีไปทันที

ซ่งชิงชุนเห็นถังหน่วนหนีไปยังที่ปลอดภัยแล้วจึงลอบถอนใจออกมา อย่างน้อยพวกเธอคนหนึ่งก็ปลอดภัย เธอแน่ใจว่าถังหน่วนจะต้องกลับมาช่วย

แต่ในความเป็นจริง กลับเป็นซูจือเนี่ยนที่มาช่วยแบบเฉียดฉิว ขณะที่พวกนักเลงเริ่มลวนลามเธอ ในตอนนั้นเธอรู้จักซูจือเนี่ยนมาระยะหนึ่งแล้ว เธอคุ้นเคยกับนิสัยไม่น่าชื่นชมของเขา และรู้ว่านักเรียนบางคนในโรงเรียนกลัวเขาด้วยซ้ำ เธอพบว่าเรื่องนั้นน่าแปลกใจเพราะเธอไม่เคยสังเกตเห็นความน่ากลัวของซูจือเนี่ยนเลยในช่วงที่เธอรู้จักเขา แต่ในคืนนั้นความคิดของเธอก็เปลี่ยนไป และเธอเข้าใจแล้วว่าทำไมคนถึงกลัวเขานัก

แม้หลังผ่านไปหลายปี ยามหลับตาลง เธอยังเห็นความโหดร้ายบ้าคลั่งที่ซูจือเนี่ยนเป็นในคืนนั้น ราวกับเขาเสียสติเมื่อคว้าทุกอย่างที่อยู่ใกล้ตัวและทุ่มเข้าใส่กลุ่มนักเลง

กลุ่มนักเลงที่ปกติแล้วไม่ใช่คนที่ควรมีเรื่องด้วย แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง พวกเขากลับหวาดกลัวการลงมืออย่างไม่ลดละของซูจือเนี่ยน เหตุการณ์คืนนั้นถึงขนาดมีตำรวจเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยเพราะความโหดร้ายของซูจือเนี่ยน เขาทำคนขาหักสองคนและอีกคนสมองกระทบกระเทือน

ซ่งเมิ่งหวาใช้เส้นสายมากมายและทุ่มเงินเต็มที่เพื่อไม่ให้ซูจือเนี่ยนติดคุกตลอดชีวิต แน่นอนว่าการกระทำอันบ้าบิ่นของซ่งชิงชุนที่บาร์กลายเป็นเรื่องฮือฮาหลังจากนั้น เป็นครั้งแรกที่เธอถูกพ่อเทศนาอย่างหนัก และถูกกักบริเวณให้อยู่แต่ในห้องหนึ่งวันเต็มๆ

จนถึงวันนี้ เธอคิดมาตลอดว่าเป็นถังหน่วนที่โทรตามซูจือเนี่ยน อีกอย่าง เมื่อเธอถามซูจือเนี่ยน เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ

ถึงแม้เธอจะช่วยถังหน่วนคืนนั้น แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ถังหน่วนเริ่มปลีกตัวออกห่างนับแต่คืนนั้นเป็นต้นมา

ความเป็นศัตรูที่แท้จริงระหว่างเธอและถังหน่วนเริ่มหลังการสอบวัดระดับ เป็นไปตามที่เธอหวังไว้ เธอเข้ามหาวิทยาลัยเดียวกับฉินอี่หนานได้ เธอจะสารภาพกับฉินอี่หนาน ามแผนที่วางไว้ แต่ก่อนเธอจะได้ลงมือทำสิ่งนั้น ฉินอี่หนานกลับสารภาพกับเธอว่าเขาตกหลุมรักสาวคนหนึ่งเสียก่อน

สาวคนนั้นคือถังหน่วน

ใช่ เธออิจฉา แต่เธอไม่ไร้เหตุผลพอที่จะเกลียดถังหน่วนแค่เพราะฉินอี่หนานชอบหล่อน

เธอเกลียดถังหน่วนเพราะถังหน่วนบอกเธอว่า ต่อให้หล่อนไม่ชอบฉินอี่หนาน หล่อนก็จะไม่ปฏิเสธการเกี้ยวพาของเขา หล่อนจะใช้ฉินอี่หนานเป็นตัวช่วยเพราะอยากทำให้ซ่งชิงชุนเห็นว่า หล่อนจะจูงหางฉินอี่หนานไปอย่างไรก็ได้

ตอนนั้นเองที่เธอรู้ตัวว่าถังหน่วนชิงชังเธอมาเป็นนานแล้ว และความเกลียดชังนั้นฝังลึกลงในหัวใจหล่อน

วันนั้น เธอได้ยินประโยคคล้ายคลึงกันจากปากของถังหน่วน ประโยคที่หล่อนเคยพูดไว้ในเช้าวันนั้น “รู้สึกยังไงบ้างล่ะที่ถูกแย่งของรักไป”

จากนั้นเป็นต้นมา ทั้งสองก็เป็นศัตรูของกัน และมีแนวโน้มที่จะทะเลาะกันทุกครั้งที่พบหน้า

แม่ของซ่งชิงชุนเป็นผู้ประกาศข่าว ความหวังของเธอเมื่อยังเด็กคือโตขึ้นมาเป็นเหมือนแม่ เป็นผู้ประกาศข่าวแสนสวยและสง่างาม

เธอไม่รู้ว่าถังหน่วนมีความฝันแบบเดียวกับเธอตอนไหน เธออาจรู้ แต่ไม่ว่าจะอย่างไร ความสัมพันธ์แสนโชคร้ายกับถังหน่วนที่เริ่มตั้งแต่สมัยเรียน ก็ยังสืบเนื่องต่อมาจนถึงปัจจุบันเมื่อทั้งสองเข้าทำงานบริษัทเดียวกัน