ใต้ชายคารัก

บทที่ 53 คนที่ซ่อนอยู่ในความทรงจำ (3) 

“เธอจะบอกฉันว่า แหล่งข่าวที่ฉันติดต่อด้วยมาตลอดสองปีนี้ ถูกถังหน่วนดึงตัวไปภายในเวลาสามเดือนงั้นเหรอ” ใต้คำถามของซ่งชิงชุน มีความโกรธกำลังเดือดปุดๆ อยู่ชัดเจน

ผู้ช่วยของเธอค่อยๆ เงยหน้าขึ้นพร้อมแอบเหลือบมองซ่งชิงชุน จากนั้นก็พยักหน้าเบาๆ แล้วตอบกลับด้วยเสียงแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน “ค่ะ”

ซ่งชิงชุนหัวเราะเบาๆ กับตัวเองราวกับกำลังได้ยินเรื่องตลกที่สุดในโลก แต่เพราะในห้องเงียบสนิท เสียงหัวเราะคิกของเธอจึงดังก้อง ผู้ช่วยที่หวาดกลัวถอยหลังไปสองสามก้าว ซ่งชิงชุนรักษาความสงบเอาไว้เท่าที่จะทำได้ขณะโบกมือให้ผู้ช่วยออกไป เมื่อประตูปิดลง เธอก็ถอนหายใจเสียงดัง

ถังหน่วน… ถังหน่วน… แปดปีแล้วที่เจ้าของชื่อนี้นวยนาดเข้ามาในชีวิตของเธอ และในช่วงแปดปีนี้ เมื่อไรก็ตามที่ชื่อนี้ถูกกล่าวถึง เรื่องเลวร้ายมักตามมา

เธอไม่ได้สังเกตตอนที่มองพาดหัวข่าวเหล่านั้นครั้งแรก แต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าจากหัวข้อข่าวทั้งแปดนั้น มีห้าบทความที่มาจากแหล่งข่าวของเธอ ใช่แล้ว... เธอลุกจากเก้าอี้ไปพักร้อนแค่สามเดือนเท่านั้น แล้วโลกทั้งใบก็เปลี่ยนไปเมื่อเธอกลับมา

เธอรู้มาตั้งแต่ต้นแล้วว่าถังหน่วนก็ต้องการตำแหน่งผู้ประกาศข่าวเช่นเดียวกับเธอ เธอน่าจะรู้ว่ายัยผู้หญิงไร้เมตตาคนนั้นจะเตะเธอซ้ำเมื่อเธอล้ม ยัยนั่นไม่มีวันปล่อยโอกาสตอนเธอกำลังย่ำแย่ไปหรอก

อย่างไรก็ตาม ซ่งชิงชุนไม่คิดเลยว่าถังหน่วนจะใจร้ายถึงขนาดไม่เหลือใครไว้ให้เธอเลย... แต่หล่อนคิดหรือว่าจะกำจัดคนอย่างซ่งชิงชุนไปได้ง่ายๆ

นัยน์ตาของซ่งชิงชุนปรากฏแววดูถูกเหยียดหยาม ถังหน่วนประเมินตัวเองสูงเกินไปหน่อยแล้ว ถ้าซ่งชิงชุนคนนี้สามารถใช้เวลาแค่ปีเดียวทำลายสถิติพาดหัวข่าวติดต่อกันหกฉบับของผู้ประกาศข่าวหญิงคนเก่าได้ละก็ เธอก็ทำแบบนั้นกับถังหน่วนในเวลาที่สั้นที่สุดได้เหมือนกันละน่า!

หลังจากที่ซ่งชิงชุนสงบอารมณ์ลงแล้ว เธอก็ออกจากห้องทำงานไปเข้าห้องน้ำ ระหว่างทางก็มีเพื่อนร่วมงานหลายคนเข้ามาทักทายเธอ แต่เมื่อเธอเดินผ่านไป พวกนั้นก็จับกลุ่มกันซุบซิบนินทา 

“ซ่งเอ็มไพร์ล่มแล้วสินะ แปลว่าซ่งชิงชุนก็ไม่ใช่เด็กสาวร่ำรวยเหมือนเดิมแล้วสิ...” 

“จริงด้วย เธอเคยแต่งตัวมาทำงานหรูกว่านี้ แต่ดูเธอตอนนี้สิ แต่งตัวธรรมดามากเลย...”

“ได้ยินว่าวันนี้เธอนั่งแท็กซี่มาด้วยนะ...”

“แล้วเฟอร์รารี่ของเธอล่ะ ขายไปแล้วเหรอ”

เพื่อนร่วมงานของเธอบางคนคงมีปัญหาเรื่องการประเมินเสียงพูดของตัวเอง บทสนทนาบางส่วนจึงลอยมาเข้าหูของซ่งชิงชุน หญิงสาวทำเหมือนไม่ได้ยิน รองเท้าส้นแหลมของเธอกระทบพื้นออฟฟิศดังก๊อกยามเธอเดินอย่างสง่างามไปห้องน้ำ

เมื่อซ่งชิงชุนออกมาจากห้องน้ำ ก็มีผู้หญิงร่างสูงผอมคนหนึ่งที่ยืนหันหลังให้เธอ กำลังเติมเครื่องสำอางอยู่ที่อ่างล้างมือ 

ผู้หญิงคนนั้นได้ยินเสียงจากทางด้านหลัง จึงเงยหน้าขึ้นมาแล้วสบตากับเงาสะท้อนของซ่งชิงชุนที่อยู่บนกระจก เธอคือถังหน่วนนั่นเอง

ทั้งสองสบตากันอยู่อย่างนั้นเกือบครึ่งนาที ก่อนซ่งชิงชุนจะขยับไปยืนข้างๆ ถังหน่วน ซ่งชิงชุนเปิดก๊อกน้ำแล้วค่อยๆ ล้างมือผ่านสายน้ำ

ถังหน่วนมองกระจก พร้อมเผยอปากเพื่อทาลิปสติก ก่อนจะมองซ่งชิงชุนทางหางตาแล้วอ้าปากพูด “ซ่งชิงชุน บอกฉันหน่อยซิ เธอรู้สึกยังไงบ้างที่ถูกแย่งของไปอีกครั้ง”