ใต้ชายคารัก

ตอนที่ 39 อดีตที่เราเคยมี (9)

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ความสัมพันธ์ของเธอกับซูจือเนี่ยนก็ค่อยๆ กระเตื้องขึ้น อย่างไรเสียทั้งสองก็อยู่บ้านเดียวกัน และเรียนโรงเรียนเดียวกัน  ไปๆ มาๆ ด้วยตารางเรียนที่ตรงกัน ทั้งสองจึงไปโรงเรียนและกลับบ้านพร้อมกัน

ซูจือเนี่ยนเป็นพวกคลั่งความสะอาด เขาไม่ชอบให้ใครมาจับของของเขา ตอนแรกๆ เขาไม่ยอมให้เธอเข้าห้องเขาด้วยซ้ำ แต่เธอเองก็จำไม่ได้แล้วว่าเขายกเลิกข้อห้ามนี้ไปตั้งแต่เมื่อไร

ไม่เพียงแค่นั้น เธอยังจำได้ว่าเคยกินขนมบนเตียงของเขา ถึงขนาดเคยทำซอสมะเขือเทศหกใส่ผ้าปูเตียงของเขาอยู่หลายครั้งด้วย

ตอนนี้เมื่อเธอมาย้อนคิดดู นั่นอาจเป็นช่วงเวลาเดียวในชีวิตที่เธอได้แบ่งปันมิตรภาพดีๆ กับซูจือเนี่ยน

ตลอดเวลานั้น หากให้ซื่อสัตย์กับตนเอง เธอยอมรับก็ได้ว่าซูจือเนี่ยนดูแลเธออย่างดี อันที่จริงยิ่งกว่าดีเสียอีก เขาจะออกจากบ้านกลางดึกเพื่อไปซื้อของกินให้เธอ ยืนต่อแถวท่ามกลางสายฝนเพื่อซื้อบัตรคอนเสิร์ตเจย์โจวให้เธอ และเคยกระทั่งมีเรื่องชกต่อยเพราะเธอด้วย

แต่ไม่ว่าช่วงเวลานั้นจะแสนดีเพียงใด ท้ายที่สุดทุกสิ่งทุกอย่างกลับกลายมาเป็นศูนย์

นั่นเป็นช่วงเวลาหนึ่งเดือนก่อนการสอบปลายภาค ฉินอี่หนานกลับมาปักกิ่งและชวนเธอออกไปกินมื้อค่ำกัน

ในตอนนั้นเองเธอจึงได้รู้ว่า เธอเข้าใจฉินอี่หนานผิดไป ผู้หญิงคนที่เห็นว่าอยู่กับเขาในวันคริสต์มาส คือเพื่อนร่วมชั้นที่ต้องการให้เขาช่วยพาไปส่งที่โรงพยาบาล เพราะเจ้าหล่อนเกิดเป็นไส้ติ่งอักเสบขึ้นมา

อย่างไรก็ตาม การสารภาพรักจำเป็นต้องใช้ความกล้าหาญ หลังจากเกิดเรื่องนั้น แม้เธอจะได้พบกับฉินอี่หนานอยู่หลายหน แต่ทุกครั้งที่คำสารภาพรักมาติดอยู่ที่ปลายลิ้น เธอจะกล้ำกลืนมันลงไป มันก็เหมือนกับน้ำที่กำลังจะเดือด คงอุณหภูมิที่เก้าสิบเก้าองศาเซลเซียส แต่ไม่เคยขึ้นถึงร้อยองศาสักที 

กว่าเธอจะกินมื้อค่ำกับฉินอี่หนานเสร็จก็เป็นเวลาสามทุ่มแล้ว เธอพูดกับฉินอี่หนานที่ขับรถไปส่งที่บ้านว่า “พี่อี่หนานคะ ฉันจะเข้ามหาวิทยาลัยเดียวกับพี่ให้ได้เลย”

ฉินอี่หนานหันมาหาเธอด้วยรอยยิ้มเกลื่อนใบหน้า “แบบนั้นก็เยี่ยมไปเลย ซ่งซ่ง พี่จะรอเธอนะ”

หลังจากมาส่งเธอถึงบ้าน ก่อนที่จะแยกกัน ฉินอี่หนานหันมาลูบผมของเธอ มันเป็นการกระทำที่เขาเคยทำบ่อยๆ แต่คราวนี้กลับมีความรู้สึกแตกต่างออกไป มือของเขาที่ลูบไล้เรือนผมของเธอหยุดลงชั่วขณะ และดวงตาคู่นั้นที่จ้องมองเธอ ก็เต็มไปด้วยความรักที่ต่างไปจากเดิม

หัวใจของเธอเต้นโลด ลางสังหรณ์บอกว่าพี่อี่หนานก็อาจจะชอบเธอเช่นเดียวกัน เธอมองตาเขาแล้วพูดว่า “พี่อี่หนานคะ หลังจากสอบปลายภาคเสร็จ ฉันมีความลับจะบอกพี่ละ”

เธอจะบอกเขาว่าเธอชอบเขา บอกว่าเธอชอบเขานานหลายต่อหลายปีแล้ว

ฉินอี่หนานกลับไปแล้ว ซ่งชิงชุนยังเต็มตื้นไปด้วยความวาบหวามชวนใจเต้นในแบบหญิงสาวอยู่ เธอฝันหวานถึงอนาคตที่อาจมีร่วมกับฉินอี่หนาน

แต่รู้หรือไม่...

ฝันร้ายมักดักรออยู่ข้างหลังจินตนาการอันแสนสุขหนึ่งก้าวเสมอ

คืนนั้นไม่มีใครอยู่บ้านเลย ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ของเธอ แม่บ้านและแม้แต่ซูจือเนี่ยน เธออยู่บ้านตามลำพัง 

มันเป็นเวลาห้าทุ่ม เธออาบน้ำเสร็จแล้วกำลังจะเข้านอน ตอนนั้นเองที่ซ่งชิงชุนได้ยินเสียงประตูหน้าเปิด ด้วยความอยากรู้ เธอจึงเดินออกจากห้องไปนั่งยองๆ ตรงราวบันไดเพื่อแอบมองไปข้างล่าง ซูจือเนี่ยนกำลังเดินโซเซขึ้นบันไดมา ที่จริงเขาเกือบล้มอยู่หลายครั้ง เธอจึงรีบเข้าไปพยุงเขาไว้…

...

ใบหน้าของซ่งชิงชุนซีดเผือดเมื่อหวนคิดถึงเรื่องนี้ ถ้าเธอรู้เสียก่อนว่าจะเกิดอะไรต่อไปละก็ เธอคงจะปล่อยซูจือเนี่ยนไว้ในสภาพนั้น