ใต้ชายคารัก

ตอนที่ 28 เมื่อรักแรกหวนคืน (8)

“ผมไม่ต้องการหุ้นของซ่งเอ็มไพร์ ไม่ต้องการค่าจ้างหรือโบนัสประจำปี...” ซูจือเนี่ยนพูดเท่านี้ ก่อนจะหยุดอย่างมีนัย หัวใจของซ่งชิงชุนเต้นตุ๊มๆ ต่อมๆ ยิ่งเขาพูดว่าไม่อยากได้ของพวกนั้น... เธอก็ยิ่งกระวนกระวายใจมากขึ้น...

ซูจือเนี่ยนโบกเอกสารฉบับนั้นไปมา แล้วเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงราบเรียบราวกับออกมาจากเครื่องจักร “รวมทั้งเอกสารฉบับนี้ด้วย ผมจะไม่เขียนอะไรลงไป...”

ซ่งชิงชุนดึงเสื้อเชิ้ตเธอลงโดยไม่รู้ตัว จ้องมองซูจือเนี่ยนอย่างเงียบเชียบ รอคอยให้เขาพูดจบ เธอรู้ว่าประโยคต่อมาที่เขาจะพูดนั้น คือสาระสำคัญ 

เวลาดูเหมือนจะหยุดนิ่งไปชั่วขณะ 

ซูจือเนี่ยนดูเหมือนจะตกอยู่ในภวังค์ครุ่นคิด เขาไม่เอ่ยอะไรอีกเป็นเวลานาน ความเงียบงันนี้ช่างบีบหัวใจของซ่งชิงชุนจนรู้สึกหายใจไม่ออก เธอกลืนน้ำลาย ก่อนจะอดถามต่อไม่ได้ “งั้นคุณต้องการอะไรคะ”

และในเสี้ยววินาทีที่ซ่งชิงชุนถามจบ เสียงราบเรียบของซูจือเนี่ยนก็ดังขึ้น “ผมต้องการคุณ”

ซ่งชิงชุนตกตะลึงนิ่งงัง คิดว่าตัวเองหูฝาด ไม่อยากเชื่อสิ่งที่เพิ่งได้ยิน

“ผมต้องการคุณ” ซูจือเนี่ยนกล่าวย้ำอีก และครั้งนี้เขาไม่หยุดชะงัก แต่พูดสิ่งที่เขาคิดต่อด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ “หนึ่งร้อยวัน ผมต้องการหนึ่งร้อยคืนของคุณ ถ้าคุณตกลงกับเงื่อนไขนี้ ผมจะตอบแทนคุณด้วยการใช้เวลาร้อยวันฟื้นฟูซ่งเอ็มไพร์”

หนึ่งร้อยวัน... หนึ่งร้อยคืนของเธอ... เขากำลังขอให้เธอใช้ร่างกายของตัวเอง แลกกับการฟื้นฟูซ่งเอ็มไพร์อย่างนั้นหรือ

ซ่งชิงชุนกัดฟันแน่น

“เริ่มตั้งแต่เดือนหน้า ป้าซุนจะกลับไปอยู่บ้านเกิด ดังนั้นผมต้องการให้คุณย้ายมาอยู่กับผม เพราะคุณจะต้องดูแลรับผิดชอบความเป็นอยู่ของผม” ซูจือเนี่ยนกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงราวกับกำลังประชุมธุรกิจอยู่ ซึ่งสำหรับเขาแล้ว มันก็ใช่ “ตั้งแต่หนึ่งทุ่มจนถึงเจ็ดโมงเช้า เวลาสิบสองชั่วโมงของคุณจะต้องเป็นของผม คุณต้องทำให้แน่ใจว่าผมติดต่อคุณได้ทุกที่ทุกเวลา และต้องมาหาผมในทันทีที่ผมต้องการ”

ซูจือเนี่ยนยืนขึ้นพร้อมกับสัญญาในมือ และขณะเดินผ่านซ่งชิงชุน ราวกับว่าเขาเพิ่งนึกบางอย่างขึ้นมาได้เพราะเขาก้มลงมากระซิบข้างหูของซ่งชิงชุน “อีกอย่าง อย่าคิดว่าตัวเองสูงส่ง อย่าเผยอมายุ่งเรื่องของผม คุณก็แค่เป็นตัวตายตัวแทนที่บังเอิญเข้ามาถูกจังหวะเท่านั้น” 

จากนั้นเขายืนตัวตรงและเสริมต่อว่า “ลองไปคิดดู ถ้าตกลงกับเงื่อนไขนี้ละก็ มาหาผมที่ห้องทำงานชั้นบน มาเอาสัญญาฉบับนี้ไป” 

ซูจือเนี่ยนโบกสัญญาไปมาตรงหน้าซ่งชิงชุน ก่อนจะหมุนตัวเดินขึ้นบันไดไป

...

โดยทั่วไปไม่มีผู้หญิงดีๆ คนไหนที่อยากใช้ร่างกายแลกเปลี่ยนในเงื่อนไขทางธุรกิจหรอก ไม่ต้องพูดถึงความจริงที่ว่าซ่งชิงชุนมีชายในดวงใจอยู่ก่อนแล้ว ถึงแม้คนที่เธอแอบชอบอยู่นั้นจะไม่รู้ว่าเธอชอบเขาก็ตาม เธอรับไม่ได้จริงๆ กับข้อตกลงในสัญญานี้

แต่บิดาของเธอทั้งป่วยทั้งชราภาพมากแล้ว ในใจบิดายังคอยห่วงกังวลเรื่องซ่งเอ็มไพร์ตลอดเวลา หากบริษัทล้มครืนไปเช่นนี้ พวกเขาก็จะพังทลายลงไปเช่นกัน...

อีกอย่าง... พี่สะใภ้ของเธอเพิ่งสูญเสียสามีไป แล้วเธอจะปล่อยให้พี่สะใภ้ผจญกับปัญหาหนักหนามากไปกว่านี้อีกกระนั้นหรือ 

ซ่งชิงชุนยืนนิ่งเงียบอยู่ในห้องนั่งเล่นเป็นนานสองนานจนรู้สึกเข่าอ่อน จากนั้นก็กะพริบตาปริบๆ ราวกับตัดสินใจได้ในที่สุด...