ใต้ชายคารัก

ตอนที่ 27 เมื่อรักแรกหวนคืน (7)

ซ่งชิงชุนได้แต่ทอดถอนใจ เธอเดินอย่างไร้จุดหมายไปข้างหน้าขณะคิดหาทางกลับบ้าน เธอหมกมุ่นครุ่นคิดอยู่กับปัญหาจนมิได้มองรถที่แล่นผ่านไปด้วยความเร็วสูงก่อนจะจอดอย่างกะทันหัน

ซูจือเนี่ยนลงจากรถ ผลักประตูปิดตามหลังอย่างแรง เขามาหยุดตรงหน้าซ่งชิงชุนก่อนจะคว้าแขนและลากเธอไปยังรถของเขาโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง ซ่งชิงชุนร้องเสียงหลงก่อนจะหลุดปากออกมา “ซูจือเนี่ยน คุณกำลังทำอะไรน่ะ” เธอเผลอเรียกชื่อเขาโดยไม่รู้ตัว 

ซูจือเนี่ยนไม่สนใจเธอ เขาเปิดประตูรถด้วยสีหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์ จับเธอเข้าไปในรถก่อนจะปิดประตูดังโครม จากนั้นก็ก้าวขึ้นรถ เหยียบคันเร่งออกรถโดยไม่หันมามองซ่งชิงชุน

บรรยากาศในรถสุดแสนจะอึดอัด เพราะต่างฝ่ายต่างเงียบ ซ่งชิงชุนนั่งเงียบอยู่ข้างๆ ซูจือเนี่ยน เธอรู้สึกได้ชัดเจนถึงกระแสอันตรายที่แผ่ซ่านออกมาจากตัวเขา เพียงไม่กี่นาทีก่อน เขาเพิ่งไล่เธอออกจากบ้านมาอย่างไร้ความปรานี แต่ตอนนี้เขากลับลากเธอเข้ามาในรถ... เขาจะทำอะไรกันแน่ 

ซ่งชิงชุนอดไม่ได้ที่จะแอบเหลือบมองซูจือเนี่ยนผ่านกระจกมองหลังของรถ มือขวาของเขาซุกอยู่ในกระเป๋า ส่วนมือซ้ายวางสบายๆ บนพวงมาลัยรถ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาดูไร้อารมณ์ ริมฝีปากเขาเม้มปิดสนิท

รถย้อนกลับมายังบ้านของซูจือเนี่ยน จอดรถแล้วเขาก็เมินไม่มองซ่งชิงชุน ลงจากรถและเดินเข้าบ้านไป

ซูจือเนี่ยนไม่ได้ล็อกประตูบ้าน ซ่งชิงชุนคาดเดาความคิดของเขาไม่ออก เธอนั่งอยู่ในรถครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจเดินตามเขาเข้าไปในบ้าน

ซูจือเนี่ยนนั่งอยู่เพียงลำพังในห้องรับแขกอันหรูหรา มือพลิกเอกสารในมือ ถึงแม้เธอจะค่อยๆ ย่องเข้าบ้านอย่างเบาที่สุดแล้ว เขาก็ยังได้ยินเสียงฝีเท้าอันแผ่วเบาของเธอ เขาเอียงศีรษะเล็กน้อย สายตาเย็นชาของเขาจับจ้องมาที่เธอ ขณะชี้ไปยังเก้าอี้โซฟาด้านข้างเขา

ซ่งชิงชุนรู้ว่าเขาทำสัญญาณให้เธอนั่ง เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินเข้าไป แต่ไม่กล้านั่ง

ซูจือเนี่ยนจ้องมองกระดาษเปล่าอยู่ราวสามนาที ก่อนจะหยิบปากกาขึ้นมาเซ็นชื่อของเขาลงไป จากนั้นก็วางกระดาษแผ่นนั้นลงบนโต๊ะตรงหน้าซ่งชิงชุน

ซ่งชิงชุนเหลือบมองซูจือเนี่ยนก่อนก้มลงมองไปที่กระดาษ เธอตกตะลึงเมื่อตระหนักว่าเป็นกระดาษที่เธอมอบให้เขาก่อนหน้านี้ ตอนที่เธอขอร้องให้เขาเข้ารับตำแหน่งประธานบริหารซ่งเอ็มไพร์ 

ในช่องลายเซ็นนั้นมีชื่อ “ซูจือเนี่ยน” เขียนอยู่บนนั้นชัดเจน เขาเซ็นแล้ว... หมายความว่าเขาเต็มใจจะเข้าบริหารซ่งเอ็มไพร์อย่างนั้นหรือ

ซ่งชิงชุนหันไปมองซูจือเนี่ยนอย่างเหลือเชื่อ แล้วถามขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเทาว่า “คุณ... ตกลงแล้วหรือคะ”

ซูจือเนี่ยนนิ่งเงียบ ซ่งชิงชุนยื่นมือออกไปจับเอกสาร แต่ก่อนที่จะแตะถูกเอกสารนั้น อยู่ดีๆ ซูจือเนี่ยนก็ตบมือลงบนเอกสารโครมใหญ่

ซ่งชิงชุนเงยหน้ามองซูจือเนี่ยนอีกครั้ง นัยน์ตาเธอฉายแววสับสน 

ซูจือเนี่ยนไม่ตอบในทันที เขาดึงเอกสารออกมา เอนตัวพิงโซฟา เขาสบสายตาที่สับสนงุนงงของซ่งชิงชุนก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างเชื่องช้าว่า “ถ้าผมสัญญาว่าจะเข้าบริหารซ่งเอ็มไพร์ คุณจะทำทุกอย่างที่ผมต้องการถูกไหม”

เขาทบทวนคำสัญญาที่เธอให้เขาไว้ก่อนหน้านี้ 

ซ่งชิงชุนหยุดชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า “ใช่ค่ะ”