ใต้ชายคารัก

บทที่ 117 ไม่มีใจให้เขาแล้ว (7) 

คำตอบของซูจือเนี่ยนทำให้ทั้งห้องเริ่มซุบซิบกันขึ้นมาอีก น่าเสียดายที่ดูเหมือนเขาไม่คิดจะพูดอะไรมากกว่าเดิมแล้ว เมื่อเห็นว่าทุกคนตื่นเต้น ชายหนุ่มจึงวางแก้วไวน์ลง แล้วกล่าวเสียงเบา “ขอตัวก่อนนะ” ก่อนเดินออกไปจากวิลล่า

ซูจือเนี่ยนอยากเดินเล่นข้างนอกเพื่อสูดอากาศสดชื่นสักประเดี๋ยว เลยไม่ได้ใส่เสื้อโค้ต ชายหนุ่มไปหยุดยืนอยู่ใต้เสาไฟต้นหนึ่ง แล้วทำให้คนที่เดินผ่านไปมาสนใจ หญิงสาวแต่งตัวหรูสองคนถึงกับล้วงโทรศัพท์มือถือออกมาแอบถ่ายรูปเขา ตอนที่พวกเธอคิดว่าเขาไม่ได้มองมา จากนั้นก็เริ่มซุบซิบกันและถอดถอนใจ

“เขาหล่อมากเลย!”

“หล่อกว่าไอดอลที่เราเห็นในทีวีอีกนะ!”

“เร็วๆ รีบถ่ายรูปเขาไว้เป็นที่ระลึกสิ”

แม้ว่าสาวสองคนนั้นจะพูดกันเบาๆ แต่ซูจือเนี่ยนก็ได้ยินชัดเจน เขาหันไปอีกด้านราวกับมองบางอย่างอยู่เพื่อหลบกล้อง

“โหย อดเลย”

“ไม่เป็นไร ถ่ายด้านหลังเขาไว้ยังดีกว่าไม่ได้อะไรเลย...”

ซูจือเนี่ยนนิ่วหน้าแต่ไม่พูดอะไร เขายืดตัวขึ้นแล้วเตรียมกลับไปวิลล่า ทว่าก้าวไปได้เพียงสองก้าวเขาก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้หญิงดังขึ้น “ช่วยด้วย—”

…

“ช่วยด้วย—”

ซ่งชิงชุนเดินออกมาได้เพียงสองเมตร เมื่อเธอได้ยินเสียงถังหน่วนร้องให้ช่วย

หญิงสาวหัวเราะกับตัวเอง และเดินต่อไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ก่อนที่เท้าก้าวแรกจะแตะพื้น ซ่งชิงชุนก็ได้ยินเสียงของหนักๆ ตกลงไปในน้ำ ดังขึ้นมาจากด้านหลัง

ซ่งชิงชุนหันหลังไปทันที และเห็นว่าถังหน่วนที่ควรยืนอยู่ข้างทะเลสาบหายไปแล้ว แต่กลางทะเลสาบนั้นกลับมีเงาดำๆ ตะเกียกตะกายอยู่ในน้ำ

ถังหน่วนลื่นตกน้ำเหรอ

แม้ว่าซ่งชิงชุนจะไม่ชอบถังหน่วน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะยืนดูอีกฝ่ายตายได้ ดังนั้นซ่งชิงชุนจึงรีบตะโกนจนสุดเสียงโดยไม่ลังเลเลย “ช่วยด้วย มีคนตกลงไปในทะเลสาบ ใครก็ได้มาช่วยฉันที่ทะเลสาบที มีคนตกลงไปในนั้น...” 

ในใจที่ร้อนรนนี้ ซ่งชิงชุนคิดถึงฉินอี่หนานเป็นคนแรก เธอล้วงโทรศัพท์ออกมาด้วยมืออันสั่นเทา แล้วรีบกดหมายเลขของเขา

ซ่งชิงชุนแทบพูดไม่เป็นประโยค แต่ฉินอี่หนานกลับจับประเด็นได้ จากทางโทรศัพท์ ซ่งชิงชุนได้ยินเสียงชายหนุ่มวิ่งออกมาจากงานเลี้ยง

ตอนนี้เป็นกลางหน้าหนาว แม้แต่คนที่เคยเป็นแชมป์ว่ายน้ำ ก็ยังถูกน้ำที่เย็นเป็นน้ำแข็งลดความคล่องแคล่วลง

เวลาผ่านไปเพียงหนึ่งหรือสองนาทีตั้งแต่ที่ถังหน่วนตกลงไปในน้ำ แต่ซ่งชิงชุนเห็นเลยว่าหล่อนอ่อนแรงลง ซ่งชิงชุนตะโกนดังขึ้น และถึงขนาดสวดภาวนาให้ถังหน่วนปลอดภัย

สมาคม ณ เมืองหลวงมีเจ้าหน้าที่คอยตรวจตราตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเพื่อดูแลความปลอดภัย เมื่อเจ้าหน้าที่คนหนึ่งได้ยินเสียงกรีดร้องของซ่งชิงชุน เขาจึงรีบวิ่งมาหา และเมื่อเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น เขาก็ใช้วิทยุแจ้งตำแหน่งและสถานการณ์กลับไปที่หน่วย ก่อนจะถอดเสื้อโค้ตกับรองเท้าออกแล้วกระโดดลงไปในน้ำ

เจ้าหน้าที่ช่วยพยุงถังหน่วนกลับเข้าฝั่งได้อย่างรวดเร็ว ซ่งชิงชุนรีบวิ่งเข้าไปดึงทั้งสองมาอยู่บนพื้นแห้งๆ

ซ่งชิงชุนใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดลากถังหน่วนออกมาจากน้ำที่เย็นจัด เธอเสียการทรงตัวจนล้มก้นจ้ำเบ้า ถังหน่วนล้มตามลงมาทับบนตัวเธอ ทำให้เสื้อผ้าของซ่งชิงชุนเปียกไปหมด

ซ่งชิงชุนหอบหายใจ ขณะพยายามทำให้ตนเองหายตกใจก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากทางด้านหลัง ก่อนที่เธอจะทันได้หันไปมอง ถังหน่วนที่นอนทับอยู่บนตัวเธอก็ถูกดึงออกไป แล้วน้ำเสียงเป็นห่วงของฉินอี่หนานก็ดังขึ้น “ถังหน่วน ไม่เป็นอะไรใช่ไหม”