ใต้ชายคารัก

ตอนที่ 110 จูบที่ไม่อาจหักห้ามใจ (10) 

หากเพียงเท่านั้น ซ่งชิงชุนคงไม่เกลียดถังหน่วนมากขนาดนี้  แต่เพราะถังหน่วนไม่ได้ต้องการของขวัญเหล่านั้นจริงๆ ต่างหาก หล่อนแค่เอ่ยปากขอเพราะไม่อยากอยู่ในเงาของซ่งชิงชุนเท่านั้น หล่อนจะยกชุดและรองเท้าส้นสูงที่ฉินอี่หนานให้คนอื่นไป โดยไม่ปรายตามองด้วยซ้ำ

ถังหน่วนไม่ได้ทำแบบนั้นแค่ครั้งเดียว... มีอยู่ครั้งหนึ่งเมื่อฉินอี่หนานซื้อน้ำแร่ให้ซ่งชิงชุนหนึ่งขวด หล่อนก็เรียกร้องจะเอาด้วย และน้ำขวดนั้นก็เหมือนชุดและรองเท้าส้นสูง มันถูกละเลยในตอนที่ฉินอี่หนานไม่ได้มอง แต่ไม่เหมือนชุดกับรองเท้าส้นสูงตรงที่ขวดน้ำนั้นไปอยู่ในถังขยะ

ดังนั้นจากประสบการณ์ของซ่งชิงชุน เธอเชื่อว่าของขวัญที่ถังหน่วนเรียกร้องจะเอาในวันนั้น สักวันก็ต้องถูกทอดทิ้งเช่นกัน

ซ่งชิงชุนมองฉินอี่หนานที่ยิ้มให้ถังหน่วนอย่างรักใคร่ แล้วก็รู้สึกโกรธกรุ่นอยู่ภายใน ดังนั้นเมื่อถังหน่วนกำลังจะอ้าปากขอมากขึ้น ซ่งชิงชุนจึงพูดแทรก “พี่อี่หนาน ฉันไปทักทายพี่จางก่อนนะคะ”

นอกจากฉินอี่หนานแล้ว พี่จางเป็นเพื่อนรักอีกคนของซ่งเฉิง ในตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่

“ได้เลย” ฉินอี่หนานพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม เมื่อซ่งชิงชุนทำท่าจะเดินไป ชายหนุ่มก็ตะโกนขึ้น “ซ่งซ่ง อย่าลืมอยู่ให้ห่างแอลกอฮอล์ด้วยล่ะ”

“รู้น่าๆ ” ซ่งชิงชุนหันกลับไปทำหน้าล้อเลียนให้ฉินอี่หนาน

ชายหนุ่มยิ้มใจดีแล้วยื่นมือออกมาจัดเส้นผมที่ไม่เข้าที่เข้าทางของเธอ ก่อนตบบนหัวเบาๆ “โอเค ไปได้แล้ว”

น้ำเสียงและการกระทำของเขา ทำให้ซ่งชิงชุนนึกถึงตอนที่เขาปลอบเธอยามเธอร้องไห้งอแง หลังจากถูกซ่งเฉิงแกล้ง

ก่อนหน้านี้เธอรักน้ำเสียงและวิธีที่เขาปฏิบัติกับเธอ เพราะมันให้เธอได้รับความรักเป็นพิเศษ

เพียงแต่ตอนนี้ในที่สุดเธอก็เข้าใจ ว่าการกระทำและน้ำเสียงแบบนี้คือวิธีการปลอบเด็กเอาแต่ใจต่างหาก ถูกต้อง มันก็เป็นความรักเหมือนกัน เพียงแต่ไม่ใช่ความรักเชิงชู้สาว

ข้อเท็จจริงที่เธอมองไม่เห็นมานานหลายปี ในที่สุดก็กระแทกใส่เธอจังๆ ซึ่งหน้า ฉินอี่หนานปฏิบัติกับเธอแบบน้องสาวเท่านั้น

ความจริงข้อนี้รู้เร็วดีกว่าช้า แต่ไม่ว่าจะแบบไหน การถูกบีบให้ยอมรับความจริงไม่ใช่ความรู้สึกที่น่าสบายใจเลย

ซ่งชิงชุนพยายามฝืนยิ้มอย่างดีที่สุดขณะโบกมือลาฉินอี่หนาน ก่อนหันหลังจากไป

หญิงสาวเดินไปได้แค่สองก้าวก็ได้ยินเสียงถังหน่วนพูดขึ้นอีกครั้ง “อี่หนานคะ ฉันหิวจัง ไปหาอะไรกินกันเถอะ

“เขาจะมีก๋วยเตี๋ยวหรือเปล่านะ

“ไม่เหรอ คุณช่วยขอให้เซฟทำให้ฉันได้ไหมคะ”

…

อาจเป็นเพราะซ่งชิงชุนอยู่ที่นั่น คืนนี้ถังหน่วนจึงทำตัวเอาแต่ใจกับฉินอี่หนานเป็นพิเศษ หล่อนทั้งบ่นเรื่องพริกเผ็ดไป เค้กหวานไป หรือไม่ก็กาแฟขมเกินไป ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน เธอก็จะเรียกร้องให้ฉินอี่หนานแก้ปัญหาเหล่านี้ให้

ที่จริงไม่ใช่ว่าซ่งชิงชุนสนใจปฏิกิริยาของทั้งคู่หรอก แต่ถังหน่วนต้องลากเธอเข้าไปเกี่ยวด้วย เพื่อให้เห็นว่าหล่อนทำอะไรได้บ้าง

ซ่งชิงชุนมองฉินอี่หนานที่ถูกทำเหมือนทาส คอยวุ่นวายจัดโต๊ะอาหารให้ถังหน่วน ซึ่งแทบไม่แตะต้องอาหารอะไรเลย แล้วก็รู้สึกเศร้าใจขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ถูก 

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้รักฉินอี่หนานแบบนั้นอีกแล้ว... ถึงแม้เธอจะเห็นเขาเป็นเพียงพี่ชายแล้ว... เธอก็ทนมองถังหน่วนทิ้งขว้างความรักที่ฉินอี่หนานมีให้อย่างเปิดเผยเช่นนี้ไม่ได้

ในที่สุดซ่งชิงชุนที่หงุดหงิดก็เดินไปที่ล็อกเกอร์ เพื่อขอเสื้อโค้ตคืน ก่อนจะเดินออกไปข้างนอกวิลล่าเพื่อสูดหายใจ