ใต้ชายคารัก

ตอนที่ 108 จูบที่ไม่อาจหักห้ามใจ (8) 

คืนดี... ข้อสันนิษฐานของถังนั่วผิดพลาดอย่างสิ้นเชิง

ซูจือเนี่ยนกับซ่งชิงชุนไม่เคยมีโอกาสได้เริ่มต้นความสัมพันธ์ตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ ก่อนที่เขาจะบังเอิญไปรู้ความลับดำมืดนั่นเข้า แล้วพวกเขาจะคืนดีกันได้อย่างไรในเมื่อไม่เมื่อทั้งสองไม่ได้เป็นอะไรกันตั้งแต่แรก

ความสัมพันธ์ของพวกเขาเป็นแบบฝั่งเดียวเสียมากกว่า และคนเดียวที่ว่านั้นก็คือเขาเอง

ถังนั่วรอคำตอบอยู่นานแต่ก็ไม่ได้ ในที่สุดเขาก็อดไม่ได้ เลยต้องแอบเหลือบมองซูจือเนี่ยน เห็นว่าชายหนุ่มกำลังมองออกไปนอกหน้าต่าง ความเจ็บปวดที่อยู่ในดวงตาคู่นั้นไร้ซึ่งทางแก้ราวกับราตรีอันมืดมิด

…

สมาคม ณ เมืองหลวงเพิ่งปรับปรุงใหม่เมื่อไม่กี่ปีก่อน เมื่อเจ้าของได้ซื้อที่ดินรอบๆ  อาคารหลังเดี่ยวแบบเก่าถูกทุบทิ้ง และเปลี่ยนมาสร้างเป็นวิลล่าส่วนตัวหลายๆ หลังกระจายอยู่เต็มพื้นที่

งานเลี้ยงของฉินอี่หนานจัดขึ้นในวิลล่าหมายเลขแปด และแม้ว่าตอนที่ซ่งชิงชุนไปถึงจะเพิ่งสองทุ่มครึ่ง แต่งานเลี้ยงก็สนุกสุดเหวี่ยงเสียแล้ว

ซ่งชิงชุนโตขึ้นมาพร้อมฉินอี่หนาน ส่วนฉินอี่หนานก็เป็นเพื่อนสนิทของซ่งเฉิง ดังนั้นคนที่เขาเชิญมาร่วมงานก็ล้วนรู้จักเธอทั้งนั้น พวกเขาจึงเข้ามาทักทายเมื่อเห็นเธอ 

ซ่งชิงชุนถอดเสื้อโค้ตขนแกะออกแล้วแขวนเก็บไว้ในล็อกเกอร์ จากนั้นเธอถอยไปที่มุมห้อง กวาดตามมองผู้คน

เพราะไปอยู่ในกองทัพนานถึงสามปี ท่ายืนของฉินอี่หนานจึงดูอกผายไหล่ผึ่งกว่าคนทั่วไป ทำให้เธอมองเห็นเขาท่ามกลางฝูงชนได้อย่างง่าย

ชายหนุ่มสวมสูทสีดำ มีแก้วแชมเปญถืออยู่ในมือ เขากำลังพูดคุยยิ้มแย้มกับคนอื่นๆ ท่าทางดูสนุกกับการสนทนา และพยักหน้าเป็นบางครั้งเป็นเชิงรับรู้

ใต้แสงโคมระย้านี้ ฉินอี่หนานดูอ่อนโยน สง่างามและหล่อเหลาเป็นพิเศษ

ซ่งชิงชุนที่สัญญากับตัวเองแล้วว่าจะตัดใจจากเขา พบว่าตนเองยังคงหลงใหลอีกฝ่ายขณะที่เก็บรายละเอียดต่างๆ ของเขา หลังจากนั้นพักหนึ่งเธอก็ลดสายตาลง ปิดซ่อนความรู้สึก แล้วหยิบแก้วไวน์จากพนักงานเสิร์ฟที่กำลังเดินอยู่ในห้อง ก่อนจะเดินตรงไปหาฉินอี่หนาน

เมื่อเดินเข้าไปจนห่างจากเขาเพียงสองเมตร ซ่งชิงชุนก็เรียกชื่อเขาเบาๆ  “พี่อี่หนาน”

ฉินอี่หนานยิ้มสว่างไสวยามหันมาเห็นเธอ ชายหนุ่มหันกลับไปกระซิบขอโทษคนที่เขากำลังคุยด้วย แล้วชนแก้วแชมเปญกับคนอื่นๆ ก่อนพยักหน้าขอตัวเพื่อเดินมาทักทายซ่งชิงชุน

ฉินอี่หนานชูแก้วในมือมาทางซ่งชิงชุน ก่อนเรียกชื่อเธอ “ซ่งซ่ง”

ซ่งชิงชุนยิ้มสดใสพร้อมชูแก้วให้เขาเช่นกัน เธอกำลังจะจิบมันทว่าฉินอี่หนานแตะแขนเธอเบาๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงบังคับเหมือนที่เคย “คืนนี้เธอห้ามดื่มนะ”

แล้วฉินอี่หนานก็คว้าแก้วจากมือเธอไปส่งให้เด็กเสิร์ฟ เขาวางแก้วไวน์บนถาด แล้วเปลี่ยนไปหยิบน้ำผลไม้มาใส่มือซ่งชิงชุนแทน “เอ้า เธอดื่มนี่ได้”

ตอนที่ฉินอี่หนานดึงแก้วออกไป นิ้วเขาปัดโดนปลายนิ้วเธอเบาๆ ซ่งชิงชุนรู้สึกถึงกระแสไฟแล่นไปทั่วร่าง จนเมื่อฉินอี่หนานวางแก้วน้ำผลไม้บนมือเธอนั่นแหละ เธอถึงได้รู้สึกตัว หญิงสาวบ่นไปว่า “พี่อี่หนานน่ะ ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ ตามกฎหมายฉันดื่มได้แล้วนะคะ”

“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เหล้ามันเย็นเกินไป ไม่ดีต่อท้องไส้ของเธอหรอก” ฉินอี่หนานพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แต่สีหน้ากลับเข้มงวดราวกับผู้ใหญ่กำลังสั่งสอนเด็ก

ซ่งชิงชุนทำปากยื่น แล้วจิบน้ำผลไม้อย่างไม่ค่อยเต็มใจ

ใบหน้าของชายหนุ่มจึงกลับมามีรอยยิ้มอีกครั้ง “ต้องแบบนี้สิ เด็กดี”