ใต้ชายคารัก
ตอนที่ 107
ตอนที่ 107 จูบที่ไม่อาจหักห้ามใจได้ (7)
ก่อนที่ซูจือเนี่ยนจะทันได้พูดอะไร เสียงน่ารำคาญของถังนั่วก็ดังออกมาจากปลายสาย “ซูจือเนี่ยน คืนนี้นายว่างไหม”
ซูจือเนี่ยนตอบโดยไม่ต้องคิดเลย “ไม่ว่าง”
“อย่ามาโกหก ฉันเพิ่งไปบริษัทของนายมา เลขานายบอกว่านายเพิ่งกลับบ้าน... บอกหน่อย นอกจากบ้านกับบริษัทแล้ว นายก็ใช้เวลาที่เหลือในรถใช่ไหม ฟังนะ นายจะใช้ชีวิตหนุ่มโสดแบบนี้ไม่ได้อีกแล้วนะ ความน่าเบื่อมันจะทำลายสมองนาย...”
ซูจือเนี่ยนไม่ตอบถังนั่วที่พูดพล่ามเรื่องประโยชน์ของงานเลี้ยงและการเที่ยวเล่นสนุกสนาน
“…ประธานเหลียงเพิ่งกลับมาจากฮ่องกง เลยจัดงานเลี้ยงที่สมาคม ณ เมืองหลวง...”
สมาคม ณ เมืองหลวง... สามคำนี้ทำให้นิ้วของซูจือเนี่ยนที่กำลังจะกดปุ่มวางสายชะงักไป
“...ซูจือเนี่ยน ฉันพูดจริงๆ นะ นายเอาแต่ซ่อนตัวจากโลกมาได้เดือนกว่าแล้วใช่ไหม ประธานเหลียงมาบอกให้ฉันชวนนายไปงานเลี้ยงด้วย เขากำลังอยากร่วมงานกับนายใช่ไหม ฟังเหมือนเขาอยากจะทำแบบนั้นมากขึ้นเรื่อยๆ...”
ซูจือเนี่ยนยกโทรศัพท์กลับขึ้นมาแนบหู แล้วถามด้วยเสียบเรียบนิ่ง “กี่โมง”
“สองทุ่ม...” ถังนั่วตอบด้วยความตื่นเต้น “นี่แปลว่านายจะมาใช่ไหม ฉันอยู่ไม่ไกลจากบ้านนาย อยากให้ฉันไปรับหรือเปล่า”
ซูจือเนี่ยนพึมพำ “อืม” ก่อนตัดสายไป
ถังนั่วคงอยู่ใกล้จริงๆ เพราะเมื่อซูจือเนี่ยนเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ เขาก็ได้ยินเสียงกริ่งประตูแล้ว
ซูจือเนี่ยนเดินลงบันไดแล้วเปิดประตูด้วยมือข้างเดียว เพราะมืออีกข้างกำลังจัดการปมเน็กไทอยู่
ขณะที่ซูจือเนี่ยนเปลี่ยนรองเท้า ถังนั่วก็ถือโอกาสแอบดูในบ้านของเขา หลังจากดูรอบๆ เสร็จ สายตาเขากลับจดจ้องอยู่ที่ชั้นวางรองเท้า
พอซูจือเนี่ยนใส่รองเท้าเสร็จ เขาก็บอกถังนั่วที่ยืนอยู่ข้างๆ ประตูว่า “ไปกันเถอะ”
แต่ดูเหมือนถังนั่วจะไม่ได้ยิน ซูจือเนี่ยนขมวดคิ้วนิดๆ ก่อนมองตามสายตาของเพื่อน จนเห็นรองเท้าเส้นสูงคู่หนึ่งที่วางอยู่ที่พื้น
นี่ต้องเป็นฝีมือของซ่งชิงชุนแน่ เธอคงเอารองเท้าออกมาลองแต่ลืมเอาเก็บใส่ชั้น และตอนนี้ ถังนั่วก็เห็นมันแล้ว...
“จะไปหรือไม่ไป” ซูจือเนี่ยนถาม เมื่อเห็นว่าถังนั่วไม่ตอบ เขาก็ผลักเพื่อนออกไปแล้วกระแทกประตูปิดตามหลัง
เสียงปิดประตูนั้นดูจะพาถังนั่วกลับมาสู่โลกความจริง ชายหนุ่มสะดุ้งเฮือกอย่างแรง จนใครอาจคิดว่าเขาเพิ่งค้นพบทวีปใหม่เลย “ซูจือเนี่ยน มีผู้หญิงอยู่ที่บ้านนายเหรอ”
ซูจือเนี่ยนไม่สนใจเขา เปิดประตูรถด้านที่นั่งข้างคนขับแล้วสอดตัวเข้าไป
ถังนั่วตามเข้าไปนั่งแล้วพูดต่อ “ต้องเป็นผู้หญิงแน่เลยใช่ไหม ไม่งั้นทำไมถึงมีรองเท้าส้นสูงที่นี่”
ถังนั่วเป็นพวกเจ้าชู้ตามแบบฉบับทั่วไป เขาเคยมีแฟนน่าจะหลายร้อนคนได้แล้ว “แถมรองเท้าคู่นั้นยังเป็นแบบที่สาวๆ ชอบใส่ด้วย เพราะงั้นไม่ใช่ของป้าซันแน่... เอาน่า บอกมาว่าของใคร”
ถังนั่วสตาร์ตเครื่อง แล้วพอขับออกจากทางเข้าบ้าน จู่ๆ เขาก็นึกขึ้นได้ จึงมองซูจือเนี่ยน “...ของซ่งชิงชุนใช่ไหม”
ซูจือเนี่ยนที่เงียบมาตลอดระหว่างถูกถังนั่วซักไซ้ จู่ๆ ก็ทำเสียงพึมพำเตือนขึ้นเมื่อได้ยินชื่อซ่งชิงชุน “ตามองถนน แล้วเลิกยุ่งเรื่องชาวบ้านเถอะ”
งั้นก็เป็นของซ่งชิงชุนจริงๆ ด้วย... แหงละ ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว จะมีใครอีกที่เกี่ยวข้องกับซูจือเนี่ยน
ถังนั่วขับรถไปเงียบๆ ครู่หนึ่ง ก่อนโพล่งถามขึ้นว่า “นี่นายกับซ่งชิงชุน... คืนดีกันแล้วเหรอ”
