แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี

บทที่ 98 ฉันจะรับผิดชอบให้ถึงที่สุด

เวลานี้เอง พลันมีเสียงหนึ่งลอยมาจากทางประตูห้องโถง “อาจารย์เหลียงมาแล้ว!”

เป็นจริงเสียด้วย ณ ประตู เหลียงลี่หวาเดินเข้ามา ด้านข้างมีลิ่วล้อของเฉิงเสวี่ยคนนั้นที่ก่อนหน้านี้ไปส่งหนังสือรวบรวมรายชื่อให้เหลียงลี่หวา ดูจากลักษณะแล้วคงเป็นเมื่อครู่เฉิงเสวี่ยเห็นท่าไม่ดีเลยส่งออกไปเรียกกำลังเสริม

ทันใดนั้นทุกคนพากันโล่งใจ เยี่ยหวันหวั่นก็รีบฉวยโอกาสลุกขึ้นมา

ไม่รู้ว่าเธอตาฝาดไปหรือเปล่า พริบตาที่เธอลุกขึ้นมา เหมือนจะเห็นสีหน้าไม่พอใจที่ถูกขัดจังหวะบนใบหน้าของซือเซี่ย

เหลียงลี่หวามีหนังสือรวบรวมรายชื่อคัดค้านอยู่ในมือ ท่าทางไม่สบอารมณ์อย่างมากกวาดตามองไปที่เยี่ยหวันหวั่น “เยี่ยหวันหวั่น ทำไมถึงเป็นเธอทุกครั้ง! เธอจะก่อเรื่องวุ่นวายอีกแค่ไหนกันถึงจะพอใจ?”

เมื่อพูดจบก็หันไปพูดกับทุกคน “อาจารย์ได้เห็นความคิดเห็นของทุกคน เดิมทีใช้การจับฉลากตัดสินก็เพื่อความยุติธรรม แต่ผลลัพธ์ในเวลานี้กลับกลายเป็นปัญหาที่ใหญ่ยิ่งกว่า อาจารย์ได้ยินว่าการซ้อมช่วงนี้ไม่ราบรื่น บวกกับคิดถึงปัญหาภาพรวมของห้อง อาจารย์ตัดสินใจคัดเลือกเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ใหม่อีกครั้ง มีใครไม่เห็นด้วยไหม?”

ได้ยินคำนี้ ทุกคนที่อยู่ในที่นี้ล้วนตื่นเต้นดีใจ พูดได้ว่าทุกคนกำลังสะใจก็ไม่มากเกินไป พร้อมใจกันตอบอย่างพร้อมเพรียงว่า “ไม่มี!”

เยี่ยหวันหวั่นเองก็โล่งใจ ในที่สุดเวลานี้ก็มาถึงจนได้

แต่ว่าเวลานี้เอง พลันมีเสียงหนึ่งดังขึ้นจากข้างกายของเธอ “ผมไม่เห็นด้วย”

คนที่พูด คือซือเซี่ย

เฉิงเสวี่ยที่ยืนห่างออกไปไม่ไกลร้อนใจ จนวิ่งมาถึงด้านหน้าซือเซี่ยพลางกระตุกปลายเสื้อเขา เอ่ยเตือนเบาๆ “ซือเซี่ย นายกำลังพูดอะไรน่ะ อาจารย์เห็นด้วยแล้วนะ นายยังมีอะไรต้องกังวลอีก?”

เยี่ยหวันหวั่นหันมองไปทางซือเซี่ยด้วยความระแวดระวังสูงสุด เจ้าหมอนี่คิดจะทำอะไร...

ชายหนุ่มกวาดสายตามองทุกคนในที่นั้นด้วยสายตาเย็นชา “ถ้าหากกฎกติกาสามารถปรับเปลี่ยนได้หลายครั้ง ถ้าอย่างนั้นผู้ที่ได้รับคัดเลือกครั้งต่อไปจะต้องถูกเปลี่ยนกลางทางอีกใช่หรือไม่? อีกทั้งอีกไม่นานก็จะถึงกำหนดแสดงแล้ว หากเปลี่ยนคนก็ต้องเริ่มใหม่ตั้งแต่แรก การฝึกซ้อมของพวกเราเป็นไปอย่างราบรื่นมาก ยกเว้นแค่เพียงฉากสุดท้ายเท่านั้น และปัญหาของฉากนี้ เกิดขึ้นจากตัวผม ผมได้ปรับปรุงตัวผมแล้ว ขอรับรองว่าการฝึกซ้อมจะเป็นไปอย่างราบรื่น”

ไม่เพียงนักเรียนในห้องโถงที่ตะลึงงัน เหลียงลี่หวาเองก็คิดไม่ถึงว่าซือเซี่ยจะคัดค้าน ขมวดคิ้วถาม “แต่ว่า ต่อให้นายสามารถแสดงอย่างราบรื่นต่อไปได้ แต่ลักษณะภายนอกของเยี่ยหวันหวั่นก็เป็นปัญหาใหญ่”

ซือเซี่ยเอ่ยตอบด้วยใบหน้านิ่ง “เดิมทีละครเวทีก็ต้องมีการเพิ่มเติมฝีมือและส่วนที่โอเว่อร์ไว้ข้างในอยู่แล้ว ลักษณะภายนอกของเยี่ยหวันหวั่นไม่ใช่ปัญหา อีกทั้งต่อไปเวลาขึ้นเวทีสามารถใช้วิธีปิดบังอย่างทรงผมและหน้ากากมาแก้ไขได้ เรื่องพวกนี้ผมจะคุยกับหัวหน้าห้อง และส่งหนังสือแผนที่เป็นไปได้อย่างละเอียดให้อาจารย์”

ซือเซี่ยพูดถึงขั้นนี้แล้ว แม้ว่าเหลียงลี่หวาจะไม่พอใจ ก็พูดอะไรอีกไม่ได้ “ถ้าหากนายยืนกราน อาจารย์ย่อมไม่คัดค้าน แต่หากมีปัญหาขึ้นมา...”

อันที่จริงเยี่ยหวันหวั่นเป็นประเด็นรอง ปัญหาใหญ่ที่สุดของเรื่องนี้อยู่ที่ตัวซือเซี่ย เธอคิดว่าซือเซี่ยไม่พอใจอย่างมากที่เยี่ยหวันหวั่นได้แสดงเป็นเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ ก็เลยให้ความสำคัญขึ้นมา

แต่ไหนเลยจะรู้ว่า หลังจากมาแล้วท่าทางของซือเซี่ยกลับแตกต่างจากที่นักเรียนทั้งหลายพูดอย่างสิ้นเชิง

คนผู้นี้ไม่ใช่คนที่คนต่ำต้อยอย่างเธอจะไปผิดใจด้วยได้หรอกนะ

คนอื่นอาจจะไม่รู้เบื้องหลังของซือเซี่ยอย่างชัดเจน แต่เธอกลับรู้ดี นั่นไม่ใช่ตระกูลเศรษฐีธรรมดาๆ นะ!

หากไม่ใช่ชายชู้ของเธอพูดออกมาด้วยตัวเอง ตีเธอให้ตายก็คิดไม่ถึงว่าหัวนอนปลายเท้าของซือเซี่ยจะยิ่งใหญ่ขนาดนี้