แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี
ตอนที่ 92
บทที่ 92 แฟนฉันหล่อขนาดนี้
ได้ยินสวี่อี้พูดแบบนี้ เยี่ยหวั่นหวันก็ไม่ได้ถามต่อแล้ว เพียงแต่บ่นอุบอิบอยู่ในปาก “โชคดีที่คุณมาทันเวลา ไม่อย่างนั้นฉันเกือบจะต้องกลายเป็นแฟนของคนอื่นแล้ว ก่อนหน้านี้หลิงตงพนันกับฉันว่า ถ้าฉันโกหกเขา ถ้าแฟนฉันไม่มา ฉันต้องตกลงเป็นแฟนเขา...”
ความเยือกเย็นในแววตาของซือเย่หานยังไม่ทันจะแผ่ซ่าน ก็ได้ยินเสียงหญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่ชนะอย่างภาคภูมิใจในทันที ”เพราะคุณรับปากฉันว่าจะมา ดังนั้นฉันรู้ว่าคุณต้องมาแน่นอน เลยพนันกับเขาไปโดยไม่ต้องคิดเลย! ดูปฏิกิริยาของหลิงตงเมื่อกี้ก็รู้แล้ว ครั้งนี้ต้องตัดใจแน่นอน เพราะแฟนฉันหล่อขนาดนี้! ถึงแม้คุณจะใส่ถุงกระสอบเดินเข้ามาก็ยังฆ่าเขาได้เลย!”
ซือเย่หานได้ยินหญิงสาวพูดอย่างภาคภูมิใจ สายตาที่เพิ่งเย็นยะเยือกเป็นน้ำแข็งก็ละลายลงในพริบตา มองออกว่าเยี่ยหวั่นหวันพูดเอาใจได้ถูกจุด
สวี่อี้ที่อยู่ข้างๆ ฟังแล้วรู้สึกอยากจะร้องไห้มาก
สวมถุงกระสอบมา? แม่นางถ้าคุณพูดแบบนี้ตั้งแต่แรก คืนนี้พวกเราก็ไม่ต้องมาเจอเรื่องทรมานแบบนี้หรอก!
เขาเข้าใจแล้ว ถึงแม้พวกเขามากมายขนาดนี้พูดชมรวมกันเป็นหมื่นๆ คำ ก็ไม่เทียบเท่ากับคนนี้ที่พูดคำเดียวว่า “หล่อ”
ทางระหว่างร้านอาหารถึงโรงเรียนนั้นไม่ไกล ไม่นานก็เดินมาถึง
เยี่ยหวั่นหวันกระโดดลงมาจากหลังของชายหนุ่ม “ถึงแล้ว!”
ชายหนุ่มหันหลังมา มองหญิงสาวด้านหน้า เห็นได้ชัดว่าสีหน้าเปลี่ยนเป็นเย็นชาอีกแล้ว
เยี่ยหวั่นหวันรู้สึกอยู่ลึกๆ จิตใจของคนนี้ช่างเหมือนกับสภาพอากาศเดือนมีนาคมเลย แปรปรวนไม่นิ่ง....
ในขณะเดียวกัน เยี่ยหวั่นหวันไม่รู้เลย เก้าอี้ยาวที่ห่างจากเธอและซือเย่หานทั้งสองคนไปไม่ไกลนั้น มีคนหนึ่งนั่งอยู่
เดิมทีซือเซี่ยนอนไม่หลับจึงออกมาสูดอากาศ ตอนนี้อาศัยแสงไฟถนนบังเอิญมองผ่านกิ่งก้านและใบไม้ไปไม่ไกลเห็นเยี่ยหวั่นหวันกำลังยืนคุยกับผู้ชายคนหนึ่งอยู่ตรงนั้น
ผู้ชายคนนั้นหันหลังให้เขา เลยเห็นแค่ด้านหลังลางๆ แต่เห็นเพียงแวบเดียว สีหน้าซือเซี่ยก็เปลี่ยนไปในทันใด –-
ซือเย่หาน!
เป็นไปได้ยังไง?
สีหน้าซือเซี่ยเต็มไปด้วยความสงสัย แล้วมองดูต่อ เห็นเยี่ยหวั่นหวันเขย่งปลายเท้า แล้วจูบเบาๆ บนใบหน้าชายหนุ่ม “ราตรีสวัสดิ์!”
พูดจบก็เดินจากไปพร้อมกับหันหน้ามาโบกมือให้ชายหนุ่ม
ในตอนนี้เอง เบื้องหลังที่สูงชะลูดและเยือกเย็นหันกลับมา ฝ่ายชายยื่นมือออกไป โอบหญิงสาวที่ยังไม่ได้เดินออกไปไกล ดึงเข้ามาไว้ในอ้อมกอดตัวเอง...
ส่วนซือเซี่ยเห็นใบหน้าผู้ชายคนนั้น เขายืนอึ้งอยู่ที่เดิม...
ตอนที่เห็นลุงเก้าของเขาที่จองหองเย็นชาโน้มตัวลงไปจูบเยี่ยหวั่นหวันใบหน้าที่ทำให้เขานอนฝันร้ายไปหลายคืนนั้น ในหัวเขามีเสียงระเบิดตู้มดังขึ้นมา
เยี่ยหวั่นหวัน... กับซือเย่หาน?
แฟนหนุ่มที่เยี่ยหวั่นหวันเอ่ยถึงมาตลอดกลับเป็น...
ซือเซี่ยอดกลั้นความสงบมั่นคงในจิตใจเส้นสายสุดท้ายที่หลงเหลืออยู่ มองไปทางใต้แสงไฟของถนนอีกรอบหนึ่ง เห็นเพียงชายหนุ่มที่หันหลังเดินกลับไปแล้ว เยี่ยหวั่นหวันก็เดินกลับไปทางหอพัก
ซือเย่หานไปคบกับผู้หญิงแบบเยี่ยหวั่นหวันได้ยังไง!
หรือว่า...
อยู่ๆ เขานึกถึงความเป็นไปได้ที่ไม่น่าจะเป็นไปได้...
เยี่ยหวั่นหวันคือผู้หญิงคนนั้นที่สวนจิ่นหยวน?
…………….
ที่หอพักของหลิงตง
“ใครน่ะ?” ผู้ชายสวมเสื้อกล้ามและบ๊อกเซอร์คนหนึ่งเปิดประตูด้วยสีหน้าง่วง
หลังจากที่เห็นคนยืนอยู่หน้าประตูเป็นซือเซี่ย สีหน้าผู้ชายคนนั้นแสดงออกชัดว่าอึ้งไป “เอ่อ ซือเซี่ย...”
ถึงแม้ว่าจะอยู่ในหอพักชาย แวะมาหากันจะเป็นเรื่องปกติ แต่เบื้องหน้าผู้นี้คือหนุ่มหล่อของผู้หญิงทั้งโรงเรียน เป็นศัตรูของชายทั้งโรงเรียน อีกทั้งเขาก็เหมือนกับเฉิงเสวี่ย ฐานะทางบ้านไม่ธรรมดา เป็นคนที่อยู่คนละโลกกับพวกเขาที่เป็นชาวบ้านธรรมดา ที่ผ่านมาซือเซี่ยไปไหนมาไหนคนเดียว คนที่ติดต่อพูดคุยกับเขานั้นมีไม่เยอะ แวะมาหานี่ยิ่งเป็นไปไม่ได้เลย
ดังนั้น เห็นเขามาตอนดึกดื่น ชายหนุ่มเลยรู้สึกประหลาดใจ “คือว่า มีธุระอะไร?”
“ฉันมาหาหลิงตง” ซือเซี่ยตอบ
“อ้ออ้อ มาหาหลิงตงนั่นเอง หลิงตงอยู่นี่ เพิ่งกลับมา เพียงแต่...” ชายหนุ่มเกาศีรษะ สีหน้าลำบากใจ “เพียงแต่นายมาไม่ถูกจังหวะ ตอนนี้พี่ตงอาการไม่ค่อยดี...”
“อาการไม่ดี?”
“นายเข้ามาก่อนเถอะ เดี๋ยวเห็นเองก็รู้!” ชายหนุ่มถอนหายใจแล้วเปิดประตู
ซือเซี่ยเพิ่งเดินเข้าไป ก็มีกลิ่นเหล้าฉุนจมูกขึ้นมา
หลังซือเซี่ยเข้าไป ชายหนุ่มก็รีบปิดประตู กลัวว่ากลิ่นเหล้าจะฟุ้งแล้วถูกผู้คุมหอจับได้
แค่เห็นหลิงตงนั่งจ่อมลงไปพื้นอยู่เหมือนนั่งอยู่ในแอ่งโคลน ดูท่าทางเมาจนไม่ได้สติแล้ว ปากพึมพำแต่ชื่อเยี่ยหวั่นหวันตลอดเวลา
“หวั่นหวัน...หวั่นหวัน... ทำไมถึงทำกับฉันแบบนี้...”
อาการแบบนี้ ใครก็ดูออกว่าเพิ่งอกหักมา
“เกิดอะไรขึ้น?” ซือเซี่ยหันไปมองชายหนุ่มอีกสามคนในห้อง
ชายหนุ่มสามคนต่างมองหน้ากัน ผู้ชายคนที่เมื่อกี้เปิดประตูให้ทำท่าทางลึกลับเข้าไปพูดใกล้เขา “คืนนี้พี่ตงไปเจอแฟนเยี่ยหวั่นหวันมา! เยี่ยหวั่นหวันมีแฟนจริงด้วย! นายเชื่อไหม?”
“จริงหรือ?” ซือเซี่ยแววตาเป็นประกาย
“จริงสิ! ตอนแรกพวกเราต่างคิดว่าเยี่ยหวั่นหวันบอกว่าตัวเองมีแฟนแล้วนั้นเพื่อจะโกหกพี่ตงแบบขอไปที แล้วยังบอกว่าแฟนเธอหล่อจนไม่มีใครเทียบได้ ขี้โม้โอ้อวดจนไปถึงสวรรค์แล้ว! ผีเชื่อเธอสิ! ใครจะรู้ หลังพี่ตงออกไป ก็เจอแฟนเธอจริงๆ!”
“ไม่เพียงแค่เจอนะ จากที่พี่ตงเล่า ผู้ชายคนนั้นยังหล่อขั้นเทพอีกด้วย ซือเซี่ยเทียบกับนายแล้ว...” คำพูดต่อมา ชายหนุ่มเงียบไป ไม่ได้พูดอะไรออกมา
“หึ หล่อกว่าฉัน งั้นหรือ?” ซือเซี่ยถามเสียงเบา
ชายหนุ่มเกาจมูกพูดอย่างอึดอัด “ก็พี่ตงพูดแบบนี้ พวกเราก็สงสัยว่าเขาดื่มเมาจนเบลอไปแล้ว ไม่อย่างนั้นจะพูดคำพูดเพี้ยนๆ นี้ออกมาได้ยังไง!”
โลกนี้จะมีผู้ชายคนไหนที่หล่อขนาดนี้แล้วยังตาบอดมาชอบเยี่ยหวั่นหวันได้อีก?”
“นั่นสิ ถึงแม้เยี่ยหวั่นหวันมีแฟนแล้วยังไง มาสู้กับพี่ตงของพวกเราได้หรือ?”
หลายคนนี้กำลังพูดกันไปมาอยู่ อยู่ๆ หลิงตงที่เมาอยู่ข้างๆ ก็โบกขวดเหล้าตะคอกอย่างโมโห “แม่งเอ้ย... หล่อ... หล่อจนทำให้ฉันเป็นเกย์ชอบได้เลย...ฉันจะไปสู้อะไรได้...”
ชายหนุ่มสามคนข้างๆ “...”
หล่อจนสามารถทำให้พี่เป็นเกย์ได้คือเรื่องบ้าอะไร!
พี่ตง พี่ใจเย็นหน่อย!
ซือเซี่ยแวบมองไปทางหลิงตง หลังจากนั้นครู่ใหญ่ ก็เดินไปข้างหน้าหลิงตงแล้วนั่งยองๆ เปิดมือถือยื่นให้เขา “คนที่นายเห็นวันนี้ แฟนของเยี่ยหวั่นหวัน คือเขาใช่ไหม?”
หลิงตงมองไปยังมือถือของซือเซี่ยอย่างเลอะเลือน วินาทีต่อมา สภาพที่เมามายก็ตาสว่างขึ้นมาหน่อย ได้สติตื่นขึ้นมา “นาย... ทำไมนายถึงได้มีรูปแฟนของเยี่ยหวั่นหวัน?”
ได้ฟังคำนี้ ซือเซี่ยหรี่ตาลงทันที
เป็นเขาจริงด้วย... ซือเย่หาน...
