ตอนที่ 80
บทที่ 80 เธอรู้ดีที่สุดไม่ใช่เหรอ
เยี่ยหวันหวั่นมองดูอยู่เงียบๆ เห็นเฉินเมิ่งฉีใช้เจียงเยียนหรานและฟางฉินเป็นกระบอกปืนยิงรัวใส่ตัวเอง ยิ้มเย็นอยู่ในใจอย่างอดไม่ได้
เหตุการณ์แบบนี้ช่างคุ้นจริงๆ
ชาติก่อนก็เป็นแบบนี้ ทุกครั้งเฉินเมิ่งฉีจะคอยซ่อนตัวอยู่หลังคนอื่นเสแสร้งว่าเป็นคนดี ให้เจียงเยียนหรานกับฟางฉินออกหน้าโกรธเกลียดตัวเธอแทนเขา
ก่อนหน้านี้เธออยู่หอพักเดียวกันกับเฉินเมิ่งฉี เจียงเยียนหราน และฟางฉิน ความสัมพันธ์ในตอนแรกระหว่างเธอกับเจียงเยียนหรานไม่เลวเลยทีเดียว ส่วนฟางฉินเป็นคนประเภทหญ้าบนยอดกำแพง ไม่ผิดใจกับใครทั้งนั้น
แต่ว่าต่อมา เธอเองก็ไม่รู้ว่าทำไม เจียงเยียนหรานกับฟางฉินถึงได้ค่อยๆ เริ่มร่วมมือกันผลักไสเธอ ยื่นคำขอเด็ดขาดต่อทางโรงเรียนว่าขอเปลี่ยนหอพัก
หลังจากนั้นนานมากๆ เธอถึงได้รู้ว่ามีข่าวลือบอกว่าเธอมีรถหรูคอยรับส่งบ่อยๆ สนิทสนมกับพวกคนรวยนอกโรงเรียน ถูกเลี้ยงดูอยู่อย่างลับๆ
เพราะว่ามีข่าวลือเสียๆ หายๆ เกี่ยวกับเธอมากขึ้นทุกวัน จึงไม่มีใครอยากจะอยู่ร่วมหอพักเดียวกันกับเธอ เธอถึงได้ถูกเปลี่ยนมาอยู่ห้องเดี่ยวเพียงคนเดียว
ข่าวลือพวกนี้ออกมาจากไหน ทำไมเจียงเยียนหรานกับฟางฉินถึงได้เชื่อขนาดนี้ แค่คิดก็รู้แล้ว
เยี่ยหวันหวั่นมองเฉินเมิ่งฉีด้วยสีหน้าจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม
ยังคิดจะเสแสร้งเป็นดอกบัวขาวอยู่อีกเหรอ?
เธออยากจะดูนักว่า หลังจากที่เจียงเยียนหรานกับฟางฉินรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของเพื่อนร่วมห้องที่จิตใจดีแสนบริสุทธิ์คนนี้แล้ว จะมีปฏิกิริยาตอบรับอย่างไร!
เฉินเมิ่งฉีถนัดเรื่องการหลอกใช้ความรู้สึกคน ชาติก่อนเธอใช้ความหน้าไหว้หลังหลอกนี้วางกับดักคนจำนวนไม่น้อย อีกทั้งยังเหยียบคนพวกนี้เพื่อปีนขึ้นไปทีละก้าวๆ ให้สูงขึ้นเรื่อยๆ
แน่นอนว่าเยี่ยหวันหวั่นไม่ได้เป็นเพียงคนเดียวที่โดน เจียงเยียนหรานก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย
พ่อแม่ของเจียงเยียนหรานเป็นผู้อาวุโสในวงการบันเทิง เจียงเยียนหรานในอนาคตเป็นถึงราชินีภาพยนตร์มากความสามารถ ถูกเฉินเมิ่งฉีหลอกล่อให้เซ็นสัญญากับบริษัทของตระกูลเฉิน เป็นตัวทำเงินของตระกูลเฉิน
กลับมาโรงเรียนครั้งนี้ เจียงเยียนหรานคือเป้าหมายใหญ่ที่สุดที่เยี่ยหวันหวั่นต้องการจะดึงตัว!
เธอจำได้ว่า จุดจบของราชินีภาพยนตร์คนนี้ในชาติก่อนน่าสลดอย่างยิ่ง ในขณะที่การงานกำลังรุ่งโรจน์ราวดวงอาทิตย์ในยามกลางวัน กลับกรีดข้อมือฆ่าตัวตายในอ่างอาบน้ำที่บ้านตัวเอง
ด้านนอกวงการ มีข่าวลือเรื่องสาเหตุการตายของเจียงเยียนหรานมากมาย แต่คำตอบอย่างเป็นทางการคือโรคซึมเศร้า อย่างไรก็ตามความจริงกลับเป็น สามีของเธอ ซ่งจื่อหาง คบชู้ และหญิงชู้คนนั้นก็คือเพื่อนที่สนิทที่สุดของเธอ เฉินเมิ่งฉี
เจียงเยียนหรานกับซ่งจื่อหางนั้นเติบโตมาด้วยกัน เจียงเยียนหรานมีความรักลึกซึ้งให้กับซ่งจื่อหางมาโดยตลอด แต่ซ่งจื่อหางคิดกับเธอเพียงแค่พี่ชายน้องสาว ต่อมาเพราะถูกพ่อแม่กดดันถึงได้แต่งงานกับเธอ
เจียงเยียนหรานกว่าจะได้รู้ว่าแสงจันทร์สีขาวในใจของซ่งจื่อหาง เป็นคนข้างกายที่ใกล้ชิดที่สุดไว้ใจที่สุดของเธอก็ตอนตายเสียแล้ว
เวลานี้เมื่อเจ็ดปีก่อน เจียงเยียนหรานยังไม่ได้เริ่มคบหาดูใจกับซ่งจื่อหาง แต่ซ่งจื่อหางกับเฉินเมิ่งฉีกลับชอบพอกันตั้งนานแล้ว...
เช่นเดียวกันกับที่ทำกับพี่ชายของเธอ เฉินเมิ่งฉีใช้ลูกไม้ที่ใช้จัดการผู้ชายทุกคนมาโดยตลอด คือการแบ่งรับแบ่งสู้ ไม่ตอบรับแต่ก็ไม่ปฏิเสธ รอโอกาสที่จะได้ใช้ประโยชน์จากพวกเขา มองหาผลประโยชน์สูงสุด โดยเฉพาะความสุขที่ได้แย่งของของคนอื่น
ข้อมูลเหล่านี้ฉายแวบขึ้นมาในหัวของเธออย่างรวดเร็ว เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยขึ้นไม่ช้าไม่เร็ว “เมิ่งฉี เรื่องฉันกับหลิงตงเป็นมายังไง เธอรู้ดีที่สุดไม่ใช่เหรอ?”
“ฉัน? ฉันก็เพิ่งจะรู้นะ!” สีหน้าของเฉินเมิ่งฉีเต็มไปด้วยความงุนงง
ไม่รู้ว่าทำไม ท่าทางของเยี่ยหวันหวั่นทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจอย่างประหลาด
เยี่ยหวันหวั่นพูดด้วยสีหน้ามั่นใจ “ฉันเล่าให้เธอฟังแล้วไง ฉันแอบได้ยินว่าหลิงตงแพ้พนันเพื่อนๆ ก็เลยต้องมาตามจีบฉัน ตอนนั้นฉันยังคิดว่าพวกเขาแค่ล้อเล่น คิดไม่ถึงว่าหลิงตงจะมาจีบฉันจริงๆ เธอจำไม่ได้แล้วเหรอ?”
ฟังเยี่ยหวันหวั่นบอกว่าหลิงตงมาตามจีบเธอด้วยสาเหตุนี้ ฝูงชนพลันเผยสีหน้าเข้าใจในทันที ถ้าหากเป็นแบบนี้ละก็ เรื่องทั้งหมดก็อธิบายได้!
“เธอบอกฉันตอนไหน?” เฉินเมิ่งฉีขมวดคิ้ว