แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี

บทที่ 35 ตัดมือ!

ตอนนี้เวลานี้ ชายหนุ่มข้างกายเยี่ยหวันหวั่นกำลังปรายตามองใบหน้าที่ทำให้เขาฝันร้ายติดต่อกันมาหลายวัน แววในนัยน์ตาแทบเหมือนกับชีวิตนี้หมดสิ้นแล้ว

ถ้ารู้แต่แรก ให้เขาสอบได้ที่โหล่ก็ยังดีกว่าได้ที่สองนี่

เยี่ยหวันหวั่นมองหลานชายตัวเองที่อยู่ข้างกายด้วยความเห็นใจ “หนุ่มน้อย หักจิตหักใจบ้างนะ หนทางของชีวิตยังอีกยาว ความพ่ายแพ้เล็กๆ น้อยๆ นี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”

ซือเซี่ยสูดหายใจเข้าลึก พยายามฝืนข่มอารมณ์ที่ใกล้ระเบิดเต็มที “หุบปาก!”

ในที่สุดเยี่ยหวันหวั่นก็หยุดโจมตีบางคน ฟุบตัวบนโต๊ะเริ่มนอนชดเชยต่อ ก่อนหน้านี้ใช้พลังงานมากเกินไป เธอยังชดเชยการนอนไม่ครบ

รอหลังจากทุกคนปรับเปลี่ยนที่นั่งกันเรียบร้อยแล้ว เหลียงลี่หวาพูดขึ้นว่า “การสอบจบลงแล้ว ต่อไปยังมีเรื่องที่สำคัญมากอีกเรื่องหนึ่ง เชื่อว่าทุกคนคงรู้ โรงเรียนได้จัดงานแสดงศิลปะวัฒนธรรมขึ้น เพื่อต้อนรับการตรวจสอบจากฝ่ายบริหารโรงเรียนครั้งนี้ และให้ทุกห้องจัดการแสดงคนละหนึ่งรายการ”

จากการประชุมห้องครั้งก่อน ทุกคนตัดสินว่าการแสดงของห้องเราจะเป็นละครเวทีเรื่อง “เจ้าหญิงสโนว์ไวท์” เจ้าชายกำหนดให้เป็นซือเซี่ยแล้ว แต่ว่า สโนว์ไวท์บทนางเอกยังไม่ได้กำหนดเสียที”

ได้ยินเหลียงลี่หวาพูดถึงงานแสดงศิลปะวัฒนธรรมขึ้นมา ดวงตาของทุกคนพลันเป็นประกาย โดยเฉพาะบรรดาผู้หญิงในห้อง

พูดได้ว่าเพื่องานแสดงศิลปะวัฒนธรรมครั้งนี้ เป็นเหตุให้เด็กสาวในห้องตบตีกันอยู่พักหนึ่งเลยทีเดียว

เหตุผลที่บทนางเอกยังไม่กำหนดตัวเสียทีก็เพราะเด็กสาวหลายคนตบตีกันรุนแรงเกินไป

ครอบครัวของนักเรียนในห้องจำนวนไม่น้อยล้วนมีแบคกราวน์ คดโกงกันอย่างมืดฟ้ามัวดิน ลักลอบขายเสียง ข่มขู่เพื่อนนักเรียนให้โหวตให้ตัวเอง ถึงกระทั่งเกือบจะยกพวกตบกันในโรงเรียน ทำเอาเหลียงลี่หวาปวดหัวอย่างที่สุด เพราะเหตุนี้ถึงได้เลื่อนการคัดเลือกตัวนางเอกมาจนถึงหลังการสอบ

เธอคิดไปคิดมา ไม่สู้จับฉลากไปเลยให้จบๆ ไป ใครก็ไม่ต้องแย่งกันอีกแล้ว  

ด้วยเหตุนี้ เหลียงลี่หวาจึงเอ่ยปากพูดต่อไปว่า “เพื่อความยุติธรรม และเพื่อให้นักเรียนทุกคนมีโอกาสเข้าร่วม อาจารย์ขอตัดสินว่า บทนางเอกนี้ ให้ตัดสินโดยการจับฉลาก! สำหรับผลการจับฉลาก ไม่อนุญาตให้ใครมีข้อขัดแย้งทั้งนั้น!”

“อาจารย์คะ หนูไม่ขัดข้องค่ะ”

“หนูก็ไม่ขัดข้อง จับฉลากเถอะค่ะ”

สำหรับการตัดสินใจของเหลียงลี่หวา นักเรียนทั้งหลายกลับเห็นด้วยเป็นเสียงเดียวกัน

เดิมทีโอกาสทั้งหมดอยู่ในมือของผู้หญิงไม่กี่คนนั้น ตอนนี้มีโอกาสเท่ากัน ทุกคนมีโอกาสเท่าเทียมกันแล้ว คนส่วนใหญ่ย่อมเห็นด้วย

มีเพียงเด็กสาวไม่กี่คนที่เดิมทีมีโอกาสค่อนข้างสูงถลึงตาอย่างไม่ยินยอม โดยเฉพาะ เฉิงเสวี่ย ดาวห้องที่มักจะถูกนักเรียนทั้งหลายเย้าแหย่จับคู่กับซือเซี่ย

เหลียงลี่หวาเห็นเช่นนี้จึงโล่งอก ให้หัวหน้าห้องเขียนชื่อนักเรียนหญิงทุกคนในห้องบนกระดาษเล็กๆ จากนั้นใส่ลงไปในกล่องเล็กๆ กล่องหนึ่ง

“สิทธินี้ ก็ให้นักเรียนซือเซี่ยมาจับละกัน!” เหลียงลี่หวาพูดขึ้น

ไม่อย่างนั้นหากเป็นคนอื่นจับขึ้นมา ถึงเวลาคงยากที่จะเลี่ยงการไม่ยอมรับต่างๆ นาๆ ของเด็กสาวเหล่านั้น

เด็กสาวทุกคนได้ฟังต่างก็พยักหน้าอย่างรวดเร็ว

โอ้โห!  เทพบุตรจับฉลากเองเลยนะ!

นี่ถ้าถูกจับชื่อขึ้นมา...ชาติก่อนคงจะทำบุญขนานใหญ่ไว้อย่างแน่นอน!

หัวหน้าห้องอุ้มกล่องเดินไป “ซือเซี่ย”

ตอนนี้ซือเซี่ยกำลังอารมณ์ไม่ดี ไหนเลยจะมีอารมณ์ร่วม ภายใต้สายตารอคอยจำนวนไม่ถ้วน เขายื่นมือออกไปจับกระดาษแผ่นหนึ่งในกล่องอย่างขอไปทีด้วยความรำคาญ แล้วโยนไปให้หัวหน้าห้องโดยไม่แม้แต่จะมอง

หัวหน้าห้องรับกระดาษแผ่นนั้น เกือบจะถูกสายตาของสาวๆ ทั้งหลายทิ่มแทงจนทะลุ

“อะแฮ่ม ผู้ที่ซือเซี่ยจับได้คือ...” หัวหน้าห้องพูดพลางกางกระดาษแผ่นน้อยนั้นออกอย่างระมัดระวัง

กำลังที่จะอ่านชื่อ จากนั้นวินาทีถัดมา...

ทั้งตัวของหัวหน้าห้องกลับเหมือนถูกฟ่าผ่า ตาโตอ้าปากค้างจ้องกระดาษอยู่ตรงนั้น

ซือเซี่ยสังเกตได้ถึงอาการผิดปกติของหัวหน้าห้อง จึงขมวดคิ้วมองไปทางเขา

ท่าทางของหัวหน้าห้อง ทำให้เขาเกิดลางสังหรณ์ไม่ดีบางอย่าง...

ตอนนี้เวลานี้ หัวหน้าห้องแทบไม่กล้าสบตากับซือเซี่ยตรงๆ และยิ่งไม่กล้าไปมองท่าทางของเด็กสาวพวกนั้น จนกระทั่งถูกทุกคนเร่งเร้า ถึงได้กลืนน้ำลาย อ่านอย่างติดๆ ขัดๆ “ผู้...ผู้ที่ถูกจับได้คือ...เยี่ย...เยี่ยหวันหวั่น...”

“นายพูดว่าอะไรนะ?” ชายหนุ่มคว้ากระดาษในมือของหัวหน้าห้องมาดู

เห็นตัวอักษรสามคำบนกระดาษเขียนว่า “เยี่ยหวันหวั่น” อย่างชัดเจน!

เยี่ยหวันหวั่นถูกเสียงหนวกหูข้างกายรบกวนจนตื่นขึ้น เช็ดน้ำลายที่มุมปาก ลืมตาขึ้นมาอย่างมึนงง มองไปที่เพื่อนร่วมโต๊ะ “เป็นอะไรไป...”

ซือเซี่ยมองใบหน้าที่น่าตกใจของหญิงสาว ผมเผ้าราวกับผีซาดาโกะ ท่าทางสะลึมสะลือนอนน้ำลายไหลย้อย “...”

อยาก จะ ตัด มือ ข้าง เมื่อ กี้ นี้ ทิ้ง จริง ๆ !