แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี

บทที่ 114 ความทรงจำ

สมองของเยี่ยหวันหวั่นกำลังสับสนมึนงงเพราะขาดอากาศ ได้ยินคำพูดของชายหนุ่ม พลันรู้สึกสับสนขึ้นมา

ต่อให้เธอใช้ชีวิตมาสองชาติแล้ว เธอยังคงไม่เข้าใจอยู่ดีว่า ความรู้สึกที่ผู้ชายคนนี้มีคต่อเธอคือแบบไหนกันแน่

ในชาติก่อน เธอตายอย่างกะทันกันเกินไปจริงๆ

จำได้ว่าตอนนั้น หลังจากตัวเองก่อเรื่องใหญ่โต จนซือเยี่ยหานยอมที่จะหย่ากับเธอ

เธอถือหนังสือหย่า และสิ่งแรกที่เธอทำคือไปหากู้เยว่เจ๋อ

ภายใต้ความตั้งใจแนะทางผิดของเฉินเมิ่งฉี ทำให้ตั้งแต่ต้นจนจบเธอยังหลงคิดว่าตัวเองยังมีความหวัง คิดว่ากู้เย่วเจ๋อยังคงรักตัวเธออยู่ ถึงกระทั่งคอยคิดหาวิธีช่วยเธอ แต่เป็นเพราะมีอำนาจของซือเยี่ยหานเป็นอุปสรรคคอยกดดันจึงทำให้เขาทำอะไรไม่ได้

เวลานั้นหลังจากดำเนินกระบวนการหย่าเสร็จเรียบร้อย ซือเยี่ยหานปล่อยให้เธอจากไปจริงๆ  ไม่เพียงเท่านั้น ยังขับรถพาเธอไปส่งถึงบ้านของกู้เยว่เจ๋อด้วยตัวเองอีกด้วย

แต่ว่า ขณะที่เธอไปหาด้วยความหวังล้นเต็มอก ในเรือนหอที่บิดาซื้อให้เธอนี้เอง เรือนหอที่เดิมทีควรจะเป็นของเธอกับกู้เยว่เจ๋อ เธอได้เห็นกู้เย่วเจ๋อและเยี่ยอีอีนอนกลิ้งด้วยร่างเปลือยเปล่าอยู่บนเตียง

เธอยืนนิ่งอยู่ที่ประตู จากสิ่งที่เห็นทั้งหมดผ่านช่องประตู และความจริงที่ทำให้ใจสลายที่ได้ยินจากบทสนทนาของกู้เยว่เจ๋อกับเยี่ยอีอี

ตั้งแต่ต้นจนจบการสิ้นอำนาจของบิดาเป็นแผนการร้ายของเยี่ยอีอีและอารอง กระทั่งรวมถึงกู้เยว่เจ๋อก็เป็นหนึ่งในนั้น เขาแอบคบกับเยี่ยอีอีตั้งแต่ตอนที่ยังคบกับเธออยู่แล้ว

ส่วนเธอและความโง่ของเธอเป็นตัวการต้นเหตุที่ทำร้ายคนทั้งครอบครัว!

เธอผลักประตูเข้าไปราวคนบ้าด่ากราดชายหญิงสารเลวสองคนนั้น สุดท้ายได้รับเพียงความรังเกียจของกู้เยว่เจ๋อ และความเหยียดหยามเยาะเย้ยจากเยี่ยอีอี แต่ละคำแต่ละประโยค แทงใจของเธอเสียจนเลือดสดๆ รินไหล

“เยี่ยหวันหวั่น เธอก็ลองส่องกระจก ดูสารรูปตัวเองซะบ้าง กู้เยว่เจ๋อไม่ได้ตาบอดนะ มีผู้ชายเสียสติที่ไหนจะชอบเธอลง?

“เธอรู้ไหมว่าตอนนั้นเนื้อไขมันของเธอที่แนบกับเนื้อของเยว่เจ๋อ เยว่เจ๋อเขาขยะแขยงขนาดไหน? ตอนนี้ล่ะ จะเป็นคนก็ไม่ใช่ผีก็ไม่เชิง เธอไปเอาความมั่นใจมาจากไหนว่าเยว่เจ๋อจะชอบยัยโง่น่าขยะแขยงอย่างเธอ?”

“วางแผนทำร้ายเธอ! ฉันวางแผนทำร้ายเธอแล้วจะทำไมเหรอ? โทษได้แต่เธอโง่เกินไป พูดอีกอย่าง เรื่องทั้งหมดนี้เป็นเพราะเธออวดดีว่าพ่อตัวเองมีเงินมีอำนาจบีบบังคับให้เยว่เจ๋อแต่งงานกับเธอ!”

“หวันหวั่น โทษทีนะ ตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนนี้ คนที่ฉันชอบมีเพียงเยี่ยอีอีเพียงคนเดียว!”

...

เธอไม่รู้ว่าตัวเองออกจากที่นั้นมาได้อย่างไร เธอเจ็บปวดมากเกินไปจริงๆ ไปหาเฉินเมิ่งฉีด้วยอาการเหม่อลอยใจสลาย อยากจะเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เธอฟังเหมือนอย่างที่ผ่านมา...

คิดไม่ถึงว่า เธอจะได้เห็นซือเยี่ยหานที่หน้าคฤหาสน์ของเฉินเมิ่งฉี

และที่คาดไม่ถึงคือเฉินเมิ่งฉี...กำลังสารภาพรักกับซือเยี่ยหาน!

เธอได้ยินกับหูตัวเองเฉินเมิ่งฉีพูดว่า “คุณซือ ฉันชอบคุณ ตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกันก็ชอบคุณแล้ว ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ว่า ผู้ชายที่ดีอย่างคุณ หวันหวั่นกลับไม่รู้จักเห็นค่า ถ้าหากเป็นฉัน...ฉันจะต้องมอบทั้งหมดของฉันให้คุณ...”

เธอเพิ่งจะหย่าร้างกับซือเยี่ยหาน เพื่อนสนิทแสนดีคนนี้ที่ยืนอยู่ข้างเธอคอยช่วยเธอต่อสู้การกระทำโหดร้ายของซือเยี่ยหาน กลับมาสารภาพรักกับอดีตสามีของเธอ!

ตอนนั้นเธอมึนงงไปหมดแล้ว ซือเยี่ยหานพูดว่าอะไร เธอไม่ได้ยิน จำได้เพียงว่าใบหน้าของซือเยี่ยหานเย็นชาถึงที่สุด คงจะปฏิเสธเธอ แล้วใบหน้าขวยเขินของเฉินเมิ่งฉีก็ซีดขาวในพริบตา

หลังจากที่ซือเยี่ยหานจากไป ในที่สุดเธอก็ได้สติ วิ่งไปเผชิญหน้ากับเฉินเมิ่งฉีอย่างบ้าคลั่ง ถามเธอว่าทำไมถึงต้องทำแบบนี้...