แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี

บทที่ 111 ราวสุริยันจันทราส่องแสงเรืองรอง

หญิงสาวผู้นี้ปลอบขวัญราวกับหลอกเด็กอย่างนั้น คาดไม่ถึงว่าซือเยี่ยหานไม่ทำท่าเช็ดทำความสะอาดอีกต่อไปแล้วจริงๆ ท่าทางน่าหวาดกลัวก็กลับเป็นปกติเรียบร้อยแล้ว ถึงขนาดที่ว่าแววตาดูเหมือนจะความอ่อนโยนบางๆ อยู่

เทียบกับผู้หญิงตรงหน้าที่เขาหามาแล้ว ช่างไร้ประโยชน์อย่างถึงที่สุด!

ชุยเฮ่าทนไม่ไหวลอบถามเรื่องราวจากหลินเชวีย “คุณชายหลิน ผู้นี้คือเทพเซียนจากที่ไหนหรือครับ?”

“ก็แค่ยัยตัวประหลาดคนหนึ่ง...” หลินเชวียลูบคางตอบพึมพำ พลางมองไปทางเยี่ยหวันหวั่นด้วยความสงสัยเต็มหัวใจ

ยัยเยี่ยหวันหวั่นคนนี้เปลี่ยนจากผู้ร้ายวางเพลิง เป็นทีมนักดับเพลิงตั้งแต่เมื่อไหร่?

ชุยเฮ่า “...ห๊ะ?”

ยัยตัวประหลาด? หลินเชวียไม่ได้ตาบอดใช่ไหมเนี่ย?

เห็นชุยเฮ่ายังคงนิ่งอยู่ หลินเชวียจึงเอ่ยเตือนสติ “ห๊ะอะไรเล่า! วันนี่นายดวงดี ได้รับความช่วยเหลือแล้ว ยังไม่รีบให้คนของนายออกไปอีก!”

แม่มันเถอะ ทำให้เขาตกใจแทบแย่! ถ้าหากคืนนี้ไม่ได้เยี่ยหวันหวั่น เขาไม่รู้จริงๆ ว่าจะคลี่คลายสถานการณ์นี้อย่างไร

ชุยเฮ่าพยักหน้าหลายครั้ง ฉวยโอกาสตอนนี้ซือเยี่ยหานกำลังอารมณ์ดี รีบส่งสายตาไปให้ผู้หญิงคนนั้นที่ยังนั่งนิ่งอยู่

หญิงสาวรีบกุลีกุจอลุกขึ้น เอ่ยขอโทษขอโพยซือเยี่ยหานตัวสั่นเทา “คุณชายเก้า ขอโทษนะคะ ขอโทษค่ะ ฉัน...”

“ออกไป” สีหน้าซือเยี่ยหานบอกถึงความรำคาญอย่างเห็นได้ชัด

เดิมทีหญิงสาวคิดว่ารอบนี้ต้องตายแน่ คิดไม่ถึงว่าสถานการณ์จะพลิกผลัน ฝ่ายตรงข้ามปล่อยเธอไปอย่างง่ายดายเช่นนี้ ตอนแรกเธอได้แต่นิ่งอึ้ง ต่อมาถึงได้โค้งคำนับหลายครั้ง “ค่ะ! ขอบคุณคุณชายเก้าที่ไม่ถือสาเอาความกับผู้น้อย!”

ก่อนจากไป หญิงสาวมองไปที่ผู้หญิงข้างกายซือเยี่ยหานด้วยความอยากรู้

ที่แท้...ซือเยี่ยหานไม่ได้เกลียดผู้หญิง แต่ผู้หญิงคนอื่นไม่เข้าตาเขาก็เท่านั้น...

ซือเยี่ยหานเปลี่ยนมาพูดด้วยง่ายดายเช่นนี้ ชุยเฮ่าดีใจจนน้ำตาแทบไหล “คุณชายเก้า วันนี้ต้องขออภัยจริงๆ ผมขอลงโทษตัวเองด้วยสามแก้ว! สามแก้ว!”

เขาเกลียดตัวเองจนอยากที่จะตบปากสักฉาด เสียแรงที่เขาหลงคิดว่าผู้หญิงที่หามานั้นเป็นของชั้นยอดแล้ว ไหนเลยจะรู้ว่าข้างกายคุณชายเก้ากลับยังมีหญิงงามที่พบได้แต่ในสวรรค์ ยากที่จะพานพบในโลกมนุษย์แบบนี้กัน

มิน่าเล่าถึงไม่มองอาหารป่ารายทาง!

เวลานี้คนในห้องไพรเวททุกคนมีความคิดไม่ต่างไปจากชุยเฮ่า สายตาทั้งหมดมองไปที่หญิงสาวซือเยี่ยหานคนนั้นอย่างกำลังประเมิน

เยี่ยหวันหวั่นไม่มองใครเลย ก้มหน้าก้มตานั่งอยู่ข้างกายซือเยี่ยหาน มือน้อยคอยแกะถั่วลิสงบนโต๊ะ

ซือเยี่ยหานย่อมสังเกตได้ถึงสายตาที่ไม่น่าพอใจเหล่านั้น แต่ว่า เห็นหญิงสาวนั่งข้างตัวเองอย่างเรียบร้อยว่าง่าย แกะถั่วลิสงอย่างมีความสุขเหมือนกับกระรอกตัวน้อย ใบหน้าเล็กเต็มไปด้วยความพึงพอใจ เท่านี้อารมณ์ของเขาก็สงบลง

เยี่ยหวันหวั่นก้มหัว แกะถั่วลิสงได้กำหนึ่งอย่างชำนาญเรียบร้อยแล้ว ก็ไม่ได้กินเอง แต่ยื่นทั้งหมดไปข้างหน้าซือเยี่ยหาน ด้วยสีหน้าขอความดีความชอบ

นี้เองทำให้ซือเยี่ยหานที่ยังไม่ได้กินอะไรเลยในคืนนี้นอกจากเหล้า หยิบเอาถั่วลิสงในมือของหญิงสาวกินทีละเม็ดจนหมดไม่มีเหลือ

คงเป็นเพราะละอายใจ คืนนี้เยี่ยหวันหวั่นจึงตั้งใจเอาใจซือเยี่ยหานอย่างเต็มที่ ป้อนถั่วลิสงหมดแล้วก็เริ่มป้อนถั่วพิสทาชิโอ ป้อนถั่วพิสทาชิโอหมดแล้วก็เริ่มป้อนผลไม้ หวังเพียงแต่ถึงเวลาโกรธเธอขึ้นมาจะไม่น่าอนาถขนาดนั้น

ส่วนซือเยี่ยหาน เลิกกินเหล้าไปตั้งนานแล้ว หญิงสาวป้อนอะไรเขา เขาก็กินสิ่งนั้น

คนอื่นๆ ในห้องไพรเวทประชาชนผู้บริสุทธิ์...ส่วนใหญ่ ก็ถูกป้อนจนอิ่มแล้วเช่นกัน...

หนุ่มโสดหลินเชวียดำคล้ำราวกับก้มหม้อ รู้สึกว่าพวกเขาเหล่านี้ไม่ใช่โคมไฟอีกต่อไปแล้ว พวกเขาเป็นเหมือนกับสุริยันจันทราที่ส่องแสงสว่างเรืองรองต่างหาก!

แม่มันเถอะ ตกลงกันไว้ว่าใครก็ห้ามพาผู้หญิงมา! นายกลับเรียกผู้หญิงมาเองเยาะเย้ยพวกเขา นี่กำลังเล่นอะไรเนี่ย?