แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี
ตอนที่ 106
บทที่ 106 เธอเป็นคนเขียนโพสต์?
เยี่ยหวันหวั่นที่ซุ่มดูอยู่เห็นอย่างนี้ พลันแอบอุทานตกใจขึ้นมา “แย่แล้ว”
ท่าทางของเจียงเยียนหรานผิดปกติเกินไป!
คงไม่ใช่เพราะการแทรกแซงของเธอ ไม่สามารถทำให้เจียงเยียนหรานได้สติคิดได้ แต่กลับทำให้เจียงเยียนหรานฆ่าตัวตายเร็วขึ้นหรอกนะ?
เธอนึกว่าเวลาในตอนนี้ เจียงเยียนหรานน่าจะยังไม่ได้รักซ่งจื่อหางลึกซึ้งขนาดนั้น ดึงสติเร็วขึ้นหน่อยก็ยังพอช่วยได้ แต่ดูจากสภาพแล้วเธอคงจะเดาผิดไป
คนทั้งสองรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่เล็กจนโตความปรารถนาสูงสุดของเจียงเยียนหรานคือ การได้แต่งงานกับซ่งจื่อหาง ได้เป็นภรรยาของเขา เวลานี้เป้าหมายถูกทำลายลงไป จะพูดว่าโลกทั้งใบพังทลายไปแล้วก็ไม่ใช่เรื่องเกินจริง
อีกทั้งคนที่ทรยศเธออีกคนก็คือเพื่อนที่เธอรักและไว้ใจที่สุด
สำหรับทักษะการซื้อใจคนของเฉินเมิ่งฉีนั้น เยี่ยหวันหวั่นเคยประสบมากับตัวเอง สมัยนั้นเฉินเมิ่งฉีก็ปฏิบัติกับเธอดีจนไม่มีที่เปรียบ เล่นกับเธอ สร้างปัญหากับเธอ หัวเราะร้องไห้เป็นเพื่อนเธอ โดดเรียนไปกับเธอ ตามกู้เยว่เจ๋อไปพร้อมกับเธอ แม้แต่ยอมซ้ำชั้นเป็นเพื่อนเธอ
เธอไม่เพียงเห็นเฉินเมิ่งฉีเป็นเพื่อนรักที่สุด แต่ยังเห็นเธอเป็นว่าที่พี่สะใภ้ เป็นคนในครอบครัวอีกด้วย
ใครจะรู้ว่าแผนการร้ายแทงข้างหลังจนทะลุเป็นรูพรุนได้จริงๆ...
ยิ่งใส่ใจมากแค่ไหน เมื่อได้เห็นธาตุแทก็ผิดหวังมากเท่านั้น...
ได้เห็นเจียงเยียนหรานอยู่ห่างจากทะเลสาบเพียงครึ่งก้าว เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้ว รีบเดินออกไปจากที่ซุ่มตัว พลางเอ่ยเสียงยืดยาน “อุ๊บ! ดูสิว่านี่ใครกัน? นี่ไม่ใช่คุณหนูใหญ่ตระกูลเจียง เจียงเยียนหรานหรอกเหรอ? ดึกดื่นแล้วยังมาอยู่ตรงนี้ คงไม่ได้คิดจะฆ่าตัวตายเพราะโดนทิ้งหรอกนะ!”
เจียงเยียนหรานสันหลังแข็งทื่อ ดวงตาที่ตอนแรกเลื่อนลอยพลันหันไปถลึงตาใส่เยี่ยหวันหวั่นด้วยความเกลียดชัง กัดฟันกล่าวว่า “เยี่ยหวันหวั่น! เห็นฉันมีสภาพแบบนี้เธอคงจะดีใจ สะใจมากสินะ!”
เยี่ยหวันหวั่นหยักมุมปาก น้ำเสียงเป็นต่อ “แน่นอนอยู่แล้ว ถ้าเธอกระโดดลงไปตอนนี้้เลย ฉันก็จะยิ่งดีใจ ยิ่งสะใจมากขึ้นไปอีก เห้อ ทำไมยังไม่กระโดดอีกล่ะ?”
“เธอ...” เจียงเยียนหรานโกรธจนดวงตาแดงกร่ำ “เธอฝันไปเถอะ!”
เจียงเยียนหรานพูดแล้วก็ถอยหลังออกมาก้าวหนึ่ง “ก็แค่ซ่งจื่อหางคนเดียว เธอคิดว่าฉันจะสนใจงั้นเหรอ? ด้วยชาติตระกูลของฉันแล้ว อยากได้ผู้ชายแบบไหนแล้วไม่ได้บ้าง! ฉันก็แค่เกลียดการโดนหลอกเท่านั้น!”
เห้อ ไม่เลวเลย ใช้ได้ผลเลยทีเดียว...
เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้าหงึกๆ “อืมๆ พูดไม่ผิดเลย คุณหนูตระกูลเจียงไม่เป็นกังวลเรื่องแต่งงานแล้ว! คนที่สูญเสียควรเป็นอีกฝ่ายที่ต้องสูญเสียถึงจะถูกต้อง!”
ได้เห็นอีกฝ่ายมีลักษณะดุดันโกรธจัดเหมือนไก่ตัวผู้ในสนามชนไก่ ท่าทางเหมือนจะเถียงกับเธอได้แปดร้อยรอบ ดูจากลักษณะคงจะลบความคิดฆ่าตัวตายไปได้แล้ว เยี่ยหวันหวั่นถอนใจโล่งอก ปัดก้นแล้วนั่งลงบนหญ้าริมฝั่งท่าทางสบายๆ แล้วเลื่อนอ่านกระทู้ต่อไป
เจียงเยียนหรานทนไม่ไหว เดิมทีเตรียมจะทะเลาะกับเยี่ยหวันหวั่นชุดใหญ่ ทว่าไม่คิดเลยเธอเถียงไปด้วยครึ่งทางก็หันมาเล่นมือถืออยู่คนเดียวแล้ว ให้ความรู้สึกเหมือนกับชกไปบนปุยฝ้าย
อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ อยู่ครู่หนึ่ง เธอก็รู้สึกเหมือนหมดพลังไร้เรี่ยวแรง ทรุดตัวลงไปกองที่เดิม นั่งกอดเข่าเหม่อลอย “เยี่ยหวันหวั่น เธอเกลียดฉันมากใช่ไหม...ฉันมันน่ารำคาญขนาดนั้น...ใช่ไหม...”
เห็นเยี่ยหวันหวั่นเงียบไม่โต้ตอบ เอาแต่มองมือถืออย่างตั้งใจ จิตใตสำนึกของเจียงเยียนหรานจึงชำเลืองมองไปบนมือถือของเยี่ยหวันหวั่น
ผลที่ได้ หลังจากเธอเห็นชัดเจนว่าเยี่ยหวันหวั่นกำลังตอบโพสต์ ใบหน้าเปลี่ยนสีฉับพลัน
กล่องข้อความตอบกลับของเยี่ยหวันหวั่น แสดง ID ชัดเจน “กอสซิปพอร์เตอร์”!
“เธอ...เธอคือกอสซิปพอร์เตอร์! เธอเป็นคนปล่อยโพสต์เฉินเมิ่งฉีนั่น?” เจียงเยียนหรานทำหน้าตกตะลึง
