นิยายไทยรัฐ
ตะวันอาบดาว
นพดลผู้อยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุของช่อแพรดีใจเนื้อเต้นเมื่อลูกน้องที่ส่งไปทำงานสำเร็จ รถของช่อแพรแฉลบพุ่งลงข้างทาง ไม่รู้ตัวเลยว่าจะถูกตลบหลัง!
ศิวกรก็ยังไม่รู้เรื่องอุบัติเหตุของช่อแพร มัวกังวลเรื่องอาการบาดเจ็บที่ข้อมือของดาวประดับเพราะถูกอันธพาลท้องถิ่นทำร้าย ดาวประดับไม่ยอมพูดอะไรแต่ใช้เวลาในห้องน้ำนานจนเขาผิดสังเกต
“คุณ...เป็นอะไรหรือเปล่า”
“ไม่เป็นไร ฉันทำของหล่นน่ะ...โอ๊ย!”
เสียงร้องของเธอทำให้ศิวกรถลาไปเกาะประตูห้องน้ำด้วยความเป็นห่วง
“นี่คุณ...แน่ใจนะว่าไม่เป็นไร”
ดาวประดับไม่ได้ตอบ แต่แข็งใจเปิดฝาขวดแชมพู แต่นั่นยิ่งทำให้เจ็บหนักกว่าเดิม แถมทำขวดแชมพูตกพื้นเสียงดังจนศิวกรใจไม่ดี
“คุณ...เปิดประตูซิ”
“ไม่มีอะไร”
“ผมบอกให้เปิดประตูไง หรือจะให้ผมพังประตูเข้าไปเอง”
คำขู่ของเขาทำให้ดาวประดับถอนใจเหนื่อยหน่าย ยอมเปิดประตูให้
“ก็บอกว่าฉันไม่เป็นไร แค่ที่เปิดฝาแชมพูมันแข็ง แล้วฉันเปิดไม่ได้เท่านั้นเอง”
ศิวกรไม่สนใจหน้าตาหงิกงอของเธอ เหลือบมองขวดแชมพูที่ไม่น่าเปิดยาก แล้วตัดสินใจดึงแขนเธอ ดาวประดับกรีดร้องลั่นด้วยความเจ็บแปลบ ศิวกรหน้าเจื่อน ยอมปล่อยข้อมือเธอแล้วผละไปหยิบยามาทาให้
คืนเดียวกันที่บ้านเขมวัฒน์...ปราณนท์นั่งหน้าเครียดคิดไม่ตกเรื่องดาวประดับ เดชายกถาดยาและน้ำมาให้เห็นอาการเจ้านายหนุ่มก็พอเดาได้
“ยังไม่ได้คุยกับคุณดาวเหรอครับ”
“คราวที่แล้วฉันพูดแรงไป ไม่รู้ว่ายัยดาวจะยังโกรธฉันอยู่หรือเปล่า”
“คุณดาวอาจจะกำลังรอให้คุณท่านโทร.ไปหาก็ได้นะครับ”
“คิดอย่างนั้นเหรอ”
เดชาไม่ได้ตอบคำถามแต่เดินไปเปิดเพลงยิปซีมูนซึ่งเป็นเพลงโปรดของเจ้านายหนุ่มแล้วผละไป
ทิ้งให้ปราณนท์ครุ่นคิดตามลำพังว่าจะโทร.ง้อลูกสาวบุญธรรมดีหรือไม่?
ooooooo
ดาวประดับนั่งนิ่งให้ศิวัชนวดข้อมือ ท่าทางอ่อนโยนและความเอาใจใส่ของเขาทำให้เธอหวั่นไหว
“ทำอย่างนี้ทำไม ฉันเจ็บอย่างนี้นายน่าจะดีใจนะ”
“ผมไม่เคยคิดอย่างนั้น”
“จริงเหรอ ฉันคิดว่าถ้านายฆ่าฉันได้นายคงฆ่าฉันไปแล้ว”
“ถ้าเป็นอย่างนั้น...ผมทิ้งให้คุณอยู่ในป่าไม่ดีกว่าเหรอ”
ภาพการหนีในป่าผุดในหัว ดาวประดับจำได้และซึ้งใจ กระนั้นก็สับสนกับท่าทีของเขา
“นายเป็นคนยังไงกันแน่ ตอนนี้ฉันไม่รู้แล้วว่าตกลงนายเป็นคนดีหรือคนร้าย นายใช้กำลังบังคับพาฉันมาที่นี่ แล้วนายก็มาทำดีกับฉัน...” ดาวประดับพูดขึ้นอย่างเหลืออด แต่ก็ถูกเขาตัดบทเปลี่ยนเรื่องดื้อๆ
“เสร็จแล้ว พยายามอย่าใช้มือข้างนี้ก็แล้วกัน”
พูดจบก็จะผละไป แต่ดาวประดับไม่ยอม เอ่ยไล่หลัง
“นี่ตกลงนายเป็นไบโพลาร์ใช่ไหม ฉันจะได้รู้ไว้”
ศิวกรในคราบศิวัชไม่ได้พูดอะไร แต่หันกลับมาอุ้มเธอเข้าห้องน้ำและสระผมให้ ดาวประดับตกใจท่าทีของเขามาก กระนั้นก็หัวใจพองโตกับสัมผัสของเขา
“คุณรู้ไหมว่าคุณคือผู้หญิงคนที่สองที่ผมสระให้”
พลันอารมณ์แสนหวานก็หยุดชะงัก ดาวประดับชักสีหน้าทันที
“น้าช่อคงติดใจการสระผมของนายสินะ”
“ใครบอกว่าเป็นคุณช่อแพร คนแรกและคนเดียวที่ผมสระให้ก็คือแม่ผมต่างหาก”
คำพูดของเขาทำให้ดาวประดับหัวใจเบ่งบานอีกรอบ ศิวกรทำเป็นไม่เห็นแล้วถือโอกาสถามเรื่องคาใจตอนเธอเล็งปืนใส่เขาที่หน้าบ้านเขมวัฒน์เมื่อวันก่อน
“วันนั้นคุณอยากจะยิงผมจริงๆเหรอ”
“เอ่อ...ถ้าฉันจะยิง นายคงไม่ได้มาสระผมให้ฉันอย่างนี้หรอก”
พูดจบก็หน้าแดง ทำท่าจะผละหนี แต่ศิวกรก็รั้งไว้
“ถ้าอย่างนั้นผมถามใหม่แล้วกัน...ถ้าผมไม่ได้เป็นอะไรกับคุณช่อแพรเราจะ...”
ศิวกรพูดไม่ทันจบ อารมณ์สั่นไหวรุนแรงดึงดูดทั้งคู่ให้ยื่นหน้าเข้าหากันจนเกือบจูบกันแล้ว หากมือถือของดาวประดับจะไม่ดังขึ้นมาขัดจังหวะเสียก่อน
ปราณนท์นั่นเองที่ตัดสินใจโทร.มาง้อลูกสาวบุญธรรม
ooooooo
