นิยายไทยรัฐ
ตะวันอาบดาว
รถรุ่นพี่คนสนิทของเมฆถึงด่านตรวจก่อน ธาดาสั่งให้ค้นอย่างละเอียดและรถรุ่นพี่ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น ศิวกรกับเมฆใจไม่ดี พลันก็ได้ถอนใจโล่งอกเมื่อตำรวจปล่อยรถรุ่นพี่ผ่านด่าน
โชคดีที่รุ่นพี่คนสนิทของเมฆแกล้งหลอกนายตำรวจที่ค้นรถว่าขนศพที่เพิ่งประสบอุบัติเหตุ นายตำรวจเลยไม่ใส่ใจมาก เพราะเป็นธรรมดาที่ศพจะมีสภาพเละเทะและระบุตัวตนไม่ได้
ธาดาก็วุ่นวายตรวจสอบรถคันอื่นเลยไม่ทันสังเกตว่ามีรถศิวกรกับเมฆผ่านมาที่ด่าน และแม้ว่าทุกอย่างจะผ่านพ้นด้วยดี แต่รุ่นพี่ของเมฆก็ประสาทเสีย ร่ำๆจะไม่ให้เก็บศพที่มูลนิธิ เมฆต้องให้เงินเพิ่มอีกฝ่ายเลยยอมให้เก็บต่อ
ศิวกรเหนื่อยใจมากเพราะหลายเรื่องประดังประเด โดยเฉพาะเรื่องศพของศิวัชน้องชายฝาแฝดที่เขายังไม่อยากให้เผาเพราะต้องการจับคนร้ายให้ได้ก่อน เมฆเข้าใจความคิดของเพื่อนรักแต่ก็อดห่วงไม่ได้
“กร...ฉันว่าแกทำพิธีให้ไอ้วัชเถอะ”
ศิวกรเลิกคิ้ว สีหน้าเคร่งเครียดจนเมฆต้องรีบออกตัว
“ฉันไม่ได้กลัว แต่พอเจอเรื่องเมื่อคืนมันทำให้ฉันคิดได้ว่าถ้าเกิดเราโดนจับได้ สิ่งที่ทำทั้งหมดมันจะเปล่าประโยชน์นะไอ้กร อีกอย่างไอ้วัชมันจะไม่ไปเกิดนะถ้าแกทำแบบนี้”
“แต่ถ้าเราไม่เจอคนที่ฆ่าไอ้วัช ไอ้วัชมันก็ไม่ไปเกิดเหมือนกัน!”
ช่อแพรออกจากโรงพยาบาลวันเดียวกัน และตัดสินใจเรียกศิวกรมาพบที่คอนโด ศิวกรไม่อยากไปแต่คิดว่าอาจได้ข้อมูลบางอย่างเรื่องน้องชายฝาแฝดเลยยอมไปพบ
“ทำไมคุณช่อไม่ยอมกลับบ้านครับ”
“ฉันอยากอยู่ที่นี่ให้สบายใจก่อน”
“แต่ผมว่าคุณช่อควรกลับบ้านนะครับ ไม่อย่างนั้นคนอาจจะเข้าใจว่าคุณช่อ...”
พูดไม่ทันจบช่อแพรก็โพล่งแทรก
“ทำไม...เธอกลัวคนอื่นจะคิดว่าเราอยู่ด้วยกันงั้นเหรอ”
“เราอาจห้ามความคิดคนอื่นไม่ได้ แต่เราห้ามการกระทำของตัวเองได้”
“เธอนี่...นับวันจะทำให้ฉันแปลกใจขึ้นเรื่อยๆนะ”
แววตาเหมือนจะจับผิดทำให้ศิวกรเสียวสันหลัง รีบขอตัวแต่ต้องชะงักเมื่อจู่ๆช่อแพรก็ส่งเสียงร้องมาจากในห้องนอน นักข่าวหนุ่มรีบไปดูด้วยความเป็นห่วง เพียงเพื่อจะพบว่าเธอไม่ได้ล้มแต่จงใจยั่วยวนเขา!
ช่อแพรคิดถึงสัมผัสของศิวัช จงใจถอดเสื้อผ้าและขอให้เขาเช็ดตัวให้ ศิวกรในคราบศิวัชทำท่าลังเลเธอเลยต้องกระตุ้น “ถือซะว่า...ตอบแทนที่ฉันรับกระสุนแทนเธอก็แล้วกัน”
ooooooo
ศิวกรตัดสินใจเดินหน้าเล่นกับไฟสวาทของช่อแพร เพราะอยากรู้เรื่องศิวัชน้องชายฝาแฝดมากกว่านี้ แต่ชั่วอึดใจก็เปลี่ยนใจเมื่อเห็นภาพหลอนของศิวัชในกระจกกำลังร้องไห้!
ช่อแพรรั้งเขาไม่ทัน ได้แต่มองตามงงๆ เมื่อจู่ๆศิวัชก็ผลุนผลันขอตัวกลับบ้าน ศิวกรที่เผลอตัวเผลอใจเกือบตกหลุมพรางของช่อแพรต้องรีบกลับบ้านมาตั้งสติอย่างจริงจัง
สีดารออยู่แล้วเมื่อศิวกรมาถึง คาดคั้นอย่างใจเย็นถึงสาเหตุที่ลูกชายคนโตกลับบ้านดึกๆดื่นๆ
“งานเยอะน่ะครับแม่”
“งานเยอะหรือว่ากลัวแม่ถามว่ากรไปทำอะไรมา แผลที่หน้าน่ะ...เกี่ยวกับเรื่องตาวัชหรือเปล่า”
“ไม่ใช่หรอกครับแม่ ผมว่าจะบอกแม่หลายทีแล้ว พอดีวันก่อนผมเดินไม่ระวังก็เลยมีอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะครับ...แล้วทำไมแม่ถึงคิดว่ามันเกี่ยวกับเจ้าวัชล่ะครับ”
“แม่ฝันถึงวัชน่ะลูก ในฝันแม่เห็นวัชเขานั่งอยู่คนเดียว แม่ไปถามอะไรก็ไม่บอกเอาแต่นั่งร้องไห้ กร...แม่อยากให้ลูกหยุดเรื่องตาวัชได้ไหม ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของตำรวจ แม่ไม่อยากให้ลูกสร้างเวรสร้างกรรมกับใครอีกแล้ว”
