ตอนที่ 4
ไม่ใช่แค่มุนินทร์ที่ยอมเปิดปากเรื่องที่อังกฤษ เจนภพซึ่งได้ยินเรื่องวุ่นวายที่บ้านจากต้องลูกสาวคนโตก็ทนเฉยไม่ไหวตัดสินใจโทร.ทางไกลมาอธิบายความจริงกับนพนภา
เจนภพยืนยันว่ามุนินทร์ไม่ได้เป็นชู้กับตนแต่เจอกันเพราะเธออยากมาเยี่ยมต้อม นพนภาไม่เชื่อ
“แล้วทำไมคุณต้องปิดเรื่องนี้เป็นความลับ ฉันพยายามติดต่อคุณก็ไม่รับสาย ขอคุยกับลูกคุณก็ปฏิเสธ”
“ผมให้คุณติดต่อไม่ได้...ยัยต้อมป่วยนะครับ แค่เห็นคุณนอนอยู่บนเตียงช่วยตัวเองไม่ได้ยัยต้อมก็ยิ่งทรุดหนักอาละวาดทำลายข้าวของผมถึงต้องพาลูกมารักษาตัวที่นี่”
“นั่นมันตอนที่ฉันป่วยแต่ตอนนี้ฉันหายดีแล้ว คุณก็ยังไม่ให้ลูกคุยกับฉันอยู่ดี”
“หมอสั่งผมไม่ให้ยัยต้อมคุยกับคุณ อย่าลืมนะ...อาการยัยต้อมเกิดจากที่เห็นเราทะเลาะตบตีกันแทบทุกวัน เด็กสะสมความรุนแรงมาตลอดถึงได้มีพฤติกรรมก้าวร้าวอย่างนั้น”
“อ้อ...โทษฉันทั้งหมด แม้แต่ตอนฉันป่วยก็ยังโทษฉัน...ฉันไม่เชื่อ ที่จริงแล้วคุณไปอยู่อังกฤษเพื่อไปหาเมียน้อยแล้วนังมุนินทร์ก็ไปปรนเปรอให้ถึงที่...ยอมรับมาเถอะ”
“ก็เพราะคิดอย่างนี้ไงผมถึงให้ลูกคุยกับคุณไม่ได้...คุณมันขาดสติ!”
สองสามีภรรยาเปิดฉากทะเลาะกันในรอบหลายปี เรียกต้อมเหยื่ออารมณ์ของทั้งคู่ให้ออกมาเห็นด้วยตาตัวเอง นพนภาเห็นลูกสาวคนเล็กก็เรียกมาคุยไม่สนคำเตือนของสามีที่ว่าลูกสาวยังไม่พร้อม แล้วก็เกิดเรื่องจนได้
เมื่อเธอหลุดปากเรื่องพ่อกับแม่อาจหย่ากัน
ต้อมสติแตก ภาพเก่าๆตอนมุนินทร์มาเยี่ยมลอยวนเวียนในหัว “พ่อโกหกหนูใช่ไหม หนูเคยถามว่าพ่อจะหย่าแม่รึเปล่า...พ่อบอกเปล่าแต่แม่พูดอย่างนี้แสดงว่ามันเรื่องจริง...พ่อโกหกหนู!”
เจนภพอธิบายลูกสาวอย่างใจเย็น “พ่อไม่ได้โกหกหนูนะครับ พ่อไม่ได้โกหก”
ต้อมไม่สน อารมณ์รุนแรงที่ยังควบคุมไม่ได้ทำให้ไม่มีสติจะฟังเหตุผล “ไม่จริง! พ่อหย่าแม่แล้วไปอยู่กับพี่ยัยมุตตาใช่ไหมพ่อถึงให้ยัยนั่นเข้ามาในบ้านตั้งหลายครั้ง พ่อให้นังเมียน้อยมาหาหนูทำไม มันบอกว่าจะมาอยู่ในครอบครัวเรา มันไม่ได้แต่งกับพี่กิจ มันจะแต่งกับพ่อใช่ไหม แล้วมันจะตบแม่เหมือนเมื่อก่อนอีกใช่ไหม”
นพนภาอ้าปากค้างเมื่อเห็นอาการลูกสาวคนเล็กครั้งแรก จากที่ดีใจได้คำยืนยันเรื่องมุนินทร์กลับพูดไม่ออกเมื่อต้อมออกอาการกรี๊ดไม่หยุดจนครูเมย์ ครูสาวซึ่งรับหน้าที่บำบัดอาการต้องพาตัวไปสงบสติอารมณ์ในห้อง










