ณ บ้านรัตนมหาศาลอันใหญ่โตกว้างขวาง ศจีเห็นนิตยสารเพลินภาพที่ลงเรื่องราวและรูปของ ท่านผู้หญิงรัตนมหาศาลกับลักษณ์หลานชายคนโปรดก็ไม่พอใจ จับฉีกทิ้งแทบไม่เหลือชิ้นดี หลวงราชบริรักษ์ผู้เป็นสามีมาเห็นเข้าก็ตำหนิผู้เป็นภรรยาไปฉีกทำไม นิตยสารเพิ่งออกมาใหม่ไม่ใช่หรือ

“คุณจะให้ฉันเก็บไว้ทิ่มแทงหัวใจทำไม...เพราะคุณนั่นแหละที่ไม่ได้เรื่อง ฉันอุตส่าห์แต่งงานด้วยเพราะคิดว่าคุณจะได้ดิบได้ดีเป็นถึงเจ้าพระยา แต่ที่ไหนได้เป็นแค่หลวงราชบริรักษ์ กินเงินเดือนแค่ไม่กี่บาท”

ภายในบ้านรัตนมหาศาล ประมุขของบ้านนั่งหน้าเศร้าเพราะคิดว่ามัสยาตัดสินใจกลับใต้ โดยมีลักษณ์ยืนอยู่ข้างๆ เริ่มไม่แน่ใจเหมือนกันว่าคำพูดท้าทายของตัวเองจะได้ผลหรือเปล่า แต่แล้วต้องยิ้มแก้มแทบปริเมื่อเห็นมัสยาเดินเข้ามา รีบสะกิดให้คุณย่าดู ท่านดีใจมากเรียกเธอมานั่งข้างๆ

“ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ไม่มีบ้านไหนเป็นของหลาน นอกจากบ้านหลังนี้ หลานจะต้องอยู่กับย่า และจงจำเอาไว้ว่ามัสยาคือหลานของท่านผู้หญิงรัตนมหาศาล... ลักษณ์ ย่าฝากดูมัสยาด้วย คิดซะว่าเป็นน้องสาวแท้ๆ”

บ้านรัตนมหาศาลถูกตกแต่งอย่างสวยงามสำหรับงานเลี้ยงเปิดตัวมัสยาคืนนี้ ศจีต้องการจะฉีกหน้า มัสยากลางงานจึงให้จัดอาหารเป็นเซตดินเนอร์แบบฟูลคอร์สเพราะคิดว่าเธอคงจะไม่รู้จักการใช้ช้อนส้อม

เมื่อใกล้เวลางานเริ่ม แขกเหรื่อทยอยกันมาร่วมงาน ไม่ขาดสาย โดยมีท่านผู้หญิงรัตนมหาศาล แม่พร้อม ศจีและหลวงราชบริรักษ์คอยยืนต้อนรับ เจ้าคุณมหศักดิ์กับนพพรมาถึงงานสักพัก หม่อมราชวงศ์หญิงชลทิชา หลานของท่านชายสดายุมาในฐานะตัวแทนของท่านชายและยังเป็นเพื่อนสนิทของพิณทิพย์ก็ก้าวเข้ามาในงาน อาจารย์กนกก็มาร่วมงานเช่นกัน ท่านผู้หญิงไม่ค่อยพอใจนักที่ลักษณ์พาเพ็ญโฉมมางานด้วย

ประจวบบังเอิญเข้าไปตัดเสื้อที่ร้านเสื้อของนพมาศ แต่เจ้าของร้านจำได้ว่าเขาเคยต่อว่าเธอตอนที่เจอกันครั้งก่อนจึงไล่ตะเพิดออกจากร้าน ประจวบขู่จะลงหนังสือพิมพ์ว่าเจ้าของร้านนี้ไม่มีมารยาทเป็นพวกป่าเถื่อน นพมาศโกรธจะเอาเรื่องเขา เพื่อนของเธอรีบคว้าแขนไว้แล้วหันไปทางประจวบ

“อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ ฉันต้องขอโทษแทนเพื่อนฉันด้วย ถ้ายังไงคุณลูกค้าเข้ามาข้างในก่อนค่ะ” เชิญเสร็จเพื่อนของนพมาศลากแขนนพมาศไปที่มุมหนึ่งของร้านเตือนว่าถึงเขาจะเป็นอย่างไร เขาก็เป็นลูกค้าที่เราต้องต้อนรับ นพมาศไม่มีทางเลือกจำต้องวัดตัวตัดเสื้อ ให้ประจวบ...