อินทรีหิมะเจ้าดินแดน
ตอนที่ 19
ตอนที่ 19 ชั่วขณะแห่งความเป็นความตาย
“เป็นเสือดาวเงามืด” จงหลิงสะดุ้งตกใจ แต่ด้วยประสบการณ์ระหว่างความเป็นความตายครั้งแล้วครั้งเล่าทำให้เขาถอยไปอย่างรวดเร็ว สวบ สวบ สวบ เขาอาศัยหางงู กระโดดเด้งชวนให้ตกใจ เคลื่อนหนีติดต่อกันสามครั้งก็กระโดดขึ้นไปถึงยอดต้นไม้ไกลอออกไป
แต่ดวงตาสีเทาเข้มของเสือดาวเงามืดเพียงแค่ปราดมองจงหลิงอย่างเย็นชาแวบหนึ่งเท่านั้น แต่กลับจ้องตงป๋อเสวี่ยอิงต่อไป
มันไม่ได้เห็นมนุษย์งูผมเงินผู้นั้นอยู่ในสายตาอยู่แล้ว มันเป็นถึงสัตว์มารขั้นห้าที่ขึ้นชื่อเรื่องความเร็ว จะฆ่าอัศวินชั้นฟ้าสักคนน่ะหรือ แค่กระบวนท่าเดียวก็เพียงพอแล้ว อีกทั้งอาศัยร่างของมันหักหาญเอาแล้ว…ต่อให้ยืนอยู่ตรงนั้นแล้วอัศวินชั้นฟ้าฟาดฟันห้ำหั่นหรือแทงเอาอย่างไรก็ทำอันตรายมันไม่ได้แม้เพียงเส้นขน มันจึงละเลยจงหลิงโดยสิ้นเชิง ความสนใจแทบทั้งหมดพุ่งตรงไปที่ร่างของตงป๋อเสวี่ยอิง
เจ้ามนุษย์หนุ่มน้อยชุดดำคนนี้ต่างหาก…จึงจะเป็นภัยคุกคามที่แท้จริง
ขนาดตกอยู่ในสถานการณ์ที่ถูกมันลอบโจมตียังเอาตัวรอดได้ มิหนำซ้ำยังโจมตีกลับได้อีก
“ท่านอาจง ท่านไปหลบไกลหน่อย ยิ่งไกลยิ่งดี” ตงป๋อเสวี่ยอิงพูดเสียงต่ำ
“เสวี่ยอิง เจ้าต้องระวังนะ เสือดาวเงามืดว่องไวยิ่งนัก” จงหลิงที่อยู่ไกลออกไปก็รู้ดีว่าตนช่วยอะไรไม่ได้ เขาพูดประโยคหนึ่งอยู่ไกลๆ แล้วก็รีบถอยห่างออกไปทันที
ตงป๋อเสวี่ยอิงจ้องเสือดาวเงามืดเขม็ง ฉีกยิ้มทีหนึ่ง “คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่ามาแนวเขาทำลายล้างครั้งแรกก็ได้เจอสัตว์มารขั้นห้าแล้ว” พูดพลางใช้มือซ้ายฉีกสายรัดผ้าสองเส้นที่หน้าอกออก เคร้ง กล่องอาวุธที่สะพายอยู่ร่วงลงบนพื้นทันที กล่องอาวุธทั้งกล่องถูกตะปบเอาเสียจนฉีกขาดหมดแล้ว เสื้อนอกของตนก็ถูกตะปบขาด โชคดีที่สวมเกราะชั้นในหุ้มกายเอาไว้ มิเช่นนั้นกรงเล็บนั่นคงทำเขาเจ็บหนักแล้ว
“เหอ...เหอ...”เสือดาวเงามืดเปล่งเสียงต่ำลึก เคลื่อนกายไปรอบ ๆ ตงป๋อเสวี่ยอิงอย่างเชื่องช้า เท้าทั้งสี่ของมันมีเนื้อรองรับอยู่ ทุกย่างก้าวเบายิ่งนัก
ตงป๋อเสวี่ยอิงจ้องมันอยู่ตลอดเวลา
หนึ่งมนุษย์ หนึ่งสัตว์มาร
ต่างก็จ้องมองดวงตาของฝ่ายตรงข้าม
จะอยู่หรือตายก็วัดกันตรงนี้แหละ
“สวบ ๆ” เสือดาวเงามืดขยับกะทันหัน มันกระโจนมุ่งไปทางด้านข้างก่อน แต่เพิ่งกระโจนออกไป ก็เหยียบพื้นแล้วเปลี่ยนทิศในทันใด มุ่งหน้าฆ่าตงป๋อเสวี่ยอิงโดยตรง
“ตายให้ข้าเสียเถอะ” ปลายหอกยาวในมือตงป๋อเสวี่ยอิงดุจดังงูพิษ อึดใจเดียวก็ไปถึงหน้าเสือดาวเงามืด
ดวงตาสีเทาเข้มของเสือดาวเงามืดจ้องมองตงป๋อเสวี่ยอิงไม่วางตา
ขณะที่มันพุ่งออกไปนั้น เท้าทั้งสี่ก็เกือบจะอยู่ติดพื้นตลอดเวลา แตะเพียงเบา ๆ นิดเดียวด้วยความเร็วดุจฟ้าแลบ ก็เปลี่ยนทิศอีกครั้ง หลบหลีกปลายหอกคมกริบนี้ไปได้
พุ่งโจมตีครั้งแล้วครั้งเล่า เปลี่ยนทิศครั้งแล้วครั้งเล่า
ตงป๋อเสวี่ยอิงทุ่มเทกำลังทั้งหมดเพื่อป้องกัน
“สวบ ๆๆ…” เสือดาวเงามืดกลายเป็นเงาลวงปีศาจล้อมรอบตงป๋อเสวี่ยอิง
รอบกายตงป๋อเสวี่ยอิงล้วนเป็นเงาลวงของปลายหอกนับไม่ถ้วน ทั้งยังมีเกล็ดหิมะที่ “หอกเทพหิมะเหิน” สร้างขึ้นปลิวว่อนอยู่
“เร็วเกินไปแล้ว เร็วเกินไปแล้ว”
“ไม่พอ ยังไม่พอ” ตงป๋อเสวี่ยอิงรู้สึกได้ถึงความช้าของตน แม้ทักษะหอกยาวที่ได้เรียนจากวิถีหอกยาวมวลน้ำแข็งจะมีชื่อเสียงเรื่องความเร็ว แต่เมื่อเทียบกับเสือดาวเงามืดแล้วยังห่างชั้นอย่างเห็นได้ชัด…เสือดาวเงามืดราวกับกำลังเดินเยื้องย่างสบาย ๆรอบกายตน มองหาโอกาสครั้งแล้วครั้งเล่า การเคลื่อนที่เปลี่ยนทิศรวดเร็วดุจเงาลวงเช่นนี้ สำหรับเสือดาวเงามืดแล้ว ยังไม่ใช่ขีดสุด
ดวงตาของเสือดาวเงามืดนิ่งสนิทตลอดเวลา ทั้งหมดล้วนอยู่ภายใต้การควบคุมของมัน
“ปัง”
อากาศถูกบิดหมุนครั้งหนึ่ง ความเร็วของเสือดาวเงามืดระเบิดเพิ่มขึ้นในทันใด พุ่งพรวดออกไปอย่างแรง มุ่งฆ่าตงป๋อเสวี่ยอิง
“เวลานี้แหละ” สองตาของตงป๋อเสวี่ยอิงแดงก่ำ รอบกายค่อย ๆ ปรากฏไอสีแดงโลหิต เห็นได้ชัดว่า ในยามนี้ตงป๋อเสวี่ยอิงทำให้สายเลือดโบราณกาลของเขาระเบิดออกมาอย่างสมบูรณ์แล้ว
ระเบิดพลัง
“ปัง” ปลายหอกยาวพลิกหมุนแหวกอากาศ วาดเป็นเส้นโค้งสายหนึ่ง แทงไปยังเสือดาวเงามืด
เสือดาวเงามืดตะลึงงัน
ความเร็วของหอกนี้เกินกว่าที่มันคาดไว้โดยสิ้นเชิง หากเตรียมรับอย่างระวังแล้วเจอหอกนี้ มันก็สามารถหลบหลีกได้อย่างสบาย แต่ในยามนี้มันกระโจนฆ่าอย่างเต็มแรงแล้ว อยู่ตรงหน้าตงป๋อเสวี่ยอิงแล้ว ระยะห่างใกล้เกินไป ร่างก็พุ่งเร็วเกินไป ไม่มีทางหลบได้อยู่แล้ว
“บรู้ว...” มันเปล่งเสียงคำรามอย่างดุดัน อุ้งเท้าคู่หน้าพุ่งตะปบลงบนหอกยาวพร้อมกัน
หอกยาวพลิกหมุนราวกับงูใหญ่ที่กำลังขยับเลื้อย
การตะปบครั้งนี้ เจอเข้ากับการพลิกหมุนของหอกยาว ทำให้แรงโจมตีลดหายไปกว่าครึ่ง ยังคงพุ่งตรงไปยังส่วนท้องของเสือดาวเงามืด
ทั้งร่างของเสือดาวเงามืดบิดงอส่ายไปมาราวกับไร้กระดูก หลบนี้หอกนี้อย่างสุดกำลัง
“แคว่ก”
ปลายหอกยาววาดผ่านท้องสีขาวอ่อนนุ่มของเสือดาวเงามืด รอยเลือดแนวหนึ่งปรากฏให้เห็น
เสือดาวเงามืดอาศัยพลังที่ตะปบหอกยาวพุ่งทะยานสู่ฟ้า ทะยานตรงสู่กิ่งที่อยู่สูงขึ้นไปของต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ท้องของมันปรากฏรอยแผลยาวราวสองเชียะรอยหนึ่ง แต่ว่าแผลสมานกันแล้ว มีรอยเลือดหยดเล็กน้อย ในตาสีเทาเข้มนั้นมีความดุดันบ้าคลั่งอยู่ จ้องมองตงป๋อเสวี่ยอิงที่อยู่ด้านล่างเขม็ง
“ยังฆ่าเจ้าไม่ได้เลย เจ้าดวงแข็งเสียจริง” ตงป๋อเสวี่ยอิงจ้องเสือดาวเงามืดด้านบน ในใจรู้สึกยอมไม่ได้ ในเวลาคับขันพลังของตนระเบิดออกมา ซึ่งเกินกว่าที่ฝ่ายตรงข้ามคาดไว้ ผลลัพธ์อย่างดีที่สุดก็คือ ตอนนี้เจ้าเสือดาวเงามืดนี่รู้จักป้องกันแล้ว ทีนี้ก็ยุ่งยากเสียแล้ว
“สวบ สวบ สวบ”
เสือดาวเงามืดก็โกรธขึ้นมาแล้ว พุ่งลงมาทันควัน มันเหยียบต้นไม้ทะยานตรงแน่วดิ่งลงมาด้านล่าง กระโดดลงมาสามครั้งก็เหยียบพื้นดินตรงหน้าตงป๋อเสวี่ยอิง
“ฟู่”
ไอสีแดงโลหิตรอบร่างตงป๋อเสวี่ยอิงเดือดขึ้นมา หอกยาวแทงออกไปอย่างหมายเอาชีวิต แต่เสือดาวเงามืดก็หลบหลีกไปได้อย่างระมัดระวัง
“ไสหัวไป” หอกแทงถูกเพียงความว่างเปล่า ตงป๋อเสวี่ยอิงเปลี่ยนจากแทงเป็นกวาดตามขวางทันที
หอกยาวกวาดตามขวาง พลังอาจทำให้ฟ้าถล่มดินทลาย เสือดาวเงามืดเผยสีหน้าตกใจ การฟาดฟันครั้งนี้หากฟาดถูกจริงๆแล้ว หากมันไม่ตายก็ต้องเจ็บหนักแน่ มันหารู้ไม่ว่า…สายเลือดโบราณกาลที่ตื่นรู้ของตงป๋อเสวี่ยอิงก็คือสายเลือดพลัง ในยามนี้หากหอกยาวกวาดตามขวางหรือฟาดฟันขึ้นมา พลังครอบคลุมทั้งด้ามหอก จึงนับได้ว่านำจุดเด่นของเขาออกมาใช้ได้อย่างสมบูรณ์
ร่างของเสือดาวเงามืดดุจดั่งคลื่นน้ำซัดสาด กรงเล็บคมสะกิดที่ด้ามหอกทีหนึ่ง แล้วอาศัยแรงนั้นหลบหลีกไป
“เปรี๊ยะ” หอกยาวกวาดผ่านไป ฟาดลงบนต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งด้านข้าง ต้นไม้ใหญ่มีเสียงแตกหักดังเปรี๊ยะขึ้นมาทันที ทั้งต้นหักกลาง ต้นไม้ใหญ่เริ่มล้มเสียงดังโครมคราม
“ตายให้ข้าเสียเถอะ” ตงป๋อเสวี่ยอิงพุ่งถลาออกไป หอกยาวไม่แทงก็ฟาดหรือไม่ก็กวาดโจมตีไม่ยั้งไปทางเสือดาวเงามืด เสือดาวเงามืดก็ล่าถอยหลบหลีกไม่หยุดเช่นกัน ผ่านไปครู่หนึ่งป่าเขารอบด้านก็ย่ำแย่แล้ว หอกยาวของตงป๋อเสวี่ยอิงสามารถแทงทะลุแล้วทำลายหินก้อนยักษ์ขนาดสองสามคนโอบให้แหลกกระจุยได้ ต้นไม้เหล่านี้ไหนเลยจะทนต่อการทำลายได้
……
ต่อสู้กันไปตลอดทาง
ตงป๋อเสวี่ยอิงก็พบว่าการที่ตนให้ท่านอาจงหลบไปไกลเสียแต่เนิ่น ๆ นั้นทำให้ตนลอบถอนหายใจได้ทีหนึ่ง แต่ในใจของเขาก็กังวลยิ่ง
เพราะเมื่อระเบิดพลัง เขาดูเหมือนเป็นฝ่ายได้เปรียบ รุกไล่อย่างบ้าคลั่ง
แต่เมื่อเขาล่าถอยไปนั้น เสือดาวเงามืดกลับไล่ตามมาทัน ไม่ยอมให้เขาหนีไปได้ เสือดาวเงามืดเร็วเกินไปแล้ว…หากมันอยากตามให้ทัน ตงป๋อเสวี่ยอิงย่อมสะบัดมันไม่หลุดอยู่แล้ว
“ทำอย่างไรดี ทำอย่างไรดี พลังกายของข้ายังเผาผลาญไม่หยุดอยู่เช่นนี้ คงต้านทานไว้ได้ไม่นานแน่” ขณะระเบิดพลัง ตงป๋อเสวี่ยอิงสัมผัสได้ถึงพลังกายที่เผาผลาญอย่างรวดเร็วจนน่าตกใจ
หากพลังกายเผาผลาญจนสิ้นแล้วล่ะก็ เช่นนั้ชีวิตก็คงจะหาไม่แล้ว
“เหอ ๆ”
เสือดาวเงามืดเป็นนักล่าที่มีประสบการณ์มากที่สุด คอยมองหาโอกาสอยู่ตลอดเวลา
ในที่สุด...
พลังกายที่เผาผลาญอย่างฮวบฮาบของตงป๋อเสวี่ยอิงทำให้การโจมตีของเขาเกิดจุดอ่อน เสือดาวเงามืดพุ่งออกมาด้วยความเร็วปานฟ้าแลบ ในพริบตาเดียวก็มาถึงหน้าตงป๋อเสวี่ยอิง
“ไม่ดีแล้ว” ใจของตงป๋อเสวี่ยอิงสั่น หนังศีรษะชาวาบ
วิกฤตความเป็นความตาย มาเร็วถึงเพียงนี้
“ตายให้ข้าเสีย ตาย ตาย” ตงป๋อเสวี่ยอิงคลั่งขึ้นมาแล้ว ดวงตาก็แดงก่ำ ไม่ใช่เจ้าตายก็ข้าดับ เขาดึงพลังทั้งร่างกายทุ่มเทแทงหอกยาวในมือออกไป
นี่เป็นการดิ้นรนครั้งสุดท้าย
ก็เหมือนกับสัตว์ป่าบางพวกที่ก่อนตายก็จะดิ้นรนเฮือกสุดท้าย เมื่อตงป๋อเสวี่ยอิงเผชิญหน้ากับวิกฤตความตายที่มาเยือนอย่างกะทันหัน เห็นได้ชัดว่าก็กระตุ้นเอาความสามารถแห่งชีวิตของเขาออกมา
พลังทั้งกายซัดสาด เวลารอบด้านราวกับเคลื่อนช้าลง เขี้ยวของเสือดาวเงามืดล้วนมองเห็นได้ชัดเจน
“ฟิ้ว…”
ลมรอบข้างซึ่งเกิดจากการต่อสู้ที่่พัดเข้าหน้าก็ชัดเจนถึงเพียงนั้น
ซ่าๆๆ…เลือดที่ไหลเวียนในกายดุจดั่่งแม่น้ำเชี่ยวกราก ล้วนสัมผัสได้อย่างชัดเจน
ซุ่ ๆๆ...พลังของเส้นเอ็น กระดูกและกล้ามเนื้อก็กำลังส่งถ่ายมาเช่นกัน…
“พลังครบสมบูรณ์ บริสุทธิ์ดุจหนึ่ง”
เมื่อตงป๋อเสวี่ยอิงตกอยู่ภายใต้การคุกคามของความเป็นความตายจึงเผยความสามารถแห่งชีวิต ในที่สุดก็สามารถก้าวผ่านเส้นบาง ๆที่กั้นอยู่นั้นได้ การไหลเวียนของเลือด การเชื่อมต่อของเส้นเอ็นและกระดูก การส่งถ่ายพลังในกล้ามเนื้อ…ทั้งหมดล้วนสัมผัสได้ ชั่วขณะที่ยอดเยี่ยมนั้น พลังทั้งหมดล้วนอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา ละเอียดหาใดเปรียบ ไม่มีพลังที่สิ้นเปลืองหรือการเผาผลาญที่เกินจำเป็นเลยแม้แต่น้อย
“ซู่”
พลังทั้งกายถ่ายทอดดุจสายน้ำ แต่ไหนแต่ไรมาการควบคุมร่างกายของตนไม่เคยยอดเยี่ยมเช่นนี้มาก่อน
หอกยาวพลิกหมุนแทงทะลุอากาศไป ความเร็วพุ่งพรวดขึ้นอย่างรวดเร็ว
พลั่ก จึ้ก
ปลายหอกยาวแทงเข้าไปในอกของเสือดาวเงามืดที่กำลังตกตะลึงในทันใด แล้วแทงออกมาจากแผ่นหลัง
ตงป๋อเสวี่ยอิงจับหอกยาว จ้องมองเสือดาวเงามืดที่ถูกแทงทะลุแต่ยังคงบิดส่ายดิ้นรน เลือดสด ๆ ไหลออกมาไม่หยุด เสือดาวเงามืดก็จ้องตงป๋อเสวี่ยอิงเช่นกัน เพียงแต่ในยามนี้ ดวงตาสีเทาเข้มของมันนั้นมีความตื่นตระหนก โกรธแค้นและกังวล พลังชีวิตอันยิ่งใหญ่ของมันทำให้มันดิ้นรนอยู่เกือบครึ่งนาที เลือดไหลนองท่วมพื้น มันจึงแน่นิ่งไปในที่สุด
ตงป๋อเสวี่ยอิงเอนกายลงบนกองหิมะเย็นเยียบบนพื้น ทั้งร่างผ่อนคลาย เขามองไปยังเสือดาวเงามืดที่ถูกเสียบอยู่บนหอกยาวข้าง ๆ มันยังคงเบิกตาโพลงดังก่อน
“เป็นเจ้าตาย ข้ารอด” ตงป๋อเสวี่ยอิงมองไปยังซากเสือดาวเงามืด มีความรู้สึกยินดีที่เป็นผู้รอดชีวิตจากหายนะครั้งนี้
