คุณชายไก่โต้ง

โต้งเริ่มงานวันแรกอย่างเป็นทางการในบริษัทกะต๊าก วันนี้มีประชุมและเขาต้องต้อนรับคู่ค้าที่เป็นชาวต่างชาติ ผลการเจรจาเป็นไปด้วยดี โต้งมุ่งมั่นตั้งใจมาก ขณะที่เจี๊ยบซึ่งร่วมประชุมด้วยต้องซ่อนความเจ็บช้ำทำหน้าชื่นตาบาน

ลีน่ารู้เห็นว่าไอศูรย์ไม่ได้เข้าประชุม จึงนำเอกสารงบประมาณพิเศษเพื่อประชาสัมพันธ์ไก่กะต๊าก 10 สาขาทางภาคใต้มาให้เซ็น ตัวเลขคือหนึ่งล้านบาท แต่ไอศูรย์ไม่เซ็นแถมยังฉีกเอกสารนั้นย่อยยับ

“ว้าย!! ฉีกทำไมคะคุณไอศูรย์”

“ไปทำมาใหม่ จะโกงทั้งทีโกงทำไมแค่ล้านนึง ไปทำมาใหม่ ใส่ไปสิบล้าน ฉันให้เธอสิบเปอร์เซ็นต์”

ลีน่าตาพองก๋า รีบเก็บเอกสารที่ไอศูรย์ฉีกแล้วกลับออกไปทำมาใหม่อย่างเร็วจี๋

เสร็จการประชุมเกือบเที่ยง ทนายจ๋องจะโทร.สั่งอาหารร้านหรูมาให้โต้งกิน แต่โต้งปฏิเสธและให้ทนายจ๋องพาไปกินร้านอาหารในบริษัทเพราะได้ยินเจี๊ยบคุยกับฝนจะกินที่นั่น

พนักงานบริษัทมองเป็นตาเดียวเมื่อเห็นรองประธานเดินเข้ามาเลือกอาหาร ลีน่ากับติ๋วติ้วจับตามองอย่างปลาบปลื้ม ส่วนเจี๊ยบกับฝนนั่งกินราดหน้าอยู่มุมหนึ่ง

โต้งเดินตามทนายจ๋องดูอาหาร พนักงานทำความสะอาดกำลังถูพื้นบริเวณนั้น พอโต้งลื่นล้มก้นจ้ำเบ้า เสียงร้องวี้ดว้ายดังลั่น ลีน่ากับติ๋วติ้วเอาหน้ารีบประคองเจ้านาย พลางดุด่าพนักงานทำความสะอาดเอ็ดอึง ไอศูรย์ได้ยินเสียงรีบวิ่งมาดู ลีน่าจีบปากฟ้องทันทีว่า

“ป้าถูพื้นนี่ล่ะค่ะสะเพร่า ทำท่านรองลื่นล้มสมควรไล่ออกค่ะคุณไอศูรย์”

“แย่มาก บกพร่องในหน้าที่ ทำให้ท่านรองบาดเจ็บ ฉันไล่เธอออก” ไอศูรย์ตั้งใจเอาหน้าเช่นกัน แต่กลายเป็นหน้าแตกเพราะโต้งสวนขึ้นว่า

“ไม่ต้องออก พนักงานบกพร่องในหน้าที่ตรงไหน พนักงานกำลังทำความสะอาดตามหน้าที่ มีการบอกเตือนไว้อย่างชัดเจน ผมเองที่สะเพร่าเดินเข้าไปตรงพื้นที่ลื่นเอง อย่างนี้จะโทษว่าพนักงานบกพร่องในหน้าที่ได้ยังไง ป้าไม่ได้ทำอะไรผิดครับ ป้าไม่ได้ถูกไล่ออก ตั้งใจทำงานต่อไปนะครับ”

“ขอบคุณค่ะ ขอบคุณท่านรองค่ะ ขอให้เจริญๆ นะคะ”

บรรดาพนักงานฮือฮาชื่นชมท่านรอง โต้งตักเตือนลีน่ากับติ๋วติ้ว และตำหนิไอศูรย์

“นอกจากจะต้องปรับปรุงเรื่องการรายงาน ข้อเท็จจริงต่อผู้บังคับบัญชาแล้ว คุณสองคนจะต้องปรับปรุงเรื่องมารยาทและการพูดจาให้เกียรติแก่ผู้อื่นอย่างมากถึงมากที่สุด...ส่วนคุณเป็นผู้บังคับบัญชา เป็นคนระดับหัวหน้า ควรมีวิจารณญาณ มีความยุติธรรมในการตัดสินลูกน้องให้มากถึงมากที่สุดเช่นกัน”

ไอศูรย์เสียหน้าและโกรธแค้นโต้งมาก กลับถึงห้องทำงานก็อาละวาดทำลายข้าวของ ลีน่าที่ตามมาติดๆ รีบปิดประตูแล้วหันมาบ่น

“ก็คุณน่ะวู่วาม หน้าแหกเลย”

ไอศูรย์ฉุนจัดบีบคอลีน่าทันที “ก็เพราะแกน่ะสิ สาระแนขี้ฟ้อง มันน่าตบให้หน้าแหก”

ลีน่านึกว่ารอดแล้ว ที่ไหนได้...พอเขาพูดขาดคำก็ตบเธอล้มทั้งยืน ลีน่าหวาดกลัวมากร้องลั่นว่าไม่เอาแล้ว ตนไม่ยุ่งด้วยแล้ว

“ฝันไปเถอะ แกกับฉันลงเรือลำเดียวกันแล้ว อย่าคิดว่าจะชิ่งหนีกันง่ายๆ คนอย่างไอศูรย์ไม่มีทางแพ้ไอ้กระจอกโต้ง”

“ไม่แพ้ยังไงคะ เมื่อกี้ก็เห็นอยู่ นี่ขนาดไอ้กระจอกของคุณเพิ่งจะมาทำงานวันแรกนะ”

“ก็วันแรกไง ฉันจะยอมให้มันตีปีกไปซักวัน ให้มันได้โชว์พาวแบบโง่ๆ แบบไอ้เด็กน้อยเพิ่งได้ของเล่นใหม่ แล้วฉันจะทำให้มันกลับไปเป็นไอ้กระจอกเหมือนเดิม...คอยดู”

หลังจากเหตุการณ์วุ่นวายภายในศูนย์อาหารสงบลง โต้งกับทนายจ๋องสั่งราดหน้าคนละจาน ขณะเดินผ่านโต๊ะเจี๊ยบกับฝน โต้งไม่แม้แต่จะเหลือบมองสองสาว ทั้งที่ฝนลุ้นแทบตายอยากให้โต้งทักทายเจี๊ยบและพูดคุยปรับความเข้าใจกัน

เจี๊ยบทนไม่ไหวกับความเย็นชาของโต้ง ลุกเดินมายืนตรงหน้าเขา พนักงานทุกคนบริเวณนั้นมองมาเป็นตาเดียว

“ฉันให้โอกาสนายพูด” เจี๊ยบเสียงเย็นเยียบ โต้งเอาแต่ก้มหน้าไม่สบตา ทำให้หญิงสาวโกรธจนน้ำตาคลอ เสียงเริ่มสั่นด้วยความน้อยใจ “ฉันให้โอกาสนายพูดแล้วไง ทำไมนายไม่พูด”

โต้งยังคงเงียบและจะตักราดหน้ากินเหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่เจี๊ยบพูด พริบตานั้นหญิงสาวดึงจานราดหน้าสาดใส่เขาพร้อมตะโกนอย่างอัดอั้นคับแค้น “สำหรับไอ้คนโกหก ไอ้คนหลอกลวง”

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ตะลึงพรึงเพริด ส่วนเจี๊ยบวิ่งพรวดออกไป ฝนรีบตามมาปลอบใจเพื่อนรัก ขณะที่โต้งยังคงนั่งนิ่งท่ามกลางความโกลาหลของพนักงาน

เวลาเดียวกันนั้น เสธ.เจ้ยกำลังคาดคั้นจูเลียเรื่องที่โต้งโกหกปกปิดตัวตน แถมเธอยังโดนกล่าวหาสมรู้ร่วมคิดกับโต้งทั้งที่รู้จักเขามาตั้งแต่เด็ก แต่เมื่อจูเลียบอกเล่าเหตุผลว่าโต้งมีข้อตกลงกับพ่อเพื่อพิสูจน์ตัวเองว่าเอาถ่าน ทำงานประสบความสำเร็จ เสธ.เจ้ยก็เสียงอ่อนลง

ฝ่ายแอ๊บที่เวลานี้เคว้งคว้างขาดที่พึ่งเรื่องเงินทองจนเครียด แล้วยังมาโดนพ่อตำหนิซ้ำอีกหลังรู้ว่าโต้งได้กลับมาเป็นรองประธานบริษัทกะต๊าก หากยังไม่อยากอดตายก็ควรย้ายทีมจากไอศูรย์เสียที ส่วนลีน่าคู่ขาของไอศูรย์ก็คิดหนักเหมือนกัน หลังจากติ๋วติ้วพูดชี้นำว่าตอนนี้แม่น้ำกำลังจะเปลี่ยนสาย นายกำลังจะเปลี่ยนคน ควรตัดสินใจให้ดี

ทางด้านเจี๊ยบหลังจากสงบสติอารมณ์ได้แล้ว บ่ายนั้นเธอเข้ามายื่นใบลาออกกับไอศูรย์ แต่เขายังอนุมัติทันทีทันใดไม่ได้ ต้องผ่านการพิจารณาอีกหลายขั้นตอนเพราะเธอเป็นบุคลากรระดับหัวหน้าแผนก

โต้งตกใจเมื่อรู้เรื่องนี้ แต่ไม่ทันจะไปคุยกับเจี๊ยบก็มีอันต้องบุกมาเอาเรื่องไอศูรย์ที่พาเจ้าสัวส่งโรงพยาบาลโดยไม่บอกกล่าว แถมยังไม่ยอมให้อี๊จินเข้าเยี่ยมด้วย

เจ้าสัวป่วยกระเสาะกระแสะเพราะยาพิษที่ไอศูรย์ให้มะลิใส่ในน้ำชา เหตุนี้ทำให้เขากลัวว่าหมอจะตรวจเจอ จึงนำเจ้าสัวไปไว้ที่โรงพยาบาลของคนรู้จักและส่งชายฉกรรจ์สองคนมาเฝ้าตลอดเวลา

โต้งชกหน้าไอศูรย์แล้วด่าแหลกก่อนจะไปเยี่ยมพ่อพร้อมทนายจ๋องและอี๊จิน พอเห็นพ่อนอนไม่รู้สึกตัวก็ให้ทนายจ๋องโทร.หาหมอเป๊ะเพื่อปรึกษาเรื่องย้ายโรงพยาบาล แน่นอนว่าไอศูรย์ไม่ยินยอม และสบโอกาสพอดีเพราะเจ้าสัวรู้สึกตัวเรียกชื่อลูกชายได้

“เห็นไหมครับ ท่านประธานอาการดีขึ้น แต่ถ้ามีการเคลื่อนย้ายตอนนี้ ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน”

อี๊จินเห็นด้วยรีบคว้าโทรศัพท์จากมือทนายจ๋องห้ามไม่ให้โทร.หาหมอเป๊ะ โต้งพูดไม่ออก มองพ่อแล้วถอนใจ

ooooooo

ค่ำนั้นเจี๊ยบกลับมาบอกพ่อว่าตนลาออกจาก บริษัทกะต๊ากแล้ว ต่อไปจะมุ่งมั่นทำผลิตภัณฑ์เกี่ยวกับสมุนไพรขาย แต่ไม่ขายในร้านกะต๊ากอย่างเดิม จะติดต่อที่อื่นแทน

ในขณะที่พ่อลูกคุยกันอยู่นั้น สมจิตรบอกว่าโต้งมา เสธ.เจ้ยจะเอาปืนไปยิงเขาให้ได้โทษฐานทำลูกสาวตนเจ็บช้ำน้ำใจ แต่โต้งไม่กลัวตาย ขอคุยกับเจี๊ยบจนได้

เจี๊ยบรับฟังคำอธิบายของโต้งและตกลงกลับมาเป็นแฟนกันเหมือนเดิมท่ามกลางความดีใจของสมจิตรกับจูเลียที่แอบลุ้นอยู่รอบนอก

คืนเดียวกันไอศูรย์แอบเข้ามาเอายาพิษผสมน้ำกรอกปากเจ้าสัวเพื่อให้ตายเร็วขึ้น  รุ่งเช้าอี๊จินมาเยี่ยมเห็นเจ้าสัวเหงื่อกาฬแตก หน้าซีดมาก เครื่องวัดความดันและชีพจรดับสนิทไม่มีตัวเลขใดๆให้เห็น เธอตกใจมากจะไปตามหมอแต่ไอศูรย์โผล่มาดักหน้า

“ปลั๊กมันหลุด ท่านประธานคงนอนดิ้น มีแรงดิ้นแบบนี้คงไม่เป็นอะไร แต่ถ้าจะเป็นอะไรก็เพราะเสียง โวยวายของอี๊นั่นแหละ” เขาเสียบปลั๊กหันกลับมาถามอี๊จินว่า “เอาไงดีครับ ท่านเจ้าสัวกำลังมีแรงดีขนาดนี้ยังจะอยากย้ายโรงพยาบาลอีกไหม”

“แต่อีเหงื่อแฉะไปหมด หน้าตาอีก็ดูไม่ค่อยดีนะ ลื้อว่ามั้ย”

“เหงื่อแตกเพราะร้อน ร้อนก็เร่งแอร์สิครับ แล้วไอ้เรื่องหน้าตา มีคนป่วยที่ไหนหน้าตาดูดีมั่งครับอี๊...โทร.ตามคุณโต้งมาย้ายท่านประธานไปตอนนี้เลยมั้ยครับ คนไข้กำลังดีขึ้น ขืนย้ายตอนนี้ดีไม่ดีจะทรุดหนักไปอีก”

ไอศูรย์ทำให้อี๊จินนิ่งไปอย่างคิดหนัก พูดทิ้งท้ายก่อนเดินออกจากห้องว่า

“ไม่รู้ล่ะ ถ้าอาเฮียอีไม่ดีขึ้น อั๊วนี่แหละจะเป็นคนบอกอาโต้งให้ย้ายเตี่ยอีไปโรงพยาบาลอื่น”

ไอศูรย์แสยะยิ้ม พูดลับหลังอี๊จินว่าเจ้าสัวคงได้ย้ายจากโรงพยาบาลไปอยู่ฮวงซุ้ยมากกว่า...

หลังจากทำความเข้าใจกับโต้งเมื่อคืนนี้แล้ว เจี๊ยบเตรียมตัวไปทำงานตามปกติในตอนเช้าโดยไม่รู้ว่าโต้งขับรถสปอร์ตคันหรูราคาแพงมารอรับหน้าบ้าน

จูเลียกับสมจิตรตื่นตาตื่นใจกับความสวยหรูของรถสปอร์ต แต่เจี๊ยบรู้สึกไม่ยินดียินร้ายแถมยังชวนโต้งนั่งรถเมล์ไปทำงานเพราะกลัวพนักงานคนอื่นเห็นจะนินทาเอาได้

หลังส่งแฟนสาวเข้าทำงานแล้ว โต้งนัดพบทนายจ๋องเพื่อปลอมตัวเป็นพนักงานทำความสะอาดพาเจ้าสัวออกจากโรงพยาบาลกลับมาที่บ้านก่อนจะตามหมอเป๊ะมาตรวจอาการ เมื่อไอศูรย์รู้จากคนของตนโทร.มาบอกก็โมโหหัวเสียอยากจะฆ่าทั้งเจ้าสัวและโต้งไปพร้อมกัน

โต้งมัวยุ่งอยู่กับการดูแลพ่อที่ให้หมอเป๊ะตรวจเช็กอาการอย่างละเอียด ในที่สุดก็พบว่าเจ้าสัวได้รับสารพิษต้องมีคนวางยา ซึ่งโต้งเชื่อว่าเป็นฝีมือไอศูรย์ แต่เพราะยังไม่มีหลักฐานเอาผิดจึงทำอะไรไม่ได้ นอกจากต้องเฝ้าระวังเจ้าสัวตลอดเวลาอย่าให้คลาดสายตา

เจี๊ยบเข้าใจที่โต้งเงียบหายไปเพราะติดธุระเรื่องพ่อที่กำลังป่วย ส่วนรถคันหรูของโต้งที่จอดทิ้งไว้หน้าบ้านมีพวกป๋องและชาวตลาดที่สนิทสนมพากันมาชื่นชมความสวยงามจนสร้างความรำคาญให้ เสธ.เจ้ย

ในขณะที่ความรักของโต้งกับเจี๊ยบสดใสงอกงาม แอ๊บกำลังเผชิญปัญหาร้ายแรง เธอเพิ่งรู้ตัวว่าท้องและมั่นใจว่าไอศูรย์เป็นพ่อเด็ก แต่เมื่อจะมาบอกให้เขารู้ ปรากฏว่ามาเจอเขานอนกกลีน่าอยู่ในคอนโด สองสาวทะเลาะกันอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่แอ๊บจะเหวี่ยงลีน่าออกจากห้องแล้วล็อกประตูทันที

แอ๊บนำแผ่นตรวจตั้งครรภ์ที่ระบุว่าท้องแน่ให้ไอศูรย์ดู แต่ชายหนุ่มกลับเฉยเมย ถามอย่างไม่ใส่ใจว่า

“แล้วไง?”

“ไอ้บ้า!! ไอ้ชั่ว!! ยังมีหน้ามาถามว่าแล้วไง แกพูดได้แค่นี้เหรอ”

“ฉันยังพูดไม่จบ ฟังก่อน...ถามจริงใครพ่อ”

แอ๊บโกรธจัดตบหน้าเขาดังฉาด แต่โดนไอศูรย์ตบคืนอย่างทันควันแล้วด่าซ้ำ

“ผู้หญิงสำส่อนนอนไปทั่วอย่างแกกล้ามาตบหน้า ฉัน ด่าฉัน แล้วกะจะให้ฉันรับเป็นพ่อเด็กในท้องแกด้วยเนี่ยนะ แกเห็นฉันโง่ขนาดนั้นเลยเรอะ”

แอ๊บอึ้งพูดไม่ออก น้ำตาเอ่อท้น ได้ยินเขาไล่ออกจากห้องอย่างกับหมูกับหมา ตัดพ้อไม่คิดว่าเขาจะใจร้ายได้ขนาดนี้

“อะไรคือใจร้าย ฉันบังคับเธอเหรอแอ๊บ เธอยินดีนอนกับฉันเอง แต่พอเธอท้อง เธอกลับโยนให้ฉันรับผิดชอบทั้งๆที่เธอนอนกับฉันคนเดียวซะที่ไหน เธอก็รู้อยู่แก่ใจนี่นา”

“ไอ้บ้า!! พอแล้ว!!”

“ฉันพูดเรื่องจริง หรือเธอจะเถียง”

“เถียงสิ ฉันรู้ดีว่าใครเป็นพ่อเด็กในท้อง เธอไงไอซี่ เธอเป็นพ่อเด็กคนนี้”

“ต่อให้ใช่ ฉันก็ไม่สน”

“นี่แกเป็นคนรึเปล่าไอศูรย์”

“ก็เพราะเป็นคนไง ไม่ใช่ควาย ชีวิตฉันยังต้องก้าวหน้าไปอีกไกล ฉันจะไม่โง่ยอมจบอนาคตเพราะได้เมียอย่างเธอ แถมพ่อตาบ้าการพนันมีหนี้ท่วมหัวอีกคนหรอก”

แอ๊บสุดทนเงื้อมือตบ แต่ไอศูรย์รับไว้ทัน ขู่เสียงเข้มว่าจะกลับออกไปดีๆ หรือจะให้โยนออกไป

“ไอศูรย์...ฉันไม่น่าเกิดมาเจอกับคนอย่างแก ฉันสงสัยจริงๆ แกหนีขึ้นมาจากนรกขุมไหน ไอ้เดนนรก” ด่าเสร็จแอ๊บเดินน้ำตานองหน้าออกไปอย่างเจ็บช้ำระกำใจ

ป๋องกับอ้นดีใจมากที่จู่ๆค่ำนี้โต้งมาปรากฏตัวที่ร้านกะต๊ากโดยไม่บอกกล่าวล่วงหน้าพร้อมกับเจี๊ยบ แรกเจอสองพนักงานทำตัวไม่ถูกเพราะโต้งไม่ใช่คนขายไก่ธรรมดาแต่เป็นถึงลูกชายประธานบริษัท

โต้งไม่ถือตัวบอกให้ป๋องกับอ้นพูดจาเหมือนเดิมและชวนทุกคนไปกินหมูกระทะเฮียปลาเจ้าเก่า โดยมีเบิ้มกับลูกชิดร่วมวงด้วยอย่างเอร็ดอร่อยครื้นเครง

ไอศูรย์ฉวยโอกาสตอนโต้งไม่อยู่บ้านมาเยี่ยมเจ้าสัวที่เริ่มพูดคุยได้บ้าง แต่อยู่ไม่นานก็ต้องรีบกลับเพราะโดนอี๊จินจิกกัดเนื่องจากฝังใจว่าเขาทำให้เจ้าสัวตกอยู่ในสภาพแบบนี้

กลับถึงคอนโดไอศูรย์เรียกโดมมาซักถามจนรู้ว่าคนทรงที่ศาลเจ้าเป็นขาไพ่ก๊วนเดียวกับแม่ของเขาซึ่งเคยพามากู้เงินตนและป่านนี้ยังใช้หนี้กันไม่หมด ไอศูรย์วางแผนแยบยลให้คนทรงที่รู้จักคุ้นเคยกับอี๊จินเป็นอย่างดีเพราะชอบมาดูดวงและขอพรให้เจ้าสัวกับลูกชาย ทำนายดวงชะตาครั้งล่าสุดว่าสองพ่อลูกกำลังจะแย่ภายในสามวันเจ็ดวัน แต่ถ้าอี๊จินมาถือศีลที่ศาลเจ้าหนึ่งเดือน ไม่ติดต่อสื่อสารกับใครทั้งสิ้นจะทำให้พวกเขาพ้นเคราะห์กรรม

ไอศูรย์ต้องการแยกอี๊จินออกจากเจ้าสัวนั่นเอง ส่วนโต้งที่กำลังไม่ไว้วางใจเรื่องงบประมาณประชาสัมพันธ์ร้านกะต๊ากสาขาทางภาคใต้ซึ่งไอศูรย์อนุมัติเงินให้สิบล้านก็คัดค้านหัวชนฝาว่าตนจะพิจารณาใหม่อีกครั้งในฐานะรองประธานบริษัท เหตุนี้ทำให้ไอศูรย์โกรธมากเพราะหมดทางคดโกง จึงพยายามจะเล่นงานโต้งทุกวิถีทางเพื่อให้ตัวเองเป็นผู้ชนะ

ooooooo