ครู่ต่อมาวัชรีพารังสรรค์มาที่ตึกใหญ่ เขาแจ้งให้ท่านทราบว่าวันนี้เขารับพนักงานสาวคนใหม่เข้าทำงาน คุยอวดว่าเธอคนนี้ไม่เหมือนคนก่อนๆ ทั้งสวยทั้งเก่งจบจากอเมริกา นันทิยามาทันได้ยินพอดีหมั่นไส้พี่ชายที่ชื่นชมกิ๊กใหม่ออกนอกหน้าคอยแขวะตลอด เขาหันมาตวาดน้องสาว

“เราอย่ายุ่งได้ไหมยัยนัน คนนี้พี่จริงจัง”

วัชรีฟังแล้วก็รู้ถึงจุดประสงค์ของเขา รับปากจะไม่มีใครไปยุ่งวุ่นวายกับเด็กใหม่ของเขาเด็ดขาด แล้วจะบอกเหิมให้รับรู้ด้วย เขาขอบคุณท่านมากที่เข้าใจ นันทิยาปรามาสกิ๊กใหม่ของเขาสวยอึ๋มอินเตอร์ขนาดไหนกันเชียว เขาสวนทันที สวยขนาดไหนไม่รู้ รู้แค่ว่าเทวัตเห็นแล้วน้ำลายไหลก็แล้วกัน

“ก็ลองมายุ่งกับคุณเทวัตของฉันสิจะตบประจานตั้งแต่ชั้นหนึ่งยันชั้นยี่สิบเลย”...

ดึกแล้วเทวัตยังข่มตาหลับไม่ลง นอนเอามือก่ายหน้าผากเหมือนคนครุ่นคิดหนัก รู้สึกว่าเหิมเปลี่ยนไปมากตั้งแต่ภิมุขเสียชีวิต คำพูดต่างๆของท่านทำร้ายความรู้สึกของเขาสุดๆ คิดไปคิดมาเขาผล็อยหลับไป มีเสียงซอสามสายดังลอยมาตามลม เสียงไพเราะของมันเหมือนจะปลอบประโลมให้ความทุกข์ใจของเขาคลาย เขาฝันว่าได้กลับไปที่รูปวาดของพิมพัตราหรือหนูเล็ก มือของเธอในภาพนั้นขยับสีซอพลางเงยหน้ามองมาที่เขา

คิ้วที่ขมวดเพราะคิดมากของเทวัตค่อยๆคลายออก เสียงซอสามสายทำให้ใจเขาสงบ หายใจสม่ำเสมอ หลับลึกในที่สุด เสียงซอไม่ได้ดังแค่ในฝันของเขาเท่านั้น แต่เสียงดังมาจากห้องเก็บของที่บ้านนี้อีกด้วย ภายในห้องนั้นมีข้าวของวางกองระเกะระกะฝุ่นที่จับหนาทำให้รู้ว่าร้างผู้คนแวะเวียนเข้ามา ซอสามสายคันหนึ่งเหมือนกับซอของหนูเล็กในรูปวาด แต่หักเป็นสองท่อนถูกวางทิ้งไว้มีฝุ่นและหยากไย่จับ

ooooooo