กาลครั้งหนึ่งในหัวใจ
ตอนที่ 10
ที่โรงพยาบาล เฉินเปียวเร่งรุดมารายงานแดเนียลเกี่ยวกับระเบิดว่าเป็นของปลอม มาเฟียหน้าหยกตกใจเมื่อรู้ความจริงเข้า เสียงลูกน้องคนสนิทวิเคราะห์ว่า
“มีใครบางคนจัดฉากหลอกเรา แต่ไม่รู้ว่าพวกมันต้องการอะไร”
แดเนียลครุ่นคิดแล้วนึกถึงคำเตือนของหวังเฟยผู้เป็นพ่อว่า มีสายข่าวแจ้งเรื่องลูกน้องแก๊งมังกรทองลักลอบส่งยาเสพติดโดยใช้เรือสินค้าของบริษัท และคืนนี้จะมีการส่งยาอีกครั้ง ชายหนุ่มสั่งการให้เฉินเปียวคอยอยู่ดูแลฟ้าใส ในขณะที่เขารีบมุ่งหน้าไปที่ท่าเรืออย่างร้อนใจ เวลาเดียวกันนั้น ทวยเทพรับสายจากบุรุษนิรนามแจ้งเรื่องการขนส่งยานั้นเช่นกัน เขานำกำลังตำรวจส่วนหนึ่งไปจัดการทันที
ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา แดเนียลมาถึงท่าเรือและเห็นพวกลูกน้องกำลังช่วยกันขนลังขนาดใหญ่ลงมาจากเรือ เขานิ่วหน้าเดินตรงเข้าไปหาอย่างโกรธจัด กระชากเสียงสั่งให้เปิดลัง ลูกน้องแต่ละคนหน้าซีดตกใจคาดไม่ถึงว่านายใหญ่จะปรากฏตัว จำใจทำตามคำสั่งนั่น เจ้าพ่อแก๊งมังกรทองหยิบเครื่องชามดินเผาออกมาใบหนึ่งแล้วโยนลงกับพื้นพบว่ามีผงสีขาวอยู่ข้างใน
“ทำไมถึงกล้าทำผิดกฎมังกรทอง ฉันถามว่าทำไม!”
ยังไม่ทันจะได้คำตอบ เสียงไซเรนของรถตำรวจก็ดังมาแต่ไกล ทวยเทพและเหล่าตำรวจลงจากรถแล้วเล็งปืนไปที่แดเนียล ออกคำสั่งให้ทุกคนหยุดอยู่กับที่และยอมมอบตัวเสียแต่โดยดี...เฉินเปียวรู้ข่าวด้วยความตกใจ เขาตะโกนใส่ปลายสายอย่างหัวเสียว่า
“อะไรนะ! บอสถูกจับ ฉันจะรีบไปหาบอสเดี๋ยวนี้!”
ปุยฝ้ายกับนุตราต่างตกใจเมื่อได้ยินสิ่งที่เฉินเปียวพูด ปุยฝ้ายถลาเข้าไปขวางหน้าชายหนุ่มถามว่าแดเนียลถูกจับด้วยข้อหาอะไรกัน เฉินเปียวหน้าเครียดตอบเสียงกร้าวว่า
“ยาเสพติด แต่บอสไม่ได้ทำ เขาถูกใส่ร้าย...ผมไปล่ะ อยากรู้อะไรมากกว่านี้ ค่อยถามวันหลังนะ”
“เปล่าๆไม่ได้อยากรู้ แค่อยากบอกนายว่า...ดูแลตัวเองให้ดีนะ ฉันเป็นห่วง”
เฉินเปียวสบตากับปุยฝ้าย แววตาห่วงใยของเธอทำให้ใจของเขาอ่อนยวบ เขาก็ตบมือหญิงสาวที่อยู่บนแขนเขาเบาๆตอบว่าตนจะดูแลตัวเองอย่างดีที่สุด ปุยฝ้ายมองตามตาละห้อยด้วยความเป็นห่วง นุตราหมั่นไส้แขวะว่ายังมีอารมณ์หยอดผู้ชายในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้ เพื่อนสาวร่วมห้องสวนกลับว่าไม่ได้หยอด แต่เป็นความรู้สึกที่มาจากใจจริง
ที่สถานีตำรวจ แดเนียลนั่งหน้าเครียดอยู่ในห้องสอบสวน ทวยเทพยืนมองชายหนุ่มนิ่งๆอย่างใช้ความคิดอยู่ข้างนอกห้อง ก่อนผู้การจะเดินเข้ามาซักถามเรื่องราวความเป็นมาของการจับครั้งนี้ นายตำรวจหนุ่มรายงานว่า
“พวกลูกน้องยอมรับว่าลักลอบขนยาผ่านทางเรือสินค้าโดยที่นายของเขาไม่รู้เรื่อง ส่วนเจ้าตัวไม่พูดขอรอทนายครับ”
ขณะนั้นเอง ลูกน้องทวยเทพวิ่งเข้ามาแจ้งว่ามีพวกนักข่าวรอทำข่าวข้างนอกเต็มหน้าโรงพัก และพวกเขาอยากขอสัมภาษณ์ในเวลานี้ ผู้การยิ้มถูกใจรีบสั่งการว่าตนจะเป็นคนให้ข่าวเอง ทวยเทพพยักหน้ารับทราบ ถอยให้เจ้านายออกโรงทันที พลันมีสายเรียกเข้าในมือถือของเขาซึ่งเป็นเบอร์เดียวกับที่โทร.แจ้งข่าว ทวยเทพกดรับสาย
“เงินสิบล้านบาทจะถูกโอนเข้าบัญชีคุณทันทีที่แดเนียลเข้าคุก ผมเป็นคนที่พร้อมสนับสนุนนายตำรวจอนาคตไกลอย่างคุณ...ทั้งเงินทองและหน้าที่การงาน แค่ทำสิ่งที่ผมต้องการเท่านั้น!”
ooooooo
ทวยเทพถือแก้วกาแฟเปิดประตูเข้ามาในห้องสอบสวน แดเนียลมองแปลกใจเมื่อกาแฟในมือนั่นถูกนำมาวางตรงหน้า เขามองเฉยไม่แตะต้อง นายตำรวจหนุ่มหมั่นไส้ยกแก้วกาแฟไปจิบแล้ววางคืนก่อนจะเหน็บว่า
“พอใจหรือยัง...ที่ผมชวนคุณดื่มกาแฟ เพราะคืนนี้เรามีเรื่องต้องคุยกันยาว”
“ผมบอกแล้วไงว่าผมจะรอทนาย”
“ไม่ใช่เรื่องนั้น...เมื่อกี้มีคนใจดีโทร.มายื่นข้อเสนอว่าจะให้เงินผมสิบล้านบาท ถ้าผมทำเรื่องง่ายๆก็แค่พาคุณเข้าคุก”
แดเนียลตะลึงงัน ก่อนจะพูดเสียงห้วนว่ามาบอกตนทำไมกัน ทวยเทพยิ้มใจเย็นตอบว่า
“ผมจะปรึกษาคุณว่า...ไอ้คนที่โทร.มาน่าจะเป็นใคร มันถึงกล้าดูถูกผมว่าจะรับสินบน เห็นแบบนี้...ผมก็กลัวบาปเหมือนกันนะ คุณรู้ไหมว่ามันเป็นใคร”
“ผมไม่รู้ และผมก็ไม่อยากกล่าวหาใครโดยที่ไม่มีหลักฐาน เพราะผมก็กลัวบาปเหมือนกัน”
ชายหนุ่มทั้งสองต่างมีท่าทีเปลี่ยนไปเมื่อรู้ว่ามีอุดมการณ์ในเรื่องนี้ตรงกัน ท้ายที่สุด...ทวยเทพก็จนปัญญาต้องใช้ลูกน้องให้สืบหาเอาจากเบอร์ที่โทร.เข้ามาแทน สีหน้าของเขามุ่งมั่นที่จะคลี่คลายคดีนี้ให้เร็วที่สุด ด้านเทียนคง ผู้อยู่เบื้องหลังการแจ้งเบาะแสกำลังโกรธจัดเมื่อรู้ว่าแผนที่วางไว้ไม่ได้เดินไปในทิศทางที่อยากจะให้เป็น ส่งเสียงตะคอกไปยังปลายสายว่า
“ว่าไงนะ! ไอ้ตำรวจนั่นให้แดเนียลประกันตัว ไอ้โง่เอ้ย!”
เฉินหมิงนิ่วหน้าแปลกใจกับอาการโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงของเทียนคงจึงถามว่าเกิดอะไรขึ้น ลูกน้องคนสนิทหันมามองนายน้อยแล้วคิดอะไรบางอย่างได้ จึงบอกให้เตรียมตัวเพราะมีงานใหญ่ต้องไปจัดการในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้านี้
ที่คฤหาสน์ตระกูลหวัง พริมายืนคอยแดเนียลด้วยความห่วงใย เมื่อเห็นรถลูกชายวิ่งมาจอดหน้าบ้าน เธอถลาไปรับขวัญเขาอย่างดีใจ ในขณะที่แดเนียลมองไปยังรถหรูหลายคันที่จอดอยู่ในลานหน้าบ้านอย่างกังวลใจว่าน่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแน่นอน พอเดินเข้ามาในบ้าน เขาชะงักงันเพราะมีกลุ่มผู้นำแก๊งต่างๆรวมตัวกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาภายในห้องหนึ่ง หวังเฟยส่งสัญญาณให้ลูกชายเข้าร่วมการสนทนานั่นทันที เสียงฉุนเฉียวของหนึ่งในห้าผู้นำแก๊งถามว่า
“คุณแดเนียลสั่งไม่ให้พวกเรายุ่งเกี่ยวกับธุรกิจมืด แต่ทำไมคนของคุณกลับทำซะเอง”
มาเฟียหน้าหยกกล่าวยอมรับผิดที่ดูแลคนของตนได้ไม่ดีพอ เทียนคงสบโอกาสแขวะว่าแล้วเอาเวลาไปดูแลใครกัน เฉินเปียวอดรนทนไม่ได้สอดขึ้นว่า
“มีไอ้ชั่วเบี่ยงเบนความสนใจของบอส ด้วยการจัดฉากทำร้ายคุณฟ้าใส”
เฉินหมิงตกใจละล่ำละลักถามว่าเกิดเรื่องอะไรกับฟ้าใส พวกผู้นำแก๊งต่างมองชายหนุ่มด้วยความแปลกใจ ในท่าทีอันร้อนรน เทียนคงรีบกระซิบท้วงเสียงเครียดว่านี่ไม่ใช่เวลามาพูดถึงหญิงสาวผู้นั้น ก่อนจะหันไปไล่บี้ แดเนียลว่าใช้เวลาไปดูแลผู้หญิงจนทำให้มีปัญหากับทางการไทย เสียงผู้นำอีกคนสำทับว่า
“เถ้าแก่หวังเฟย หวังว่าคุณจะให้ความเป็นธรรมกับเรา”
“มังกรทองถือเรื่องหน้าที่เป็นสำคัญ ถ้าแดเนียลบกพร่องต่อหน้าที่ ตำแหน่งผู้นำก็จะไม่ใช่ของเขาและของแก๊งนี้อีก”
เทียนคงยิ้มสมใจ แต่พริมาไม่ยอม สวนเสียงกร้าวอย่างไม่พอใจ
“พวกคุณตัดสินแดเนียลเร็วเกินไป คุณควรจะให้โอกาสเขาพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเอง เวลาเกือบห้าปีที่แดเนียลเป็นผู้นำ มันไม่ได้ช่วยให้พวกคุณรู้จักนิสัยใจคอของเขาบ้างเลยหรือไง และพวกคุณทุกคนก็รู้ดีว่าวงการของเราเรื่องใส่ร้ายป้ายสีเป็นเรื่องธรรมดาไม่ต่างจากการฆ่ากัน แล้วมันจะแปลกตรงไหนที่เขาจะถูกใส่ร้ายจากพวกที่ไม่หวังดี”
คำพูดของพริมาก่อให้เกิดความลังเลในหมู่ผู้นำแก๊งต่างๆ เทียนคงเห็นท่าไม่ดีจึงขอเสียงโหวตจากผู้นำทั้งห้าว่าจะให้โอกาสกับมังกรทองดำรงตำแหน่งผู้นำแก๊งหลักอีกต่อไปหรือไม่ มีเพียงผู้นำแค่สองจากห้าคนยกมือเห็นชอบเท่านั้น
เทียนคงกระตุกยิ้มเปรยด้วยเสียงเย้ยหยันว่าคงจะยุติธรรมแล้ว พริมาโวยวายว่าอย่างไรเสียก็ไม่ยุติธรรม หวังเฟยตวาดภรรยาให้หยุดแล้วสั่งให้แดเนียลถอดแหวนผู้นำแก๊งออก จู่ๆเฉินหมิงโพล่งขึ้นว่า
“ผมต้องการให้เวลากับพวกคุณที่ยังไม่เชื่อว่า แดเนียลและมังกรทองไม่สมควรเป็นผู้นำได้เห็นกับตาและแน่ใจด้วยตัวเองว่าพวกคุณเชื่อคนผิด...เหมือนที่ผมเคยเป็น”
หวังเฟยตัดบทว่าเพื่อไม่ให้ทุกคนลำบากใจ ตนขอกลับมาทำหน้าที่ปกครองมังกรทองด้วยตัวเอง ต่อไปนี้แดเนียลจะไม่ใช่ผู้นำของแก๊งนี้อีกต่อไป สิ้นคำพูดนั่น...เทียนคงกำมือแน่นอย่างเจ็บใจในความเขลาของเฉินหมิง แล้วหวังเฟยก็แบมือรับแหวนผู้นำจากลูกชายกลับคืน
ooooooo
หลังการประชุม หวังเฟยเรียกลูกชายเข้ามาคุยเป็นการส่วนตัวโดยย้ำว่าทุกอย่างที่ตนกระทำลงไปก็เพื่อความสงบสุขของครอบครัวและทุกคนในแก๊งมังกรทอง แดเนียลนิ่งไม่โต้แย้งเหมือนยอมรับคำตัดสิน หวังเฟยถอนหายใจสอนว่า
“แกรู้แล้วใช่ไหมว่าต่อไปต้องระวังตัวให้มากกว่านี้ จะได้ไม่ตกเป็นเหยื่อของไอ้คนไม่หวังดีอีก ถ้าแกเป็นห่วงฉัน...งั้นก็ให้อาเปียวไปทำงานกับฉัน แกเหลือแค่หน้าที่ดูแลธุรกิจ มีอาโจวกับอาจิวก็พอแล้ว”
แดเนียลมองตามหลังพ่อแล้วสั่งเฉินเปียวให้คอยสืบข่าวว่าหวังเฟยกำลังทำอะไรอยู่ ลูกน้องคนสนิทส่ายหน้าเปรยว่า
“เถ้าแก่หวังเฟยกำลังถูกไอ้เทียนคงหลอก บอสจะยอมปล่อยให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้เหรอครับ”
“ตอนนี้ฉันจะทำอะไรได้ ฉันอยากบอกเฉินหมิงใจจะขาด แต่เราต้องรอให้อะไรๆพร้อมซะก่อน...ค่อยลงมือ”
ด้านพริมานั่งเครียดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เมื่อเห็นสามีเดินเข้ามาทำท่าจะพูดด้วย เธอชักสีหน้าไม่พอใจ หวังเฟยพยายามอธิบายว่าตนไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย เพราะเวลานี้แดเนียลรักผู้หญิงคนนั้นเกินไปทำให้จิตใจอ่อนแอ พริมาค้านไม่เห็นด้วย และเตือนสามีว่า
“ไม่มีใครอยากทรยศคนที่เรารัก เด็กผู้หญิงสองคนนั้นอาจเป็นเหยื่อของคนที่อยากทำลายมังกรทอง ฉันไม่อยากให้คุณเชื่อ...ว่าลูกอ่อนแอเพราะกำลังมีความรัก เพราะถ้าคิดแบบนั้น คนที่จะตกเป็นเหยื่อของผู้ไม่หวังดีก็คือตัวคุณเอง”
หวังเฟยไม่ตอบโต้ภรรยา แต่ก็ไม่ได้เชื่อในสิ่งที่เธอเตือนเช่นกัน ขณะเดียวกันนั้นที่บ้านเฉินหมิง เทียนคงแสดงท่าทีหงุดหงิดเพราะโกรธที่แก๊งเสือขาวชวดโอกาสการขึ้นเป็นผู้นำแก๊งอื่นๆ เฉินหมิงตะคอกสวนว่า
“แดเนียลใช้อำนาจของผู้นำฆ่าพ่อกับทำร้ายพี่ชายฉัน มันก็สมควรตายในขณะที่เป็นมังกร ไม่ใช่เป็นแค่หมาตัวหนึ่ง...ป๊าเคยพูดกับฉันว่าถ้าฉันเป็นเสือไม่ได้ ก็ขอให้ฉันเป็นอะไรก็ได้ที่รักศักดิ์ศรีและรักพวกพ้อง แต่ถ้านายพยายามทำลายมันมากเท่าไหร่ ฉันจะไม่เห็นนายเป็นพวกพ้อง แต่จะเห็นนายเป็นแค่หมาที่ป๊าฉันเก็บมาเลี้ยง”
เทียนคงตาลุกเป็นไฟแทบจะสะกดอารมณ์ไม่อยู่ ฟงเองก็ไม่พอใจกระซิบถามว่าทำไมไม่จัดการนายน้อยเสียที
“รอให้ฉันได้สมุดปกดำมาทำลายทิ้งซะก่อน คนแรกที่ฉันจะจัดการคือมัน!”
ooooooo
รุ่งเช้าหมออนุญาตให้ฟ้าใสกลับมาพักฟื้นที่ บ้านได้ ท่ามกลางความโล่งใจของพ่อแม่ เมื่อมาถึงบ้าน พวกเขาก็พบว่าเฉินหมิงมาดักรออยู่แล้ว กวินทร์ ชักสีหน้ากระชากเสียงถามว่า
“ไม่ทำงานทำการหรือไง หรือว่าเป็นมาเฟีย มาเยี่ยมฟ้าใช่ไหม...เห็นแล้วว่าเขาดีขึ้นก็กลับไปได้ เขาต้องพักผ่อน”
ฟ้าใสเห็นท่าไม่ค่อยดีใช้ลูกอ้อนขอพ่อให้ไปทำข้าวต้ม ทำเสียงสั่นเครือประกอบเพื่อให้กวินทร์ใจอ่อน แล้วก็สำเร็จ ชวนชมยิ้มหมั่นไส้กระซิบบอกลูกสาวว่าจะช่วยถ่วงเวลาให้ เฉินหมิงยิ้มขอบคุณแล้วฟังฟ้าใสเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
“พวกเราไม่รู้ว่าคนร้ายเป็นใคร แต่พี่ฝ้ายคิดว่าน่าจะเป็นศัตรูของแดเนียลที่จัดฉากสร้างสถานการณ์ให้เขาเดือดร้อน”
“ยังไม่มีใครบอกคุณเรื่องแดเนียลใช่ไหม...เขาถูกจับในข้อหาขนยาเสพติด”
ฟ้าใสตกตะลึงกับสิ่งที่ได้ยิน เธอพึมพำว่าเขาต้องถูกใส่ร้าย เฉินหมิงจ้องหน้าหญิงสาวรู้สึกผิดหวังที่เธอปักใจเชื่อทั้งๆที่มีหลักฐานยืนยันว่าแดเนียลน่าจะมีส่วนรู้เห็น ฟ้าใสยืนยันว่าเขาอาจนิสัยไม่ดีแต่ไม่ใช่คนเลว ทุกอย่างที่เขาทำก็เพื่อให้แก๊งมาเฟียทำธุรกิจสะอาด ดังนั้นเขาไม่มีวันค้ายาเสพติด เท่านั้นเอง เฉินหมิงก็เดินจากไปด้วยอารมณ์โกรธ
ประจวบเหมาะกับพริมาเดินสวนเข้ามาในบ้านฟ้าใสพอดี เฉินหมิงประหลาดใจที่เจอเธอ แต่ไม่อยู่ในอารมณ์อยากจะคุยจึงขอตัวลากลับ พริมาไม่ขัด พร้อมกับขอบคุณที่เขาให้โอกาสแดเนียลได้พิสูจน์ตัวเอง ชายหนุ่มแค่นยิ้มตอบว่า
“คุณน้าไม่ต้องขอบคุณผมหรอกครับ ผมไม่ได้หวังดีกับแดเนียลอย่างที่คุณน้าคิด”
ฟ้าใสเห็นสีหน้าของพริมาที่มองตามเฉินหมิงจึงพูดขึ้นว่าอย่าใส่ใจกับคนที่มีอารมณ์ศิลปิน พริมาพยักหน้ายิ้มอย่างเข้าใจ ก่อนจะถามไถ่ถึงอาการป่วยของหญิงสาว
“หายแล้วค่ะ แต่ตกใจเรื่องอื่นมากกว่า ตอนนี้คุณแดเนียลเป็นยังไงบ้างคะ ทำไมเขาถึงต้องลงจากตำแหน่งล่ะคะ หรือเพราะว่าเรื่องข่าว...”
“ฟ้าเชื่อข่าวหรือเปล่าว่าแดเนียลค้ายาเสพติด”
“ไม่เชื่อค่ะ คุณแดเนียลไม่ใช่คนแบบนั้น เขาต้องโดนใส่ร้าย ในวงการมาเฟียของคุณเรื่องใส่ร้ายป้ายสีกันเพื่อผลประโยชน์คงไม่ใช่เรื่องแปลก”
พริมายิ้มให้ฟ้าใสอย่างรู้สึกดี ในขณะที่หญิงสาวครุ่นคิดถึงการเชื่อมโยงเหตุการณ์ร้ายที่เหมือนจะบังเอิญเกิดขึ้นในวันเดียวกัน ทำให้แดเนียลต้องมาช่วยเธอจนเขาเดือดร้อน ก่อนพริมาจะกลับ ฟ้าใสนึกขึ้นได้ว่ามีของอยากจะฝากไปให้แดเนียล เธอรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องหยิบเอากำไลมังกรที่ครั้งหนึ่งเกือบจะทิ้งด้วยความน้อยใจมาใส่ถุงผ้าและให้พริมานำกลับไป
แดเนียลทำหน้างงเมื่อพริมายื่นถุงผ้าให้และเล่าว่าตนไปหาฟ้าใสเพราะอยากรู้จักและมั่นใจว่าลูกชายสมควรจะรักเธอผู้นั้นหรือไม่ แต่ตอนนี้ได้คำตอบที่ชัดเจนแล้วว่าแดเนียลสมควรรักษาความรักครั้งนี้ไว้ เพราะความรักจะทำให้เราเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ ชายหนุ่มพยักหน้ารับคำสอนของมารดา พริมาสำทับอีกว่า
“ฟ้าใสบอกว่าถ้าลูกเห็นของข้างใน ลูกจะรู้เองว่า... เธอต้องการบอกอะไรกับลูก”
เมื่อเปิดถุงผ้าออก แดเนียลยิ้มอย่างรู้สึกดีที่เห็นกำไลมังกร เขาจำได้ว่าตัวเองเคยพูดกับหญิงสาวไว้ว่าเมื่อใดที่มองกำไลวงนี้ ขอให้เธอพึงระลึกเสมอว่าตนรักและคิดถึงมากแค่ไหน...นี่คงเป็นความนัยจากฟ้าใสเช่นเดียวกัน
ooooooo
หลังผิดหวังจากตำแหน่งผู้นำแก๊ง เทียนคงใช้โอกาสที่มาเจรจาธุรกิจกับหวังเฟยทวงถามถึงสมุดปกดำ เพราะอยากจะจบเรื่องค้างคาใจนี้โดยเร็ว สีหน้าหวังเฟยหนักใจรู้ดีว่าแดเนียลคงไม่ยินยอม ส่งคืนให้แก๊งเสือขาวง่ายๆ
หนทางเดียวที่หวังเฟยมีในตอนนี้คือสอบถามเอาจากเฉินเปียว ลูกน้องคนสนิทของลูกชาย แต่คำตอบที่ได้จากปากของชายหนุ่มทำเอาเจ้าพ่อแก๊งมังกรทองคนใหม่ถึงกับเดือดดาล
“เทียนคงสั่งให้เถ้าแก่มาตามหาใช่ไหมครับ...ผมคงบอกไม่ได้เพราะมันเป็นความลับของบอส แม้ว่าจะเป็นคำสั่งของผู้นำมังกรทอง แต่มังกรทองไม่ใช่เจ้าชีวิตผม บอสคนเดียวเท่านั้นที่มีสิทธิ์สั่งให้ผมเป็นหรือตาย!”
หวังเฟยควันออกหูคำรามอย่างโกรธจัดว่าชายหนุ่มบังคับให้ตนต้องใช้ไม้แข็ง เฉินเปียวมีสีหน้าเด็ดเดี่ยวไม่ปริปากพูดอะไรอีก ยังคงรักษาสัจจะกับแดเนียลอย่างเหนียวแน่น ลูกน้องหวังเฟยล้อมกรอบแล้วเริ่มลงมือ ทรมานเขาอย่างทารุณ ร่างกายของเฉินเปียวเต็มไปด้วยบาดแผลเจ็บปวดแสนสาหัส แต่เขาก็อดทนไม่ส่งเสียงร้องแม้แต่นิดเดียว หวังเฟยตะคอก
“ฉันจะให้โอกาสแกอีกครั้งอาเปียว ถ้าแกไม่พูด แกอาจจะไม่มีชีวิตอยู่เพื่อรับใช้แดเนียลอีกต่อไป หนึ่ง... สอง...สาม!”
ลูกน้องคนหนึ่งหลับตาใช้ดาบฟันข้างหลังเฉินเปียว อย่างแรง ชายหนุ่มกระตุกแล้วล้มลงกับพื้น เลือดกระเซ็นไปทั่ว ที่มุมหนึ่งของห้อง โจวแอบมองด้วยใจระทึก เมื่อเห็นสภาพลูกพี่เช่นนั้นก็ทนต่อไปไม่ไหว รีบวิ่งออกไปตามแดเนียล เสียงหวังเฟยสั่งดังก้องว่า
“จัดการมันจนกว่ามันยอมพูด ไม่ต้องเอาให้ถึงตาย แต่ขอให้ทรมานที่สุด”
แต่ยังไม่ทันไรก็มีเสียงแดเนียลตวาดให้หยุด ลูกน้องทุกคนสะดุ้งสุดตัวรู้ดีว่าเวลานี้ต้องเกิดศึกระหว่างพ่อลูกเป็นแน่แท้ แดเนียลหน้าแดงก่ำพยายามระงับอารมณ์ที่ใกล้จะถึงขีดสุดถามบิดาว่า
“เฉินเปียวจงรักภักดีกับเรา เขาตายแทนเราได้ ทำไมพ่อทำร้ายเขาได้ลงคอ”
“มันวอนหาเรื่องเอง เรากับเสือขาวบาดหมางกันเพราะเรื่องนี้มานานแล้ว แกควรจะเอาสมุดไปคืนเขาซะ จะได้จบ”
“แต่ผมว่าปัญหาจะมากขึ้น มีใครบางคนไม่หวังดีกับเสือขาว เขาฆ่าเถ้าแก่เฉินฮ่าวและทำร้ายพี่ชายของเฉินหมิงแล้วโยนความผิดมาที่ผม สมุดนี้เป็นตัวประกันไม่ให้เขาจัดการเฉินหมิง ป๊าก็รู้ดีว่าในสมุดนั่นมีข้อมูลอะไร ถ้าผมเอาไปให้ทางการ ผู้นำจะถูกจัดการเป็นคนแรก มันถึงยังไม่อยากเสี่ยง แต่ถ้าสมุดเล่มนี้ถูกทำลาย...คนที่จะตายคนแรกคือเฉินหมิง”
หวังเฟยไม่ยี่หระกับสิ่งที่แดเนียลพูด ลูกชายมองพ่ออย่างผิดหวัง เสียงกร้าวของพ่อดังก้องว่า
“ฉันพยายามทำทุกอย่างเพื่อรักษามังกรทองไว้ก็เพราะครอบครัว แกจะยังคิดว่าฉันไม่รู้จักรักอีกเหรอ”
“พ่อควรจะรักคนอื่นให้เป็นด้วยเพราะถ้ารักแต่คนกันเองโดยไม่นึกถึงคนอื่น เรียกว่าเห็นแก่ตัวครับ ผมให้สมุดปกดำนั่นกับพ่อไม่ได้เพราะมันอาจเกิดเรื่องร้ายแรงถึงขนาดที่เราอาจไม่มีโอกาสได้มีชีวิตอยู่อีกต่อไป”
แดเนียลเดินออกไปโดยไม่สนใจเสียงร้องเรียกของหวังเฟยอีก เขาโทร.หาโจวสั่งการให้นำเฉินเปียวไปพักรักษาตัวที่อื่น ไม่ให้กลับมาที่คฤหาสน์ตระกูลในตอนนี้
หลังรับคำสั่ง โจวนึกถึงที่เดียวที่จะเอาเฉินเปียวไปฝากไว้ได้ นั่นก็คือคอนโดปุยฝ้าย...เสียงเคาะประตูรัวเหมือนคนข้างนอกกำลังร้อนใจ ทำให้ปุยฝ้ายวิ่งถลาไปส่องที่ตาแมวแล้วตกใจกับภาพที่เห็น
ปุยฝ้ายอดไม่ได้ที่จะเหน็บว่าไปเที่ยวที่ไหนมา เฉินเปียวถึงมีสภาพเมามายเช่นนี้ โจวถอนหายใจเฮือกใหญ่ตอบว่าลูกพี่ถูกฟันไม่ได้ไปกินเหล้า ทั้งปุยฝ้ายและนุตราอ้าปากค้าง ก่อนจะได้สติเชื้อเชิญให้รีบนำตัวชายหนุ่มเข้ามาในห้องโดยเร็วเพื่อไม่ให้คนอื่นๆในคอนโดเห็น ปุยฝ้ายสะกดความกลัวถามว่า
“ตกลงเขาไปโดนใครฟันมา...แล้วทำไมถึงพาเขามาที่นี่”
“เถ้าแก่หวังเฟยคาดคั้นเอาสมุดปกดำจากพี่เปียว แต่เขาไม่ยอมบอกเลยมีสภาพแบบนี้ พี่เปียวไม่ยอมนอนค้างที่โรงพยาบาล เขาจะกลับบ้านให้ได้ บอสสั่งให้ไปพักที่อื่นก่อน ผมก็เลยพามาที่นี่เพราะรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่แล้วอุ่นใจที่สุด”
สีหน้าปุยฝ้ายเป็นปลื้ม ในขณะที่นุตราส่ายหน้าเหนื่อยใจกลัวตาย...ล่วงเข้าเวลาดึก เสียงเฉินเปียวละเมอร้องดังลอยเข้ามาในห้องของสองสาว ปุยฝ้ายรีบวิ่งออกไปดูพบว่าเฉินเปียวนอนดิ้นเพ้อเหมือนเป็นไข้ เธอรู้สึกสงสารเขาจับใจ
ooooooo
รุ่งเช้า เฉินเปียวรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอย่างงุนงงแล้วเห็นว่าตัวเองนอนอยู่ในอ้อมกอดของปุยฝ้าย เขาตกใจแทบสิ้นสติกระโดดผลุงออกจากเตียง ปุยฝ้ายงัวเงียตื่นตาม เสียงชายหนุ่มถามว่าเธอทำอะไรตน หญิงสาวยิ้มหวานนึกอยากแกล้ง
“ไม่ต้องกลัวนะ ฉันจะรับผิดชอบนายเอง...แหม! ฉันล้อเล่น เมื่อคืนนายละเมอหนักมาก พอฉันกอดนายก็หยุด ฉันก็เลยต้องกอดนายเอาไว้ทั้งคืน”
เฉินเปียวฟังแล้วทำหน้าไม่ถูก...จะเขินหรือหน้าด้านยิ้มรับความมีน้ำใจของหญิงสาวดี และแล้วเขาก็นึกเป็นห่วงเจ้านาย รีบต่อสายโทร.หาให้วุ่นวายไปหมด ก่อนจะโล่งใจที่ไม่มีเรื่องอะไรให้กังวลมากนัก
พลันแดเนียลขอคุยกับปุยฝ้ายเพื่อสั่งเสียให้ช่วยดูแลเฉินเปียวชั่วคราวจนกว่าเหตุการณ์ทางนี้จะสงบลง หญิงสาวตอบรับอย่างเต็มใจ ในขณะที่เฉินเปียวสงสัยว่าบอสคุยอะไรกับเธอตั้งนาน ปุยฝ้ายยิ้มเจ้าเล่ห์อำว่า
“คุณแดเนียลสั่งให้คุณเชื่อฟังฉันทุกคำ ห้ามดื้อ ห้ามเถียงและห้ามสั่งให้หัวใจไม่ให้รักฉัน...อันนี้ฉันเติมเอง กินข้าวเถอะ จะได้กินยานะคะ”
ที่บ้านตระกูลหวัง แดเนียลเชิญทนายมาพบเพื่อให้จัดการคดีของลูกน้อง ก่อนจะได้รับแจ้งข่าวดีว่าทางตำรวจไม่สามารถหาหลักฐานซัดทอดมาถึงตัวเขา จึงอาจมีผลให้เขาพ้นผิดในที่สุด มาเฟียหน้าหยกรู้สึกโล่งใจ
ครู่ต่อมา แดเนียลแปลกใจเมื่อแม่บ้านหลีแจ้งว่ามีแขกมารอพบซึ่งไม่ใช่คนอื่นไกล แต่เป็นฟ้าใสนั่งอยู่กับพริมา ชายหนุ่มดีใจมากแต่ยังสงวนท่าทีตามแบบฉบับมาเฟียหน้านิ่ง มีเพียงแววตาเท่านั้นที่ส่องประกายตื่นเต้นยินดี ฟ้าใสส่งยิ้มกว้างให้อย่างไม่เก็บความรู้สึกข้างในใจ เพราะตั้งแต่เหตุร้ายนั่นเกิดขึ้น เธอมั่นใจว่าเขายังรักตนเองเหมือนเดิม
พริมายิ้มมีแผนแล้วเปิดโอกาสให้หนุ่มสาวได้ปรับความเข้าใจกัน คล้อยหลังไม่นาน ฟ้าใสโผเข้าไปกอดแดเนียลบอกว่าตนรู้สึกผิดที่ทำให้เขาต้องสูญเสียตำแหน่งผู้นำมังกรทอง ชายหนุ่มส่ายหน้าแกล้งทำเสียงเข้ม
“ไม่ต้องรู้สึกผิด มีคนวางแผนทำให้มันเป็นแบบนั้น”
“แต่บางที ฉันอยากขอบคุณเขาที่ทำให้รู้ว่าคุณยังห่วงฉัน ถ้าคุณยังไม่หายโกรธเรื่องที่ฉันหักหลัง...ก็ไม่เป็นไร ฉันจะไม่ขอร้องให้คุณเลิกโกรธ แต่จะทำทุกอย่างเพื่อให้คุณใจอ่อนยอมยกโทษให้ฉันเอง คนทรยศคนนี้จะสู้เพื่อคุณบ้าง”
แดเนียลรู้สึกเต็มตื้นกับคำพูดนั่น กำลังจะก้มลงจูบรับขวัญแม่ผีเสื้อตัวน้อย แต่เผอิญว่าโจวเดินนำหมอขวัญเข้ามาหาพอดี ทั้งคู่ตกใจที่เห็นภาพฟ้าใสกอดแดเนียล ฟ้าใสเองก็ตกใจเพราะคาดไม่ถึงว่าจะมีคนมาเห็นเข้าจึงกระเด้งตัวออกจากอ้อมอกของแดเนียลทันที เวลานั้น พริมาประหลาดใจเมื่อเห็นหญิงสาวอีกคนอยู่ในวงสนทนาของแดเนียลกับฟ้าใส จึงเดินหลบมุมแอบมองอยู่ในบ้าน เธอได้ยินเสียงสองสาวเถียงกันเรื่องลูกชายดังแว่วมา
“พี่ว่าน้องฟ้าไม่ควรมาที่นี่ เพราะเท่าที่พี่รู้...เถ้าแก่หวังเฟยไม่ชอบเธอ เพราะมันขึ้นอยู่กับความเหมาะสม”
“เถ้าแก่หวังไม่ชอบ หรือพี่ขวัญไม่ชอบฟ้าคะ ความรักกับความเหมาะสมเป็นคนละเรื่องกัน ฟ้ารักคุณแดเนียล และจะทำทุกอย่างเพื่อความรักของเรา ฟ้าจะต้องสู้”
“ความรักของเรา? อย่าไปพูดให้ใครได้ยินเข้านะ มันน่าอาย เขาไม่สนใจเด็กกะโหลกกะลาอย่างเธอหรอกฟ้าใส”
ฟ้าใสยิ้มท้าทายราวกับจะบอกว่าให้ลองดูว่าชายหนุ่มจะเลือกใคร หมอขวัญแค้นแทบกระอัก ในขณะที่พริมาชอบใจรีบเดินออกมาจากที่ซ่อนเอ่ยปากเชิญหมอขวัญทานของว่างด้วยกันเพื่อช่วยเหลือว่าที่ลูกสะใภ้ในอนาคตไม่ให้โดนจิกกัดไปมากกว่านี้ คู่อาฆาตหัวใจมองตามหลังฟ้าใสอย่างเสียดาย แต่ต้องสร้างภาพจึงตัดใจเดินเข้าบ้านตามคำเชิญของพริมา
ส่วนแดเนียลหน้าตึงไม่พอใจเมื่อรู้ว่าฟ้าใสกลับบ้านโดยไม่ล่ำลา เขาขับรถออกตามหาหญิงสาวอย่างฉุนเฉียว กระทั่งเห็นแม่ผีเสื้อตัวน้อยเจ้าปัญหาเพิ่งขึ้นรถแท็กซี่ อารามดีใจ...ชายหนุ่มขับรถปาดหน้าให้หยุดแล้วลงไปเอ็ดฟ้าใสหน้าง้ำ
“จะกลับทำไมไม่บอก ไหนบอกว่าจะเอาชนะใจผม”
“ฉันไม่คิดว่าวันนี้จะต้องเจอกับคู่แข่ง ฉันตั้งรับไม่ทันก็เลยขอถอยกลับไปตั้งหลักก่อน”
“ผมไม่ให้ใครเป็นคู่แข่งของคุณ เรื่องนี้มีแค่คุณกับผมเท่านั้น”
ฟ้าใสยิ้มดีใจปล่อยให้ชายหนุ่มลากตัวไปขึ้นรถอย่างง่ายดาย...
ooooooo
เวลาเดียวกันนั้นที่ร้านขายข้าวของกวินทร์ หมออิฐซื้ออาหารหรูมาเอาใจพ่อแม่ฟ้าใสเพื่อหวังทำคะแนน และก็ไม่ผิดหวังเพราะทั้งคู่ไม่มีทีท่าตั้งแง่รังเกียจรังงอนอะไร ยิ่งเมื่อเขาพูดถึงโบนัสก้อนโต กวินทร์ตาลุกวาวเชิญให้ไปที่บ้านทันที
หมออิฐยิ้มสมใจ พลันมีสายเรียกเข้ามือถือของกวินทร์ที่วางอยู่บนโต๊ะ พ่อฟ้าใสไหว้วานให้เขารับสายแทน เสียงปลายสายเป็นหมอขวัญทำให้ชายหนุ่มรู้สึกแปลกใจ กรอกเสียงถามว่าโทร.มาหากวินทร์ด้วยเรื่องอะไร
“คุณมารับสายคุณลุงได้ยังไง อ๋อ...ลืมไปว่าเขาเป็นอดีตว่าที่พ่อตาของคุณ ฉันดีใจนะคะที่คุณเข้มแข็งแล้วก็ชัดเจนขึ้น แต่ที่โทร.มาก็เพราะอยากจะให้คุณลุงรู้ว่าฉันเจอลูกสาวของเขากอดคุณแดเนียลอยู่ที่บ้านนี้ ฉันฝากข่าวหน่อยก็แล้วกัน”
สีหน้าของหมออิฐเปลี่ยนเป็นเครียดอย่างฉับพลัน แต่ต้องรีบกลบเกลื่อนกับกวินทร์ว่าเป็นสายที่มาจากพวกขายประกันเพราะเขาตัดสินใจดับเครื่องชนกับแดเนียล ให้มันรู้ดำรู้แดงกันไป ด้านฟ้าใสกับแดเนียลไม่ทันได้เอะใจว่าพายุลูกใหญ่กำลังก่อตัวขึ้นที่บ้านอย่างช้าๆ สองคนคุยกันกะหนุงกะหนิงอยู่บนรถด้วยความรื่นรมย์
เมื่อรถมาถึงบ้านหญิงสาว ฟ้าใสเห็นหมออิฐยืนคอยหน้าบ้านด้วยสีหน้าบึ้งตึงบอกแต่เพียงว่าเขาอยากจะคุยกับแดเนียลตามลำพัง ชายหนุ่มสองคนยืนจ้องหน้ากันนิ่งๆก่อนที่หมออิฐจะเป็นฝ่ายเริ่ม
“เมื่อกี้หมอขวัญโทร.มาบอกลุงวินทร์ว่าฟ้าใสไปบ้านคุณ ไม่มีพ่อแม่ที่ไหนอยากให้ลูกสาวตัวเองไปยุ่งกับแก๊งมาเฟียค้ายาเสพติดหรอก ขวัญคงรู้เรื่องนี้ดี ถึงใช้จุดนี้มาเล่นงาน คุณรู้จักเธอน้อยเกินไป เชื่อผมเถอะ ...คุณจะทำให้ฟ้าใสเดือดร้อน”
“คุณก็รู้จักผมน้อยเกินไป ถ้าฟ้าใสต้องเดือดร้อนเพราะผม งั้นผมคงต้องปกป้องเธอ”
หมออิฐตัดสินใจตะโกนเรียกกวินทร์บอกว่าฟ้าใส กับแดเนียลกลับมาด้วยกันแล้ว หญิงสาวถลาออกมาจากที่ซ่อนอย่างตกใจพร้อมกับต่อว่าเขาจะเป็นชนวนให้เรื่องราวลุกลามบานปลาย กวินทร์ชักสีหน้าใส่แดเนียล และกระชากเสียงถามลูกสาว
“ฟ้าไปไหนมา...จริงตามที่หมออิฐพูดไหม!”
ฟ้าใสหน้าเสียพยักหน้ายืนยัน กวินทร์โกรธจัดลากตัวลูกสาวเข้าบ้านพร้อมกับดุว่า
“ทำไมฟ้าดื้อกับพ่อ...สั่งแล้วใช่ไหมว่าอย่าไปยุ่งกับพวกมาเฟีย ไหนจะเฉินหมิง ยังจะนายคนนี้อีกคน ฟ้าอยากเห็นพ่อหัวใจวายตายก่อนใช่ไหม ฟ้าถึงจะเชื่อ!”
“พ่อจ๋า...พ่อจะห้ามฟ้าให้ไม่ยุ่งกับใครก็ได้ แต่ฟ้าเลิกยุ่งกับคุณแดเนียลไม่ได้ เพราะฟ้ารักเขา”
ทั้งกวินทร์และชวนชมถึงกับอึ้งกับคำสารภาพของลูกสาว ก่อนกวินทร์จะแปรเปลี่ยนเป็นโกรธจัด คว้ากิ่งไม้มาหวดลูกสาวไม่ยั้ง ชวนชมร้องห้าม แต่ยังไม่ทันไร กวินทร์ก็เจ็บแปลบที่หน้าอกทรุดตัวลง ทุกคนปราดเข้าไปหาอย่างตกใจ
หลังปฐมพยาบาลจนกวินทร์อาการดีขึ้น หมออิฐ เอ่ยปากไล่แดเนียลให้กลับไปเพราะตนดูแลครอบครัวฟ้าใสได้ สิ้นคำพูดก็มีสายด่วนเรียกตัวเขาเพราะมีเคสผ่าตัดด่วน มาเฟียหน้าหยกยิ้มนิดๆอย่างเป็นต่อในเกมนี้
ตกดึกฟ้าใสถือหมอนเข้ามาออดอ้อนพ่อขอนอนด้วย กวินทร์ยังฉุนลูกสาวไม่หายทำทีนอนหลับตาไม่คุยด้วย แต่แล้วด้วยลูกอ้อน ท้ายที่สุดคนเป็นพ่อก็ยอมใจอ่อนให้กับเธอ ฟ้าใสตัดสินใจเล่าเรื่องเกี่ยวกับแดเนียลให้พ่อแม่ฟัง
“ฟ้าเจอคุณแดเนียลตอนไปญี่ปุ่น พวกเราต้องไปเจอเรื่องร้ายมากมาย แต่เขาปกป้องและยอมตายแทนฟ้าได้ ถ้าเขาเป็นคนไม่ดี เขาคงจะทำอะไรฟ้าไปแล้ว แต่เขาไม่ทำ เขาให้เกียรติฟ้า ฟ้าถึงได้เชื่อหมดหัวใจว่าเขาเป็นคนดี แม้กระทั่งตอนที่โลลามีเรื่อง เขายังยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ ฟ้าอยากให้พ่อกับแม่ลองเปิดใจมองเขาใหม่ แล้วจะรักเขาเหมือนกับฟ้า”
กวินทร์ลังเลหลังจากฟังเรื่องเล่าต่างๆจบลง ชวนชมสำทับว่าลูกสาวคงรักแดเนียลจริง อย่าทำให้เธอลำบากใจ อีกเลย กวินทร์คิดชั่วครู่แล้วรับปากจะลืมว่าแดเนียลเป็นมาเฟียไปสักพัก ฟ้าใสยิ้มหน้าบาน เสียงคุยหยอกล้อที่ชั้นบนทำให้แดเนียลรู้สึกมีความสุข...ชีวิตแบบนี้ที่เขาใฝ่ฝันมานาน แต่มันคงเป็นไปได้ยากสำหรับตระกูลหวัง...
รุ่งเช้าวันถัดมา กวินทร์เริ่มบททดสอบกับว่าที่ลูกเขยโดยใช้ให้เขาช่วยเตรียมวัตถุดิบหลายอย่างสำหรับร้านอาหารตามสั่งของครอบครัวฟ้าใส ชายหนุ่มสนุกกับการเป็นลูกมือและได้รับการชื่นชมจากชวนชมไม่ขาดปาก กวินทร์มองอย่างหมั่นไส้ใช้ไม้ตายยื่นลิสต์รายการของที่ต้องไปซื้อแถวตลาดใกล้บ้านให้มาเฟียหนุ่มจัดการ
ฟ้าใสตกใจเมื่อรู้เข้า เธอกระเง้ากระงอดใส่กวินทร์ว่าไม่น่าไปแกล้งแดเนียลให้ทำอะไรแบบนี้ กวินทร์ยิ้มขัน
“พ่อไม่ได้แกล้ง แต่ถ้าเขาจะมาชอบลูกสาวพ่อค้า เขาก็ต้องพิสูจน์ให้พ่อเห็นว่าเขาจะใช้ชีวิตอย่างพวกเราได้ ไม่ใช่ถนัดแต่มีเรื่องอย่างพวกมาเฟีย”
ถ้ากวินทร์มีญาณหยั่งรู้เหตุการณ์ในอนาคตได้ เขาคงนึกเจ็บใจที่จัดบททดสอบอย่างนี้ให้กับว่าที่ลูกเขย...
ooooooo
