หักลิ้นช้าง

เพียงเช้าวันถัดมามีข่าวประกาศจับนายปราบ ปุณโยบัติ นักการเมืองชื่อดังค้ายาเสพติด...

ไอรีณกับพี่หอยเห็นข่าวแล้วตระหนกตกใจ แต่ไม่นานก็ตั้งสติคิดได้ว่าควรรีบเก็บข้าวของมีค่าในห้องพักย้ายออกโดยเร็ว ก่อนที่ตำรวจจะยึดทรัพย์ของปราบในคอนโดมิเนียมแห่งนี้ แบมก็คิดเช่นเดียวกัน จึงแย่งกันตักตวงขนย้ายจนเกิดทะเลาะเบาะแว้งฟ้อนเล็บใส่กัน

แต่สุดท้ายทั้งไอรีณและแบมก็ไปไม่รอด ถูกเจ้าหน้าที่จากหน่วยบราโว่ควบคุมตัวเชิญไปสอบปากคำในฐานะสาวคนสนิทของปราบ...

ธนุสยังกบดานอยู่ภูเก็ต เห็นข่าวประกาศจับปราบข้อหาค้ายาเสพติดที่หนีหายไปหลังจากเขาระเบิดบ้านตัวเองเพื่อกลบเกลื่อนหลักฐาน ก็ตัดสินใจติดต่ออัศวินทั้งที่ก่อนหน้านี้พวกเขาปิดโทรศัพท์ตลอดเวลาเพื่อความปลอดภัยไม่ให้แกะรอยได้

ธนุสไม่บอกแหล่งกบดานของตนแก่อัศวินที่โทร.มาเพื่อให้ข้อมูลเพิ่มเติมเรื่องนายปราบ คุยเสร็จธนุสกลับเข้ามาเห็นพรรคพวกกำลังดูข่าวบ้านปราบถูกระเบิดพังย่อยยับ คริสติน่าเรียกเขามาดู แต่เจ้าตัวบอกรู้แล้วและเพิ่งคุยโทรศัพท์กับอัศวิน ทางนั้นยืนยันว่าปราบวางระเบิดบ้านตัวเองเพื่อหนีเอาตัวรอด ตอนนี้ยังไม่มีใครรู้ว่ามันหลบอยู่ที่ไหน

“ไม่ว่าจะหลบไปที่ไหน แต่มันยังทิ้งของสำคัญเอาไว้อย่างนึง ซึ่งยังไงมันต้องกลับมาเอาไปแน่...ใช่ไหมดิลก”

“ใช่ครับเฮีย เพราะถ้ามันไม่กลับมาเอา ขบวนการของมันต้องถูกเปิดโปงแน่นอน”

ธนุสมองหน้าดิลกกับนำพล ถามว่าข้อมูลในฮาร์ดดิสก์ใช่ไหม

“ใช่ครับหัวหน้า ทุกอย่างในฮาร์ดดิสก์คือหลักฐานที่จะมัดตัวมันไปไหนไม่รอดแน่นอน”

“แต่เราก๊อบปี้ฮาร์ดดิสก์ของมันเอาไว้แล้วนี่”

“ใช่ ข้อมูลของมันอยู่ในฮาร์ดดิสก์ที่เราก๊อบปี้มา แต่เรายังต้องหารหัสผ่านอีกตัวเพื่อจะเปิดข้อมูลได้ทั้งหมด”

ธนุสพูดเรื่องรหัส ทำให้ดิลกนึกได้หันมาถามดลฤดีว่าพอจะทราบไหม ถ้าเป็นรหัสแอดมินมีนายปราบคนเดียวที่รู้ แต่เราน่าจะเดาได้จากสิ่งแวดล้อมที่เขาชอบ

“เดาจากสิ่งแวดล้อมที่ชอบเหรอคะ” ดลฤดีทวนคำและครุ่นคิดทบทวน

คริสติน่าให้ข้อมูลเพิ่มเติมว่าหลุยส์เพื่อนของตนเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านรหัส บางทีเรื่องนี้หลุยส์กับดลฤดีอาจช่วยเราได้ ธนุสจึงขอร้องดลฤดีให้ร่วมมือกันทำเพื่อคนไทยทุกคน

“ค่ะๆ ถ้านึกอะไรออกฉันจะช่วยเต็มที่ค่ะ”

ดิลกยิ้มพอใจ คาดว่าวันนี้ดลฤดีกับหลุยส์คงนั่งคุยกันอีกยาว หลุยส์ยินดีไม่มีปัญหา เขาเต็มใจช่วยพวกธนุสหารหัสให้ได้

ในระหว่างที่ทุกคนพูดคุยกัน ยุวดีที่บาดแผลจากโดนยิงยังไม่หายดีแอบฟังอยู่มุมหนึ่ง แววตาเธอเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ เดินกระย่องกระแย่งกลับมานั่งที่เตียง หยิบโทรศัพท์โทร.หาสมเจตต์อยากรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน

สมเจตต์หัวหน้าช่างผู้เชี่ยวชาญด้านคอมพิวเตอร์เป็นคนของยุวดีที่เคยแฝงตัวเข้ามาในออฟฟิศปราบ เวลานี้เขาป้วนเปี้ยนสังเกตการณ์อยู่หน้าตึก ปุณโยบัติที่พวกบราโว่กำลังควบคุมพื้นที่ห้ามคนไม่เกี่ยวข้องเข้ามา

ยุวดีเสนอค่าจ้างให้สมเจตต์เป็นเงินก้อนโตแลกกับฮาร์ดดิสก์ของปราบก่อนที่คนอื่นจะแย่งไป สมเจตต์กำลังใช้ความพยายามเพราะของสิ่งนั้นอยู่ในห้องเซิร์ฟเวอร์ยังเอาออกมาไม่ได้ แต่ท่าทางจะยากเสียแล้วตอนนี้จึงบอกยุวดีให้เอาจากทางธนุสที่ได้ตัวก๊อบปี้ไปจะง่ายกว่า

“ฉันไม่แน่ใจว่านายธนุสมันยังจะร่วมมือกับฉันอยู่หรือเปล่า แกไปเอาตัวจริงมาเก็บไว้ให้ได้ ส่วนเรื่องรหัสฉันจะรอฟังจากที่นี่ พวกมันกำลังหาทางแกะรหัสกันอยู่”

“ได้ครับ เดี๋ยวผมจัดการให้” สมเจตต์รับปากแล้วหาทางเข้าไปในตึกด้วยการหลอกอัมราเจ้าหน้าที่สาวในทีมบราโว่ว่ามาซ่อมคอมพิวเตอร์ อัมราไม่ติดใจเพราะอีกฝ่ายมีบัตรพนักงานบริษัทยืนยัน

ooooooo

ปรากรมและทีมบราโว่อีกชุดกำลังนั่งรถตู้มุ่งหน้ามาที่ตึกปุณโยบัติ ปรากรมเพิ่งได้เบอร์ของธนุสจากอัศวินจึงลองโทร.ไป

ธนุสตัดสินใจรับสายทั้งที่ไม่แน่ใจว่าเป็นพวกไหน พอได้ยินเสียงปรากรมก็จำได้ สองคนทักทายกันด้วยความดีใจ

“ช่วงนี้พวกเราติดต่อหัวหน้าไม่ได้เลย โชคดีที่หัวหน้าโทร.หาเสธ. ผมก็เลยขอเบอร์มานี่แหละ

“ตอนนี้พวกเราปิดโทรศัพท์กันทุกคน เปิดใช้ทีไรโดนดักจับสัญญาณได้ทุกที เปลี่ยนซิมเปลี่ยนเบอร์พวกมันก็ยังจับได้ ไม่รู้ว่ามันใช้เทคโนโลยีอะไร”

“ไม่ยากหรอกหัวหน้า มันเอาเครื่องดักจับไปไว้ที่ปลายสายที่เป็นเป้าหมาย แล้วเช็กทุกเบอร์ที่โทร.เข้า จากนั้นมันก็ใช้จีพีเอสไล่ดู ยิ่งมันรู้ว่าหัวหน้าชอบเปลี่ยนซิมมันก็ยิ่งเช็กได้ง่าย”

“งั้นที่นายโทร.มาตอนนี้พวกมันคงรู้กันหมดแล้วสินะว่าพวกเราหลบอยู่ไหน”

“อ้าว...พูดงี้มันดูถูกกันนี่หว่า เจ้าพ่อเทคโนโลยีอย่างผมไม่เปลือยตัวตนง่ายๆหรอกน่า นี่ผมเขียนแอพ FAKE GPS มาหลอกพวกมัน ยังไงมันไม่มีทางหาหัวหน้าพบแน่นอน”

“FAKE GPS”

“ใช่ครับหัวหน้า หัวหน้าลงแอพนี้นะ แล้วตั้งตำแหน่งจีพีเอสหลอกพวกมันไปเลยว่าอยู่เชียงใหม่ เชียงราย หรือแม้แต่ต่างประเทศ ยังไงเครื่องตรวจจับของพวกมันก็หาตำแหน่งจริงของหัวหน้าไม่พบแน่”

“รีบส่งมาเลย จะได้เปิดโทรศัพท์ใช้กันซะที”

“ได้ครับเดี๋ยวจัดให้ แต่มีอีกเรื่องนะหัวหน้า ตอนนี้อาคมกับพิมพ์จันทร์หายตัวไป สงสัยว่าจะโดนจับตัวไป”

“นายช่วยให้ใครสืบเรื่องนี้ให้ที แล้วรีบส่งข่าวมาด้วย”

“ได้ครับ แค่นี้ก่อนนะครับหัวหน้า ใกล้ถึงตึกปุณโยบัติแล้ว ผมกำลังจะเข้าไปที่ห้องเซิร์ฟเวอร์ของมัน วันนี้จะมาถอดฮาร์ดดิสก์ไปสแกนข้อมูล”

วางสายแล้วธนุสบอกทุกคนในทีมว่าตอนนี้ปรากรมกำลังเดินทางไปที่ตึกปุญโยบัติเพื่อเอาฮาร์ดดิสก์ในห้อง เซิร์ฟเวอร์มาตรวจสอบ คริสติน่าเชื่อว่าไม่ใช่เรื่องง่ายที่ปรากรมจะทำแบบนั้นได้ เพราะคนอย่างปราบมักมีแผนสองเสมอ ดลฤดีเสริมขึ้นอย่างเห็นด้วย

“ใช่ค่ะ ตอนติดตั้งระบบห้องเซิร์ฟเวอร์ฉันได้ยินนายปราบสั่งให้ทำระบบล็อกฮาร์ดิสก์ แล้วก็ระบบทำลายตัวเอง คงเหมือนกับที่เขาชอบระเบิดโรงงาน ระเบิดบ้านตัวเอง ถ้าโดนใครจับได้นั่นแหละค่ะ”

“มันคงไม่บ้าพอที่จะระเบิดตึกหรอกนะ”

“ไม่แน่นะคะแดน ฉันเชื่อว่าเศรษฐีใจดำอย่างมันทำได้ทุกอย่าง”

“แต่ผมว่าเรื่องนี้ปรากรมน่าจะเอาอยู่” ธนุสสรุปด้วยความมั่นใจ จากนั้นไม่นานโทรศัพท์ธนุสสั่นเตือนเนื่องจากปรากรมส่งแอพที่ต้องการมาให้ ทุกคนดีใจกันใหญ่ที่จะได้เปิดโทรศัพท์ใช้กันเสียที หลังจากปิดเครื่องมานาน

ooooooo

บริเวณชั้นล่างของตึกปุณโยบัติ พนักงานบริษัทใช้ชีวิตกันตามปกติ โดยมีทีมบราโว่กระจายกำลังกันเดินตรวจตรา แทมมี่ลูกน้องของปราบในชุดพนักงานปลอมตัวปะปนอยู่ด้วย รอเวลานำทางพวกโภคัยเข้าไปให้ถึงห้องเซิร์ฟเวอร์

พวกปรากรมมาถึงสักพักหนึ่งแล้ว แต่ละคนแยกย้ายกันทำหน้าที่โดยไอซ์กับมายเฝ้าหน้าห้องเซิร์ฟเวอร์ที่ปรากรมปฏิบัติงานอยู่ข้างใน

ปรากรมใช้เครื่องมือไล่ตรวจเช็กระบบต่างๆสักครู่โทรศัพท์เขาดังขึ้น เห็นเบอร์ธนุสจึงรับสาย

“ไงหัวหน้า ติดตั้งจีพีเอสปลอมกันเรียบร้อยแล้วนะครับ”

“เรียบร้อย ใช้งานได้ดี ขอบใจมาก”

“ตอนนี้ผมกำลังไล่สายในห้องเซิร์ฟเวอร์อยู่หัวหน้ามีอะไรแนะนำไหมครับ”

“คุณดลฤดีเลขานายปราบเตือนให้ระวังระบบล็อกฮาร์ดดิสก์ แล้วก็ระบบทำลายตัวเองของมัน”

“ถึงว่าสิ ผมดูระบบมันแล้วยังสงสัยตงิดๆว่าต้องมีอะไรสักอย่างที่ผิดปกติ”

“ระวังตัวไว้ด้วยนะ อย่าประมาท”

“มือชั้นนี้แล้วหัวหน้าไม่ต้องห่วง ผมไม่พลาดง่ายๆแน่”

“โอเค ฉันเชื่อมือแก” ธนุสวางสายอย่างหมดห่วง โดยเขาไม่รู้ตัวว่ายุวดีแอบฟัง แล้วค่อยๆถอยห่างออกมาหามุมลับตาโทร.หาสมเจตต์ด้วยความไม่พอใจ

“แกมัวทำอะไรอยู่สมเจตต์ รู้หรือเปล่าว่าตอนนี้ไอ้ปรากรมมันเข้าไปในห้องเซิร์ฟเวอร์แล้ว”

“ไม่เฉพาะปรากรมหรอกครับที่ไปที่ห้องเซิร์ฟเวอร์ แต่พวกไอ้โภคัยลูกน้องคุณปราบก็อยู่ที่นั่นแล้ว”

“แล้วทำไมแกยังไม่ยอมทำอะไร ฉันเลี้ยงแกเสียข้าวสุกจริงๆ”

“อย่าประมาทฝีมือผมสิครับคุณยุวดี ถึงตอนนี้ผมเข้าไปในห้องเซิร์ฟเวอร์ไม่ได้ แต่ผมก็มีวิธีเอาฮาร์ดดิสก์มาให้คุณได้แน่นอน”

“แกจะทำยังไง”

“คุณยังไม่ต้องรู้หรอก ผมได้ฮาร์ดดิสก์มาเมื่อไหร่คุณเตรียมเงินรางวัลให้ผมตามสัญญาก็แล้วกัน”

“ก็ได้...ฉันจะรอ อย่าทำให้ฉันผิดหวังก็แล้วกัน” น้ำเสียงยุวดีข่มขู่อยู่ในที แต่สมเจตต์ไม่ได้สะทกสะท้าน เพราะมั่นใจฝีมือตัวเอง

ooooooo

ปรากรมพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อถอดฮาร์ดดิสก์ แต่พอมันหลุดออกจากคอมพิวเตอร์ ไฟฟ้าก็ดับวูบพร้อมๆกับมีเสียงและสัญญาณไฟสีแดงเตือนถึงอันตรายปรากฏ ไอซ์กับมายตกใจรีบเปิดประตูเข้ามาถามปรากรมว่าเกิดอะไรขึ้น

“สัญญาณเตือนแบบนี้ หวังว่ามันคงไม่ระเบิดตึกทิ้งนะ”

“รีบหนีกันเถอะค่ะ”

“เธอเอาฮาร์ดดิสก์ไปก่อน ฉันจะอยู่ตัดสัญญาณระเบิด”

ปรากรมส่งฮาร์ดดิสก์ให้มายแล้วบังคับเธอกับไอซ์ให้รีบออกไป ส่วนตัวเองหาทางหยุดระเบิด แต่กว่าจะสำเร็จก็จวนเจียนเวลาจนลุ้นระทึก

หลังจากปรากรมถอดชนวนระเบิดได้แล้ว ไฟฟ้าในตึกก็สว่างไสวเช่นเดิม แต่ทว่าฮาร์ดดิสก์ที่มายกับไอซ์ได้มาตกไปอยู่ในมือโภคัยเสียแล้ว ไอซ์รีบโทร.บอกอัมราให้ตามโภคัยที่เพิ่งออกรถไป แต่กลายเป็นอัมรา เอาชีวิตไปทิ้ง โดนลูกนัทยิงตายคาที่ ขณะที่โภคัยก็บาดเจ็บด้วยเช่นกัน

แทมมี่เร่งลูกนัทให้เอาฮาร์ดดิสก์ไปให้ปราบ ส่วนตัวเองอาสาดูแลโภคัย แต่ระหว่างทางคาดไม่ถึงว่าลูกนัทจะโดนมะนาวสกัดไว้ สองคนเปิดฉากต่อสู้กันอย่างไม่มีใครยอมใคร สุดท้ายลูกนัทพลาดท่าเสียทีโดนมะนาวใช้มีดกรีดหน้าเหวอะหวะก่อนแย่งฮาร์ดดิสก์เพื่อจะเอาไปให้สตีเว่น

แต่ไม่ทันถึงมือสตีเว่น มะนาวโดนสมเจตต์ที่สะกดรอยตามโภคัยมาตลอดยิงตาย แล้วเก็บฮาร์ดดิสก์นั้นไว้เพื่อไปรับเงินค่าจ้างจากยุวดี

ทันทีที่สมเจตต์ออกรถไป รถสตีเว่นแล่นมาจอดใกล้ศพมะนาว สตีเว่นเดาเหตุการณ์ได้ไม่ยาก รีบขับรถตามสมเจตต์ไปจนเห็นเขาใช้โทรศัพท์จึงกดเครื่องดักจับสัญญาณในรถของตนแล้วเปิดเสียงฟัง

ไม่นานนักสตีเว่นก็ยิ้มร้ายเมื่อรู้ว่ายุวดีอยู่เบื้องหลัง แต่เขายังไม่บุ่มบ่ามแย่งฮาร์ดดิสก์มา ขับรถตามสมเจตต์ไปห่างๆเพื่อจัดการกับยุวดีด้วย

ooooooo

สมเจตต์โทร.รายงานยุวดีแล้วเร่งความเร็วรถเพื่อเอาของไปแลกเงินโดยไม่รู้ตัวว่ามีคนขับรถตาม ฝ่ายยุวดีหลังนัดหมายกับสมเจตต์ดิบดีแล้วก็เตรียมตัวออกจากห้องพักในร้านของหลุยส์ อ้างกับคริสติน่าว่าเบื่อห้องนี้เต็มทน อยากออกไปเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง

คริสติน่าหลงกลพายุวดีลงมาชั้นล่าง แต่ไม่ยอมให้เธอรวมกลุ่มกับดิลกและหลุยส์ที่พยายามหาเบาะแสเกี่ยวกับปราบจากดลฤดีเพื่อเจาะหารหัส ยุวดีทำตัวว่าง่าย ให้คริสติน่าพาไปดูธนุสเล่นกีฬาทางน้ำอยู่กับนำพล

ขณะยืนอยู่ด้วยกัน ยุวดีสังเกตสีหน้าและแววตาของคริสติน่าที่มองธนุสก็พอเดาออกว่าเธอชอบเขา แต่พอทักถามออกไปคริสติน่ากลับเฉไฉว่ายุวดีพูดถึงใคร

“ก็พูดถึงเธอไงคริสติน่า ฉันเห็นสายตาที่เธอมองแดน ฉันรู้ทันทีว่าเธอรักเขา”

“ฉันไม่ชอบพูดเรื่องส่วนตัวแบบนี้กับใครค่ะ”

“ถึงเธอจะไม่พูด แต่ทุกสิ่งที่เธอทำมันก็ฟ้องอยู่ดีว่าเธอกำลังอุทิศชีวิตให้เขา”

“อุทิศชีวิต?”

“ผู้หญิงน่ะเวลารักใครเราก็จะทุ่มเททั้งชีวิตให้กับคนที่เรารัก มันน่าสงสารนะที่เธอจะเก็บความรู้สึกนี้เอาไว้คนเดียว”

“แดนเขามีคนรักอยู่แล้ว”

“แต่เขาก็โดนลำเพาเทเรียบร้อยไปแล้วนี่ ตอนนี้มันถึงเวลาแล้วที่เธอจะนำเสนอตัวเองให้แดนรู้ว่าเธอรู้สึกกับเขายังไง”

“แต่ว่าฉัน...”

“จะกลัวไปทำไมกับความผิดหวัง บอกให้เขารู้ก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้บอก อย่าลืมว่าชีวิตคนเรามันสั้นนัก ถ้าพรุ่งนี้มีใครสักคนต้องจากไป เธอจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจในสิ่งที่เธอยังไม่ทำ”

“ค่ะ แล้วฉันจะเก็บเอาไปคิดดู”

“อย่าช้าล่ะ เพราะไม่ใช่แค่เธอหรอกนะที่ชอบแดน” ยุวดีส่งยิ้มให้คริสติน่า เธอกำลังพยายามผูกมิตรเพื่อหาแนวร่วมเพราะคิดว่าผู้หญิงคนนี้กับธนุสน่าจะซื้อได้ไม่ยากถ้ามีเงิน

ธนุสเพิ่งเห็นสองสาวจึงเดินมาถามยุวดีว่าหายดี แล้วหรือ

“ยังหรอกค่ะ เพียงแต่ไม่อยากนอนอยู่ในห้อง แดนคะ คริสติน่าอยากจะออกกำลังบ้าง พาเธอไปหน่อยสิ”

ยุวดีกรุยทางให้คริสติน่าเผยความรู้สึกกับธนุส ส่วนตัวเองฉวยโอกาสตอนอยู่คนเดียวโทร.ถามสมเจตต์ว่าถึงไหนแล้ว

“ครึ่งทางแล้วครับ”

“ถ้ามาถึงแกไม่ต้องโทร.มานะ ส่งไลน์มาที่เครื่องฉัน แล้วฉันจะนัดแกเองว่าเจอกันที่ไหน”

“ทำไมครับ”

“ไม่ต้องถาม ฉันแค่ไม่อยากให้พวกมันรู้เรื่องนี้”

“โอเค ผมเข้าใจแล้ว”

“ฉันเตรียมเงินก้อนแรกไว้ให้แกแล้วหนึ่งล้าน และถ้าฉันขโมยรหัสจากพวกมันได้เมื่อไหร่ ฉันจะตบรางวัลให้แกอีกก้อนนึง”

“ขอบคุณมากครับคุณยุวดี”

ยุวดีวางสาย ฝันหวานถึงอนาคตอันสดใส...ไม่รู้ว่านำพลแอบฟังอยู่มุมหนึ่ง

ooooooo

หลังจากออกกำลังกายกันได้สักพัก ธนุสกับคริสติน่าขึ้นมานั่งเล่นที่ชายหาด หญิงสาวเห็นชายหนุ่มผ่อนคลายสบายใจก็ลองแย็บถามเรื่องลำเพาว่าเขาโอเคหรือยัง ธนุสบอกว่าเวลาทำให้ตนแข็งแรงขึ้นแล้ว

“ชีวิตต้องเดินต่อไปใช่ไหม”

“ใช่...ชีวิตต้องก้าวต่อไป เพื่อจะได้เจออะไรใหม่ๆ”

“รวมทั้งความรักครั้งใหม่”

“ความรักครั้งใหม่...บางทีผมคงยังไม่พร้อม บอกตามตรงนะคริสติน่า ความเจ็บมันทำให้ผมเข็ด”

“ค่ะ ฉันเข้าใจ” เธอตอบเสียงแผ่ว เศร้าลึกอยู่ในใจ

ธนุสไม่อยากพูดถึงเรื่องที่ผ่านมา เปลี่ยนไปเล่าเรื่องสนุกในวัยเด็ก แล้วก็หยอกล้อเล่นกับคริสติน่า หัวเราะสนุกสนานไปด้วยกัน

ด้านพวกดิลก หลุยส์ และดลฤดียังคงนั่งอยู่ที่เดิมในร้าน หลุยส์หยิบกระดาษจดรหัสที่คาดเดาจากเรื่องราวของปราบที่ดลฤดีเล่าส่งให้ดิลก

“วันนี้ได้มา 20 รหัส คงพอแค่นี้ก่อน เดี๋ยวคุณดลฤดีจะเครียด”

“ฉันไม่เครียดหรอกค่ะ เพียงแต่เล่าจนไม่รู้จะเล่าอะไรแล้ว ขอโทษที่บางทีเล่าซ้ำไปซ้ำมา”

“ไม่มีปัญหาครับพี่ดล วันนี้ก็ได้มาหลายรหัสแล้ว ถ้ายังไม่ใช่ก็ค่อยๆคิดกันไป”

“พวกคุณน่าจะหิว งั้นเดี๋ยวผมไปดูในครัวหาอะไรอร่อยๆมาให้กิน”

“สุดยอดเลยหลุยส์ จัดมาเลยไม่ต้องเกรงใจ”

พอหลุยส์เดินออกไป ดิลกสบโอกาสหยอกล้อจีบดลฤดีประสาคู่รัก ทำให้เธอเขินอายจนหน้าแดง

ooooooo

พิมพ์จันทร์กับอาคมถูกขังไว้ที่โกดังร้าง ปราบกับโภคัยและลูกน้องอีกจำนวนหนึ่งหลบตำรวจมากบดานที่นี่ แล้วคิดหาทางจะเอาฮาร์ดดิสก์คืนจากยุวดีที่ส่งลูกน้องมาตลบหลังแย่งไป

ปราบแค้นใจที่ยุวดีเมียตัวแสบยังไม่ตายแต่สร้างเรื่องตบตาเขาเสียแนบเนียน ซึ่งเขาต้องเอาคืนเธอให้สาสมแน่ ส่วนพิมพ์จันทร์กับอาคม ปราบให้เก็บไว้เป็นตัวประกัน ตอนนี้ทางเมืองนอกติดต่อตนมาแล้วว่าจะเอาเครื่องบินมารอรับที่ชายแดน พวกเราต้องหาทางหนีหูตาตำรวจไปเอง

โภคัย แทมมี่ และลูกนัทขอไปด้วย ปราบไม่ขัดข้องแต่ต้องมีทุนติดตัว จึงให้โภคัยไปลำเลียงเฮโรอีนที่เก็บไว้ในเซฟเฮาส์ออกมาขายเป็นทุน

คืนเดียวกันนี้ยุวดีต้องออกจากที่พักเพราะนัดกับสมเจตต์ไว้ นำพลเห็นแต่ไม่พูดอะไร นอกจากบอกดิลกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่น่าไว้วางใจ

ยุวดีลงมาเจอธนุสอยู่กับคริสติน่าที่หน้าร้าน เธอขอคุยกับเขาเป็นการส่วนตัวโดยเดินนำออกไปนอกร้านแต่ยังคงอยู่ในสายตาของคริสติน่า

ยุวดีเปิดฉากทวงถามธนุสว่ายังจำข้อเสนอที่เราคุยกันครั้งก่อนได้ไหม ธนุสจำได้และทบทวนให้ฟังว่ายุวดีต้องการรหัสและไกปืนทองคำแลกกับเงินก้อนแรก 2 ล้านบาท และอีก 10 ล้านเมื่อได้ของ แต่ยังไม่รวมส่วนแบ่งผลประโยชน์ในทุกปี

“แต่บ้านของนายปราบระเบิดไปแล้ว ไกปืนทองคำ ยังจะมีประโยชน์อะไรกับคุณอีก” ธนุสข้องใจ

“นิสัยของนายปราบมันเป็นคนชอบปืน โดยเฉพาะรุ่นเวบลีย์แอนด์สก็อตที่มันสร้างไกปืนทองคำขึ้นมา ฉันเชื่อว่าไกปืนทองคำจะต้องมีประโยชน์มากกว่าที่เรารู้แน่”

“คงจะจริงของคุณ”

“แล้วคุณพร้อมจะเป็นหุ้นส่วนกับฉันใช่ไหม เชื่อฉันสิว่าเพียงปีเดียวคุณก็จะเปลี่ยนฐานะไปแบบพลิกฝ่ามือ”

“แผนของคุณคืออะไร”

“อย่างแรกฉันต้องการรหัสเพื่อจะเข้าไปสวมสิทธิ์ทุกอย่างที่นายปราบมีในโลกออนไลน์ของมัน แล้วจากนั้นรายชื่อลูกค้าจากทั่วโลก รวมทั้งกลุ่มผู้ก่อการร้ายชื่อดังก็จะอยู่ในกำมือฉัน ลองคิดดูนะแดน เราจะมีทั้งแหล่งทำเงิน และกองกำลังที่จะทำให้เรามีอำนาจ”

“แล้วคุณไม่กลัวว่าจะโดนตลบหลังเหมือนที่นายปราบโดนอยู่ตอนนี้เหรอ”

“คนที่จะตลบหลังฉันได้ก็มีแต่คุณเท่านั้น คิดเหรอว่าฉันจะเจรจากับคุณโดยไม่มีอะไรไว้ต่อรอง”

“คุณมีอะไรมาต่อรองกับผม”

“ผู้หญิงที่คุณรัก ไม่ใช่สิ...เคยรัก”

“ลำเพา...”

“ถึงหล่อนจะทิ้งคุณไปแล้ว แต่หล่อนก็ยังมีความสำคัญกับคุณอยู่เสมอ ตอนนี้ลำเพาถูกติดตามโดยคนของฉัน ลองดูการถ่ายทอดสดนี่สิ”

ยุวดีหยิบมือถือออกมาโชว์ภาพบ้านพักในค่ายทหารซึ่งลำเพาอาศัยอยู่กับพลาย ธนุสอึ้งคาดไม่ถึง

“คุณนี่มันอสรพิษจริงๆ”

“ลำเพาจะปลอดภัย ถ้าคุณร่วมมือกับฉัน”

“แล้วถ้าผมฆ่าคุณทิ้งซะตอนนี้เลย อะไรจะเกิดขึ้น”

“สัญญาณที่ส่งจากฉันไปหามือปืนที่ติดตามลำเพาจะหายไป แล้วจากนั้นไม่เกิน 10 นาที ลำเพาและพลายก็จะถูกเก็บ”

“คุณร้ายกว่าที่ผมคิด แต่นี่แหละคือผู้หญิงในฝันที่ผมตามหา”

“ใช่...ฉันเป็นนางอสรพิษ แล้วฉันก็คือนางฟ้าในเวลาเดียวกัน” ยุวดียอมรับอย่างหน้าชื่นตาบาน แถมยิ้มยั่วและโน้มคอธนุสลงมาจูบ

คริสติน่าไม่ได้ยินว่าสองคนคุยกันอะไรกัน แต่ตะลึงกับภาพที่เห็น ไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น

ooooooo

ที่บ้านพักในค่ายทหาร ลำเพารู้สึกเหมือนตัวเองโดนจับตามอง แต่พลายหาว่าเธอคิดมากไปเราอยู่ในค่ายทหารไม่น่าจะมีใครเล็ดลอดเข้ามาได้

ลำเพายุติความสงสัย พาพลายเข้านอน พลายพิการแต่ยังมีความต้องการทางเพศอย่างชายทั่วไป แต่เขาไม่สามารถทำได้เพราะร่างกายไม่อำนวย

พลายคิดมากที่ไม่สามารถให้ความสุขลำเพาได้ นอนหันหลังให้อย่างรู้สึกผิดและด้อยค่า ลำเพาเข้าใจและสงสารพยายามปลุกปลอบ

“ไม่เป็นไรนะคะ ความรักของคุณบริสุทธิ์งดงาม ฉันไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้”

“แต่ผมทำใจไม่ได้ ผมยังหนุ่ม ยังต้องการทำหน้าที่สามี แต่ร่างกายของผม...”

“ไม่ค่ะพลาย ถึงร่างกายคุณจะไม่สมบูรณ์ แต่ฉันก็รับคุณได้ ฉันไม่ได้ต้องการอะไรแบบนั้น”

“ใช่สิ คุณไม่ได้ต้องการจากผม แต่คุณต้องการมันจากคนอื่น”

“พลาย...นี่คุณกำลังดูถูกฉันนะคะ”

พลายชะงัก คิดได้ว่าตัวเองพูดไปโดยขาดสติจึงรีบขอโทษ แต่ดูเหมือนลำเพาจะโกรธเขาเสียแล้ว

“อย่าดูถูกน้ำใจของฉัน ที่ฉันแต่งงานกับคุณก็เพราะคุณเอาชนะฉันได้ด้วยความรัก ไม่ใช่อย่างอื่น”

“แต่คุณยังสาวยังสวย พูดตามตรงนะว่าลึกๆแล้วผมกลัว...กลัวว่าคุณจะเบื่อผม เพราะผมให้สิ่งที่ผู้ชายให้กับผู้หญิงไม่ได้”

“ฉันพูดกับคุณกี่ครั้งแล้วพลายว่าเซ็กซ์ไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตแต่งงาน ความรักความเข้าใจต่างหาก ที่เราต้องเติมเต็มซึ่งกันและกัน”

“นั่นมันทฤษฎี จะมีผู้ชายสักกี่คนที่โลกสวยแบบนั้น”

“แล้วจะให้ฉันทำยังไง ฉันพูดสิ่งที่ฉันคิดไปหมดแล้ว แต่คุณไม่เคยเข้าใจมันเลย งั้นเอาเป็นว่าคืนนี้ฉันจะไปนอนนอกห้อง หวังว่าพรุ่งนี้คุณคงจะคิดได้นะคะ”

ลำเพาหอบหมอนผ้าห่มออกจากห้อง ทิ้งให้พลายนอนน้ำตารินด้วยความสะเทือนใจ

ooooooo

บรรยากาศชายหาดยามค่ำคืนเงียบสงบ คริสติน่ายืนหน้าเศร้าคิดไม่ตกว่าทำไมธนุสกับยุวดีถึงจูบกัน ทั้งที่ดูแล้วทั้งคู่ไม่ได้สนิทสนมรักใคร่กันมาก่อน

เมื่อธนุสตามมาเจอ คริสติน่าตัดพ้อและแสดงความอ่อนแอให้เขาเห็นด้วยการร้องไห้ออกมา ก่อนสารภาพว่าเธอรักเขา เธอไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับเขา แต่อยากเป็นแฟน

ธนุสตะลึงคาดไม่ถึง คริสติน่าพูดแล้วน้ำตาไหลพรั่งพรู และเมื่อเห็นเขายืนนิ่งเฉยก็เริ่มรู้สึกอับอาย เข้าใจว่าเขาไม่ตอบรับในความรักของเธอ จึงเอ่ยปากขอโทษแล้ววิ่งหนีหายไปในความมืด ธนุสวิ่งตามมารั้งเธอพร้อมกับบอกว่าจะไม่ปล่อยให้เธอหลุดมือไปอีกแล้ว

คริสติน่ายังไม่เข้าใจคำพูดนั้น คิดแต่กลัวจะโดนเขาต่อว่า เลยชิงขอโทษเสียก่อน

“ฉันขอโทษ ที่ฉันพูดเมื่อกี้ขอให้ลืมมันไปให้หมด คิดว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นก็แล้วกัน”

“คุณมองผมสิ...ฟังนะ ผมจะไม่ลืมความรู้สึกดีๆที่คุณมีให้ผม แล้วผมก็อยากจะบอกกับคุณว่า...คุณเป็นผู้หญิงที่แตกต่างจากคนอื่น จริงอยู่ที่ความสัมพันธ์ของเราไม่ได้เริ่มต้นมาจากความรัก แต่ความใกล้ชิดความเป็นเพื่อนมันทำให้ผมรู้สึกผูกพัน ทุกครั้งที่เราห่างกันผมอธิบายตัวเองไม่ได้สักทีว่าทำไมผมต้องคิดถึงคุณ เป็นห่วงคุณ ผมบอกตัวเองว่าผมรักลำเพา แต่ทำไมผมกลับลืมคุณไม่ได้”

“เพราะคุณมันหลายใจไงคะ มีคนรักอยู่แล้วยังแอบไปคิดถึงผู้หญิงอีกคน”

“ใช่ ผมยอมรับ...หลายครั้งที่ผมพยายามตัดใจไม่คิดถึงคุณ แต่ผมก็ทำไม่ได้...คริสติน่า ตอนนี้ผมกับลำเพาเป็นอิสระต่อกันแล้ว ขอโอกาสให้ผมได้รักคุณเช่นเดียวกับที่คุณก็รักผมนะครับ”

แทนที่เธอจะดีใจ กลับตบหน้าเขาฉาดใหญ่แล้วตำหนิ “ความรักของเราไม่เหมือนกัน คุณบอกว่าคุณเป็นห่วง แล้วก็แอบคิดถึงฉัน แต่ทำไมเมื่อกี้ฉันเห็นคุณไปจูบกับยุวดี”

ธนุสอึกอักไม่รู้จะพูดยังไง คริสติน่าตัดพ้อเขาต่อไปทั้งน้ำตา

“ตอนคุณมีลำเพา คุณแอบคิดถึงฉัน แล้วต่อไปถ้าคุณมีฉัน คุณก็คงแอบคิดถึงยุวดี”

“ใช่...เมื่อกี้ผมจูบกับยุวดี แล้วตอนนี้ผมก็อยากจะจูบกับคุณด้วย”

ขาดคำเขาดึงเธอเข้ามาจูบ หญิงสาวนิ่งงันในตอนแรกแต่แล้วก็เริ่มดิ้นไปมา ผลักเขาออกแล้วเงื้อมือจะตบแต่เขาคว้ามือไว้พร้อมสำทับว่า

“อย่าลืมว่าผมคือสายลับ ถ้าผมต้องการข้อมูลจากใครผมต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มันมา แต่ตอนนี้ผมอยู่กับคุณ ผมคือนายธนุส นิราลัย ผู้ชายธรรมดาที่ไม่ใช่สายลับ ที่ผมจูบคุณมันมาจากความรู้สึกจริงๆ ไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำ ถ้าไม่เชื่อผมจะพิสูจน์อีกครั้ง”

พูดแล้วเขาระดมจูบเธออีกครั้ง คริสติน่าปัดป้องไม่ยอม แต่แล้วด้วยลีลาและความจริงใจทำให้เธอผ่อนคลาย มีท่าทีสนองตอบในที่สุด

ooooooo

นำพลสะกดรอยตามยุวดีที่แอบไปพบสมเจตต์เพื่อนำเงินหนึ่งล้านบาทแลกกับฮาร์ดดิสก์ แต่แล้วยุวดีกลับไม่ได้สิ่งที่ต้องการเพราะสมเจตต์โดนสตีเว่น ซึ่งติดตามมาตลอดยิงตายต่อหน้าต่อตา

ยุวดีพยายามโน้มน้าวสตีเว่นให้ร่วมมือกัน เขาจะได้แทนที่มิสเตอร์ฮันส์ ส่วนตนเองจะแทนที่ปราบ สตีเว่นสนใจแต่ไม่ยอมให้ฮาร์ดดิสก์ไป เพราะแน่ใจว่ายุวดีกำลังจะได้รหัสผ่านจากพวกธนุส

“ก็ได้ แกเอาฮาร์ดดิสก์ไป แล้วถ้าฉันได้รหัสจากพวกมันเมื่อไหร่เราค่อยมาอาศัยซึ่งกันและกัน”

สตีเว่นยิ้มพอใจ เดินกลับไปขึ้นรถอย่างเป็นต่อ ทิ้งให้ยุวดียืนเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันแค้นใจเป็นที่สุด ส่วนนำพลที่เห็นเหตุการณ์โดยตลอดค่อยๆหลบออกมาอย่างระมัดระวัง

ooooooo