หมอเอกพาอาริสาไปกินข้าวมื้อค่ำที่ร้านประจำซึ่งบรรยากาศดีมาก เขาพยายามชวนเธอคุย ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเอาใจเพื่อแก้ไขสิ่งที่ตัวเองทำผิดไว้ ทว่าอาริสาแค่รับฟังตามมารยาท ไม่ได้มีความสุขใจเหมือนแต่ก่อน

เมื่อเห็นอาริสาไม่มีอารมณ์ร่วมแถมดูเหมือนเบื่อหน่าย หมอเอกพยายามเอาใจเธออีกด้วยการถามว่าอยากเปลี่ยนร้านไหม?

“เปลี่ยนทำไมคะ”

“ริสาดูเบื่อ ผมอาจพาริสามาร้านนี้บ่อยไป เราไปหาร้านใหม่ที่เราไม่เคยไปก็ได้นะ ริสาจะได้ไม่เบื่อ”

“หมอก็รู้นี่คะว่าริสาไม่ใช่คนเบื่ออะไรง่ายๆ ต่อให้หมอเปลี่ยนร้าน ริสาว่ามันก็คงไม่มีอะไรดีขึ้น เพราะมันไม่เกี่ยวกับร้าน แต่หมอก็รู้ว่ามันเกี่ยวกับอะไร”

หมอเอกหน้าเจื่อนรู้สึกผิด จับมืออาริสาพร้อมส่งสายตาอ้อนวอน “ผมขอโทษ ผมยอมรับผิดทุกอย่าง”

“พอเถอะค่ะหมอ สิ่งที่หมอทำ แค่คำว่าขอโทษมันแก้ไขอะไรไม่ได้หรอก...ริสาอยากกลับบ้าน”

อาริสาอึดอัดจนทนไม่ไหว แต่ไม่ทันจะลุกขึ้นหมอเอกก็เดินมาคุกเข่าลงกับพื้นข้างเธออย่างไม่อายสายตาคนอื่นที่มองมาด้วยความสนใจว่าเกิดอะไรขึ้น

“ผมรู้ว่าคุณไม่มีทางอภัยให้ผมได้เร็วอย่างที่ผมหวัง แต่ผมขอโอกาสได้ไหมริสา ขอโอกาสให้ผม ได้แก้ไขในสิ่งที่ผมทำผิด”

“หมอคะ ลุกขึ้นเถอะค่ะ”

หมอเอกไม่ลุกแถมจับมืออาริสาและขอร้องซ้ำอีก “ผมขอโอกาสทำให้ครอบครัวของเรากลับมา เป็นเหมือนเดิมได้ไหม มีคุณมีผม ต่อให้เรามีลูกไม่ได้ ผมก็ไม่เรียกร้อง เพราะผมรู้แล้วว่าแค่มีคุณอยู่ข้างๆ ชีวิตผมก็สมบูรณ์แล้ว”

อาริสาลังเลสับสน ให้คำตอบไม่ได้เพราะยังเจ็บอยู่ ยังจำการขอหย่าของเขาได้...เกศิรินที่แอบสะกดรอยตามมาแฝงตัวอยู่ใกล้ๆ เห็นหมอเอกคุกเข่าจับมือขอร้องอาริสาก็ยิ่งโกรธเพราะรู้แล้วว่าเขาเลือกใคร?

เกศิรินทนมองภาพนั้นไม่ไหวลุกเดินออกจากร้านไปด้วยความอารมณ์โกรธที่พลุ่งพล่าน รู้ว่าตัวเองกำลังจะโดนทิ้ง นึกถึงคำพูดเยาะหยันของสุนิดาที่ว่าดึงหมอไว้ไม่ได้ก็ยิ่งไม่ยอมแพ้ เพียรโทร.หาหมอครั้งแล้วครั้งเล่าแต่เขาไม่รับ จึงอัดข้อความเสียงส่งไปขณะขับรถออกมา

“เกศแค่อยากจะบอกให้หมอรู้ว่าที่หมอบอกรักเกศมันอาจดูไม่มีค่าอะไรสำหรับหมอ แต่สำหรับคนที่โตมากับความโดดเดี่ยว วิ่งหาความรักจนคนด่าว่าแรดอย่างเกศ คำบอกรักของหมอมันมีค่ามาก ตอนที่เกศเห็นหมอรักริสา เกศก็อยากมีคนรักเกศแบบนั้นบ้าง ยิ่งเรารู้จักกัน หมอยิ่งทำให้เกศรู้สึกมีค่า เกศถึงยอมหักหลังเพื่อน เพราะชีวิตเกศไม่ต้องการใครอีกแล้วนอกจากหมอ เกศอยากบอกหมอเท่านี้ ต่อไปไม่มีเกศแล้ว เกศขอให้หมอกับริสามีความสุข มากๆนะคะ...ลาก่อน”

เกศิรินลงทุนขับรถลงข้างทางทำให้ตัวเองบาดเจ็บเล็กน้อย แล้วให้เจ้าหน้าที่มูลนิธิที่มาช่วยเหลือ

โทร.หาหมอเอกโดยใช้มือถือของตน แต่หมอไม่รับสาย เห็นชื่อเกศิรินหน้าจอ จนกระทั่งอาริสาที่ยังอยู่ด้วยกันที่ลานจอดรถร้านอาหารเตือนเขาให้โทร.กลับ พูดอย่างรู้ทันว่าเกศิรินต้องการเขามากกว่าตน

หมอเอกหน้าเครียด เสียงมือถือดังอีกจึงรับสาย และบอกไปว่าตนยุ่งอยู่ แต่เสียงที่พูดกลับมาเป็น เสียงผู้ชาย

“ผมเป็นเจ้าหน้าที่กู้ภัยนะครับ เจ้าของมือถือให้ผมโทร.หาคุณหมอ คือคุณผู้หญิงเขาขับรถตกถนน กำลังจะส่งตัวไปโรงพยาบาลครับ”

เกศิรินได้ยินทุกคำ ลอบยิ้มสมใจทั้งที่ตัวเองหัวแตกเลือดไหล มั่นใจว่าหมอต้องมาแน่!

ooooooo

หมอเอกยังไม่กล้าจะพูดกับอาริสาตรงๆ แต่มีอาการลุกลี้ลุกลนจนเธอสงสัยถามเขาว่าเป็นอะไรหรือเปล่า

“คือเมื่อกี้เจ้าหน้าที่กู้ภัยโทร.หาผม บอกว่าเกศขับรถตกถนน”

“แล้วเกศเป็นยังไงบ้างคะ”

หมอเอกบอกว่าเจ้าหน้าที่กำลังส่งตัวไปโรงพยาบาล อาริสาจึงให้เขารีบไปดู แต่หมอลังเลเพราะห่วงความ รู้สึกของเธอ

“ถ้าหมอขอโอกาสจากริสา หมอควรรู้ว่าการไปหาเกศครั้งนี้หมอไปในฐานะอะไร หมอไปเถอะค่ะ เดี๋ยวริสากลับบ้านเอง” พูดแล้วอาริสาเดินจากไปโดยไม่รอคำตอบ เมื่อกลับถึงบ้านก็โทร.เล่าให้เขมฟัง เลยโดนเขมติงอย่างไม่เห็นด้วยที่ให้หมอเอกไปหาเกศิริน แต่อาริสาก็เถียงว่าเขาเป็นหมอ

“แต่เขาเป็นหมอสูติฯ แล้วที่โรงพยาบาลก็มีหมอคนอื่นอยู่ ถึงไม่มีหมอเอก ยัยเกศก็ไม่เป็นไรหรอก อย่าหาว่าฉันคิดชั่วนะริสา ดีไม่ดียัยเกศไม่ได้เป็นอะไร แต่ให้คนโทร.ตามหมอเพื่อให้หมอฉีกตัวจากเธอก็ได้”

“เธอคิดมากไปรึเปล่า”

“เธอก็ต้องหัดคิดมากได้แล้วริสา อย่าลืมสิ ยัยเกศแย่งหมอไปจากเธอครั้งนึงแล้วนะ แล้วสามีกลับมาขอคืนดีขนาดนี้ ไม่มีเมียคนไหนไล่ผัวกลับไปหา เมียน้อยอีกหรอก มีแต่เธอนี่แหละ...ถามจริงๆนะวันก่อนเธอฟูมฟายจะเป็นจะตายที่หมอนอกใจ แต่วันนี้

เธอปล่อยให้หมอไปหายัยเกศ เธอไม่รู้สึกรู้สาอะไรบ้างเลยรึไง นี่ถ้าฉันไม่รู้จักเธอมาก่อน ต้องคิดว่าเธอมีใครมาแทนที่หมอแล้วแน่ๆ”

Powered by Froala Editor