กามเทพออกศึก
ตอนที่ 6
ปิยะมาศกับปราชญ์เข้าไปนั่งรอในห้องรับรองสิบห้านาทีแล้วทิมก็ยังไม่มา ปิยะมาศบ่นว่าทิมคงถ่วงเวลาหาข้ออ้างช่วยปีมงคลอยู่ แต่ปราชญ์ไม่สนใจง่วนอยู่กับการต่อสายทีวีเข้ากับโน้ตบุ๊ก บอกปิยะมาศว่า
“ล็อกประตูให้ที ผมจะแฮ็กกล้องวงจรปิดของโรงแรม เราจะได้รู้ว่าผู้ชายที่เห็นวันนั้นใช่เจ้าปีจริงๆหรือเปล่า”
ปิยะมาศรีบไปล็อกประตูยิ้มหมายมาดว่าจะจับโกหกและได้เจอปีมงคลแน่ พอปราชญ์แฮ็กระบบได้แล้ว ทั้งสองก็จ้องหน้าจอไล่ดูเทปย้อนหลังจากกล้องวงจรปิดไปเรื่อย แต่พอจะเห็นหน้าปีมงคล ภาพก็ตัดหายไป
“อ้าวเฮ้ย...ตัดกันดื้อๆแบบนี้เลย”
ทิมรู้ทันปราชญ์ สั่งผู้ดูแลระบบให้ตัดภาพปีมงคลออกจากเทปในกล้องวงจรปิดให้หมด นอกนั้นปล่อยให้ปราชญ์ดูตามสบาย บอกว่า “อาปราชญ์ไม่ทำอะไรเสียหายหรอก ปล่อยให้เขาดูไปเถอะ”
เมื่อดูภาพจากกล้องวงจรปิดจับไม่ได้ว่าปีมงคลอยู่ที่นี่หรือไม่ ปราชญ์นึกได้ว่าเคยเห็นนายดินที่ประตู เปิดไล่ภาพในวงจรปิดไปจนเจอ เขาร้องอย่างสะใจว่า
“เสร็จฉันล่ะ ฮ่าๆๆ”
พอปิยะมาศเห็นดินก็เจ็บใจคิดว่าสองคนรวมหัวกันอยู่ที่นี่เอง ปราชญ์ยังเห็นรถที่พดด้วงขับหนีออกไปติดสติกเกอร์รถเช่าบริษัทเพื่อนตน บอกปิยะมาศว่าเราตามหาตัวดินได้ไม่ยาก แต่คนอย่างนายดินเรียกเฉยๆ คงไม่มา ฉะนั้นต้องมีแผน!
ทันใดนั้นมีเสียงเคาะประตูห้อง ปราชญ์รีบเก็บโน้ตบุ๊กแต่ดึงอุปกรณ์เชื่อมต่อไม่ออก ปิยะมาศรีบไปยันประตูไว้ ทิมแปลกใจว่าทำไมเปิดประตูช้าร้องถามว่าทำอะไรอยู่ ปิยะมาศบอกว่าเช็กเมลอยู่
ทิมกำลังจะใช้การ์ด ปราชญ์ก็ดึงปลั๊กออกสำเร็จแต่ถูกไฟกระชากเล็กน้อยจนเซร่วงลงไปที่เก้าอี้ ปิยะมาศ เปิดประตูพอดี ทิมถามว่าคุณลุงเป็นอะไร ทั้งสองช่วยกันแก้ตัวกลบเกลื่อน แล้วปิยะมาศก็รีบเปลี่ยนเรื่อง ถามทิมว่าปีมงคลกลับมาตั้งสามปีแล้วทำไมไม่บอกอา!
ทิมยืนยันว่าปีมงคลยังอยู่นิวยอร์ก ถ้ากลับมาเขาต้องบอกตน ถ้าไม่เชื่อดูกล้องวงจรปิดก็ได้ ปิยะมาศชะงักเพราะตนแอบดูแล้ว เสียงอ่อนลงว่า เมื่อปีไม่อยู่ก็ไม่เป็นไรแต่ถ้าได้ข่าวเมื่อไหร่ให้บอกด้วย ถามปราชญ์ว่าเช็กเมลเสร็จแล้วใช่ไหมแล้วชวนกันกลับ
พอปิยะมาศกับปราชญ์กลับไป ทิมก็ถอนใจโล่งอกที่รอดตัวได้หวุดหวิด
ooooooo
แม็กโนเลียโทร.หาเพื่อนๆ เช็กว่าปีมงคลอยู่ที่ไหน แต่ก็ไม่ใครรู้เห็น เธอคิดถึงอดีตเมื่อครั้งที่คบกันอยู่ที่อเมริกา ทั้งสองดูแบบที่อยู่อาศัย แม็กโนเลียชอบบ้านเดี่ยว แต่ปีติว่าใหญ่ไป อยู่กันสองคนเอาแบบนี้ดีกว่า แม็กโนเลียดูแล้วอุทาน
“คอนโดริมน้ำ สวยจัง” พอฉุกคิดได้ แม็กโนเลียเข้ากูเกิลเสิร์ชหาคอนโดริมน้ำทันที
เวลาเดียวกัน หอมกลับมาคอนโดนั่งนึกถึงความรักที่เริ่มผลิบานกับปีมงคลก็ยิ้มสดใส ขึ้นสเตตัสในเฟซบุ๊กของตน
“ไม่มีสีชมพูไหน สวยเหมือนแก้มสาวที่กำลังมีความรัก ไม่มีคอนแทคสีไหนใสเหมือนตาสาวที่กำลังมีความรัก ไม่มีวิตามินไหน จะให้ความชุ่มชื่นได้เท่าวิตามินรัก...”
ขณะกำลังเคลิ้มอยู่ในอารมณ์รักนั้น ปีมงคลโทร. เข้ามาถามว่า พรุ่งนี้วันหยุดไปเที่ยว กินข้าวกันไหม พอหอมตอบจ้ะ เขาเตือนเสียงอ่อนโยนห่วงใยว่า “ดึกแล้ว นอนได้แล้ว...เดี๋ยวหน้าเหี่ยว”
หอมหัวเราะกิ๊ก...กลิ้งไปมาบนเตียงพร่ำเพ้อ...
“อร๊ายยยย...ความรัก... มีคนคอยสั่งให้นอน มีคนให้ควงแขน มีคนให้จับมือ มีคนชวนไปเที่ยวทุกวันหยุด มีคนซื้อดอกกุหลาบให้ อร๊ายยยย...ดีใจ...ดีใจ...”
รุ่งขึ้น ปีมงคลรับหอมไปที่ร้านดอกไม้ในห้าง ชี้ที่ดอกไม้ช่อหนึ่ง แต่พอรู้ราคาก็โวยวาย
“สี่พันบาท! ดอกไม้ช่อเดียวนี่นะสี่พัน...เลี้ยงข้าวเด็กยากจนได้ทั้งเดือน เฮ้ย...ถามจริงพี่ มีคนซื้อด้วยหรือวะ แค่ดอกไม้เนี่ยปลูกที่ดาวแพนดอร่ารึไง” หอมด่าว่าแพนดอร่าบ้านแกน่ะสิ ไม่ใช่หนังอวตารนะ
ถามขาดคำก็มีชายหญิงคู่หนึ่งเดินเข้ามาชี้ที่ดอกไม้ช่อนั้น ชายหนุ่มบอกหญิงสาวว่าจะซื้อดอกไม้ให้ในวันเกิด หญิงสาวติงว่ามันแพง ชายหนุ่มมองตาเยิ้มบอกว่า...
“ก็เพราะมันแพงไงไม่งั้นอ้อจะรู้หรือว่าพี่รู้สึกยังไง แฮปปี้เบิร์ธเดย์จ้ะ”
หอมเห็นแล้วด่าปีมงคลทันทีว่า “เห็นไหมของแบบนี้มันมีคุณค่าทางใจ แกมันคนไม่มีหัวใจ”
“เฮ้ย...มีสมองหน่อย คิดสิ คิดๆ เราอยากได้ดอกไม้ไปอัพเฟซบุ๊ก ขึ้นไอจี เดินอวดสามโลก...แค่อวดเท่านั้นถูกไหม” ถูกหอมด่าอีกว่าคนใจดำ ใจทมิฬหินชาติ เขาถามว่า “คำถามคือมันได้อะไรขึ้นมา ความรักมันรู้อยู่ในใจ ทำไมต้องอวด ทำไมต้องโชว์”
หอมเซ็ง ด่าปีมงคลแล้วบ่นว่าตนไม่น่าคบกับเขาเลยแล้วเดินหนีออกจากร้าน ปียิ้มมีแผนเดินตามออกมา
หอมเดินงอนๆออกมาหน้าร้าน ยืนเซ็งๆ มือแตะที่ข้างฝา ถูกรูปโปสการ์ดที่แปะหลวมๆ ที่ข้างฝาพอมองไปเห็นเป็นรูปตัวเอง หอมตกใจหยิบดู มีข้อความ “สัญญาว่าจะรักษาคุณไว้ให้นานที่สุด” เอะใจมองไปอีกก็เห็นรูป
ตัวเองแปะอยู่อีก หยิบดูมีข้อความเป็นสัญญาทุกใบว่า.... สัญญาว่าจะเป็นคนดีที่สุด...สัญญาว่าจะรักคุณคนเดียว...
ปีมงคลก็ตามออกมายื่นให้อีกสองสามใบ
“อะให้...คำสัญญา เก็บเอาไว้ วันไหนผมทำพลาด เอามาด่าถึงบรรพบุรุษได้เลย สิบรูปนั่งทำเอง ค่าไฟ 5 บาท หมึก 5 บาท ค่ากระดาษ 50 รวมทั้งหมด 60 บาทเอง เห็นไหม ดีกว่ากุหลาบเยอะเลย”
“เริ่ดอ่ะ นี่แกรักแกหลงฉันขนาดนี้เลยหรือ” หอมยิ้มปลื้มเปิดดูทีละใบ ปีมงคลดึงหอมเข้าไปกอดบอกว่า
“ความรักคือคำสัญญาต่อกัน ผมจะทำให้ดีที่สุด”
ooooooo
ปีมงคลพาหอมไปกินอาหารร้านในห้าง หอมตักอาหารให้ เขาอ้อนให้ป้อน หอมถามว่าเซอร์ไพรส์เก่งขนาดนี้เคยมีแฟนมาก่อนหรือเปล่า เขาเลี่ยงไม่ตอบชวนกินอาหารกัน หอมรู้ทันบอกว่าเป็นแฟนกันต้องไม่มีความลับต่อกัน
เมื่อหอมถามไม่เลิก ปีมงคลบอกว่าเคยมีคนหนึ่ง อารมณ์หอมก็เปลี่ยนไปทันที ความหึงหวงประดังขึ้นมา ถามเป็นชุดว่าคนนั้นเป็นใคร? ชื่ออะไร? ทำงานที่ไหน? คบกันตั้งแต่เมื่อไหร่? เจอกันได้ยังไง? สวยกว่าตนไหม?
ปีมงคลฟังแล้วเหนื่อยบอกว่าเรื่องผ่านมานานแล้วช่างมันเถอะ
หอมไม่ยอม บอกว่าไม่ตอบก็ไม่ต้องกินแล้วยกจานอาหารหนี ปีจำต้องเคลียร์ เขาเปิดโทรศัพท์เอารูปแม็กโนเลียให้ดูเล่าว่าชื่อแม็กโนเลีย คบกันตั้งแต่สมัยเรียน จบก็ทำงานด้วยกัน
“อื้อ คือสวย คือไฮค์ คือเพอร์เฟกต์ ทำไมถึงมาชอบนายได้นะ” หอมสงสัยเพราะคราบของปีเวลานี้คือคนขับแท็กซี่ ถามว่าแล้วทำไมถึงเลิกกัน ปีบอกว่าคงเพราะตนด้อยกว่าเหมือนเธอกับตนเวลานี้แหละ เขาเลยเลิก
หอมระแวงว่าเขาเก็บรูปไว้ขนาดนี้แสดงว่ายังรักเขาอยู่ใช่ไหม ปีบอกว่าเขาแต่งงานไปแล้ว หอมจึงสงบลง ปีถามว่าเธอเช็กเฟซบุ๊กหรือยัง หอมจึงนึกได้กดดูสเตตัสที่ตั้งไว้เรื่อง ความรักคือ...ปรากฏว่ามีคนตอบมายาวเหยียด ที่สำคัญคือคนในคิวปิดฮัทด้วยกัน ถามรัวๆ กันจนหอมอ่านแทบไม่ทัน...
ทั้งแพรวพราว การะเกด นันทิสา พริมา หรรษา มิลิน วราลี แม้กระทั่งภีม...ถามกันมาว่าเมื่อไหร่? อะไร? ยังไง? พามารู้จักด้วยนะ...ใคร หล่อไหม? ว่าแต่เขาเป็นใคร? อยากเห็น...อยากเห็น...หอมจะลงจากคานแล้ว พามาเปิดตัวด่วน!! และสุดท้ายภีมถามว่า “ทำงานที่ไหน พามารู้จักด้วย”
พอหอมอ่านหมด ปีถามว่าคราวนี้เธอจะตอบยังไง หอมอึ้ง เขาถามว่า “คุณกล้าตอบจริงๆหรือว่ามีแฟนเป็นแท็กซี่ กล้าจริงหรือ คุณกับผมต่างกันมากเลยนะ อย่าลืมสิ”
“ก็...เอ้อ...” หอมนิ่งครู่หนึ่งจึงตอบอย่างถนอมน้ำใจเขาว่า “แหม...ก็ไม่อะไรนะความจริงก็คือความจริง ใช่ไหมล่ะ”
หอมตอบไม่ตรงกับใจตัวเอง ปีมงคลจับสังเกตเพราะอยากรู้ว่าหอมจะรับเรื่องนี้ได้ไหม?
ฝ่ายทิมรับมือกับปิยะมาศและปราชญ์เอาตัวรอดได้แล้วโทร.บอกปีมงคลว่าวันก่อนพ่อแม่เขามาถึงพิชยปุระรู้ว่าเขากลับมาเมืองไทยแล้ว โกรธมาก เชื่อว่าอีกไม่นานต้องตามเจอตัวเขาแน่ พ่อเขายังแฮ็กกล้องวงจรปิดที่นี่ด้วย
ปีมงคลตกใจ บอกว่าต้องย้ายที่อยู่ใหม่แล้ว บ่นว่าของเยอะด้วยสิ ทิมถามว่ายังจะหนีอีกหรือเข้าบ้านไปหาท่านเถอะ
“เข้าน่ะเข้าแน่ แต่ภารกิจฉันยังไม่เสร็จ ไอ้ทิม คุณหอมเขารับรักฉันแล้วนะโว้ย รับทั้งๆที่เป็นแท็กซี่นี่แหละ”
“จริงหรือ เออดีใจด้วย งั้นก็บอกความจริงเขาเสียทีเถอะว่าแกไม่ได้เป็นแท็กซี่ จะมัวรออะไรอยู่”
“อืม ฉันอยากจะดูใจเขาอีกนิด อยากรู้เขาจะกล้าบอกเพื่อนๆไหมว่ามีแฟนเป็นแท็กซี่ จะเอาไปใส่ในหนังตอนจบ”
“เยอะ! เยอะเกินไป! ไอ้โรคจิต ไอ้ศิลปิน โฮ้ย...ขออวยพรให้รอดปลอดภัยไม่โดนพ่อ โดนแม่ โดนคุณหอมตีหัวแตกก็แล้วกัน” ทิมบ่นอย่างระอาแล้ววางสายเลย
ปีมงคลยิ้ม คิดว่าขอเวลาอีกนิดเดียว นิดเดียวเท่านั้น แล้วจะบอกให้ทุกคนรู้
ooooooo
ปราชญ์ดำเนินแผนที่จะจับพดด้วง ปลอมเป็นหญิงสาวโทร.อ่อยและนัดพบพดด้วง หลอกล่อจนพดด้วงตายใจยอมไปรอปราชญ์ที่ห้องในโรงแรมหรู พดด้วงให้ติ่งไปส่งแล้วให้เงินห้าร้อยไปกินข้าวรอรับตนกลับ
พดด้วงตายน้ำตื้นเพราะบ้าผู้หญิง ถูกปราชญ์พาลูกน้องเข้าไปจับมัดกับเตียงคาดคั้นถามเรื่องปีมงคล พอปิยะมาศตามขึ้นมา พดด้วงอ้อนวอนให้ช่วยตนด้วย
“เราสองคนต้องการคำตอบ แกกล้ามากนะนายดินที่รวมหัวกับตาปีปิดบังฉัน บอกมาเดี๋ยวนี้ลูกชายฉันอยู่ไหน!”
“คุณปีกลับมาแล้วจริงๆครับ แต่ผมไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน ผมอยู่นิวยอร์กกับคุณปีได้ไม่กี่ปี พอมีเงินก็หนีกลับเมืองไทยแล้วก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย” ปิยะมาศปรามว่าอย่าโกหกนะ “โธ่...ผมไม่อยากเป็นคนใช้ พวกคุณท่านก็รู้ ผมจะอยู่กับคุณปีไปทำไมล่ะครับ ที่เจอที่พิชยปุระก็แค่บังเอิญเท่านั้น ถ้าคุณหญิงไม่เชื่อก็ไปเช็กดูได้เลย ผมไม่รู้เรื่องจริงๆ”
ปิยะมาศเชื่อเพราะที่เห็นพดด้วงออกจากโรงแรมก็ไปคนเดียว ก็ให้ลูกน้องดึงซิมมือถือของพดด้วงออกมาจะเอาข้อมูลเบอร์โทร.ทุกเบอร์ดูว่ามีเบอร์ของปีมงคลไหม
ลูกน้องจัดการตามคำสั่ง ปิยะมาศโกรธมากที่จับไม่ได้ไล่ไม่ทันลูกชายตัวแสบสักที
ติ่งตามมาเห็นตึงเครียดกันอยู่ เข้าไปถามว่ามีอะไรกันหรือ ได้ยินปิยะมาศบอกพดด้วงว่ารู้ว่าเงินสำคัญสำหรับเขา ถ้าปีมงคลติดต่อมาตนมีรางวัลให้ ถามว่าไม่มีข้อมูลแน่นะ พดด้วงบอกว่าตอนนี้ไม่มีจริงๆถ้ามีแล้วจะติดต่อไป
ติ่งฟังแล้วงงถามพดด้วงว่าคนชื่อปีมงคลนี่มีเยอะเลยหรือ ปิยะมาศจึงเอารูปปีมงคลให้ดู ติ่งร้อง
“อ๋อ...ไอ้ปีขับแท็กซี่ด้วยกันอยู่บ้านพักที่สหกรณ์นี่เอง!”
ooooooo
พอรู้จากแบ๊วว่าปีมงคลขับรถแท็กซี่อยู่ที่สหกรณ์แท็กซี่ ทั้งปิยะมาศและปราชญ์ก็ลิ่วไปที่สหกรณ์แท็กซี่ราวกับเหาะ พอเจอสมชายปิยะมาศก็ยกสองมือตบบ้องหูปัง! สมชายทำเหมือนลมพัดผ่าน ปิยะมาศยังโวยวายลั่น
“ไอ้สมชายไอ้คนเนรคุณ ปีมงคลอยู่ที่ไหน” สมชายปากกล้าขาสั่นบอกว่าคุณปีไม่ได้อยู่ที่นี่ “ไม่ต้องมาโกหก ฉันรู้หมดแล้ว ไหนไอ้ลูกชายตัวดีของฉันมันอยู่ที่ไหน”
สมชายตั้งหลักไม่ทันอึกๆอักๆ ปิยะมาศจะบุกขึ้นห้องพักพนักงานขับแท็กซี่ สมชายโดดขวางบอกว่าเข้าไม่ได้ ถูกปิยะมาศตบบ้องหูอีกปัง ถามว่าตนเป็นเจ้าของที่นี่ทำไมเข้าไม่ได้ สั่งสมุนให้ลุยค้นให้ทั่ว สมชายทำท่าจะพูดก็ถูกปราชญ์ปรามว่าไม่ต้องมาขวาง ด่าว่าเลี้ยงเสียข้าวสุก ไอ้อกตัญญู สมชายแกล้งทำหูตึงเลยถูกด่า ไอ้บื้อ! แล้วเข้าตึกไป
ทั้งปิยะมาศ ปราชญ์และสมุน ตะลุยค้นทุกห้องก็ไม่พบปีมงคล สมชายวิ่งตามมาดูเห็นปิยะมาศกับปราชญ์มาถึงบ้านไม้ของปีมงคลแล้ว สั่งสมชายให้เปิดเดี๋ยวนี้ เป็นตายยังไงสมชายก็ไม่ยอมเปิด ทำให้ปิยะมาศยิ่งมั่นใจว่าปีต้องอยู่ห้องนี้
ทันใดนั้นแบ๊วก็แจ๋เข้ามาถามว่า “คุณผู้หญิงมีธุระอะไรกับผัวหนูหรือคะ”
ทั้งปิยะมาศและปราชญ์ต่างอึ้ง อึดใจเดียวปิยะมาศก็กรี๊ดออกมา สมชายรีบไล่แบ๊วไปก่อนที่หอพักจะระเบิด แบ๊วกระฟัดกระเฟียดถามว่า พูดความจริงผิดตรงไหน สมชายรีบบอกปราชญ์ว่า
“มันเป็นศัพท์วัยรุ่นน่ะครับไม่ใช่ผัวเมียกันจริงๆ คุณปีไม่ทำอะไรอย่างนั้นเด็ดขาด”
ปิยะมาศตะโกนเรียกปีมงคลให้ออกมาคุยกัน เห็นเงียบก็ประกาศใครพังประตูเข้าไปได้จะให้ขับรถฟรีหนึ่งเดือน! สิ้นเสียงบรรดาแท็กซี่ก็กรูกันเข้าพังประตู สมชายเข้าขวางก็ถูกถีบกระเด็น
พอประตูเปิดออกภาพที่เห็นคือปีมงคลหย่อนกระเป๋าลงแล้วปีนหนีทางหน้าต่าง ปิยะมาศชี้หน้าปากสั่นไม่ทันพูดปีมงคลก็หันยิ้มร้องทัก “แฮ่...สวัสดีคร้าบคุณแม่”
ปิยะมาศเจ็บใจมากที่ปีมงคลหนีไปต่อหน้าต่อตา หันมาด่าสมชายว่าตนชุบเลี้ยงมาตั้งแต่ยังหนุ่ม สหกรณ์ก็ยกให้ยังทำกันได้ ยิ่งคิดยิ่งแค้น กระโจนเข้าทุบตี สมชายวิ่งไปรอบๆ ร้องว่าอย่าทำ...ตนกลัวแล้ว...กลัวแล้ว...
ooooooo
ปีมงคลปีนหน้าต่างหนีมาได้ก็มุ่งไปยังคอนโดของตนที่ซื้อไว้นานแล้ว เดินกะปลกกะเปลี้ยเข้าไปในคอนโดแล้วก็สะดุ้งเฮือก เมื่อเห็นแม็กโนเลียนั่งรออยู่ เขาถามว่าเธอมาที่นี่ได้ยังไง แม็กโนเลียบอกว่าตนเดาเอา
เมื่อออกไปทานอาหารกันในโรงแรมหรู ปีมงคลจึงรู้ว่าแม็กโนเลียหย่ากับอัลแล้ว เพราะปีแรกที่แต่งงานกันเขาดูแลเธอดีมากพาเดินทางไปรอบโลก แต่พอปีต่อมาเขาก็หันไปทุ่มเทกับงานหมกมุ่นจนไม่ยอมกลับบ้าน บางอาทิตย์แทบไม่ได้คุยกันเลย ปีถามว่าเขามีคนอื่นหรือเปล่า แม็กโนเลียร้องไห้บอกว่าตนไม่รู้...ไม่รู้เลย
ปีมงคลสงสารแม็กโนเลียเอาผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตาให้ เป็นวินาทีอุบาทว์เพราะแองจี้นั่งอยู่อีกมุมหนึ่งเห็นพอดี แองจี้ถ่ายรูปส่งไลน์ไปให้หอมเยาะเย้ยว่า
“แฟนแท็กซี่ของหล่อนนอกใจหล่อนแล้วนะยะ” แล้วเก็บมือถือนั่งจับตาดูปีมงคลกับแม็กโนเลียพึมพำ “หึๆๆสะใจชะมัด”
หอมจำแม็กโนเลียได้ วูบหนึ่งหึงอีกวูบหนึ่งก็ไม่เชื่อ ที่แองจี้ยุแหย่มา โทร.กลับไปหาแองจี้อย่างโกรธจัด
“ไม่จริง ฉันไม่เชื่อ ปีไม่มีวันทำอย่างนั้นเด็ดขาด”
แองจี้ไม่ตอบ วางสายอย่างสะใจที่ทำให้หอมสับสนว้าวุ่นได้
แม็กโนเลียร้องไห้เล่าถึงสาเหตุการหย่ากับอัล บอกว่าดีใจมากที่ตามเขาเจอเพราะที่เมืองไทยตนไม่มีญาติ แม้แต่เพื่อนก็แทบไม่มี ปีมงคลบอกว่าสามปีที่ผ่านไปมันเป็นความเลวร้ายสุดๆของตน ความทรงจำเรื่องเธอทำให้ตนมีคนใหม่ไม่ได้
“โธ่พีท ฉันขอโทษ...” แม็กโนเลียกุมมือปีไว้มองเว้าวอนบอกว่า “ฉันก็ลืมพีทไม่ได้เหมือนกัน ฉันเลือกคนผิด ฉันเสียใจที่ทิ้งเธอ เธอจะลงโทษฉันยังไงก็ได้ แต่พีท...เรากลับมาเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหม” เห็นเขาชะงัก เธอมองหน้าเว้าวอน “ฉันทำให้เธอตกใจสินะ ฉันแค่...พูดในสิ่งที่ฉันคิด เธอจะด่าว่าฉันเห็นแก่ตัวยังไงก็ได้ เพราะฉันเป็นแบบนั้นจริงๆ”
“ผมมีแฟนคนใหม่แล้ว เพิ่งเริ่มคบกันไม่กี่อาทิตย์... ผู้หญิงคนนี้เขาเริ่มต้นจากเพื่อน เขาเหมือนน้ำเย็นที่คอยเติมใจผมวันละนิด...จนกลายเป็นความรัก...แต่พอเริ่มต้นคุณก็โผล่มา ตลกดีเนอะ”
แม็กโนเลียช็อก! ต่างมองหน้ากันนิ่ง เครียดกันทั้งคู่
ooooooo
หอมเสิร์ชกูเกิลค้นหา “แม็กโนเลีย” ที่หน้าจอปรากฏข้อมูลมากมาย แต่ล้วนระบุว่าเป็นไฮโซ ทายาทตระกูลดัง หอมดูแล้วสงสัยว่าอย่างปีมงคลรู้จักคนรวยอย่างนี้ได้ยังไง?
เปิดดูคลิปที่แองจี้รายงานข่าวไฮโซที่ขึ้นภาพแม็กโนเลียกำลังเฉิดฉายในชุดรับรางวัลต่างๆ แองจี้รายงานว่า
“มาถึงข่าวคราวของไฮโซสาวแม็กโนเลีย อมรพรรณ ทายาทคนเดียวของนักการเมืองชื่อดัง คุณศักดา อมรพรรณ ที่วงในลือกันให้แซ่ดว่าได้โกอินเตอร์ไปเป็น executive producer ของฮอลลีวูด แถมยังคว้ารางวัลภาพยนตร์ยอดเยี่ยมระดับโลกมาครองอีกต่างหาก...สวยสุด รวยสุด เพอร์เฟกต์สุดขนาดนี้ หนุ่มคนไหนโชคดีได้ครอบครองหัวใจก็บอกได้คำเดียวเลยว่า...เริ่ด!!!”
ดูคลิปแล้วหอมลุกพรวดเดินพล่าน โวยวายใส่แองจี้ว่าจงใจเยาะเย้ยตน ปิดคลิปแล้วฟูมฟาย...
“ฮือ...ไฮโซตัวจริงแบบนั้นฉันจะเอาอะไรไปสู้ แพ้เห็นๆ แพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มแข่งเลยด้วย...ฉันจะทำยังไงดี...ฮือออ...”
เช้าวันรุ่งขึ้นปีมงคลมารับหอมไปทำงานตามปกติ หอมยังคิดไม่ตก มโนว่าตัวเองอาละวาดกับเขา แต่ในความเป็นจริงกลับไม่กล้า ปกปิดกลบเกลื่อนอารมณ์ของตัวเอง เร่งให้เขารีบไปเพราะวันนี้มีประชุมตอนเช้าไม่อยากโดนภีมด่า
เมื่อเข้าประชุมที่คิวปิดฮัท ภีมคุยกับหอมว่า
“กลุ่มลูกค้าออนไลน์ตอบรับแอพพลิเคชั่นตัวใหม่ดีมาก ตลาดขยายตัวมากขึ้นเรื่อยๆ ผมอยากให้คุณวางแผนปล่อยแพ็กเกจใหม่สำหรับลูกค้ากลุ่มนี้ ได้ไหมคุณหอม”
หอมสะดุ้งจากภวังค์ ภีมถามว่ามีอะไรไหม หอมบอกว่ามี อ้อมแอ้มถามว่าผู้ชายคิดยังไงกับแฟนเก่า ภีมงง หอมพูดตามความคิดของตัวเอง ถามว่าถ้าแฟนเก่ายังไปมาหาสู่กันหมายความว่าเขายังรักกันหรือเปล่า?
เบนเข้ามาเสิร์ฟกาแฟพอดีย้อนถามว่าทำไมไม่ถามเขาเลยล่ะ หอมบอกว่าไม่กล้าเผลอๆถูกด่ากลับมาอีก
“ถ้าไม่พูดเขาก็ไม่มีวันรู้หรอกนะ ผู้ชายน่ะเขาไม่มานั่งมโนกันหรอก” เบนค้อนหอมหมั่นไส้
ภีมเห็นด้วยกับเบนถ้าอยากรู้อะไรให้ถามตรงๆเลย ถามหอมว่าที่ขึ้นสเตตัสนั่นมีแฟนแล้วจริงหรือ
หอมไม่ตอบแต่ถามว่าถ้าฐานะแตกต่างกันมากเขาจะเลิกกับเราไหม ภีมบอกว่าถ้าผู้หญิงรวยเกินไปผู้ชายก็อึดอัด ถามหอมว่าเขาเป็นใคร ทำงานอะไรล่ะ หอมอึกอักยังอายเรื่องที่ปีมงคลเป็นแท็กซี่
พอดีเบนมีโทรศัพท์เข้า พอรับสายก็ถามตื่นเต้น “ว่าไงนะ ตอนนี้เหรอ หน้าออฟฟิศนะ...เคๆ”
ที่หน้าตึก...ทิมยืนหล่อเท่อยู่ข้างรถหรูคันน่ารัก ผูกโบเป็นของขวัญวันเกิดให้หรรษา เขายืนเบื้องหน้าสาวคิวปิดฮัทที่มายืนดูและวี้ดว้ายกันอย่างตื่นเต้น เบนแซวว่าหรรษาทำของใส่ทิมแน่เลย ภีมเลยบอกเบนว่า
“อิจฉาก็หาให้ได้แบบเขาสิ คุณวราลีกรุณาดูหนูษาไว้เป็นตัวอย่าง จะได้หัดกระตือรือร้นบ้าง บริษัทจะได้ไม่ถูกปิด”
เบนคันปากถามว่า เจ๊ลีเคยบอกว่าบริษัทจะเจ๊งก็เพราะความอับจนปัญญาของผู้บริหาร มันเกี่ยวกับการที่พนักงานมีแฟนหรือไม่ตรงไหนไม่ทราบ ภีมบอกว่าก็ให้ดูกันไป แต่เชื่อว่าทฤษฎีของตนยังไงก็ถูก!
ทิมมอบกุญแจรถให้หรรษา เธอบอกว่าของขวัญนี้ราคาแพงเกินไปตนรับไว้ไม่ได้ ตนขอแค่ของที่อยากได้ดีกว่าคือตลับแปลงร่างเซเลอร์มูนอันเดียวก็พอ ทิมบอกว่าของแบบนั้นมันจะวัดความรักที่ตนมีต่อเธอได้ยังไง ตัดบทว่าให้รับรถนี้ไว้ส่วนตลับเซเลอร์มูนเดี๋ยวจะให้ลูกน้องไปเหมามาให้
“โคตรโรแมนติก โรมิโอจูเลียตชิดซ้าย อังศุมาลิน โกโบริชิดขวา อิจฉาๆ...อยากมีเซอร์ไพรส์แบบนี้บ้างจัง... หอมหมื่นลี้” หอมยืนดูอยู่แอบเพ้อ...
ที่แท้ทั้งหมดนี้เป็นแผนของปีมงคลที่จะทดสอบว่าหรรษามีแฟนเป็นเศรษฐีระดับประเทศ แต่หอมหมื่นลี้มีแฟนเป็นแท็กซี่ ตนอยากรู้ว่าหอมจะเป็นยังไงเพราะนิสัยเธอชอบแข่งขัน เธอจะยอมรับกับตัวเองกับคนอื่นไหมว่ามีแฟนเป็นแท็กซี่
“แกถ่ายวีดิโอไว้หรือ” ทิมชี้กล้องที่หมวกของปีมงคล
“นี่คือตอนจบของหนังที่ฉันถ่ายทำมาตลอดสามปี นางเอกของฉันเขาจะเลือกอะไรเดี๋ยวก็รู้” ทิมถามว่า
ถ้าหอมเอาไปเปรียบเทียบกับหนูษาแล้วรับไม่ได้บอกเลิกล่ะ “ฉันคงเจ็บ เจ็บที่สุดในชีวิตอีกครั้ง”
“แล้วไง ถ้าหนังแกจบแบบนี้ ติสต์อย่างแกก็จะเลิกกับเขางั้นสิ”
เป็นคำถามที่ทำให้ปีมงคลเครียด คิดไม่ออกว่าจะทำยังไงดี...
ฝ่ายหอมเปรียบเทียบทิมกับปีมงคลแล้วก็ยิ่งคิดไม่ตกใครถามถึงแฟนก็ไม่กล้าบอกเพราะอายที่มีแฟนเป็นแท็กซี่
ooooooo
ที่สตูดิโอวันนี้มีอัดรายการ ซินดี้เดินมาตรวจความพร้อมก่อนอัดรายการ พูดกับแองจี้ว่า
“Low budget, High rating”
แองจี้บอกว่าใช่ เดี๋ยวนี้นักแสดงค่าตัวแพง ยิ่งดังยิ่งเรื่องมาก ซินดี้ถามว่าแล้วนี่เอาใครมาแทน พอแองจี้บอกว่า นี่อีตี่ตากล้องกับพดสเตจ ซินดี้โวย ถามว่าไปเรียกดารามาทันไหม ก็พอดีหอมแท็กรูปมา ซินดี้กดเข้าไปดูเป็นรูปทิมมอบรถเป็นของขวัญวันเกิดหรรษา ซินดี้โกรธลมออกหู แองจี้บอกว่า “มันแท็กฉันด้วย มันตั้งใจจะเยาะเย้ยเราแน่ๆ”
ซินดี้ด่าหรรษาว่าหลอกเอาเงินทิมไปจนได้เจ็บใจนัก แล้วนึกได้ถามแองจี้ว่าเงินสามหมื่นว่ายังไง หาเจอหรือยัง
แองจี้ตกใจบอกว่ากำลังเช็กอยู่แล้วกลบเกลื่อนสั่งให้ทุกคนทำตามหน้าที่ ซินดี้ปรามว่าถ้าเงินหายเธอต้องรับผิดชอบแล้วสั่ง “ไปตามดารามา เท่าไหร่ก็จ่าย ถ้าเอาอีสองคนนี้ถ่าย...ยกกอง!!” พูดแล้วปึงปังออกไปเลย
แองจี้ว้าวุ่น เปิดกระเป๋าค้นหาเงินสามหมื่นอีกแต่ไม่มี หยิบมือถือโทร.หาพดด้วงจะถามเรื่องเงินแต่ไม่มีคนรับสาย แองจี้นึกขึ้นได้ว่าพดด้วงติดประชุมด่วนที่เกาหลี ก็พยายามคิดว่าเงินสามหมื่นหายไปไหน? ระแวงว่าพดด้วงจะเอาไป
ขณะแองจี้กำลังเครียด ทีมงานเตือนว่าเบรก 2 พร้อมถ่ายแล้ว
“นี่แกจะถ่ายให้คุณซินดี้ไล่ออกใช่ไหม ยกกอง!!” แองจี้ตวาดทีมงานอย่างหัวเสีย
ฝ่ายปีมงคลหลังจากให้ทิมไปเล่นละครวัดใจหอมแล้ว ก็ชวนหอมไปกินข้าวกัน พูดออกตัวหน้าเศร้าว่าอยู่กับตนก็กินได้แค่บุฟเฟ่ต์ แต่บุฟเฟ่ต์โรงแรมนี้อร่อย แล้วเกริ่นลองเชิงว่าหรรษาโชคดีได้รถเก๋งทั้งคันจากแฟน แต่ตนซื้อรถให้ตัวเองสักคันก็ยังไม่มีปัญญา นับประสาอะไรจะซื้อให้เธอ หอมบอกว่าเขาไม่ซื้อตนก็มีปัญญาซื้อเองได้
ปีมงคลทำเป็นกินไม่ลง ถามว่าเธอกล้าบอกคนอื่นหรือว่ามีแฟนเป็นคนขับแท็กซี่ ถ้าภีมเจ้านายเธอมาอยู่ตรงนี้ เธอจะกล้าบอกเขาไหมว่าตนเป็นแฟน หอมอึกอัก เขาตัดพ้อว่าตนต้อยต่ำไม่คู่ควรกับเธออย่ามาเสียเวลากับตนเลย ดราม่าแล้วลุกไปเลย หอมคิดคำพูดของเขาแล้วนั่งเครียด
ooooooo
แม็กโนเลียหาทางที่จะให้ปีมงคลกลับไปหาพ่อกับแม่ วันนี้เธอพาทั้งปิยะมาศและปราชญ์จู่โจมไปหาเขาที่คอนโดแล้วขอตัวกลับปล่อยให้ครอบครัวจัดการกันเอง
ปิยะมาศโวยวายตีโพยตีพายที่ลูกชายไม่ยอมส่งข่าวและไม่ยอมกลับบ้าน แต่ปราชญ์หว่านล้อมจน
ปีมงคลขอโทษทั้งพ่อและแม่ รับปากว่าจะกลับบ้านแต่ขอกลับไปขับแท็กซี่ก่อน ขอเวลาอีกนิดเดียวให้ตนพิสูจน์บางอย่างก่อน
หอมพยายามโทร.หาปีมงคลแต่เขาไม่รับสาย หอมเครียดกลัวจะเสียเขาไปจริงๆ จึงโทร.ปรึกษาพ่อซ้งกับแม่เน้ยว่าปีมงคลจะเลิกกับตนเพราะตนไม่คู่ควรกับเขา ยอมรับว่าที่จริงตนก็ไม่กล้าบอกเพื่อนจริงๆ ว่ามีแฟนเป็นแท็กซี่
เฮียซ้งจึงให้หอมพาปีมงคลมานครปฐมเสาร์นี้เลย ป๊ากับม้าจะจัดการให้เอง
หอมไปหาปีที่อู่แท็กซี่ชวนไปนครปฐมกัน
ปีเล่นตัวทำเย็นชาหมางเมินหอมง้ออยู่นานจึงยอมไปบอกว่าจะได้กินลูกชิ้นฟรีไม่ไปก็โง่แล้ว หอมฟังแล้วเซ็ง
พอไปถึงนครปฐม เฮียซ้งกับเจ๊เน้ยต้อนรับขับสู้อย่างดี เฮียซ้งจัดแจงถอดเครื่องแบบแท็กซี่ออก บ่นว่าใส่มาตั้งแต่กรุงเทพฯไม่นึกถึงใจหอมบ้างหรือไงว่าจะกล้าเดินด้วยไหม แล้วจับแต่งองค์ทรงเครื่องใหม่ เป็นชุดไทยพระราชทานไหมมัดหมี่และแต่งตั้งให้เป็นเลขานายกองค์การบริหารตำบลพลางชี้ที่ตัวเอง ถามว่าโก้ไหม
ปีมงคลบอกว่าตนคงไม่มีความสามารถพอ เฮียซ้ง บอกว่าไม่ชอบก็ไม่เป็นไร ยังมีงานหลักคือให้ดูแลโรงงานลูกชิ้นงานไม่ยากแค่ดูแลคนงานและเครื่องจักร วนไปวนมาอยู่แค่นี้ เจ๊เน้ยบอกว่างานขายก็เหนื่อยหน่อยต้องเดินทางเหนืออีสานกลางใต้ไปดูแลลูกค้าร้านค้าและซุปเปอร์มาร์เกต
“เดี๋ยวป๊าจะไปประกาศให้ทั่ว อบต.เลยว่าลื้อเนี่ยเป็นผู้จัดการคนใหม่ แถมยังเป็นลูกเขยด้วย”
“เดี๋ยวนะป๊า ลูกเขยน่ะผมโอเคแต่ผู้จัดการคนใหม่นี่ ผมไม่รู้จะทำยังไง” พอรู้ว่าต้องเป็นผู้จัดการโรงงานลูกชิ้น ปีมงคลก็ปฏิเสธพัลวันว่าไม่ไหว หัวหน้าเซลส์ก็ไม่เอา ขอขับแท็กซี่ตามเดิมเพราะชอบ จนเน้ยบอกว่า...
“หอมไม่เคยมีแฟน เขายอมรับปีก็เพราะว่าเขารักปีจริงๆ ปีคบกับหอมแล้วคิดถึงใจหอมเขาบ้างเถอะ” เจ๊เน้ยพูดตรงๆ เฮียซ้งเสริมว่า ถ้าจะเริ่มครอบครัวเราก็ต้องทำตัวให้ผู้หญิงเขามีความสุขมีหน้ามีตาถูกไหม ปีหันไปกระซิบถามหอมว่า
“คุณเดือดร้อนที่ผมเป็นแท็กซี่มากหรือ”
“เอ้อ...คือ...ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก” หอมไม่กล้าตอบความจริง
ปีมงคลตัดสินใจบอกเฮียซ้งว่า ตนขับแท็กซี่เพราะรักอาชีพนี้มันทำให้ตนเข้าใจชีวิตคนอื่น เล่าว่า
“ป๊ารู้ไหมครับ ว่าสามปีที่ผ่านมาผมเจออะไรบ้าง... ผมเจอผู้โดยสารคลอดลูกในรถผม...ผมเจอคนลงจากรถมาไหว้ผม เพราะไม่มีตังค์จ่ายค่าแท็กซี่แต่ต้องรีบพาแม่ไปหาหมอ...ผมช่วยผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกเพื่อนเก่าที่อ้างว่าเป็นแฟนลวนลาม...ทุกอย่างคือประสบการณ์ที่ดีของผม”
ปีมงคลยืนยันขอเป็นแท็กซี่ตามเดิม ขอบคุณป๊ากับม้าที่ให้เกียรติ ตนซาบซึ้งมากแต่ป๊ากับม้าคงเข้าใจตน เมื่อคุยกับหอม ปีบอกว่าตนชอบครอบครัวเธอมากเพราะจริงใจเหมือนเธอนั่นแหละ
“ฉันไม่อยากให้นายคิดว่าเราแตกต่างกัน ที่ฉันคบกับนายก็เพราะว่าฉันรักนายจริงๆ สำหรับฉันแล้วนายมีค่ามากกว่าเงินทองพวกนั้นมาก”
“แต่คุณอายไม่กล้าบอกคนอื่นว่ามีแฟนเป็นคนขับแท็กซี่ คุณไม่กล้าบอกเลยเลือกที่จะมาเปลี่ยนผมแทน ซึ่งผมก็เปลี่ยนไม่ได้แล้วเราสองคนจะทำยังไงดี คุณอายในตัวตนผม แต่ผมเปลี่ยนตัวตนไม่ได้”
“เอ้อ...ก็...ขอเวลาฉันหน่อยนะปี” หอมบอก สองคนมองหน้ากันเครียดทั้งที่จับมือกันอยู่...
ooooooo
