กามเทพออกศึก
ตอนที่ 5
เมื่อพดด้วงเอารถหนีกลับไปแล้ว ปีมงคลจึงรับหน้าที่ดูแลครอบครัวหอมเต็มที่ ทั้งดูแลและแก้ไขปัญหา อำนวยความสะดวกได้สารพัดจนได้ใจทั้งหอมและป๊ากับม้าไปเต็มๆ
ระหว่างที่ดูแลครอบครัวของหอม ปีมงคลยังพูดให้แง่คิดกับหอมที่พยายามไม่ให้ป๊ากับม้าไปส่งที่ทำงานเพราะอายรถเก่าจนแอบถอดอะไหล่ไปซ่อนไม่ให้ป๊าขับรถไปส่ง เฮียซ้งบอกว่ารังเกียจรถป๊าถึงกับทำแบบนี้ป๊าเสียใจนะ หอมบอกให้ป๊าขายและซื้อคันใหม่ดูจะสมฐานะของนายก อบต.มากกว่า
“สำหรับผู้ชาย รถเป็นหน้าเป็นตาเป็นเพื่อนคูู่ทุกข์คู่ยาก จะให้ขายทำไม่ลงหรอกคุณ คุณควรเห็นคุณค่าของมัน เพราะคุณก็โตมากับมัน” ปีมงคลอบรมหอม เฮียซ้งตบเข่าฉาดร้องอย่างถูกใจว่า
“ใช่ๆ มีแต่ปีที่เข้าใจป๊า”
การโต้แย้งถกเถียงกันเรื่องคุณค่าของรถเก่าและความผูกพันทางจิตใจ ยังเป็นไปอย่างต่อเนื่อง เฮียซ้งและเจ๊เน้ยที่บากบั่นต่อสู้ชีวิตมากับรถกระบะขายลูกชิ้นคู่ชีพพอใจปีมงคลที่เห็นถึงคุณค่าของมัน จนเฮียซ้งถูกใจเรียกตัวเองว่าป๊ากับเขา ปีมงคลจึงกลืนเข้าไปในครอบครัวของหอมอย่างแนบเนียน
ปีมงคลยังบอกหอมว่าอย่าขัดใจป๊ากับม้าที่จะไปส่งที่ทำงานเลย มีพ่อแม่ไปส่งดีเท่าไหร่แล้ว รู้จักขอบคุณท่านบ้าง หอมจึงยกมือไหว้ขอโทษและขอบคุณที่ป๊ากับม้าเป็นห่วงตน
“เอาน่าๆ เคลียร์กันแล้ว คนครอบครัวเดียวกันไปหาข้าวต้มกิน หิวแล้ว กินแล้วจะได้แยกย้ายกันไปนอน ปี...รถแท็กซี่ลื้ออยู่ไหน ข่าวต้ม จำไข่แดง หาร้านอร่อยๆกินกัน...ไป”
ทั้งหมดจึงไปกินข้าวต้มอย่างคนครอบครัวเดียวกัน พุ้ยข้าวต้มกินกันอย่างอร่อยสบายๆ ไม่ต้องมีมาดมีเก๊กมีกั๊กกัน
ooooooo
พดด้วงกลับถึงห้องเช่าก็เจอกระดาษเขียนปิดไว้ที่ประตูห้องว่า “พรุ่งนี้วันสุดท้าย ถ้าไม่จ่ายค่าเช่าก็ออกไป” เขาหัวเสียหนักสบถว่าทำไมมันถึงซวยซับซวยซ้อนอย่างนี้!
รุ่งขึ้นเขาโทร.ไปหาติ่งที่สหกรณ์แท็กซี่แต่เช้านัดให้ติ่งรีบไปหา ติ่งไปถึงเจอเจ้าของห้องกำลังด่ายื่นคำขาดกับพดด้วงว่าถ้าวันนี้ไม่จ่ายก็ให้เก็บข้าวของออกไปเลย
พดด้วงจนตรอก จึงแก้ปัญหาตามแบบของตน ทำเป็นองค์ฤษีเสือสมิงเข้า ติ่งมาถึงก็เล่นเข้าขากันได้เหมือนผีกับโลง แอบไปจุดกากมะพร้าวลมพัดควันเข้ามาเหมือนองค์ฤษีเสือสมิงอยู่ในหมอกควันให้ดูขรึมขลัง
เจ้าของห้องบ้าหวยขอเลขเด็ดเอาที่แม่นๆ เน้นๆ ตรงๆ สวยๆสักงวดเถอะ
“แปดสาม วิ่งสามมาแน่นอน จองบ้านจองรถไว้ได้เลย ผลออกปุ๊บเดินสวยๆ ไปถอยสดได้ปั๊บ”
ร่างทรงฤษีเสือสมิงพูดไม่ทันขาดคำ ไฟที่ติ่งสุมไว้ก็ไหม้ลามเข้ามาในห้อง ฤษีก็ช่วยอะไรไม่ได้ ดีแต่ช่วยกันเอาน้ำดับได้ ผลคือ ร่างทรงฤษีเสือสมิงถูกไล่ออกจากห้อง ต้องขนของออกมากองมองหน้ากับติ่ง ไม่รู้จะไปนอนที่ไหนกัน ติ่งบอกให้ไปเช่ารถแท็กซี่ขับแก้ขัดไปก่อนดีกว่ามานั่งหลอกคนอยู่อย่างนี้
“ก็ฉันทำไม่ได้นี่ ถ้าให้ฉันเป็นคนจนนะ ฉันจะตายให้แกดูจริงๆนะไอ้ติ่ง... อืม...คนอย่างฉันไม่จนมุมหรอก...” พดด้วงหาทางแก้ปัญหาตามวิธีของตน
พดด้วงโทร.หาแองจี้ ใช้แผนเก่าที่หลอกหอม หลอกแองจี้เรื่องทำหนังและเรื่องเงินยี่สิบล้านที่จะโอนเข้ามา แล้วชวนแองจี้ไปกินอาหารกัน กินเสร็จอ้างว่าเงินยังไม่โอนเข้ามามื้อนี้ขอให้แองจี้ออกค่าอาหารให้ก่อนได้ไหม
“แหม...เรื่องแค่นี้เอง ค่าอาหารเบาๆแค่นี้แองจี้เลี้ยงคุณพดเองค่ะ”
“ขอบคุณมากนะครับ คุณนี่เป็นนางฟ้าของผมจริงๆ”
พดด้วงกุมมือแองจี้ เธอยิ้มอย่างมีความสุข พดด้วงโล่งอกที่อิ่มไปอีกมื้อ...คุยกันจนค่ำ พดด้วงขับรถสปอร์ตหรูมาส่งแองจี้ พอเธอจะเข้าบ้าน เขารั้งไว้อ้อนว่า
“คือเมื่อกี้แค่ lunch ยังไม่ dinner ขอเข้าไปกินกาแฟสักแก้วได้ไหมครับ”
“แค่แก้วเดียวนะคะ” พดด้วงยืนยันว่าแก้วเดียว “ถ้าอย่างนั้นก็...ตกลงค่ะ”
พอเข้าไปดื่มกาแฟ พดด้วงทำท่าจับคอตัวเองทำตาเหลือกแล้วสลบไป แองจี้ตกใจว่าเป็นอะไร หยิบแก้วกาแฟดูพึมพำว่าก็กาแฟธรรมดานี่นา ทันใดนั้น พดด้วงรวบตัวเธอเข้าไปกอด จ้องตาบอกว่า
“ในกาแฟมีสารความรัก มันทำให้ผมหลงใหลคุณหัวปักหัวปำ”
พดด้วงผลักแองจี้ลงบนโซฟาพยายามก้มจูบ แองจี้เอามือดันตัวไว้บอกว่าวันนี้ไม่ได้ ไม่ได้จริงๆ พดด้วงซุกไซ้อย่างหน้ามืดถามว่าทำไม ในเมื่อตนรักเธอ และเธอก็รักตนไม่ใช่หรือ แองจี้บอกว่ามันเร็วเกินไป เมื่อพดด้วงหื่นหน้ามืดเธอเผลอถีบเขาตกโซฟาโครม!
“ว้าย...ขอโทษค่ะคุณพด ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
พดด้วงตัดพ้อว่าไม่ได้ตั้งใจยังขนาดนี้ ถามว่าเธอรังเกียจตนหรือ แองจี้ใส่จริตบอกว่าไม่ได้รังเกียจ แต่ตนถูกเลี้ยงมาให้รักษาศักดิ์ศรีกุลสตรีไทย พดด้วงอ้อนว่าถ้าอย่างนั้นคืนนี้ตนขออยู่ใกล้ๆเธอได้ไหม แล้วทำเป็นงอนจะกลับไป แองจี้หลงกลยอมให้นอนที่นี่แต่ต้องนอนที่ห้องรับแขก
จะนอนที่ไหนไม่สำคัญ แต่คืนนี้มีที่นอนแล้วพดด้วงก็พอใจ...โล่งใจ
แต่พอตกดึก พดด้วงนอนหลับเป็นตายไปแล้ว แองจี้ย่องออกมาเข้านัวเนียเขาและถ่ายรูปไว้ เอารูปมาดูพร่ำเพ้อคลั่งไคล้ใหลหลงอยู่คนเดียว
ooooooo
เช้าวันรุ่งขึ้น พดด้วงไปซื้ออาหารกลับมาแต่เช้า บอกแองจี้ว่าทีแรกกะจะทำออมเล็ตกับแซนด์วิชทูน่าเซอร์ไพรส์เธอสักหน่อย ทำให้แองจี้ปลื้มสุดๆ บอกว่าผู้ชายที่ทำอาหารเช้าให้ผู้หญิงก่อนไปทำงานโรแมนติกสุดๆ
พดด้วงบอกว่าตนจะเป็นผู้ชายคนนั้น จะรอเธออยู่ที่บ้าน รอเธอคนเดียว แองจี้ยิ่งปลื้ม พดด้วงรุกต่อ บอกว่างานของตนทำที่ไหนก็ได้ ขออนุญาตอยู่เขียนบทที่นี่เพื่อรอเธอทุกเช้า...ทุกเย็น...
“เชิญตามสบายเลยค่ะ จะอยู่กี่วันก็ได้” พดด้วงหอมแก้มแองจี้ ทันใดสายตาก็ปะทะกับร่างใครคนหนึ่งนุ่งห่มลายเสืออยู่ฟากโน้น เขาตกใจร้องเฮ้ย แองจี้ถามว่าเป็นอะไร “เอ่อ...เมื่อกี้ผมเห็นมีอะไรแว่บๆ ผ่านหน้าต่างไปน่ะครับ”
แองจี้คาดว่าคงเป็นแมวข้างบ้านมันชอบเดินผ่านทางนี้บ่อยๆ
ส่งแองจี้ขับรถไปทำงานแล้ว พดด้วงมองไปฝั่งโน้น หน้าเครียด ความรู้สึกสังหรณ์ใจเริ่มพุ่งขึ้นมาเล่นงานอีกครั้ง...ค่อยๆหันมอง เห็นเงาหน้าตาทรุดโทรมมีผ้า
ลายเสือพาดไหล่ ยืนแทรกอยู่ในพุ่มไม้รกอีกฟากถนน
พดด้วงช็อกหายใจไม่ทั่วท้อง เห็นฤษีค่อยๆยื่นมือมาตรงหน้าก็ตกใจสุดขีดร้องโวยวาย วิ่งกลับเข้าบ้านไป...
ooooooo
พดด้วงวิ่งเข้าบ้านก็รีบโทรศัพท์บอกติ่งว่า
ตนเจอดีเข้าแล้ว ที่เราแกล้งเป็นคนเข้าทรงฤษีเสือสมิง วันนี้ตนเจอคนแต่งตัวเหมือนฤษีเสือสมิงกลางวันแสกๆ บ่นว่าไม่น่าเล่นเลย
ที่แท้คือสมชายที่ปีมงคลให้ปลอมตัวเป็นฤษีหลอกพดด้วง บอกสมชายว่า
“เดี๋ยวนี้ ไอ้ดีนมันชักจะเหิมเกริม ผมรู้สึกว่ามันเปลี่ยนไป มันอาจจะหน้ามืดก่อเรื่องให้คนอื่นเดือดร้อน พี่ต้องเฝ้ามันให้ผม” สมชายถามว่าระวังไม่ให้มันทำอะไรเกินเลยใช่ไหม “ใช่ มันหนีผมคราวที่แล้ว เราก็จะใช้ความโกหกเล่นงานมันให้เข็ดไปเลย!”
งานนี้สมชายจ้างแบ๊วไปช่วยด้วย แบ๊วเฝ้าไปก็สงสัยไปว่าปีมงคลให้สมชายมาเฝ้าบ้านพดด้วงทำไม
วันนี้แองจี้ฟุ้งซ่านคิดถึงแต่พดด้วงที่ชมตนราวกับนางฟ้าและปวารณาตนจะคอยรับใช้เธอสุดชีวิต เพ้อเจ้อจนซินดี้ถามว่าเป็นอะไรนั่งหน้าบานอยู่ทั้งวัน แองจี้เล่าเรื่องพดด้วงให้ฟังอย่างสะใจแล้วสงสัยว่าหอมหมื่นลี้
รู้เรื่องหรือยัง ซินดี้ยุว่าถ้ายังไม่รู้แล้วจะรออะไรล่ะ
ระหว่างที่แองจี้พร่ำเพ้อถึงพดด้วงอย่างหลงใหลอยู่ที่ออฟฟิศนั้น พดด้วงก็นัดให้ติ่งหายาสลบมาให้
ติ่งถามว่าจะเอาไปทำอะไร พดด้วงบอกว่าแองจี้ยังไม่ยอมตนง่ายๆ ติ่งทักท้วงว่าแค่เรื่องที่นอนไม่เห็นต้องทำกันขนาดนี้เลย
“แล้วจะให้ฉันไปซุกหัวนอนในห้องเช่ารูหนูของแกหรือไง แกคอยดูเถอะ คนอย่างฉันไม่มีวันตกต่ำเด็ดขาด! อีกอย่างไม่ได้นอนกอดผู้หญิงมานานแล้ว มันเหงา” ติ่งถามว่าแล้วพวงมาลัยธูปเทียนกับพระ ให้เอามาทำไม พดด้วงไม่ตอบรับของอื่นไปวางไว้ที่มุมห้องส่วนพระเอาคล้องคอตัดบทว่า “เอาเหอะๆ... เอ้านี่ แกเอาเงินไปทำบุญที่วัดนะ ผ่านวัดไหนลงไปเลย ด่วนๆยี่สิบ! เอ้อ อธิษฐานว่าอุทิศส่วนกุศลให้ฤษีเสือสมิงนะ”
“โห ทำบุญซะเยอะ ลงทุนต่ำ หวังผลสูง”
พอติ่งไปแล้ว พดด้วงมองยาในมือยิ้มอย่างสบายใจเมื่อนึกถึงแผนที่จะทำให้ตนได้อยู่บ้านแองจี้ต่อไป
ooooooo
หอมหมื่นลี้ยังคิดไม่ตกตัดสินใจไม่ได้ว่าจะไปเดทกับปีมงคลไหม แต่เมื่อนึกถึงความสัมพันธ์ที่ดีกับเขาเวลานั่งรถไปทำงาน ที่เขาดูแลตนในที่ทำงาน กระทั่งคุกเข่าในวันปาร์ตี้หน้ากาก กอดกันที่เกาะต่างๆนานาแล้วก็สับสน
ใจหนึ่งหอมเห็นความดีของปี แต่อีกใจก็คิดไม่ตกว่าถ้าวันนี้ออกเดทกับปีในชุดไทยที่เขาเตรียมไว้นี่ แล้วจะไม่มีทางได้เดินกลับมา ยิ่งคิดยิ่งสับสน จนเมื่อถึงเวลานัด หอมตัดสินใจว่า
“มาถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าถอยกลับก็เสียชื่อหอมหมื่นลี้หมด เอาวะ...เป็นไงเป็นกัน ขอเป็นกุลสตรีเพียบพร้อม ซักวัน”
หอมในชุดไทยสวยงาม เดินใจเต้นเป็นตีกลองเข้าไปหาปีที่กระวนกระวายรออยู่ อีกไม่กี่ก้าวก็จะถึงอยู่แล้ว มือถือก็ดังขัดจังหวะขึ้น พอหอมเปิดดูเห็นรูปพดด้วงในบ้านแองจี้ ซ้ำมีข้อความเยาะเย้ยจากแองจี้ว่า
“เพชรก็คือเพชร กรวดก็คือกรวด ฉันบอกเธอแล้วไงว่าวันหนึ่งฉันจะงาบคุณพดด้วงให้เธอดู”
หอมอารมณ์พลุ่งพล่านทั้งโกรธทั้งเสียหน้า หันหลังกลับทันที กำมือแน่นคำรามตาวาว
“อีแองจี้!”
ปีมงคลมองหาหอมอย่างกระวนกระวายใจ เห็นคลับคล้ายคลับคลาว่าเธอเดินมาแต่จู่ๆก็สะบัดกลับไป เขาตามไปร้องเรียก พอไปถึงก็ด่าว่า นอกจากตาตี่แล้วยังหูตึงอีก แต่พอหญิงนั้นหันมากลายเป็นคนอื่น! ปีรีบขอโทษบอกว่าทักผิดคน
พอดีเสียงพนักงานโรงหนังประกาศเชิญผู้มีบัตรเข้าชมภาพยนตร์ได้แล้ว คนเริ่มไหลเข้าโรงภาพยนตร์ ปีกระวนกระวายใจ มองบัตรในมือสงสัยว่าจะได้ดูไหมเนี่ย? ผู้คนทยอยเข้าโรงภาพยนตร์จนเกือบหมดแล้ว ปีเครียดจัด เสียใจที่สุดในชีวิตที่หอมนัดแล้วไม่มา ถามตัวเองว่า...
“หอมหมื่นลี้ คุณมองไม่เห็นจริงหรือ แค่มองทะลุเปลือกลวงๆเข้ามาเห็นความรักจริงๆของผม คุณแยกความจริงกับภาพมายาไม่ออกจริงๆหรือ...คุณหอม...”
คนเข้าไปข้างในกันหมดแล้ว เหลือปีมงคลยืนคว้างอยู่คนเดียว นาทีนี้เขารู้สึกว่าตนคงเสียหอมหมื่นลี้ไปแล้วจริงๆ ความพยายามมากมายที่ผ่านมาของตน ไม่มีผลต่อจิตใจของหอมหมื่นลี้เลย...
ooooooo
พดด้วงเอาธูปเทียนพวงมาลัยไหว้ขอขมาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่หน้าบ้านแองจี้ ขอพ่อปู่ฤษีอย่ามาหลอก-หลอนตนเลย เดี๋ยวจะทำบุญไปให้ พอปักธูปแล้วก็วิ่งจู๊ดเข้าบ้านเลย
สมชายกับแบ๊วซุ่มดูอยู่ฝั่งตรงข้าม แบ๊วถามว่าทำไมพดด้วงกลัวขนาดนี้ฤษีเสือสมิงมีจริงไหม ถามว่าขนาดพดด้วงยังกลัวแล้วพี่สมชายแต่งล้อเลียนอย่างนี้ไม่กลัวหรือ พูดแล้วแบ๊วมองรอบตัวอย่างหวาดระแวง
“โอ๊ย...อีแบ๊วแกนี่ไร้สาระ ฤษีมีจริงที่ไหนวะ ไปๆไปทำงานต่อแกไปซุ่มตรงนั้นจะได้เห็นชัดๆ”
แบ๊วไปไม่ทันไรก็ร้องเสียงแทบไม่เป็นภาษาเมื่อเห็นผู้หญิงใส่ชุดไทยยืนอยู่หน้าบ้านแองจี้ พอสมชายไปดูก็ถึงกับเข่าอ่อนทั้งสองคนทรุดลงกองกับพื้นหลับตายกมือไหว้ปลกๆ ขอขมาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ บอกว่ากลัวแล้ว ไม่ทำอีกแล้ว...
ที่แท้คือหอมที่ตามมาเล่นงานพดด้วง มาถึงเห็นประตูรั้วปิดใส่กุญแจก็ถลกผ้าถุงปีนข้ามรั้วเข้าไป พอสมชายกับแบ๊วลืมตาอีกทีผู้หญิงคนนั้นหายไปแล้ว กลายเป็นหอมหมื่นลี้เข้าไปในบ้านแองจี้ ทั้งสองสงสัยว่า
หอมมาที่นี่ทำไม สมชายให้แบ๊วรีบโทร.บอกปีมงคล
พอหอมเข้าไปในบ้าน พดด้วงตกใจมากถามว่ามาได้ยังไง ทำไมใส่ชุดนี้ หอมตรงเข้าทุบตีพดด้วงถามว่าทำไมเขามาอยู่บ้านแองจี้ พดด้วงบอกว่าตนมาอยู่ที่นี่เพราะเธอนั่นแหละ เมื่อวานตนโทร.หาเธอแต่เธอพาพ่อแม่กลับบ้าน ทั้งที่รู้อยู่ว่าตนไม่มีเพื่อนที่เมืองไทยเลย
หอมไม่เชื่อ พดด้วงรู้ว่าโกหกคราวนี้ไม่สำเร็จ เงยหน้ามองหอมเว้าวอน หอมประกาศเราเลิกกันดีกว่า พดด้วงกอดหอมไว้ขอชี้แจง...เอาผ้าที่ถืออยู่โปะที่จมูกหอม หอมดิ้นจนหลุดออกมาแต่เธอก็หมดสติเพราะยาสลบ พดด้วงแสยะยิ้มสมใจอุ้มหอมไปที่เตียงมองแววตาหื่น
แล้วพดด้วงก็ชะงักเมื่อรู้สึกว่ามีสายตาจับจ้องอยู่ เขามองออกไปที่หน้าต่างเห็นฤษีจ้องอยู่จริงๆ!
“อ๊าก...ผี...ผี!”
พดด้วงผละจากหอมวิ่งเตลิดไป แต่พอวิ่งมาถึงประตูก็เจอปีมงคลเข้าอย่างจัง ปีมงคลต่อยเปรี้ยงทันที พดด้วงเลือดกบปากถามว่าต่อยตนทำไม
ปีบอกว่าตนเป็นเพื่อนหอม ตนรู้หมดแล้วว่าเขาเอาประวัติตนไปหลอกหอม ลากพดด้วงไปที่เตียง หอมยังนอนหมดสติอยู่ ตะคอกถาม
“แกทำอะไรเขา เมื่อก่อนแกก็แค่คนโกหกแต่ตอนนี้แกเลวเต็มขั้น” พดด้วงบอกว่าแค่ยาสลบเดี๋ยวก็ตื่นไม่มีอะไรจริงๆ ปีจะจับส่งตำรวจ พดด้วงอ้อนวอนว่าตนไม่ได้ตั้งใจ ไม่รู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงของเขา
“ไม่ว่าเขาจะเป็นผู้หญิงของใคร แกก็ไม่มีสิทธิ์จะทำแบบนี้ ทำไมวะไอ้ดิน ทำไมแกต้องอยากเป็นฉันนัก ปลอมตัวเป็นฉันไปเที่ยวหลอกใครต่อใครขนาดนี้ แกทำแบบนี้ทำไม!”
“ถ้าไม่ปลอม ผมก็เป็นแค่ลูกคนใช้ ในเมื่อคนเดี๋ยวนี้มันชอบตัดสินคนที่เปลือก ผมก็แค่ตบแต่งเปลือก ทำสิ่งที่พวกเขาอยากเห็น ผมทำผิดตรงไหนล่ะครับ”
“ลูกคนใช้คนอื่นเรียนจบเป็นหมอ เป็นมหาเศรษฐีมีเยอะแยะไปโว้ย แต่แกมันรักสบาย ไม่สนใจความรู้สึกคนอื่น แกจะต้องจบชีวิตในคุก ไม่กลัวหรือไง หา!”
พดด้วงเห็นความดุดันของปีก็กลัว ไม่กล้าสบตา ขณะนั้นเองหอมรู้สึกตัวเห็นปีนั่งอยู่ใกล้ๆ เอาผ้าเย็นเช็ดหน้าให้ตนอยู่ ถามว่าเขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง เห็นพดด้วงปากเจ่อก็ถามว่าปากไปโดนอะไรมา
ปีมงคลจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง บอกว่าพดด้วงเป็นพวกสิบแปดมงกุฎ หอมถามว่าหมายความว่ายังไง ปีบอกพดด้วงให้เล่าให้หอมฟังเอง
พอพดด้วงเล่าให้ฟัง หอมถามว่าเขาไม่ได้เป็นลูกของปราชญ์กรุ๊ปหรือ พดด้วงบอกว่าไม่ใช่ แม่ตนเป็นแม่บ้านในบ้านคุณปราชญ์ หอมถามว่าไม่ใช่ลูกเมียน้อย?
“ไม่ใช่ครับ พ่อผมขับรถบรรทุก ทิ้งเราไปตั้งแต่เด็ก ผมไปอเมริกาจริง ติดตามลูกเจ้านายไปทำหนังแต่ไม่ได้เป็นผู้กำกับครับ แค่ผู้ช่วยทั่วไป”
หอมถามว่าแล้วรถรวมทั้งข้าวของที่ใช้ล่ะ เป็นของจริงทั้งนั้น พดด้วงสารภาพว่าทั้งหมดเช่ามา ส่วนเงินยี่สิบล้านก็ไม่มีจริง หอมถามว่าทุกอย่างเขาทำเพื่อหลอกเอาเงินตนแล้วตนก็ให้เขาไป พดด้วงบอกว่าตนจะหามาคืนให้ทั้งหมด
“ความรัก เนื้อคู่ คำพูดสวยหรูทั้งหลายไม่เคยมี แค่คำหลอกลวงงั้นหรือคะ” พดด้วงขอโทษ บอกว่าตนไม่มีทางไป ทำงานอะไรก็ไม่เป็น ส่วนที่จะข่มขืนเธอเพราะตนไม่มีที่อยู่จึงกะจะรวบรัดหาที่อยู่ที่มั่นคง อ้อนวอนให้สงสารเพราะตนไม่มีทางไปจริงๆ ปีมงคลจะจับส่งตำรวจ พดด้วงบอกว่าตนยังไม่ได้ทำอะไรหอมเลย
หอมขัดขึ้นว่าพอแล้วจะจับเขาส่งตำรวจได้ยังไงในเมื่อตนเป็นคนเดินมาหาเขาเอง ตนโง่เอง โง่มาตั้งแต่ต้น เธอพูดจริงจังว่า “ตั้งแต่แรกแล้ว ฉันเป็นคนตามหาคุณ ลากคุณเข้ามาในชีวิต ต่อเติมภาพฝันทุกอย่างด้วยมโนของฉันเอง” หอมพูดไปร้องไห้ไปด้วยความเสียใจ สะเทือนใจ ลุกขึ้นก็เซจะล้ม ปีรีบเข้าประคอง
“ปี แกช่วยชีวิตฉันไว้ ขอบคุณนะ” หอมสะบัดจากปีเดินไป เขารีบตาม พดด้วงได้แต่ยืนมองไม่กล้าตาม
สมชายกับแบ๊วเห็นหมดหน้าที่ตนแล้วจึงพากันกลับ
ooooooo
ปีมงคลตามมาเพื่อจะชี้แจงกับหอม หอมถามว่า เขารู้เรื่องมาก่อนแล้วใช่ไหม ปีบอกว่าตนเห็นพดด้วงที่โรงแรมพิชยปุระสงสัยเลยสืบจนรู้ว่าเขาโกหกเธอมาตั้งแต่ต้น ถามว่าหอมใส่ชุดนี้จะไปหาตนที่โรงหนังใช่ไหม
“สุดท้ายฉันก็ไม่ได้เลือกนาย ฉันเลือกเขา หนีแท็กซี่มาเจอลูกคนใช้โคตรตลกเลยว่ะ โคตรโง่ โง่สุดๆ” หอมร้องไห้ระบายความอัดอั้นว่า “ฉันผิดมากเลยหรือ ที่อยากจะมีผู้ชายดีๆสักคนมาคอยดูแล ฉันแค่อยากจะมีความรัก สวยงามเหมือนเจ้าหญิงในนิทาน ผิดมากเลยใช่ไหมที่ฉันอยากมีชีวิตสวยงามสมบูรณ์แบบ”
หอมรู้สึกชีวิตล้มเหลวสูญเสียทุกอย่างจนทรุดลงนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้น ปีมงคลก็จุกจนพูดไม่ออก เพราะไม่เคยเห็น หอมร้องไห้หนักอย่างนี้ พยายามพูดให้เธอสบายใจว่า
“ความสมบูรณ์แบบไม่มีอยู่จริงหรอก ถ้าเราไม่พอใจในสิ่งที่เรามีอยู่ คิดแต่จะหาความสมบูรณ์แบบในฝัน เราก็เป็นทุกข์ไม่จบสิ้น”
ปีพูดจนหอมสงบลง เขาพยุงเธอขึ้น จังหวะนั้นเอง แองจี้ขับรถเข้ามาจอด ลงจากรถตรงมาถามหอมว่ามาทำอะไรที่บ้านตน พาเพื่อนมาบุกรุกบ้านตนหรือ จะโทร.เรียกตำรวจมาลากคอเข้าคุกให้หมด
หอมชี้แจงอย่างมีสติขึ้นว่า ตนแค่มาคุยกับพดด้วง ตอนนี้เคลียร์กันแล้ว ต่อไปนี้ตนกับพดด้วงไม่มีอะไรกัน และที่ตนเคยล่วงเกินเธอคราวก่อน ตนขอโทษด้วยเพราะยังไงเธอก็เป็นลูกค้า แองจี้บอกว่าดี ไม่งั้นเรื่องนี้ถึงหูภีมแน่ แล้วไล่ออกจากบ้านไป ไม่อย่างนั้นจะแจ้งตำรวจฐานบุกรุก ปีประคองหอมออกไป
แองจี้มองสภาพพ่ายแพ้ของหอมอย่างสะใจ
ooooooo
แต่พอแองจี้เข้าไปเห็นสภาพของพดด้วงก็จะแจ้งตำรวจอีก พดด้วงขอร้องอย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่เลย อ้างว่าข่าวนี้ออกไปจะทำให้เธอที่มีชื่อเสียงในสังคมเสียหาย ถามหยั่งเชิงว่าหอมเล่าอะไรให้ฟังไหม
พอแองจี้บอกว่าไม่ได้เล่า พดด้วงก็เห็นช่องที่จะโกหกสร้างภาพตัวเองต่อไป บอกแองจี้ว่า ตนบอกหอมว่าเลือกเธอ หอมเลยบอกให้เพื่อนซ้อมตน ยิ่งได้ใจแองจี้ที่เขาเลือกตนและห่วงชื่อเสียงของตน แองจี้แฉหอมว่า
“ฉันกำลังจะบอกคุณพอดี ยายนี่น่ะเขาเป็นพนักงานคิวปิดฮัท...ชื่อล้อมดาว เป็นชื่อล็อกอินเวลาแชตกับคุณค่ะ คือมันมีกฎห้ามพนักงานใช้โปรแกรมจับคู่ ห้ามแชตกับลูกค้า...เจ้านายนางรู้เข้านะโดนไล่ออกแน่”
พดด้วงเผลอพึมพำว่าหอมหาว่าตนหลอก เธอเองก็ปลอมตัวมาหลอกตนเหมือนกัน แองจี้ได้ยินถามว่าใครหลอก
“เอ้อ...เปล่าๆ เอาเป็นว่าเรื่องผู้หญิงคนนี้ช่างมันเถอะครับ จบก็คือจบ เรามาสนใจแต่เรื่องของเราดีกว่าไหมครับ”
แองจี้ดีใจที่พดด้วงเลือกตน เมื่อพดด้วงเล้าโลม เธอจึงตกเป็นของเขาอย่างง่ายดาย
แองจี้อิ่มเอมเปรมสุขที่สุดในชีวิตที่ได้พดด้วงมาเป็นของตน เช้านี้พดด้วงตื่นแล้ว เธอยังหลับฝันหวานอยู่ พดด้วงลุกขึ้นงัวเงียเดินชนโต๊ะทำให้ของและซองเงินของแองจี้หล่น เขารีบเก็บเอาเงินใส่ซองวางไว้ที่เดิม
นับได้มีเงินถึงสามหมื่น แล้วไปเข้าห้องน้ำ แต่พอนึกถึงเงินสามหมื่นในซองของแองจี้แล้วความคิดชั่วก็เข้าครอบงำ
พอแองจี้ตื่นไม่เห็นพดด้วง ขณะตามหาก็ได้รับไลน์จากเขาว่า
“ติดประชุมโปรเจกต์หนังด่วน เคลียร์เสร็จแล้วจะรีบกลับไป”
แองจี้เสียดายที่มีเวลาอยู่กับพดด้วงน้อยไป ทันใดก็ได้รับไลน์จากซินดี้ถามว่าเธอเบิกบัดเจ็ตออกกองของวันพรุ่งนี้ไปแล้วใช่ไหม แองจี้บอกว่าเบิกแล้วพลางมองหาซองเงินที่วางไว้ เอะใจที่ไม่เห็นแล้วฉุกคิดว่าหอมขโมยไป พุ่งไปหาหอมที่คอนโดทันที
แองจี้หาว่าหอมขโมยเงินมา หอมปฏิเสธท้าให้ค้นเลย ปีบอกว่าผัวเธอนั่นแหละขโมยไป แองจี้โมโหปกป้องพดด้วงว่าไม่มีความคิดต่ำอย่างพวกเขาหรอก หอมด่าแองจี้ที่ดูถูกปีว่าเป็นแท็กซี่และตราหน้าว่าต่ำ ประกาศว่าตนเลือกปีเพราะเขาเป็นคนดี เป็นคนที่อยู่ข้างๆตนและช่วยเหลือตนตลอดมา
ปีมงคลซึ้งใจมากกอดหอมไว้อย่างรักหมดหัวใจ แองจี้ชะงัก ยิ่งเห็นปีจูบหอมก็ยิ่งเลือดขึ้นหน้าทนไม่ได้เป็นฝ่ายหนีไปเอง ทิ้งให้หอมกับปีอยู่ในภวังค์รักกันตามลำพัง...
พอออกมาแองจี้ก็ได้รับโทรศัพท์จากพดด้วง
เธอดีใจรีบรับสาย พอจะถามว่าเมื่อเช้าเห็น...พดด้วงก็ตัดบทบอกว่า ตนต้องบินไปประชุมที่เกาหลีสองสามวัน ไว้กลับมาเราค่อยคุยกัน พูดแล้ววางสายเลย
“เดี๋ยวสิ...เฮ้อ...ยังไม่ได้ถามเรื่องเงินเลย หรือว่าวันก่อนเราเอาเข้าแบงก์ไปแล้ว?” แองจี้งงจึงกลับไปทบทวนใหม่
ฝ่ายพดด้วงเอาเงินที่ขโมยมาไปเช่าคอนโดหรูอยู่ ติ่งถามว่าเอาเงินที่ไหนมาตั้งเยอะ ของแองจี้หรือ พดด้วงทำเสียงรับว่าใช่ ติ่งโวยว่าเขามอมยาแองจี้แล้วขโมยเงินมาหรือ
“น้อยๆหน่อยไอ้ติ่ง เรื่องเมื่อคืนกูไม่ได้ใช้ยาที่มึงให้เลยด้วยซ้ำ ผู้หญิงเขาเต็มใจโว้ย” ติ่งถามว่าแล้วเรื่องเงินล่ะ? “ก็ขอยืมมาทำทุนก่อน กูเคยบอกมึงแล้วไง ว่ากูเกลียดความจน ไม่มีวันที่กูจะกลับไปตกต่ำอีกแล้ว”
พดด้วงหัวเราะอย่างสบายอกสบายใจ แต่ติ่งเครียด ไม่อยากให้ลูกพี่ตนทำแบบนี้เลย
ooooooo
แบ๊วสงสัยมานานแล้วว่าความสัมพันธ์ระหว่างปีมงคลกับสมชายเป็นอะไรกันแน่ เพราะดูสมชายนอบน้อมและขึ้นต่อปีมงคลมาก วันนี้เดินผ่านสมชายได้ยินเขาคุยโทรศัพท์จึงแอบฟัง
“ขโมยเงิน! เมื่อก่อนมันไม่ได้เลวขนาดนี้นี่นาแบบนี้ไม่ไหวแล้วนะครับคุณปี”
แบ๊วสะดุดใจคำว่า “คุณปี” ที่สมชายเรียกปีมงคล แอบฟังหูผึ่ง แล้วก็อ้าปากค้างพึมพำ...
“ที่แท้พี่ปีก็คือทายาทปราชญ์กรุ๊ป มหาเศรษฐีปลอมตัวมา โห...ขนลุกอ่ะ!”
แบ๊วตะลึงแล้วเปลี่ยนเป็นสีหน้าเจ้าเล่ห์ทันที
ปีมงคลยังอยู่ที่คอนโดหอม ต่างเขินๆมองหน้ากันไม่สนิทหลังจากจูบกันดูดดื่มโชว์แองจี้ หอมไล่เขากลับไปแก้เขิน ปีเองก็เขินบอกว่าพรุ่งนี้จะมารับเวลาเดิม แล้วกลับไปด้วยหัวใจพองโต
วันเดียวกันนี้ แม็กโนเลียที่เพิ่งกลับจากอเมริกา นั่งแท็กซี่มาสวัสดีปิยะมาศกับปราชญ์ ปิยะมาศถามว่าจะกลับทำไมไม่บอกจะได้ส่งรถไปรับที่สนามบิน แล้วทำไมปีมงคลไม่กลับมาด้วยกัน ปิยะมาศแทบช็อกเมื่อแม็กโนเลียบอกว่าปีมงคลกลับมาตั้งสามปีแล้ว!
“หนอยแน่ไอ้ปี! ไอ้ลูกชายตัวแสบ” ปิยะมาศจุกในอกหน้าเครียดทันที
เมื่อแบ๊วรู้ว่าปีมงคลเป็นทายาทของปราชญ์กรุ๊ปก็จะจับเขาให้ได้เผื่อจับพลัดจับผลูอาจจะได้เป็นสะใภ้ของปราชญ์กรุ๊ป จึงกีดกันหอมกับปีมงคลเอาเป็นเอาตาย หอมที่เห็นความดีของปีมงคลและยังเคลิ้มกับรสจูบของเขา ก็ไม่ยอมถอย
ทั้งสองกระแนะกระแหนโต้เถียงกันตลอดทางที่ปีมงคลไปส่งหอมที่ออฟฟิศ จนปีมงคลต้องโทร.บอกสมชายให้รีบมารับแบ๊วกลับ พอสมชายมารับ แบ๊วยังปรามาสหอมว่าไม่มีทางเอาชนะตนได้ หอมเย้ยว่าตนเจ๋งกว่าเพราะวันก่อนเพิ่งจูบกัน
ปีมงคลเห็นท่าจะลามปามไปใหญ่ บอกสมชายให้รีบมาพาแบ๊วกลับไป สมชายลากแบ๊วไปถึงรถก็ถีบเข้าไป แบ๊วหัวทิ่มเข้าไปแต่ไม่รู้สึกอะไรเพราะมัวแต่เสียใจ เสียดายที่ปีมงคลมีเมียแล้ว
ปีมงคลถามหอมว่าเราเป็นผัวเมียกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำแบบนี้ตนจะเอาหน้าไปไว้ไหน ตำหนิว่าแบ๊วยังเป็นเด็กแต่ตัวเองเป็นผู้ใหญ่แล้ว การงานก็ดีไปบ้าตามแบ๊วทำไม รู้ๆอยู่ว่าหลายปีมานี้ตนวุ่นอยู่กับเธอคนเดียว หอมถามว่าจริงหรือ พอเขายืนยันก็บอก...ค่อยยังชั่ว
“จบนะ เคลียร์นะ” ปีย้ำ บ่นอุบอิบว่าอายคน แล้ว ออกไปทางประตูหลัง ทิ้งหอมให้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ตรงนั้น สะใจที่เอาชนะแบ๊วได้
ooooooo
พอปิยะมาศรู้จากแม็กโนเลียว่าปีมงคลกลับมาสามปีแล้ว ก็ตะบึงรถไปโรงแรมพิชยปุระจนแขกและพนักงานแตกกันกระเจิง พุ่งเข้าไปที่ล็อบบี้บอกพนักงานให้ไปตามทิมมา พนักงานถามว่านัดไว้ก่อนหรือเปล่า ขณะกำลังถามกัน หรรษาออกมาถามว่าคุณหญิงมาหาทิมหรือ มีอะไรให้รับใช้ไหม
“แล้วเธอคือ?” ปิยะมาศถามมองอย่างสำรวจ พอหรรษาบอกว่าเป็นแฟนทิม ก็สั่ง “งั้นก็ดีเลย หนูช่วยบอกฉันหน่อยได้ไหมจ๊ะว่าเคยเห็นผู้ชายคนนี้มาหาตาทิมหรือเปล่า”
ปิยะมาศยื่นโทรศัพท์ที่มีรูปปีมงคลให้ดู หรรษามองแล้วยิ้มหวานบอกว่าไม่เคยเห็น ปิยะมาศบอกให้ดูดีๆ แต่หรรษาก็ยืนยันว่าไม่เคยเห็น ขณะนั้นเองทิมเดินมาถามว่ามีอะไรหรือ ปิยะมาศบอกว่าแม็กโนเลียเล่าเรื่องปีมงคลให้ฟังหมดแล้ว คาดคั้นถามว่าอาทิตย์ก่อนคนที่อยู่กับเขาคือปีมงคลใช่ไหม ทิมเห็นปิยะมาศโวยวาย
ก็เชิญไปคุยกันข้างในดีกว่า แล้วเรียกพนักงานให้พาปิยะมาศกับปราชญ์ไปรอที่ห้องรับรอง
พอปิยะมาศกับปราชญ์ไป ทิมมาถามหรรษาว่าเมื่อกี้บอกอะไรกับคุณผู้หญิงไปบ้าง หรรษาบอกว่าไม่ได้บอก ถามว่าคุณผู้หญิงนั่นเป็นเจ้าของปราชญ์กรุ๊ปหรือ พอทิมพยักหน้า หรรษาหน้าเครียดกลัวปีจะถูกจับได้ว่าแอบมารับจ๊อบพิเศษที่นี่
“ปกติคุณปีขับรถแท็กซี่ของปราชญ์กรุ๊ปนี่คะ จู่ๆ มารับจ๊อบขับรถให้คุณเมื่อวันก่อน ปราชญ์กรุ๊ปคงโกรธ”
“ตกลงตอบว่า” ทิมย้ำถาม หรรษาบอกว่าตนบอกว่าไม่ได้มา ไม่เคยเจอปีมงคลที่นี่เลย ทิมถอนใจโล่งอก
ลูบหัวชม “น่ารักจริงๆเด็กโง่ โง่จริงๆไม่ได้โง่เล่นๆ น่ารัก... น่ารัก...ไปล่ะ”
“หลอกด่าเราอีกแล้ว...ฮึ” หรรษาค้อนงอนๆ ยังไม่รู้เลยว่าตกลงทิมด่า หรือชมตนกันแน่
ooooooo
