กามเทพออกศึก
ตอนที่ 4
ทั้งหมดกินอาหารฝรั่งเศสกันเสร็จ เมื่อบริกรเอาบิลมาให้พดด้วง เขาดูแล้วหน้าเจื่อน ออกตัวว่า
“เอ้อ...วันนี้เงินสดในกระเป๋าเป็นเงินดอลทั้งนั้น ผมรบกวนคุณหอมจ่ายก่อนคงไม่ว่ากันนะครับ”
เฮียซ้งกับเจ๊เน้ยชักสีหน้าถามว่าให้ลูกตนจ่ายหรือ พดด้วงอ้างว่าตนเพิ่งบินมาถึงวันนี้บัญชีตนยังไม่เรียบร้อย บอกหอมให้เอาเลขบัญชีมาพรุ่งนี้เงินสดยี่สิบล้านเข้ามาตนจะให้หอมจัดการ
เจ๊เน้ยคำนวณทันที เห็นว่าเงินค่าอาหารแค่หมื่นเก้าเทียบกับยี่สิบล้าน บอกหอมให้จ่ายไปก่อนเถอะ หอมควักเงินสดจ่ายด้วยความเต็มใจ แล้วพากันเดินออกไป ไม่มีใครเอะใจอะไรเลย
พอกลับถึงคอนโดหอมทิ้งตัวนอนที่เตียงอย่างเคลิ้มฝันถึงเงินยี่สิบล้าน คว้าหมอนมาจิกๆๆอย่างคลั่งไคล้ ทนไม่ไหวอยากบอกให้ใครๆรู้จึงหยิบมือถือขึ้นมาโพสต์สเตตัส...
“ผู้หญิงทุกคนเหมาะกับสีชมพูเมื่อเธอมีความรัก #งานจิกหมอนต้องมา”
โพสต์เสร็จเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นทันที หอมรับสายอย่างตื่นเต้น กลายเป็นเสียงปีมงคลถามว่า
“จิกหมอนทำไม...บ้าหรือเปล่า ผู้หญิงสมัยนี้”
“มาอีกแล้ว ไอ้ตัวทำลายฝันนี่จะบอกให้นะ เล่าในฐานะเป็นเพื่อนกัน วันนี้คุณพดด้วงเขาพาพ่อแม่ฉันไปกินข้าว เขาเอาบิ๊กไบค์มา แบนโค้งให้พ่อแม่ฉันดู แบบว่าโคตรเท่...ยัง...ยังมีอีกนะแก ตอนเขาพูดว่า บูฟบูร์กิญญองส์ เซ็กซี่มาก...โอยภาพจำมาก” หอมพร่ำเพ้อว่าอยากกระโดดไปจูบปากแต่ทำไม่ได้ต้องเสงี่ยมเอาไว้
ปีมงคลฟังแล้วเครียด กำหมัดแน่น บอกตัวเองว่า ท่าจะไม่ดีเสียแล้ว...
ooooooo
ฝ่ายเฮียซ้งกับเจ๊เน้ยตื่นเต้น รุ่งขึ้นจะเอารถของตัวเองที่เป็นรถกระบะรุ่นเก่าแถมติดเครื่องขยายเสียงตั้งแต่สมัยขับเร่ขายลูกชิ้นข้ามจังหวัด จะรับหอมไปส่งที่ออฟฟิศแทนแท็กซี่
ขณะจอดรอหอมอยู่หน้าคอนโด ปีมงคลก็ขับแท็กซี่มาถึง เฮียซ้งที่สตาร์ตรถเตรียมไว้แล้ว พอเห็นปีมงคลทั้งสองก็จำได้ พรวดไปเล่นงานถามว่ายังกล้ามาที่นี่อีกหรือ ขณะกำลังจะลุยปีมงคลนั้น รถที่สตาร์ตไว้ก็ระเบิดปังๆ ควันขาวพุ่งจากท่อไอเสีย เจ๊เน้ยไอแค่กๆ รีบเดินหนี เฮียซ้งตกใจหันไปดู
ปีมงคลบอกว่าแสดงว่าเครื่องหลวม ไม่ยอมฟิตเครื่องยังจะเอารถออกไปไหนอีกหรือ เฮียซ้งสะดุดใจถามว่าเขารู้เรื่องเครื่องด้วยหรือ คิดจะใช้งานเขาทันที ซึ่งปีมงคลก็ดูแลให้อย่างดี เสร็จแล้วบอกว่าถ้าไปในกรุงเทพฯก็พอได้แต่รีบซ่อมเถอะ เจอช่างเก่งๆก็ไม่กี่หมื่นหรอก ถามว่าตนจะแนะนำให้เอาไหม
เฮียซ้งกลัวเสียเงินบอกว่าเอาไว้ก่อนอย่าให้ดับกลางถนนก็แล้วกัน เฮียซ้งเอาใจปีมงคล เอาน้ำมาให้ล้างมือบอกว่า คราวหน้าจะเอาลูกชิ้นมาฝาก ปีมงคลชี้ที่โลโก้ถามว่าลูกชิ้นนี้หรือ ชมว่าดีไม่มีแป้งเลย ตนกินมาตั้งแต่เด็ก
“ไอ้นี่มันใช้ได้ รู้ของดี ของไม่ดี แล้วนี่เอ็งจะคิดค่าเสียเวลาเท่าไหร่บอกมาเลย” ปีบอกว่าไม่ต้องเพราะหอมนั่งรถตนเป็นประจำ คนกันเอง “ไอ้นี่ คนมีน้ำใจไม่เหมือนคนกรุงเทพฯสมัยนี้ ไว้เอ็งแวะไปเที่ยวนครปฐมเมื่อไหร่บอกนะ ท่านนายก อบต.ซ้งจะจัดให้”
เฮียซ้งคุยอวดฐานะ อบต.ของตน ปีมงคลเห็นท่าทีของเฮียซ้งเปลี่ยนไปก็ยิ้มที่ตนทำคะแนนตีตื้นขึ้นมาได้แล้ว
ooooooo
พอหอมลงมาเห็นป๊ากับม้าคุยอยู่กับปีก็ไปบอกปีว่าไปกันเลย บอกป๊ากับม้าว่าเจอกันเย็นนี้ เจ๊เน้ยบอกว่าป๊ากับม้าจะไปส่งเอง เฮียซ้งบอกปีว่าวันหลังค่อยคุยกันใหม่ อย่านอกลู่นอกทางกับลูกสาวตนก็พอ นอกนั้นพอคุยกันได้
“สามปีแล้ว ขับรถให้เขาทุกวันเรื่องคิดนอกลู่นอกทางน่ะไม่คิด แต่เรื่องคิดจริงจังกับหอมเขาน่ะคิดมาสักพักแล้วครับ เฮียซ้ง เจ๊เน้ย” หอมหันมาโวยว่าไอ้ปี พูดอะไรออกมา! “ถ้าคิดจริงจังก็ต้องบอกความจริงกับพ่อ แม่คุณสิ ผมมันคนจริงชอบก็บอกชอบ” เจ๊เน้ยถามหอมว่าชอบมันหรือเปล่า ปีชิงตอบว่า “เปล่าครับ เขาชอบคนขับบิ๊กไบค์แบนโค้งเท่ๆ กินอาหารฝรั่งเศส ไอ้พวกขับรถแท็กซี่กินลูกชิ้นมือดำสกปรกซ่อมรถทั้งวันเขาไม่สนครับ เขาบอกผมบ่อยๆ”
หอมด่าว่าไอ้นี่มันบ้า ป๊า ม้าอย่าไปฟังมันเร่งให้ไปทำงานได้แล้ว
“เฮียกับเจ๊ถาม ผมก็ตอบ แต่เรื่องเข้าหาทำมิดีมิร้ายเอาหัวสาบานไม่ทำแน่นอนครับ แท็กซี่มีศักดิ์ศรี เขาไม่สน เราก็เจียมตัว รักเขาข้างเดียวเงียบๆ แค่นั้นครับ”
หอมตกใจอุทาน “รัก?” ปีย้ำว่าถามตรงตอบตรงว่ารักไง ถูกเฮียซ้งด่าเปิงว่าใฝ่สูงจะสอยลูกสาวนายก อบต. ประกาศว่า ลูกสาวท่านนายกฯต้องคู่กับเทพบุตรสุดเพอร์เฟกต์เท่านั้น เจ๊เน้ยสั่งให้หอมเลิกใช้บริการแท็กซี่ ป๊ากับม้าจะรับส่งเองแล้วลากหอมไปเลย หอมถูกลากไปสมองก็ยังว้าวุ่นกับคำว่า “รัก” ที่ปีบอก
แองจี้ดูรูปและประวัติของพดด้วงจากคอมฯที่เขาให้ไว้กับคิวปิดฮัทอย่างชื่นชอบ เธอโทร.หาเขา บอกว่าตนดูข้อมูลของเขาที่ให้ไว้กับคิวปิดฮัท ไม่น่าเชื่อว่าคนโปรไฟล์ดีงามอย่างเขาจะต้องใช้บริการจัดหาคู่ พดด้วงบอกว่าตนก็ไม่เชื่อเหมือนกันว่าคนอย่างเธอหาแฟนไม่ได้
พอแองจี้โทร.มาอ่อย พดด้วงฉวยโอกาสทันที ถามว่าวันนี้ทำอะไรเธอบอกว่าถ่ายรายการโยคะเปิดใหม่มื้อเย็นว่าง พดด้วงขอไปดูเผื่อเอาไอเดียมาเขียนบทหนัง แองจี้ตอบรับด้วยความยินดีทันที
หอมกับพริมาเตรียมตัวไปเล่นโยคะกัน พริมาบอกว่าวันนี้เขามีถ่ายรายการแต่เราคงเล่นข้างนอกได้ หอมบอกว่ายังไงตนก็ต้องหนีป๊าก่อนไม่งั้นก็จะมารับที่ออฟฟิศท่าเดียว น่าเบื่อรถรุ่นจูราสสิกคันนี้จริงๆ ค่ำๆ ปีจะมารับเขารู้แล้วว่าตนอยู่ที่นี่
พอดีทีมถ่ายมาถึง พริมาเห็นแองจี้มาด้วย ก็บอกหอม หอมมองไปเห็นพดด้วงคุยกะหนุงกะหนิงมากับแองจี้ ลมเพชรหึงพุ่งทันที บอกให้พริมาไปเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวก่อนตนขอเคลียร์กับคนรู้จักประเดี๋ยว
พอดีพดด้วงขอไปเข้าห้องน้ำ หอมตรงเข้าไปหาแองจี้ถามว่ามาถ่ายรายการหรือ ที่มาด้วยนั่นพดด้วงใช่ไหม? แองจี้บอกว่าใช่ เขาเป็นแฟนตนตามมาดูการบันทึกเทป หอมถามว่าสองคนคบกันหรือ แองจี้บอกว่าใช่ หอมบอกว่าพดด้วงมีแฟนอยู่แล้วตนจะไปถามเขา ก็ถูกแองจี้ดูถูกว่าอกแบน กระเป๋าแฟบอย่างเธอใครจะไปเลือก ตนจะงาบพดด้วงมาให้ได้คอยดู
หอมหุนหันเดินไปหาพดด้วงที่ออกจากห้องน้ำพอดี หอมถามว่าเขากับแองจี้นี่ยังไงกัน
“ผมตามเขามาหาข้อมูลไปเขียนบทหนัง กะจะให้ตัวเอกเล่นโยคะที่มันมีผ้า มีฉากสวยๆ เก๋ๆ ถามหอมว่าหึงหรือ หอมบอกว่าแองจี้บอกว่าเขาชอบเธอ พดด้วงยืนยันว่าไม่มี เช็กมือถือตนก็ได้มีแต่โทร.คุยกับหอมคนเดียว นี่ก็กำลังจะโทร.หาพอดี หอมถามว่าโทร.เรื่องอะไร
“ต้องไปหาข้อมูลหลายที่ เงินสดผมก็หมดไปแล้ว เงินโอนยี่สิบล้านก็ยังไม่มา เอ...มันน่าจะเข้าบัญชีคุณวันนี้แล้วนะ อืม...ไม่วันนี้ก็พรุ่งนี้แหละ ฝากคุณเช็กบัญชีด้วยนะครับ”
หอมหลงเชื่อถามว่าจะเอาเท่าไหร่ เขาถามว่าหมื่นหนึ่งได้ไหม หอมชวนไปกดเอทีเอ็มให้ทันที แต่หอมยังติดใจเรื่องแองจี้ พดด้วงบอกว่านั่นไม่ใช่สเปกตน ขยับเข้าหามองตาถามว่า ถ้าไม่เชื่อใจจะปรับระดับความสัมพันธ์กับตน ไปอยู่ด้วยกันเลยไหมหรือจะให้ตนไปอยู่กับเธอก็ได้ แบบไหนดี
“น่ารักจัง...แบบนี้ค่อยสบายใจ แต่นังแองจี้ ฉันไม่ปล่อยมันไปง่ายๆหรอก คุณอยากได้ภาพโยคะฟลายสวยๆ เก๋ๆใช่ไหม ตามมา เดี๋ยวจัดให้” หอมพาพดด้วงกลับไปที่ห้องโยคะในฟิตเนส
ooooooo
ทีมงานพร้อมถ่ายทำแล้ว แองจี้กับครูโยคะสองสามคนพร้อมเล่นโยคะฟลายด้วยท่วงท่าเดียวกันประกอบเพลง ทีมงานบอกแองจี้ให้ทำตามครูโยคะไปจนกว่าจะจบเพลง เมื่อพร้อมแล้วก็เริ่มเลย
พอแองจี้วอร์มเสร็จก็ขึ้นผ้า หอมแอบไปขึ้นผ้าอีกมุมหนึ่ง พริมาตกใจถามว่าหอมจะขึ้นไปทำไม พดด้วงเพิ่งเข้ามา เขายืนมองอยู่ด้านล่าง
พอหอมขึ้นไปก็เหวี่ยงเข้าไปใกล้แองจี้ แอบถีบหลังเปรี้ยง แองจี้ตกใจแต่จับผ้าได้แน่นไม่ร่วง สักพักหอมเข้าไปถีบแองจี้อีก คราวนี้เบิ้ลเลย ทีมงานถามกันว่านี่ท่าปกติใช่ไหม กว่าจะรู้ก็ตอนที่หอมกับแองจี้ตบตีกันกลางอากาศแล้ว
พริมาตะโกนให้หอมหยุด ครูร้องว่าตีกันใหญ่แล้วรีบขึ้นไปช่วยกันแกะออกเร็ว พดด้วงดูอยู่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาบอกพริมาว่า ให้บอกด้วยว่าตนมีธุระด่วนขอไปก่อนแล้วชิ่งเลย
หอมกับแองจี้ลงมาแล้วยังทะเลาะกันต่อ ต่างก็จะเอาพดด้วงมายืนยันว่าเป็นแฟนตัวเอง พริมาบอกว่าเขาไปแล้ว บอกหอมว่าพอเถอะ เตือนว่าแองจี้เป็นลูกค้าบริษัทเราเดี๋ยวได้มีเรื่องหรอก พริมาขอโทษทีมงานและทุกคนแล้วพาหอมออกไป พอออกไปพริมาถามหอมว่าตกลงคบกับพดด้วงหรือ ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมเร็วจัง หอมได้แต่ทำหน้ากลุ้มไม่ตอบ
ปีมงคลมารับหอมกลับ ถามว่าเป็นอะไรหน้าบึ้งเชียว หอมบอกว่าแองจี้มาแย่งพดด้วงกับตน คงเห็นเป็นลูกเจ้าพ่อขนส่ง เป็นมหาเศรษฐีแถมเป็นผู้กำกับหนัง เห็นเขารวย เขาเท่เลยคิดจะจีบ หอมประกาศว่าไม่มีทางหรอก ปีถามว่าแล้วเธอจะทำยังไงต่อไป
“คนอย่างหอมหมื่นลี้ เสียเงินเท่าไหร่ไม่ว่าแต่เสียหน้า เสียศักดิ์ศรี เสียผู้ชายไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด! ยิ่งเสียให้นังแองจี้ฉันไม่ยอม!!”
ปีเห็นอารมณ์รุนแรงของหอมที่ทั้งหึงและหงุดหงิดแล้ว นึกในใจว่า...นางนี่มันบ้าจริงๆเลย
ooooooo
พอปีมาส่งหอมที่คอนโด ก็เจอเฮียซ้งกับเจ๊เน้ยรออยู่แล้ว ทั้งสองรีบไปบอกหอมว่า เราโชคดีรายการตีสิบสองที่ม้าส่งฝาซีอิ๊วขาวไปชิงโชคโทร.มาบอกว่าเราได้รับรางวัลแพ็กเกจห้องพักสุดหรูที่พิชยปุระสามวันสองคืน
ม้าถามว่าเราได้สองห้องสี่คน อีกคนจะเอาใครดี ปีพยายามยื่นหน้าให้เข้าไปอยู่ในสายตาของทั้งสาม หอมมองๆ แล้วบอกว่าจะเอาพดด้วงไปขับรถให้ อย่างน้อยก็เอาหนีแองจี้ได้ ตนต้องเอาชนะแองจี้ให้ได้
ปีคิดหนักว่าจะทำยังไงดี หอมยิ่งเป็นคนแพ้ใครไม่ได้อยู่ด้วย เจอกับแองจี้เข้าด้วยยิ่งไปกันใหญ่
เมื่อถึงวันเดินทาง ปีไปที่พิชยปุระโรงแรมหรูของทิม บอกทิมว่างานนี้เขาต้องช่วยตนเรื่องหอม ทิมหัวเราะถามว่า
“ผู้หญิงเขาจะไปดี มีแฟนเศรษฐี แกจะให้ฉันช่วยให้เขามาชอบแท็กซี่ นี่แกบ้าหรือเปล่า”
พอดีพวกหอมมาถึง ทางโรงแรมถึงกับปูพรมแดงให้เดิน ทุกคนเดินเข้าโรงแรมวางท่าไฮโซกันเต็มที่
พอปีมงคลเห็นพดด้วงก็ตาเหลือกร้องเฮ้ย! แล้วหัวเราะร่าบอกทิมว่าหนังตนต้องโคตรสนุก หอมหมื่นลี้ซี้ซั้วต้องหน้าแตก ร้อยไหม พันไหมก็เอาไม่อยู่ ยิ่งคิดยิ่งตลก แต่พอทิมถามว่าเรื่องอะไร ปีมงคลยิ้มกริ่มบอกว่า
“เก็บไว้ก่อน เดี๋ยวเล่าทีเดียว”
พวกหอมเช็กอินแล้วเดินเชิดกันเข้าไป เลยเห็นปีมงคงที่ยืนมองอยู่อย่างกระหยิ่มใจ
ooooooo
พอกลับเข้าห้องพัก ปีมงคลติดกล้องจิ๋วไว้ที่หมวกแก๊ปพร้อมลุยเก็บข้อมูลทำหนัง ทิมถามว่าจะไปแอบถ่ายใคร ระวังอย่าทำโรงแรมตนเสียชื่อ
“พอเพิ่มตัวละครไอ้พดด้วงคนนี้เข้ามา หนังฉันก็สมบูรณทันที มันต้องโคตรๆสนุก แกคอยดูได้เลย เพราะฉันก็จะรอดูเหมือนกันว่ายายหอมซี้ซั้วกับไอ้จอมโกหกพดด้วงมันจะไปยังไงต่อ” ทิมถามว่าแล้วหอมจะไม่อันตรายหรือ ตกลงพดด้วงคนนี้เป็นใคร “ฉันรู้จักมันมาตลอดชีวิตของฉัน แกไม่ต้องห่วง ไอ้ดีน หมายถึงพดด้วงเนี่ย ฉันจัดการมันได้แน่”
ทิมถามว่าตกลงเขาจะถ่ายหนังหรือหาแฟน ปีมงคลบอกว่าทั้งสองอย่าง ทิมแย้งว่าไม่ได้ ความรักมันต้องมีความจริงใจ และหนังแอบถ่ายนี่ก็ผิดกฎหมาย
“เอาน่า เดี๋ยวจัดการทีหลัง ตอนนี้ไอ้พดด้วงนั่นมันวิ่งเข้าใส่หอมเพื่อหวังผลประโยชน์ คนอย่างมันไม่เคยจริงใจกับใครหรอก ส่วนยายหอมก็กำลังบ้า อยากเอาชนะแองจี้ สองคนนี้จะวิ่งเข้าใส่กันด้วยอารมณ์ชั่ววูบ เรื่องนี้ต้องจัดการ ฮึ่ม!”
แม้ปีเป็นห่วงหอม แต่หนังก็อยากถ่าย คิดหนักว่าจะทำยังไงดี...
ขณะปีมงคลกำลังจะเดินไปห้องอาหารนั่นเอง เขาก็ต้องกลับลำทันทีเมื่อได้รับโทรศัพท์จากทิมว่า
เมื่อครู่นี้ตนเจอพ่อกับแม่เขาที่มาร่วมสัมมนาปราชญ์กรุ๊ปที่นี่และกำลังเดินไปห้องอาหารพอดี
เข้าห้องพักแล้ว หอมเดินมาเจอพดด้วงชวนกันไปที่ห้องอาหารเพราะป๊ากับม้ารออยู่แล้ว ขณะเดินผ่านล็อบบี้ หรรษาที่รอทิมอยู่เห็นหอมก็ดีใจร้องทัก ทิมถามหอมว่ามาเที่ยวหรือ หอมบอกว่ามากับพดด้วงแล้วแนะนำให้พดด้วงรู้จักกับทิมและหรรษา ทิมบอกว่ารู้สึกคุ้นชื่อ พดด้วงวัวสันหลังหวะอึกอักทันที
หอมรีบอวดว่าเขาเป็นผู้กำกับชื่อดังที่นิวยอร์ก หนังของเขาเคยเข้าชิงรางวัลออสการ์ด้วย ยังเป็นลูกชายเจ้าของกิจการขนส่งขนาดใหญ่ของประเทศด้วย ทิมถามว่าปราชญ์กรุ๊ปหรือเปล่า หอมบอกว่าใช่ ทิมบอกว่าปราชญ์กรุ๊ปกำลังสัมมนากันจะพาไปสวัสดีผู้บริหาร พดด้วงรีบปฏิเสธอ้างว่าตนมาพักผ่อนขอพักเรื่องงานไว้ก่อน แล้วขอตัวไปห้องน้ำอ้างว่าปวดท้อง ทิมมองอย่างแปลกใจ ส่วนหอมเป็นห่วงบอกพดด้วงให้รีบไป ตนจะไปรอที่ห้องอาหาร
พดด้วงโล่งใจที่ปลีกตัวจากสถานการณ์กดดันได้ แต่แล้วก็ชะงักใจหาย รีบซ่อนตัวเมื่อเห็นปีมงคลยืนอยู่ไกลๆ
“เอ๊า...คุณปี...พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรกหรือไงวะ ทั้งปราชญ์กรุ๊ปและปีมงคลมาอยู่รวมกันที่นี่หมดเลย...เฮ้อ!”
พดด้วงเครียด หาทางหลบออกจากพิชยปุระ เหลือบเห็นโปสเตอร์โฆษณาเที่ยวเกาะที่หน้าลิฟต์ เขากดเบอร์โทร.ทันที
“ขอซื้อตั๋วไปเที่ยวเกาะสี่ที่ครับ”
ฝ่ายหอมเป็นห่วงพดด้วงรีบไปที่ห้องพยาบาล
บอกว่าแฟนไม่สบาย ปีสะกดรอยตามหอมได้ยินเต็มสองหูรับไม่ได้ที่หอมบอกว่าพดด้วงเป็นแฟน พึมพำเย้ยว่า
“แฟนงั้นหรือ เฮอะ ถ้ารู้ว่ามันแย่ยิ่งกว่าแท็กซี่ จะยังเรียกมันว่าแฟนอยู่ไหม!”
พอหอมได้ยาก็รีบไปหาพดด้วง ปีสะกดรอยตาม หอมรู้ตัวก็ร้องขอความช่วยเหลือ ถูกปีพุ่งเข้าปิดปาก พอหอมรู้ว่าเป็นปีก็ถามว่ามาทำอะไรที่นี่ ปีอ้างว่าทิมจ้างตนมาเป็นคนขับรถ หอมถามว่าแล้วทำไมเขาต้องแอบตามตนมาด้วย
ไม่ทันที่ปีจะตอบ รปภ.ที่ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือของหอมก็เข้ามาจะจับปี หอมบอกว่าเข้าใจผิดแล้วคนนี้เป็นเพื่อนตนเอง พอนึกได้ว่าปีเป็นแค่แท็กซี่ก็บอกว่าแค่คนรู้จักเท่านั้น รปภ.จึงกลับไป แต่คนยังมุงกันอยู่ สงสัยว่าเกิดเรื่องอะไร
ทันใดนั้น ปีเห็นปิยะมาศกำลังเดินมา บรรดาไทยมุงก็ทยอยกันถอยออกไป ปีกลัวแม่เห็นเลยถีบหอมตกสระว่ายน้ำ ตัวเองกระโจนตามลงไป พยายามกดหอมไว้ไม่ให้โผล่มาโวยวาย ทิมอยู่แถวนั้นก็พยายามเอาตัวบังปีกับหอมไว้ ปิยะมาศบอกว่าตนเห็นใครแว้บๆ คล้ายปีมงคล
“โอ้ย...เป็นไปได้ไงครับ ไอ้ปีจะมาอยู่ที่นี่ได้ไงก็เขาอยู่นิวยอร์กไม่ใช่หรือครับ ถ้าไอ้ปีมาพักที่นี่จริง
ผมก็ต้องรู้สิครับ มันต้องโทร.หาผมอยู่แล้ว” พอเห็น
ปิยะมาศคล้อยตามก็บอกว่าที่นี่มีมือนวดคนหนึ่งอยู่ที่สปาจะแนะนำให้ ปิยะมาศหลงกล ปีมงคลเลยรอดตัวไป
พาหอมขึ้นจากสระปรากฏว่าหอมหมดสติไปแล้ว เขาตกใจจะก้มลงผายปอด ทันใดนั้นหอมเด้งขึ้นมาจนเขาผงะ
พอได้สติหอมก็รีบหากระจกทันที ถามปีว่าตนตกน้ำไปได้ยังไง คิดๆแล้วยิ่งแค้นเมื่อนึกได้ว่าถูกปี
ถีบตกน้ำ ทุบตีด่าทอหาว่าเขาทำแกล้งพังแผนเอาชนะใจพดด้วงของตน ตนจะต้องเอาชนะแองจี้ให้ได้ ปีจึงเตือนสติเธอว่า
“ระวังตัวหน่อย ผู้ชายเขาคิดนะเวลาไปหาเขาที่ห้องสองต่อสองน่ะ ถึงจะเป็นเนื้อคู่แต่ก็ไม่จำเป็นต้องมีอะไรกัน ถูกไหม” หอมฟังแล้วท่าทีอ่อนลงบอกว่าก็จริงตนจะระวังตัวมากกว่านี้ แต่ก็ยังห่วงเรื่องแองจี้
“ถ้าเขาไปหาแองจี้จริง ก็ปล่อยเขาไปเถอะ ถือว่าพวกตาต่ำ คนตาต่ำแปลว่าไม่ใช่เนื้อคู่คนไฮเพาเวอร์อย่างหอมหมื่นลี้หรอก อย่าเอาชนะแองจี้ด้วยการเอาหัวใจตัวเองเข้าไปเสี่ยงเลย ใจเย็นๆค่อยๆดูคุณพดด้วงเขาไปเถอะนะ” หอมบอกว่าแองจี้ชอบเยาะเย้ยตน “รอสิคุณ ถ้าคุณพดทิ้งคุณไปหาแองจี้ อีกหน่อยเขาก็ทิ้งแองจี้”
“เออ...เนอะ...หัวเราะทีหลังดีกว่า” หอมหายเครียด พยักหน้ากับปีแบบแมนๆ
ooooooo
ค่ำนี้ หอมลงมาเดินเล่นที่ชายหาด หรรษามาถามว่าพดด้วงเป็นแฟนพี่หรือ หอมบอกไม่ใช่ เป็นเนื้อคู่ โปรแกรมเนื้อคู่ประตูดวงของคิวปิดฮัทไง หรรษานึกได้ว่ามิน่าพดด้วงถึงเรียกหอมว่าล้อมดาวตามชื่อปลอมในห้องแชต
หอมย้ำว่าอย่าบอกใครนะ หรรษาบอกว่าอย่าให้บอสรู้ ถ้ารู้พี่หอมตายแน่ หอมย้ำว่าอย่าหลุดปากไปก็แล้วกัน มองไปเห็นทิมเล่นน้ำอยู่กับโส่ยและสวย ชมว่า “คุณทิมเนี่ยหล่อ เท่มาก น่าอิจฉาหนูษาจัง”
“ความหล่อของคุณทิม แต่ไหนแต่ไรไม่เคยดึงดูดหนูษาเลย คุณทิมหรือทุกคนก็เถอะ พอแก่ก็ต้องอ้วน ต้องเหี่ยว”
“ไม่มีทาง คนอย่างพี่จะไม่ยอมให้เหี่ยวเด็ดขาด” หอมส่ายหน้าอย่างมาดมั่น
ที่ทะเล ทิมกำลังเล่นน้ำกับโส่ยและสวยอย่างสนิทสนมสนุกสนานอยู่ หรรษาหัวเราะชี้ให้หอมดูบอกว่า...
“คุณทิมเป็นคนจิตใจดีมาก ครอบครัวหนูษาเป็นคนจนๆไร้ประโยชน์ แต่คุณทิมก็ดีด้วยเสมอ ที่คุณทิมเป็นคนเย็นชา ก็เพราะกลัวคนมาหวังผลประโยชน์ แต่กับคนที่เขามั่นใจแล้ว คุณทิมจะอ่อนโยนมาก นี่คือ ‘ความงามภายใน’...ถ้าเราจะอยู่กับใครไปตลอดชีวิต ต้องเลือกคนดีนะพี่หอม เรื่องแก่ อ้วน จน รวยน่ะแค่ภายนอก แต่ถ้าต้องอยู่กับคนเห็นแก่ตัว ต่อให้หล่อแค่ไหน รวยแค่ไหน ก็อยู่เป็นโสดดีกว่านะคะ”
หรรษาจับมือยิ้มให้หอมที่ฟังตนพูดอย่างตั้งใจ...
ooooooo
พดด้วงพาครอบครัวหอมหนีสถานการณ์คับขันที่โรงแรมพิชยปุระพาไปเกาะ พอไปถึงเกาะ เน้ยเห็นบ้านพักของอุทยานหลังเล็กๆก็ผิดหวัง บอกพดด้วงว่าภริยานายกนอนอย่างนี้ไม่ได้หรอก อย่างน้อยต้องรอยัลสวีตอย่างที่ทิมเปิดให้หอม
“ผมขอโทษ ผมไม่ได้เช็ก นอนแค่คืนเดียว...พรุ่งนี้ผมจะพาไปเกาะส่วนตัวรีสอร์ตระดับเวิลด์คลาสนะครับ”
แต่พอเข้าไปดูในบ้าน เฮียซ้งกับเจ๊เน้ยบ่นว่าน้ำก็ขุ่น ฝุ่นก็เยอะ หอมบอกพดด้วงให้ติดต่อเจ้าหน้าที่ให้หน่อยขอเครื่องดูดฝุ่น นึกได้ว่าคงไม่มีเลยเปลี่ยนเป็นขอไม้กวาด
เฮียซ้งกับเจ๊เน้ยบอกว่า เขาเป็นผู้ชายช่วยจัดการให้หน่อย พวกตนจะไปเดินเที่ยวก่อน เดี๋ยวค่อยกลับมา ทันใดเสียงตุ๊กแกร้องขึ้น หอมบอกให้พดด้วงจัดการหาตัวให้เจอและไล่มันออกไปด้วย พวกตนจะไปเดินเล่นรอบเกาะหน่อย
พดด้วงจำยอมรับคำหน้าจ๋อย พาลโมโหตุ๊กแกที่ร้องไม่หยุดตะโกนอย่างหัวเสีย...
“โฮ้ย จะร้องทำไม รู้แล้วว่าอยู่ รู้แล้ว!”
ooooooo
เฮียซ้ง เจ๊เน้ยและหอมหมื่นลี้ เริงร่าไปเที่ยวน้ำตกกัน แต่เพียงไม่นานท้องฟ้าก็มืดครึ้ม เฮียซ้งบอกหอมว่าอย่าขึ้นน้ำตกเลยเพราะฝนทำท่าจะตกใหญ่ที่บ้านพักบนเกาะ พดด้วงกำลังกวาดบ้านแต่พอกวาดมาลมก็พัดไป ตุ๊กแกก็ยังร้องอยู่ไม่หยุด ลมพัดอื้ออึงมีเสียงร้องถามอยู่หน้าบ้านว่ามีใครอยู่ไหม
เจ้าหน้าที่มาบอกว่าจะมีพายุเข้า มีใครอยู่ให้รีบไปขึ้นเรือด่วนเข้าฝั่งเพราะนี่เป็นเที่ยวสุดท้ายแล้วจะมาอีกทีพรุ่งนี้เช้า พดด้วงขอโทร.ตามเพื่อนก่อนแต่โทร.ไม่ติด เจ้าหน้าที่ก็เร่งยิกๆ พดด้วงจึงตัดสินใจกลับไปกับเรือ
ที่โรงแรมพิชยปุระบรรยากาศตึงเครียดเมื่อเจ้าหน้าที่รายงานทิมว่าจู่ๆพายุก็เบนหัวหันมาทางนี้ ตอนนี้เรือกำลังรีบออกไปรับนักท่องเที่ยวตามเกาะต่างๆเข้าฝั่ง
ปีเป็นห่วงหอมและครอบครัวมาก ระหว่างนั้นก็เห็นเรือรับนักท่องเที่ยวกลับมา ปีเห็นพดด้วงมาก็พยายามมองหาหอมแต่ไม่เห็น ได้ยินเจ้าหน้าที่ถามพดด้วงว่าครอบครัวคุณหอมล่ะ พดด้วงบอกว่ายังอยู่ที่เกาะตนหาไม่เจอโทร.ก็ไม่ติด ทิมสั่งให้ติดต่อเรือออกไปอีกที ปีมงคลได้ยินรีบออกไป
ครอบครัวหอมกลับมาถึงชายหาดแถวที่พัก ตามหาพดด้วงไม่เจอ โทรศัพท์ก็ไม่ติด จนเจ้าหน้าที่มาบอกว่าเขากลับไปนานแล้วตนเป็นคนไปส่งเอง ป่านนี้คงถึงฝั่งแล้ว
“เฮ้ย แล้วทิ้งเราเลยหรือ มันเอาตัวรอดคนเดียวเลยหรือ” เฮียซ้งโวย
“นิสัย ไอ้คนเดียวกันนี้มันพูดกับลูกเราไม่ใช่หรือว่า ชีวิตก็สละให้ได้เนี่ยนะ” เจ๊เน้ยบ่น
“มือถือไม่มีสัญญาณน่ะค่ะป๊า เขาคงพยายามโทร.แล้ว” หอมแก้ตัวแทน
เจ้าหน้าที่เอาอาหารและไฟฉายมาให้บอกว่าพรุ่งนี้เรือมารับ แล้วขอตัวไปสำรวจรอบเกาะว่ามีคนติดอยู่อีกกี่คน
เฮียซ้งบอกหอมว่ากลับไปนี่บอกเลิกพดด้วงเลย คนเราจะแต่งงานกันเป็นคู่กันก็เพราะหวังจะพึ่งพากันในยามยาก คนที่ทิ้งกันได้แบบนี้ เป็นเพื่อนยังไม่เอาเลย หอมถามว่าแล้วเงินยี่สิบล้านล่ะหายเห่อกันแล้วหรือ
“เงินน่ะ ขยันหน่อยจะกี่ล้านก็หาได้ แต่นิสัยคนน้ำใจคนน่ะมันเป็นสันดานขุดยากแก้ไขยากโว้ย” เจ๊เน้ยโพล่งขึ้น
“รู้อย่างนี้ชวนนายปีมาด้วยดีกว่า เฮ้อ...อยู่ไหนนะปี...” หอมฟังป๊ากับม้าแล้วคิดถึงปีมงคลขึ้นจับใจ
ปีมงคลมาถึงเกาะในคืนนี้เลย เขาเดินตะโกนเรียกหอมมาแต่ไกล เจ๊เน้ยนึกว่าพดด้วง แต่หอมจำเสียงได้ร้องบอกป๊ากับม้าว่า “ปี! ปีมงคลจริงๆด้วย”
หอมวิ่งออกไปหาปีมงคล ทั้งสองโผกอดกันด้วยความดีใจที่ปลอดภัย ปีถามถึงป๊ากับม้าว่าอยู่ไหนปลอดภัยไหม
“ฉันให้พวกเขาแอบในบ้านพัก” หอมรีบพาปีเข้าไปในบ้านพัก
เจ๊เน้ยโล่งใจที่ปีมา ไม่อย่างนั้นคืนนี้พวกตนคงลำบากแน่ หยิบข้าวกล่องออกมาจะกินกัน ปรากฏว่าข้าวบูดแล้ว ปีบอกว่าในเรือพอมีอาหารกระป๋องอยู่บ้าง แล้วเอาน้ำให้หอมส่งต่อไปให้ป๊ากับม้า
ปีฝ่าพายุมาที่เกาะ ครอบครัวหอมได้ทั้งกำลังใจ อุ่นใจ เจ๊เน้ยขาเป็นตะคริวปีก็นวดให้จนคลาย ถามว่าดีขึ้นไหม
“ปีมงคล...ม้า ขอบใจมากนะ” เจ๊เน้ยเรียกตัวเองว่าม้าอย่างสนิทปาก
ooooooo
คืนนี้...หอมออกมาเดินที่ชายหาดอย่างผ่อนคลาย ปีเดินมาคุยด้วย บอกหอมว่าอาทิตย์หน้าจะมีอีเวนต์ฉลองตำนานมหากาพย์หนังไทย เขาให้แต่งคอสเพลย์ มาร่วมงานด้วย ท่าทางจะมันดี ถามหอมว่าจะไปกับตนไหม หอมแซวว่าจะขอเดตหรือไง ปีถามขวานผ่าซากว่า เออ...กล้าไหมล่ะ หอมทำเป็นหาวบอกว่าไปนอนดีกว่าง่วงแล้ว
“นี่ อย่ามาทำแอ๊บ คุณรู้อยู่แล้วว่าผมรู้สึกยังไง ตอบมาเลยดีกว่า แมนๆมาเลยจะไปดูหนังกับแท็กซี่อย่างผมไหม” หอมอึกอัก ปีย้ำว่า “ผมน่ะ บอกแบบเท่ๆ ก็บอกไปแล้ว บอกตรงๆ ก็บอกไปแล้ว”
หอมยังไม่ตอบ ปีเลยเตือนว่า “ไอ้หล่อๆ ตาเยิ้มๆ แต่งตัวดีๆ พูดเพราะๆ อย่าไปจิ้นเยอะ ไอ้พวกควายๆ ลุยๆ ถึกๆน่ะ ‘รักจริง’ ทั้งนั้นแหละ”
หอมยังสงวนท่าทีขอเวลา แต่นึกสมเพชการชวนเดทของปีว่าทำไมมันเถื่อนอย่างนี้ แล้วจะเดินไป ปีเรียกไว้บอกว่ามีอะไรจะให้ดู ให้หอมขี่หลังพาไปนั่งที่กราบเรือ ถามว่าไปไดหมึกกันไหม ถูกหอมด่า ก็ยิ้มเผล่อย่างมีความหวังบอกว่า
“ล้อเล่น แค่คุณบอกว่าคิดดูก่อนก็ใช้ได้แล้ว”
ooooooo
รุ่งขึ้นเมื่อกลับมาถึงโรงแรม ทิมให้พนักงานช่วยขนของให้แล้วให้ทุกคนที่ดูอ่อนเพลียไปพักผ่อนเสีย
พอพดด้วงเจอหอมที่โกรธจนไม่ยอมพูดด้วย เขาบอกว่าเป็นห่วงเธอมาก ที่กลับมาก่อนเพราะติดต่อเธอไม่ได้เลยมาตามคนไปช่วยและเตรียมอาหารจะลงเรือกลับไปแต่เขาไม่ยอมออกเรือ ตนเป็นห่วงจนนอนไม่หลับทั้งคืน แต่ไม่ว่าพดด้วงจะแก้ตัวอย่างไร ความรู้สึกของหอมก็เปลี่ยนไปมากแล้ว
อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ปีคุยกับทิมขณะเดินไปห้องอาหาร ทิมปรารภว่าพดด้วงท่าทางดีแต่นิสัยเห็นแก่ตัวน่าดู เขาหวังอะไรจากหอมบ้างก็ไม่รู้ ปีบอกว่ากลับไปจะส่งคนตามประกบ อย่าหวังว่าจะทำอะไรหอมได้ง่ายๆ
ขณะเดินผ่านล็อบบี้ ปิยะมาศเห็นปีก็สะดุดตาจะไปดูให้แน่ใจ ปราชญ์รีบเดินตามไปแต่ทั้งสองถูกผู้จัดการการตลาดเข้ามาคุยผลประกอบการในไตรมาสนี้ว่าดีขึ้น ทั้งสองจึงจำต้องหยุดคุยแต่ตายังจับจ้องที่ปีมงคล ทิมบอกปีว่าพ่อแม่เขาอยู่ห้องนี้ ให้หนีเร็ว ปีรีบเดินหนี
ปราชญ์กับปิยะมาศรีบตามไป เป็นจังหวะที่พดด้วงเดินเข้ามาทางประตูหลังเจอกันจังๆต่างมองกันอึ้ง ทิมเห็นพดด้วงยืนขวางประตูอยู่จะพาปีหนีก็ไม่ได้ พ่อแม่ของปีก็เดินตามใกล้มาทุกที ทิมหันซ้ายหันขวาเห็นพนักงานถือถาดใส่เค้กปอนด์อยู่ใกล้ๆเลยจับหน้าปีกดลงไปที่หน้าเค้ก ปีรับลูกทันทีโวยวายเป็นภาษาเกาหลี ทิมทำเป็นขอโทษแล้วให้พนักงานพาปีออกไป
ปิยะมาศตามมาถามทิมว่านั่นปีมงคลใช่ไหม ทิมยืนยันว่าไม่ใช่นั่นเป็นแขกเกาหลี ปิยะมาศหงุดหงิดที่จับไม่ได้ไล่ไม่ทันสักที คาดโทษทิมว่าถ้าตุกติกกับตนเจอดีแน่
ฝ่ายพดด้วง นอกจากถูกหอมและครอบครัวหมางเมินแล้วยังมาเจอปีมงคล ปิยะมาศและปราชญ์อีก เขาตัดสินใจหนีจากโรงแรม ไลน์บอกหอมว่า “ผมมีประชุมหนังด่วนต้องรีบไป ขอเอารถกลับไปก่อนนะครับ”
ทิมบอกปีว่ารีเซฟชั่นบอกว่าพดด้วงเช็กเอาต์ไปแล้ว ถามว่าจะบอกได้รึยังว่าพดด้วงเป็นใคร ขู่ว่าถ้าคราวนี้ไม่บอกอีก จะบอกพ่อแม่เขาว่าเขาอยู่ที่นี่ ปีมงคลจึงจำต้องเล่าว่าตนกับพดด้วงอายุเท่ากัน ตอน 8 ขวบพ่อให้พดด้วงมาเป็นเพื่อนเล่นกับตน แต่ตนเป็นคนเล่นซุกซนเสื้อผ้าหน้าตามอมแมมจนคนเขานึกว่าเป็นลูกคนใช้ แต่พดด้วงกลับเอาชุดของตนมาใส่วางท่าเหมือนลูกเจ้าของบริษัท จึงมีเสียงซุบซิบกันว่าพดด้วงเป็นลูกของปราชญ์กับคนใช้ แต่ที่จริงพ่อตนทำหมันมานานแล้ว
ปีมงคลเล่าว่าพดด้วงชื่อดิน แต่เขารังเกียจว่าเป็นชื่อที่ต่ำต้อยไม่ยอมให้เรียก ตนจึงเรียกดีนแทน ปียังเล่าชีวิตที่เรียนอยู่เมืองนอกว่า
“มันชอบเอาชื่อฉันไปหลอกดาราที่นู่นบ่อยๆจนฉันต้องส่งมันกลับกะจะให้มันสำนึก ที่ไหนได้ดันอัพเลเวลมาแอบอ้างเป็นฉันต่อที่เมืองไทย เอาประวัติฉันไปสมัครที่คิวปิดฮัทจนเจอคุณหอมนี่แหละ”
ฟังแล้วทิมบอกว่าโลกมันกลมจริงๆ หอมโดนหลอกอย่างจัง เข้าใจสลับตัวกันหมด ปีบอกว่านี่แหละพล็อตหนังที่สนุกที่สุด ตนกำลังตัดต่อมันจะกลายเป็นหนังที่ดีมากเรื่องหนึ่งเลยล่ะ ทิมบอกว่าดูมันยุ่งๆ ถ้าหอมรู้โกรธตายเลย ปีบอกว่าตนไม่เกี่ยวนะถ้าหอมไม่บ้าเชื่อโปรแกรมของคิวปิดฮัทว่าเป็นเนื้อคู่แท้ เรื่องนี้ก็คงไม่เกิดหรอก
ทิมฟังแล้วส่ายหน้าหนักใจ
ooooooo
