เรื่องเล็กๆความหมายใหญ่ๆ (สุริยเทพ ไชยมงคล อินสไปร์ พิมพ์ พ.ศ.2553) เรื่องที่ 34 ชื่อ เสื้อของชายแสนสุข ครับ ผมเอามาเขียนไปหลายครั้ง ครั้งนี้ ผมขอเปลี่ยนชื่อใหม่ ยา!รักษาโรคทุกข์...พระราชาฮารีฟัด ทรงประชวรหนักมาเป็นเวลานาน หมอหลวงหมอราษฎร์ ถูกเรียกมารักษาตามลำดับไหล่ก็ยังเอาไม่อยู่ ตามสูตรเรื่องเล่า ก็ต้องถึงคิวของหมอเทวดา จนได้หมอมาถึง...ไม่ต้องใช้เวลาตรวจภายนอกภายใน หมอจะรู้สมุหฐานของโรคนี้ โรครวยจุกอก ดีอยู่แล้ว“ยารักษาโรค พระองค์มีขนานเดียว” หมอเทวดากราบทูล แต่ต้องหาเสื้อของคนที่โชคดี มีความสุข มาใช้เป็น “กระสายยาก่อน” พระราชโองการที่ทั้งบ้านต้องทำตาม จึงออกมาทันทีพวกองครักษ์พระราชา แยกย้ายกันตระเวนหา “ส่วนผสม กระสายยา” ทุกซอกทุกมุมของทุกหมู่บ้านเวลาทั่วไปสีหน้าท่าทีของชาวบ้านก็รื่นเริงบันเทิง แต่เมื่อองครักษ์ซักเอาจริงๆก็เจอแต่คนอมทุกข์ ไม่ทุกข์กาย ก็ทุกข์ใจ ทุกข์ไปได้ทุกเรื่องล่ะน่า!คาดคั้นกันจนเวลาล่วงไปเจ็ดวัน หาคนมีสุขไม่ได้เลยแม้แต่คนเดียว ถึงวันสุดท้าย...พวกองครักษ์หมดหวัง...ชวนกันเดินทางกลับ... กำลังคิดว่าจะกราบทูลพระราชาแบบไหน?ระหว่างทางที่เป็นทุ่งหญ้าป่าเขียว มีเสียงร้องเพลงแว่วมาแต่ไกลเนื้อร้องทำนองเพลง ก็เป็นเพลงพื้นบ้าน ที่เคยฟังๆกัน เพียงแต่เสียงร้องนี้มีความไพเราะกินใจ บ่งชี้ว่า คนร้องร้องจากหัวใจ ที่เปี่ยมไปด้วยความสุขจริงๆใกล้เข้าไปจนองครักษ์เห็นเนื้อตัวหน้าตา แท้จริงเจ้าของเสียงร้อง เป็นชายเลี้ยงแพะคนหนึ่ง เวลาเย็นย่ำปานนั้นเขากำลังต้อนแพะฝูงนั้นกลับบ้าน สีหน้ายิ้มระรื่น ดวงตาแวววาวสดใสภารกิจใหญ่ใกล้จะสำเร็จตรงหน้าองครักษ์ถามตรงเป้า “ท่านมีความสุขหรือไม่?”“แน่นอน! ข้ามีความสุขมาก” คนเลี้ยงแพะตอบ “ข้าคิดว่าไม่มีใครจะสุขมากกว่าข้าอีกแล้ว เช้าข้าตื่นมาเห็นดวงตะวัน ค่ำข้าก็ได้ยินเสียงนกร้องเพลง ทุกสิ่งในโลกนี้ ล้วนสวยงาม”“ใช่แน่!” องครักษ์สรุป “ถ้ากระนั้น ขอเสื้อที่ท่านใส่ให้พวกเราเถิด เจ้าจะได้ค่าตอบแทนเกินค่า”“ไม่มี ทั้งชีวิตข้า ไม่เคยมีเสื้อใส่สักตัวเดียว”คำตอบคนเลี้ยงแพะ องครักษ์จึงเริ่มเห็นว่า คนเลี้ยงแพะเปลือยเปล่า ทั้งร่างเขามีผ้าเตี่ยวผืนน้อยผืนเดียว พันต่ำกว่าเอวลงมาพวกองครักษ์รวมเรื่องความผิดหวังกราบทูลถี่ถ้วน พระราชาทรงมีพระปัญญาไตร่ตรองอยู่พักใหญ่ ทรงรู้แล้วบ้านเมืองของพระองค์เป็นโรครวยกระจุกจนกระจายไม่ทรงรอหมอเทวดารักษา พระองค์เริ่มผสมสูตรยารักษาโรคให้พระองค์เองส่วนผสมยาแรก พระองค์ทรงเปิดท้องพระคลัง เอาทรัพย์สินออกแจกจ่ายให้ประชาชนผู้ยากไร้ ให้เป็นทรัพย์สดๆใช้ได้โดยไม่มีเงื่อนไขขยักขย่อน เหมือนการแจกเงินของบางบ้านเมืองตอนนี้คนยากไร้หมดไป คนร่ำรวยก็พลอยมีความสุขตาม น่าอัศจรรย์ พระโรคร้าย ที่ไม่มีเค้าจะรักษาหาย ก็ค่อยๆคลาย จนในที่สุดพระราชาก็หาย ทรงดำรงพระชีวิตได้อย่างปกติสุขเหมือนก่อนๆจบเรื่องเล็กๆด้วยคำอธิบายความหมายใหญ่ฯความสุขคืออะไร?...ในความจริง สิ่งของนอกกายไม่ใช่ตั๋วเงินเติมความสุขให้ใคร หลายครั้ง เราจะรู้ว่า ถ้ารู้จักวางรู้จักพอ ความสุขหาได้จากใจเราเองยาวิเศษขนานนี้ ใครจะเอาไปใช้ก็ได้นะครับ ยิ่งคนที่มีเค้าจะหลุดเก้าอี้ในวันนี้พรุ่งนี้ เจ้าของสูตรยาไม่ได้จดสิทธิบัตรเอาไว้.กิเลน ประลองเชิงคลิกอ่านคอลัมน์ "ชักธงรบ" เพิ่มเติม
