ทุกครั้งที่เกิดหายนะทางเศรษฐกิจ ผมยังเชื่อว่าเศรษฐกิจไทยจะฟื้นคืนได้แบบไทยๆ เพราะดัชนีศรัทธาที่มีต่อพุทธศาสนาครั้งวิกฤติต้มยำกุ้ง ปี 2540 ผมบอกให้น้องนักข่าวไปถามพระที่วัดโสธร ฉะเชิงเทรา ได้ความว่า วันเสาร์อาทิตย์ เงินยังไหลเข้าวัด วันเดียวมากถึง 3 ล้านวัดพระปฐมเจดีย์ ลดหลั่นลงไป วัดหลวงพ่อบ้านแหลม แม่กลอง คนก็ไม่ขาดสายเงินวัดมากมายมหาศาลถึงปานนั้น ไม่ค่อยมีคำถาม พระท่านเอาไปใช้ประโยชน์ทางไหน นอกจากสร้างโบสถ์วิหาร ศาลาการเปรียญ ให้โอ่อ่าหรูหราช่วงหนึ่งของสงครามโควิด-19 รัฐบาลถามถึงเจ้าสัวใหญ่ๆ ว่าช่วยอะไรบ้านเมืองได้บ้างอาจารย์เจิมศักดิ์ ปิ่นทอง ถามทางทีวี ทำเอาเด็กวัดเก่าอย่างผม สะอึกแทนพระผู้ใหญ่หลายๆรูป ที่อาจารย์บอกว่า ไม่แค่วัดจะมีเงินกองมากเหมือนท้องพระคลังแล้วอยากให้ไปดูบัญชีเงินฝากของพระดังๆ ว่ามีสักเท่าไหร่ผมอยากตอบแทนพระ...เรื่องที่เคยรู้ เฉพาะข้าวก้นบาตรพระวัดใหญ่ๆในกรุงเทพฯนั้น เป็นที่พึ่งสำคัญของคนไร้บ้าน มีวันเวลาแน่นอนให้แวะเวียนไปคนไร้บ้านแถวหัวลำโพง เมื่อรัฐบาลประกาศให้คนอยู่บ้าน เพื่อชาติ คนที่เคยเอาข้าวของมาให้ก็ไม่มี เคราะห์ดีที่ยังมีข้าวก้นบาตรจากพระวัดไตรมิตรช่วยไว้แต่...แค่ข้าวก้นบาตรน้อยนิดเกินไป พระรวยๆน่าจะช่วยได้มากกว่านี้ มีคนเค้าจะอดตาย ก่อนตายเพราะเชื้อไวรัสมากมายขึ้นทุกทีมีข่าวตู้ปันสุข ผมอ่านข่าวหนังสือพิมพ์ ดูเหมือนว่าพระท่านเริ่มก่อนแล้วชาวบ้านก็ทำตามดูทีวีต่อ ผอ.สำนักพระพุทธฯ ออกมาแถลงว่า เป็นบัญชาของสมเด็จพระสังฆราช ให้วัดเกือบสองร้อยวัดตั้งตู้ปันสุขช่วยชาวบ้านมีปัญหาอยู่บ้าง คนบางคนก็หยิบมากเกินไป ที่หาดใหญ่ได้ข่าวว่าตู้ใหญ่ถูกยกไปทั้งตู้ทั้งพระและชาวบ้านก็ต้องช่วยกันหาวิธีแบ่งปันอย่างไรให้ลงตัว การใช้กล้องทีวีวงจรปิดก็พอช่วยได้ คนที่อายเป็นก็ยั้งมือ เหลือให้คนที่อดจริงๆได้ช่วยตัวเองมีคำถามถึงความไม่ทั่วถึง ผอ.สำนักพระพุทธฯ เล่าว่า พระท่านพัฒนากระบวนการแจกของปันสุข ท่านเอ่ยชื่อวัดประดู่ ตอนนี้สมภารเป็นเจ้าคณะจังหวัดสมุทรสงครามกับหลวงพ่อแดง วัดอินทาราม กลางดงลิ้นจี่ ที่ผมนับถือว่าท่านเป็นเกจิฯใหญ่ กว่ายี่สิบปีที่แล้ว แม่นอนรักษาตัวที่โรงพยาบาลนภาลัย บางคนที มีคนชี้ให้ดู อาคารบางหลังที่อ่านบริจาคเงินให้สร้างพระดังๆขลังท่านก็มักบำเพ็ญบารมีเหมือนพระโพธิสัตว์ช่วยเหลือเจือจานผู้ตกทุกข์ได้ยาก มีคนศรัทธาก็เอาเงินไปถวาย อย่างหลวงพ่อแดง ท่านใช้กระบวนการตู้ปันสุขเคลื่อนที่เอาไปให้ถึงบ้านที่น่ารัก ท่านแจกพันธุ์ผักให้ชาวบ้านไปปลูกกินเอง เหลือเอามาขายให้วัดจำหน่ายต่อ ช่วยตัวเองไม่ให้เหงาเกินไป ตอนที่ถูกจำกัดให้อยู่กับบ้านวัตรปฏิบัติของท่านทำให้ผมนึกถึงกลอนบทหนึ่งที่ชาววัดท่องกันคล่องปากวัดจะดีมีหลักฐานเพราะบ้านช่วย บ้านจะสวยเพราะมีวัดดัดนิสัย บ้านกับวัดผัดกันช่วยยิ่งอวยชัย ถ้าขัดกันก็บรรลัยทั้งสองทางหากวัดกับบ้านยังช่วยกัน ข้าวก้นบาตรพระยังมีเหลือถึงคนไร้บ้าน นึกถึงคำพังเพยนักเลงพนันตอนเล่นเสียว่า “เงินทองไปเที่ยว ประเดี๋ยวมันก็มา” เข้าไว้ ยังไงๆเมืองไทยก็ไม่อับจน.กิเลน ประลองเชิง
