เรื่องที่ 7 ในหนังสือ เรื่องเล็กๆ ความหมายใหญ่ๆ (สุริยเทพ ไชยมงคล เขียน อินสไปร์ เครือนานมีพิมพ์ พ.ศ.2553) ส่วนของเรื่องเล็กๆเป็นเรื่องความรักอมตะของเม็ดทรายสองเม็ด ที่จบลงตรงต้องพรากจากกัน ทรายเม็ดแรกยังจมก้นทะเล แต่อีกเม็ดกำลังพุ่งทะยานขึ้นสู่อวกาศส่วนของความหมายดีๆ...ก็ยังมีนิทานอีกเรื่อง เรื่องนี้ไม่มีพระเอกนางเอกเป็นตัวตน...แล้วความรักของพระเอกนางเอก น่าจะเป็นอะไร...ลองอ่านเล่ากันว่า ในท้องทะเลที่ไกลโพ้น มีเกาะเล็กๆอยู่แห่งหนึ่ง บนเกาะมีความสุข ความทุกข์ ความรู้ ความรัก และอารมณ์ความรู้สึกอื่นๆอาศัยอยู่ด้วยกันอยู่มาวันหนึ่งความรู้ได้ข่าวว่าเกาะใกล้จะจมลงแล้ว ดังนั้นทั้งหมดต่างก็ต้องเตรียมเรือที่จะออกเดินทางจากเกาะ...มีแต่ความรัก...เท่านั้น ที่ไม่ยอมจากไปไหนเขาบอกใครต่อใคร...ฉันจะยืนหยัดอยู่จนถึงวินาทีสุดท้ายหลังจากนั้นอีกสองสามวัน สถานการณ์ส่อเค้าว่าเกาะจะจมลงจริงๆแล้ว ความรักจึงยอมเอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากเรืออื่นๆขณะนั้น ความร่ำรวยนั่งเรือลำใหญ่ผ่านมา ความรักพูดว่า “ร่ำรวย คุณช่วยพาฉันไปจากที่นี่จะได้ไหม?”“ไม่ได้หรอก!” ความร่ำรวยตอบ “บนเรือของฉันมีสมบัติเงินทองมากมาย ไม่มีที่นั่งสำหรับใครกระทั่งคุณ”ไม่นานความรักก็เห็นความหรูหรานั่งเรือลำเล็กๆแต่ดูมีระดับผ่านมา จึงพูดว่า “หรูหรา ช่วยฉันหน่อยเถอะ!”“ฉันช่วยคุณไม่ได้หรอก!” ความหรูหราตอบ “ตัวคุณเปียกโชกออกอย่างนั้น คุณจะทำให้เรือของฉันสกปรก”ความทุกข์ทน ซึ่งเคยเป็นเพื่อนความรักมานานกว่าใครๆ นั่งเรือผ่านมาพอดี“ทุกข์ทน ให้ฉันไปกับคุณนะ!...”“เอ่อ!” สุ้มสำเนียงของความทุกข์ทน มีกังวานให้ความหวัง แต่ประโยคต่อมา “ฉันน่ะ! ทุกข์ทนมามากพอแล้ว จึงอยากอยู่คนเดียวต่อไปอีกสักพัก”ความรักฟังแล้วก็หมดความหวัง แต่เมื่อมีเรือของความสุข ผ่านเข้ามา ความรักก็เริ่มมีความหวังขึ้นอีกแต่อาจเป็นได้ว่า สุ้มเสียงของความรักแผ่วเบา ความสุขซึ่งกำลังมีความสุขมากเกิน จึงไม่ได้ยินเสียงของความรักแม้สักคำเดียวในอารมณ์แห้งแล้ง หมดแรงใจ ความรักกำลังทำใจรับวินาทีสุดท้าย เพราะเกาะกำลังจมลงลึกทุกที มีเสียงหนึ่งซึ่งฟังดูคุ้นๆหูแว่วเข้ามา“มาทางนี้ความรัก ฉันจะพาคุณไปเอง” เสียงนี้มากับเรือผู้อาวุโส ความดีใจ ความรักลืมถาม...ผู้อาวุโสผู้อารีนั้น เป็นใคร?ความรักลืมถาม จนกระทั่งความรักถูกส่งขึ้นฝั่งแล้ว ผู้อาวุโสนั้นก็จากไป ความรักซาบซึ้งผู้อาวุโสนั้นมาก เขาหันไปถามผู้อาวุโสชื่อความรู้อยู่ใกล้“เขาคือเวลา” ผู้อาวุโสความรู้บอก “เวลาน่ะหรือ?” ความรักถาม “ทำไมเขาถึงช่วยฉันล่ะ!”ผู้อาวุโสความรู้ยิ้ม ขณะตอบ “มีแต่เวลาเท่านั้นที่จะทำให้เข้าใจได้ว่า ความรักนั้นยิ่งใหญ่แค่ไหน?”อ่านจบแล้ว คุณๆคิดยังไง?ผมคิดถึงความรักของคนในเรือนจำ ที่ว่ากันว่าจะใช้เวลาอีกเกือบปีคิดถึงความรักของผู้นำรัฐบาลใหม่ ที่ประกาศขอเวลาสี่เดือน...เขาจะใช้เวลาสั้นๆแค่นี้ ยืดเวลาเป็นรัฐบาลได้ถึงสี่ปี หรือไม่?ความรักของสองขั้วนี้ แม้จะต่างกัน แต่เวลาจะพิสูจน์เอง จะยิ่งใหญ่จะมากน้อยต่างกันปานไหน?กิเลน ประลองเชิง
