เรื่องเล่าของท่านเล่าจื๊อ ศาสดาลัทธิเต๋า มีคนจดจำมาเล่าขาน นับเรื่องไม่ถ้วนแต่เรื่องที่พระอาจารย์พรหมสมภารวัดพุทธในเมืองเพิร์ธ ออสเตรเลีย เอามาเล่าไว้ในหนังสือชวนม่วนชื่น 2 แปลกและแตกต่างกว่ากฎที่เคร่งครัดที่รู้ในหมู่ศิษย์ หากใครถูกเลือกเดินตามท่านอาจารย์ จะต้องไม่พูดแม้แต่คำเดียวจนถึงครั้งนั้น ศิษย์หน้าใหม่คนนั้นได้รับเกียรติให้ร่วมเดินทาง จากเช้า บ่าย เย็น จนจะค่ำ ขณะอาจารย์กับศิษย์เดินตามกันไปดวงอาทิตย์เพิ่งลับขอบฟ้า ท้องฟ้าทิศตะวันตกทาบทาด้วยริ้วสีแดงเข้ม สีทอง และสีเหลือง ดูเหมือนผืนธงหลากสีกำลังโบกสะบัด เฉลิมฉลองสรวงสวรรค์ศิษย์หนุ่มตื่นตาตื่นใจหลุดปากออกมา “ว้าว! ช่างเป็นภาพที่งดงามเสียจริงๆ”ก็แค่คำพูดพึมพำไม่กี่คำ แต่นี่เป็นเรื่องใหญ่ เขาได้ละเมิดกฎ อันเข้มงวดของความสงบเงียบไปแล้วท่านอาจารย์เล่าจื๊อ หมุนตัวกลับอย่างเงียบๆเดินกลับ เมื่อถึงวัด ท่านประกาศสั้นๆ “ต่อไปนี้จะไม่ยอมให้ศิษย์ใหม่คนนั้น เดินตามท่านต่อไปอีก”ศิษย์เก่าคนหนึ่งอดทนไม่ไหว เขาบอกกับพระอาจารย์ตรงๆ “การพูดถึงพระอาทิตย์ตกดินประโยคเดียวนั้น เป็นความผิดใหญ่โตอะไรหนักหนา”ท่านเล่าจื๊อ อธิบายให้เหล่าศิษย์ ที่ต่างก็มุ่งมั่นปฏิบัติธรรม เพื่อไปสู่ความบรรลุได้เข้าใจ“หากใครสักคนพูดว่า ช่างเป็นภาพพระอาทิตย์ที่งดงาม เสียจริงๆ...นั้นแสดงว่า เขาไม่ได้เห็นดวงอาทิตย์ตกดินอีกแล้ว เขาเพียงแต่เห็นคำพูดของตัวเอง”คำสอนนี้เป็นปริศนาธรรม ที่ลึกซึ้งซับซ้อน...ที่บรรดาศิษย์เหล่าจื๊อ จะต้องพยายามคลี่คลายการได้ยินคำบรรยายถึงบางสิ่งบางอย่าง กับการได้สัมผัสสิ่งนั้นด้วยตัวเองแตกต่างกันมากเช่นเดียวกับความแตกต่างระหว่างป้ายบอกทางกับสถานที่ป้ายนั้นบอกทางเพราะว่า การนึกคิดนั้นไม่เหมือนกับการรับรู้ด้วยตัวเองหากไม่เข้าใจเรื่องนี้ เราจะไม่บรรลุถึงความสงบเงียบภายใน คนส่วนใหญ่มักคิดว่าเขาไม่สามารถหยุดคิดได้หลายคนอาจไม่เข้าใจ...วิธีสร้างความสงบเงียบภายใน...ไม่ได้ยากอย่างที่คิดไว้มา เรามา เริ่มทดลองทำไปด้วยกันนั่งในท่าสบายๆ หลับตา ผ่อนคลายร่างกาย ราวหนึ่งถึงสองนาทีแทนการปล่อยความคิดให้ฟุ้งซ่าน ก็ให้ท่องในใจ “นะโม ตัสสะ” ซ้ำไปมาประมาณหนึ่งนาทีจากนั้น ให้เริ่มทิ้งช่วงห่างระหว่างพยางค์ ดังนี้ นะ....โม....ตัส ....สะ.... นะ....โม....ตัส....สะ.... แล้วท่องต่อไปเรื่อยๆ ถ้ามีความคิดแทรกขึ้นมาในช่วงห่างระหว่างพยางค์ ก็ให้ลดช่วงห่างให้สั้นลง นะ...โม...ตัส...สะ...การทำเช่นนี้ จะช่วยเบียดความคิดให้ออกไปจากนั้นก็ค่อยๆ ลองเว้นช่วงห่างระหว่างพยางค์เพิ่มขึ้นอีกครั้งในเวลาไม่นานนัก ช่วงห่างระหว่างพยางค์จะค่อยๆห่างมากขึ้นและในแต่ละช่วงความห่างนั้น ก็จะพบกับความสงบเงียบภายในจิตใจที่ไม่สามารถจะบรรยายออกมา เป็นคำพูดด้วยตัวเองพระอาจารย์พรหม จบคำสอนวิธีหยุดคิดของท่านว่า...โยมไม่จำเป็นจะต้องรู้หรอกว่า “นะโม ตัสสะ” หมายความว่าอะไร เพราะการไม่รู้นั้นมีผลดีกว่า มิฉะนั้นมันก็จะทำให้โยมฟุ้งซ่านอีกครั้ง.กิเลน ประลองเชิงคลิกอ่านคอลัมน์ “ชักธงรบ” เพิ่มเติม
