ไม่มีพลิกเป็นไปตามลายแทงที่วางเอาไว้ทุกอย่าง จากผลการพิจารณาของสภาผู้แทนฯ ว่าด้วยตำแหน่งประมุขนิติบัญญัติและอีก 2 ตำแหน่งรอง“วันมูหะมัดนอร์ มะทา” หัวหน้าพรรคประชาชาติ ได้รับเลือกให้เป็นประธานสภาฯแบบผ่านสะดวก เนื่องจากไม่มีคู่แข่งจึงได้ตำแหน่งไปครองอีก 2 ตำแหน่งคือ รองคนที่ 1 และที่ 2 ก็ไร้ปัญหาไม่ต่างกัน ได้ “ปดิพัทธ์ สันติภาดา” จาก “ก้าวไกล” อีกคนคือ “พิเชษฐ์ เชื้อเมืองพาน” จาก “เพื่อไทย”ที่เสียเวลาหน่อยก็ตรงตำแหน่งรองคนที่ 1 เมื่อมีการเสนอชื่อเข้าแข่งจึงต้องมีการลงคะแนนลับ ปรากฏว่าชนะกันขาดลอยแต่ที่น่าสนใจอยู่ตรงที่ว่า ผลคะแนนที่ออกมานั้นเป็นการวัดเสียงฝ่ายจัดตั้งรัฐบาล 8 พรรค 312 เสียงนั้น จะมีตกหล่นหรือไม่ปรากฏว่าครบถ้วนไม่มีผ่าเหล่าแตกกอนี่เป็นการพิสูจน์ว่าความเป็น “เอกภาพ” ดำรงอยู่หลังจากให้ “คนกลาง” มาคลี่คลายปัญหาขัดแย้งระหว่าง 2 พรรคที่หยิบประเด็นนี้มาพูดถึงก็เพราะยังมีเรื่องใหญ่ที่รออยู่ข้างหน้า เป็นประเด็นสำคัญคือ การโหวตเลือกนายกรัฐมนตรี“พิธา ลิ้มเจริญรัตน์” แคนดิเดตจาก “ก้าวไกล” ที่แม้ว่าจะฝ่าด่านเรื่องประธานสภาฯมาได้แบบเส้นยาแดงผ่าแปดแม้จะซีเรียสอยู่ไม่น้อยเนื่องจาก “เพื่อไทย” ไม่ยอมให้คว้าพุงปลาไปกินง่ายๆ จนทำให้ 2 พรรคขบเหลี่ยมกันทำท่าจะต้องแยกกันคนละทางที่สุดหาทางออกได้ด้วยความยินยอมพร้อมใจกันทั้ง 2 ฝ่าย จากร้ายกลายเป็นดี เพราะทำให้เกิดเอกภาพใหม่8 พรรคยืนยันจะสนับสนุนให้ “พิธา” เป็นนายกรัฐมนตรีอย่างสุดความสามารถ สร้างความมั่นใจขึ้นมาอีกลำดับหนึ่ง“พิธา” ถึงกับคุยโวว่านี่เป็นศิลปะของความเป็นผู้นำคือรู้จัก “รุก” รู้จัก “ถอย” สร้างความยืดหยุ่นคือจะบอกว่าแม้ไม่ได้ตำแหน่งประมุขนิติบัญญัติ แต่อีกด้านหนึ่งก็ได้ใจมวลมิตรที่หันมารวมใจกันเพื่อหนุนให้เขาได้เป็นนายกรัฐมนตรีพูดง่ายๆว่า การสู้รบในสนามต่อไปนี้ เขาไม่โดดเดี่ยวแต่มีเพื่อนให้การสนับสนุน ทำให้มีกำลังใจเปี่ยมล้นเรียกว่า “คุ้มค่า”...ว่างั้นเถอะ...อีกทั้งเท่ากับเป็นการ “ซื้อใจ” เพื่อนที่ก่อนหน้านี้ ต้องพะวงหน้าพะวงหลังจนเกิดความระแวงสงสัยว่าจะจริงใจแค่ไหนนี่ถือว่าโชคดีระดับหนึ่ง!ทว่าการโหวตเลือกนายกรัฐมนตรีนั้น ปัจจัยและเงื่อนไขสำคัญไม่ได้อยู่ที่เพื่อนเท่านั้น เพราะมันมาจากความไม่ยอมซึ่งกันและกันมากกว่าที่บอกว่าหลังจากได้พูดจาทำความเข้าใจกันแล้ว ทำให้บรรยากาศเป็นไปด้วยดีจนมั่นใจว่าจะสามารถได้รับเสียง สนับสนุนไม่รู้ว่าเป็นข้อมูลที่ตรงไปตรงมาแค่ไหนหรือแค่จินตนาการที่คิดว่าเป็นเช่นนั้นจริงๆ!“สายล่อฟ้า”
