หากยังไม่ชัวร์ว่าได้เก้าอี้นายกรัฐมนตรีแน่นอน 100% ความสั่นไหวทางการเมืองก็คงไม่สามารถ “หยุดนิ่ง” ได้เป็นความจริงยิ่งกว่าความจริงเสียอีก...จึงไม่แปลกที่เกิดความเคลื่อนไหวทางการเมืองในรูปแบบต่างๆ แม้กระทั่ง “รัฐบาลแห่งชาติ” ที่มักจะโผล่มาตอนที่การเมืองอ่อนไหวอย่างนี้ไม่ว่าฝ่ายจัดตั้งรัฐบาลหรือฝ่ายรอ “ส้มหล่น” ต่างก็มองปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยความระทึกใจไม่ต่างกันเมื่อทุกอย่างยังไม่เข้าที่เข้าทางปรากฏการณ์ในทางลับอย่างที่เป็นข่าวเรื่องดีลลับดีลเลิฟดีลลวงก็จะออกมาเป็นระยะจริงบ้างเท็จบ้างให้สั่นไหวกันเล่น...แต่ถ้าจะถามเอาความจริงกัน...คำตอบก็คือมีการติดต่อทาบทาม เพื่อตั้งรัฐบาลอย่างแน่นอน เพราะสถานภาพของ “พิธา ลิ้มเจริญรัตน์” หัวหน้าพรรคก้าวไกลบนเก้าอี้นายกรัฐมนตรีนั้นมีความไม่แน่นอนสูงมีอยู่หลายประเด็นก็จริงแต่เสียงวุฒิสมาชิก 60 กว่าคน ที่หวังจะโหวตให้นั้นต้องพูดว่ายากถึงยากมาก แม้จะได้มากส่วนหนึ่งยังไง...รวมกันแล้วก็ไม่ถึง 376 เสียงอยู่ดีจุดตายตรงนี้ “ก้าวไกล” หรือฝ่ายประชาธิปไตย ต่างก็รู้อยู่แก่ใจดีว่าฝ่าไปได้ยาก ที่เห็นชัดเคสนี้กับเคสเรื่อง “หุ้นสื่อ”“แคนดิเดต” นายกรัฐมนตรีจะมีท่าทีที่แสดงออกต่างกัน“หุ้นสื่อ” นั้นแทบจะไม่มีปฏิกิริยาอะไรแสดงความเชื่อมั่นว่าผ่านไปได้แน่แต่เรื่อง 376 เสียงนั้น ไม่ค่อยจะเต็มปากเต็มคำนักเพราะไม่มั่นใจว่าจะทำให้เขาก้าวไปสู่จุดหมายปลายทางที่หวังไว้หรือไม่นอกจากเสียงอ่อยๆ ว่า “ดีขึ้น” จากการส่งทีมงานที่ไปพบบรรดา ส.ว. เพื่อพูดจาทำความเข้าใจ ซึ่งไม่รู้ว่ามีใครต่อใครบ้างผิดกับบรรดาวุฒิสมาชิกที่ดูจะสงบปากสงบคำไม่แสดงความเห็นนอกจากบางคนที่ยืนยันว่าไม่โหวตให้นี่แหละคือปัญหา...ที่ทำให้การล็อบบี้ในลักษณะดีลลับจึงเกิดขึ้น เพราะความไม่แน่นอนทำให้เกิดความหลากหลายภายใน “สูตรการเมือง” ที่แตกไปได้หลายทิศหลายทางในสูตรหนึ่งย่อมมี “เพื่อไทย” เป็นตัวแปรสำคัญอย่างช่วยไม่ได้ เนื่องจากเป็นอันดับ 2 ซึ่งมีสิทธิที่จะแสดงบทบาทตรงนั้นได้อีกบทบาทหนึ่งก็คือการที่ต้องแสดงตัวตนเพื่อหนุน “ก้าวไกล” ให้ก้าวไปสู่ความสำเร็จจึงไม่สามารถ “ล้ำเส้น” ได้จะเห็นได้ว่า แม้แต่ “คนแดนไกล” ยังต้องปิดสวิตช์ตัวเอง เพราะขืนปากมากจะก่อให้เกิดความเสียหายตามมาได้จึงได้แต่ต้องร้องอยาก “กลับบ้าน” ลูกเดียว...รอให้ผ่านฉากทัศน์ตรงนี้ไปก่อนคือรู้หมู่รู้จ่าว่าอะไรเป็นอะไรตรงนั้นแหละที่จะออกมาแสดงตนได้อย่างเต็มที่เท่ากับว่าต้องออกจากเกมชั่วคราวคงไม่ “อกแตก” ไปเสียก่อน!“สายล่อฟ้า”
