ในหนังสือเล่มที่พบในหีบหนังสือวังจิ่งหยวนกง พระราชวังโบราณกรุงปักกิ่ง ผู้เขียน หวนซูเต้าหยิน (หงอิ้งหมิง) ขุนนางเกษียณราชวงศ์หมิง บุญศักดิ์ แสงระวี เรียบเรียงภาษาไทย (สำนักพิมพ์ ก.ไก่ พ.ศ.2533) เรื่องหนึ่ง ที่ผมต้องอ่าน...เทวดาวิเศษในโลกมนุษย์ในโลกนี้มีชายคนหนึ่ง เดิมทีชีวิตเขาเหมือนก้อนเมฆลอยออกมาจากยอดเขา ไร้ซึ่งสิ่งพันธนาการ สุกสกาว แขวนอยู่บนท้องฟ้า ไม่นำพาความวุ่นวายใดๆของใครอื่น...เขาผู้นั้นเป็นใคร? เขาพักอาศัยอยู่โงลังกั๋ง ในเมืองลำหยงนี้เองเหตุใดเรียก โงลังกั๋ง มันมีความหมายว่า สันเขามังกรหลับ เป็นแหล่งพำนักของบรรดาปัญญาชนผู้เร้นกาย บุคคลเหล่านี้ สติปัญญาระดับอัครมหาเสนาบดี รู้แจ้งโบราณคดี ปัจจุบันคดี เห็นความเป็นไปในแผ่นดิน เหมือนดูลายมือตัวเองหนึ่งในเหล่านี้ ยิ่งเอ้อระเหยกว่า เทวดาผู้วิเศษยังไม่เทียบเท่า เขาคือ ซินแสฮกหลงแต่ไม่รู้ว่ามีใคร ก็ช่างแส่นัก แนะนำเขาไปยังโลกมนุษย์ ในวันเวลาหนาวเยือก หิมะปลิวว่อน มีแขกฝ่าหิมะมาด้วยความตั้งใจ ครั้งแรก แต่ก็มิได้พบซินแสฮกหลงไปหนใด ไม่รู้ว่าไปไหน เมื่อไหร่จะกลับ? ไม่แน่นอน 3 วัน 5 วันหรือ 10 วัน แขกผู้มาเยือนจำต้องกลับไปด้วยความผิดหวังผ่านไปหลายวัน แขกผู้นั้นมาอีกอีกนั่นแหละ ซินแสฮกหลงเพิ่งออกไปเมื่อวันวาน ไปไหน? ไปเล่นเรือล่องไปในแม่น้ำลำธาร ขึ้นไปบนเขาสูง เยี่ยมเยือนพระเถระ เข้าป่าลึกสนทนากับเพื่อนฝูง หรือไม่แน่...ซินแสอาจอยู่ในถ้ำดีดพิณเล่นหมากรุกแขกหน้าเดิมผู้นั้น ก็กลับไปด้วยความผิดหวัง ครั้งที่สองการมาครั้งที่สาม...แขกผู้มาเยือนยิ้มได้...ซินแสฮกหลงกำลังนอนหลับ เขาอาจกำลังฝัน เป็นเวลานานกว่าเขาจะตื่น ท่วงทีกิริยางัวเงีย มีเสียงบ่น แต่แท้จริง เป็นบทกวี บทหนึ่งฝันไปใครตื่นก่อน ยอกย้อนชีวิตข้าหลับสนิทในบ้านนา ไม่นำพาแสงตะวันช่างสบายอกสบายใจ ช่างเป็นธรรมชาติอะไรอย่างนั้น ใครจะใจร้ายรบกวนได้ลงคอแต่เป้าหมายเพื่อแผ่นดินของผู้มาเยือนนั้นยิ่งใหญ่ เขาน้ำตาอาบแก้ม อ้อนวอนซินแสให้เห็นแก่ราษฎรทั้งหลาย ซินแสสะท้อนสะท้านใจ จึงพรากจากโงลังกั๋ง ไปสู่โลกมนุษย์อันอลเวง ให้ผู้มาเยือนได้ชื่นอกชื่นใจแต่ตัวซินแสฮกหลง เองเล่าชีวิตเสรี ท่ามกลางเมฆขาวเดือนสกาว ผ่านวันเวลาในอดีตในบ้านนา ก็ไม่หวนกลับคืนมาอีกเนื้อหาเรื่องเทวดาผู้วิเศษ ที่หวนชูเต้าหยิน เขียนในสมัยราชวงศ์หมิง จบแค่นี้ครับทิ้งตอนต่อๆไป ที่ผู้คนทั้งหลายดูจะรู้กันดี เมื่อเปลี่ยนสถานที่จากบ้านนามาช่วงปลายชีวิต ซินแสฮกหลง ที่ต่อมาได้ฉายา ขงเบ้ง ผู้หยั่งรู้ดินฟ้า สิ้นสุดลงในสมรภูมิรบสามก๊ก ที่เรารู้จักกันดี มีเรื่องจริงเจ็ด มีเรื่องเท็จสาม หลอก้วนจง แต่งเติมให้ ขงเบ้งแม้ตายแล้ว ศพยังถูกปลุกให้นั่งในรถรบ ลวงทัพข้าศึกสุมาอี้พวกลุงๆทั้งหลาย ลุงนอกกองทัพ ลุงในกองทัพ หรือลุงๆในสภา ไม่คิดจะมีชีวิตเทวดาผู้วิเศษบ้างหรือ?กับลูกๆหลานๆลุงทุกคนก็คงออกปากฝากฝัง ขอนอนตายตาหลับ...ภาระงานแผ่นดินทุกวันนี้ มีตัวตายตัวแทนแล้ว อย่าเผลอเพ้อฝันว่า แผ่นดินนี้ต้องมีแต่กูผู้เดียว.กิเลน ประลองเชิง
