ในวงการสื่อเม็ดเงินจากโฆษณาคือเส้นโลหิตใหญ่หล่อเลี้ยงธุรกิจสื่อทุกชนิด โดยเฉพาะสื่อหลักอย่างโทรทัศน์ดิจิทัลที่ค่อนข้างสาหัสในภาพรวมจากการสำรวจของสถาบันการศึกษาดังแห่งหนึ่งสรุปความว่า มีอยู่ไม่กี่สายธุรกิจที่ยังคงปักหลักเป็นสปอนเซอร์คืออุตสาหกรรมยานยนต์ อาหาร ยาและเครื่องสำอาง และสายธุรกิจประกันชีวิตประกันภัยจึงพออนุมานได้ในชั้นหนึ่งว่า ธุรกิจซึ่งกำลังดิ่งเหวนั้น ก็พอมีบางสายเอาอยู่ พอสู้ได้ โดยเฉพาะธุรกิจประกันชีวิต/ประกันภัย ซึ่งเป็นการขายความน่าเชื่อถือเป็นหลักการพูดความจริงในโฆษณาทางโทรทัศน์ ซึ่งเข้าถึงผู้บริโภคถึงห้องนอน จึงต้องให้ความจริงในสาระสำคัญให้ครบถ้วน เท่าที่ทำได้ในเวลาอันจำกัดเชื่อว่ายังมีจำนวนไม่น้อยที่ลูกค้าผู้เอาประกันไม่ทราบในสิทธิของตนเอง?!ในแต่ละปีบริษัทประกันชีวิตต้องนำส่ง “มูลค่าเงินสด” ที่ผู้เอาประกันทอดทิ้งไม่ส่งต่อ หลังจากส่งไปแล้ว 2-5 ปี เข้าสู่กองทุนประกันชีวิตของรัฐเป็นจำนวนมากณ วันนี้ก็เป็นหลักหลายพันล้านบาท ปรากฏว่าเงินจำนวนนี้มีผู้ทราบและมาขอรับคืนไม่ถึงพันราย จากจำนวนบัญชีทอดทิ้งกว่าแสนรายจึงขอประชาสัมพันธ์แทนบริษัทประกันชีวิตซึ่งไม่ค่อยกล่าวถึงในเรื่องนี้ ท่านใดรู้ตัวว่าเคยเป็นลูกค้าและส่งต่อเนื่องมา 2-5 ปี ต่อมาจะเลิกส่งด้วยเหตุใดก็แล้วแต่ ท่านยังมีสิทธิใน “มูลค่าเงินสด” ของท่านครับสอบถามหน่วยงานของรัฐที่เกี่ยวข้อง หรือบริษัทประกันเจ้าเดิมของท่านได้...สิทธิของเราอย่าเฉา เพราะฟังโฆษณาทางโทรทัศน์แบบไม่ใส่ใจในรายละเอียดเพราะบางทีความจริงที่รับมานั้น เป็นความจริงเพียงครึ่งเดียว!!“สันติพงษ์ นาคประดา”‘‘แจ๋วริมจอ’’jaewrimjor@gmail.com
