แฟนหนุ่มวิศวะ ตระกูลศรีสวัสดิ์ รถตกเหวที่ลาว บอกตอนแรกจะได้ไปเที่ยวกันสองคน แต่ผู้ตายเลือกไปกับครอบครัว นาทีรู้ข่าว พร่ำโทษทุกอย่าง ส่งข้อความหา หวังสักวันเค้าจะตอบ กระทั่งเขามาเข้าฝันบอก เชื่ออยากให้เราปล่อยวาง...

ผู้ใช้พันทิป สมาชิกหมายเลข 4586114 ได้โพสต์กระทู้ "แฟนจากไป.....โดยไม่มีคำบอกลา (ครอบครัวตกเหวที่ลาว)" ซึ่งเป็นเรื่องราวของสาวที่แฟนของหนุ่มวิศวกรขุดเจาะน้ำมันของบริษัทแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นหนึ่งในผู้เสียชีวิตจากเหตุรถตกเหวที่ลาว เสียชีวิต 5 ศพ 

โดยเจ้าของกระทู้เล่าเรื่องราวเมื่อครั้งที่รู้จักกับผู้ตายครั้งแรก ก่อนจะคบหากันมาได้ประมาณปีกว่า โดยที่ฝ่ายชายต้องไปทำงานต่างประเทศบ่อยๆ 

ช่วงเดือนมกราคม 2562 ฝ่ายชายกลับมาประเทศไทย ตนเลยชวนเขาไปเที่ยวกัน ก่อนที่เค้าจะเกริ่นว่า เดี๋ยวกลับมาจากทำงานรอบหน้า ช่วงเดือนกุมภาพันธ์ ไปเที่ยวเวียดนาม หรือลาวดี ให้ตนเลือก ตนซึ่งตอนที่เขากลับมา ตนกลับไปอยู่บ้านที่ขอนแก่น ทำให้ยังไม่ได้เจอกัน จากนั้นตนก็แชตไปบอกเค้าว่า ไปเที่ยวลาวกันไหม จะได้ขับรถไปกันสองคน เขาก็จะได้มารับเราเลยที่ขอนแก่น

แล้ววันที่ 23 กุมภาพันธ์ ตนก็ถามเขาว่า "สรุปพี่จะไปลาวไหม" เขาก็โทรมาบอกว่าจะไปลาวกับครอบครัว แต่รถมันเต็ม ไม่อยากให้ตนไปเบียด แต่ถ้าจะไปก็ต้องมานั่งท้ายกระบะ ตนเลยบอกให้เค้าเที่ยวกับครอบครัวให้สนุก เอาไว้กลับมา กทม. แล้วค่อยมาเจอกัน

จากนั้น วันที่ 26 กุมภาพันธ์ เขาก็ส่งภาพมาว่า "อยู่เชียงคาน ข้ามไปลาวพรุ่งนี้" แล้ววันที่ 28 กุมภาพันธ์ ก็ส่งรูปมาให้ดู แล้วถามตนว่า "มาไหม" แต่เพราะตอนนั้นตนเผลอหลับเลยไม่ได้ตอบ พอเช้าอีกวัน กว่าจะตอบไปก็เย็นแล้ว แต่เค้าก็ไม่ได้ตอบอะไร ซึ่งเราก็ไม่เอะใจ เพราะปกติก็คุยกันไม่ค่อยมาก 

...

กระทั่งมาถึงวันที่ 3 มีนาคม ตนเลยส่งสติกเกอร์ไลน์ไปหา แต่ก็ไม่มีข้อความตอบกลับ กระทั่งตกดึก มานอนเล่นโทรศัพท์หน้าโทรทัศน์ ระหว่างนั้นได้ยินนามสกุลเขามาจากข่าว จึงลุกขึ้นดู นึกว่ามีการปล้นกัน เพราะยังไม่ทันเห็นหัวข่าว พอภาพถ่ายไปที่พาสปอร์ตของผู้ตาย วิ้งที่หูไปเลย เพิ่งเข้าใจก็วันนี้ เสียชีวิตมา 3 วันเพิ่งรู้ ตอนนั้นโทษทุกอย่าง ตั้งแต่ตัวเองไปจนถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์

วันแรกนอนไม่หลับ ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาตอนตี 5 เพราะได้ยินชื่อพี่เขาที่อยู่ในทีวี แต่ไม่มีน้ำตา พอวันที่ 2 น้ำตาไหลเป็นสายน้ำ เปิดเฟซบุ๊กเขาวนไป อ่านทุกข่าวในเว็บไซต์ เพราะอยากเห็นรูปเขา พอได้เห็นก็มั่นใจ แต่ก็ยังหลอกตัวเองว่าฝันอยู่ ไม่ใช่ความจริง จนกระทั่งได้ไปร่วมสวดศพที่ กทม. คืนสุดท้าย

แต่ตนไม่ได้ร่วมงานฌาปนกิจ ใช่ว่าทนไม่ได้ แต่อยากจะหนีออกจากที่นั่นให้ไว เหมือนหนีปัญหา ตนคิดว่าเขาคงไม่อยากให้อยู่ เพราะตนเป็นคนร้องไห้ง่ายมาก จริงๆ ตนอยากบอกลาแบบพูดกันมากกว่า ไม่ใช่ให้ตนพูดฝ่ายเดียว

ซึ่งเมื่อกลับมาที่บ้าน ตนก็หมกมุ่นอยู่กับความอยากจะเข้าให้ถึงสิ่งที่มองไม่เห็น ส่งข้อความไปหาเขาทุกวัน หวังแค่ว่าวันนึงเขาจะตอบ ล่าสุดเมื่อคืนก็ฝันถึงเขาเป็นครั้งแรก ตนเห็นพี่เขา ตนก็ดีใจกอดปกติ เหมือนว่าเป็นความจริง แล้วจู่ๆ พี่เขาก็บอกว่า "ไม่ต้องเข้ามานะ พี่เหนื่อยแล้ว"

พอตื่นขึ้น แม้ว่าเราจะไม่ค่อยเข้าใจกับประโยคนั้นสักเท่าไร แต่คิดว่าเขาคงจะไปแล้ว คงอยากให้ปล่อยวาง ตนก็ทำได้แค่เลิกตามหาวิธีเจอเขา อยู่กับปัจจุบัน

และสิ่งสุดท้ายที่จะบอกก็คือ "รักพี่นะ" ขอให้เราโคจรมาเจอกันสักวันหนึ่ง พี่อยู่ในใจเสมอไป ลาก่อน

(อ่านโพสต์ต้นฉบับ ที่นี่)

ที่มา pantip.com

ข่าวที่เกี่ยวข้อง