เป็นข่าวครึกโครมในวันนี้ กรณีที่ พล.ต.ต.ไมตรี ฉิมเฉิด ผู้บังคับการกองปราบ นำกำลังตำรวจกว่า 20 นาย พร้อมเจ้าหน้าที่ ปอท. เข้าตรวจจับกุมพระชั้นผู้ใหญ่และฆราวาส รวม 8 ราย ตามหมายจับข้อหาร่วมกันฟอกเงิน หลังสืบทราบว่าทั้งหมดมีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีทุจริตเงินทอนวัด ในวัดสระเกศราชวรมหาวิหาร ถนนบริพัตร เขตป้อมปราบศัตรูพ่าย กรุงเทพมหานคร
สำหรับวัดสระเกศราชวรมหาวิหาร เป็นวัดโบราณในสมัยกรุงศรีอยุธยา เดิมชื่อวัดสะแก พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช โปรดเกล้าฯ ให้ปฏิสังขรณ์และขุดคลองรอบพระอาราม แล้วพระราชทานนามใหม่ว่า วัดสระเกศ
และในสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว โปรดเกล้าฯ ให้บูรณะและสร้างพระบรมบรรพตหรือภูเขาทอง ทรงกำหนดให้เป็นพระปรางค์มีฐานย่อมุมไม้สิบสอง แต่สร้างไม่สำเร็จในรัชกาล เมื่อถึงสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว จึงทรงให้เปลี่ยนแบบเป็นภูเขาก่อพระเจดีย์ไว้บนยอด เป็นที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ การก่อสร้างแล้วเสร็จในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว
อีกหนึ่งตำนานที่มาคู่กับวัดสระเกศ คือ 'แร้งวัดสระเกศ' ซึ่ง 'กิเลน ประลองเชิง' คอลัมนิสต์ชื่อดังเคยเล่าไว้ในหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ คอลัมน์ชักธงรบว่า
"สมัยที่เกิดโรคอหิวาต์ เช่น เมื่อ "ปีระกา ป่วงใหญ่" พ.ศ.2416 สมเด็จพุฒาจารย์โต วัดระฆัง มรณภาพแล้วหนึ่งปี สมเด็จท่านไปเข้าฝันคนบางช้าง อัมพวา ให้เอาพระผงของท่าน แช่ทำน้ำมนต์ ดื่มแล้วหลายคนก็หาย
แต่คนที่ตาย...ก็มีจำนวนมากมายจนเอาไปเผาไม่ทัน ที่ตายในเขตพระนคร ก็หามกันออกทางประตูผี แล้วก็ทิ้งไว้ที่บริเวณป่าช้าวัดสระเกศ
ป่าช้าวัดสระเกศยุคนั้นเป็นป่าใหญ่รกครึ้ม ศพจะทิ้งไว้ให้แร้งจิกกิน จนเหลือแต่กระดูก
แต่แร้งไม่ใช่พวกเดียวที่ทำหน้าที่นี้ ยังมีอีกาฝูงใหญ่มาช่วย บางครั้งเจอศพสวยถูกปาก ก็แย่งกับอีแร้งรุมจิกตีกัน คนเก่าเล่าว่า เสียงอึงมี่...ทีเดียว
...
ครูเหม เวชกร เล่าไว้ในเรื่อง "ประตูผี" หนังสือชุดภูตผีปิศาจไทย...ในช่วงที่ไม่เกิดโรคห่า...มีการหามศพนักโทษห่อด้วยเฝือกไม้ ออกทางประตูผี มาทิ้งที่ป่าช้าวัดสระเกศทุกวัน
ศพถึงป่าช้า...คนที่หามก็ต้องมีหน้าที่เอามีดมาแล่เนื้อเถือหนัง...เล่าขานกันไปทำนองว่า เอาชิ้นเนื้อโยนให้แร้งกินกากิน แร้งกากินสบายๆ สำนวน "ไม่เค้นคอกา" มาจากตอนนี้เอง
ครูเหมเล่าว่า ความจริงไม่ถึงขั้นแล่เนื้อเถือหนัง...เป็นแค่เอามีดมาเชือดศพให้เป็นบั้งๆ เปิดแผลเรียกให้แร้งและกา มาจิกกินง่ายขึ้น
ระหว่างศพปกติกับศพที่มีการเชือดเป็นแผล อีแร้งชอบศพเป็นแผลมากว่า ว่ากันว่า เจอเข้าที่ไหน ต้องโผเข้าไปช่วยกันรุมทึ้ง"