“ปิยบุตร แสงกนกกุล” เย้ยนักการเมืองยุคนี้ ขี้ขลาดกว่านักการเมืองยุคเก่า ตั้งข้อรังเกจกับการนิรโทษกรรมในความผิดการแสดงออกทางการเมือง โดยเฉพาะรวมความผิดตามมาตรา 112
วันที่ 11 ก.ค. 2568 นายปิยบุตร แสงกนกกุล เลขาธิการคณะก้าวหน้า โพสต์เฟซบุ๊กว่า เหตุที่บรรดานักการเมืองและพรรคการเมืองจำนวนมากตั้งข้อรังเกจกับการนิรโทษกรรมในความผิดการแสดงออกทางการเมือง โดยรวมความผิดตามมาตรา 112 ไปด้วยนั้น ไม่มีเหตุผลอื่นใดหรอก นอกจากยังไม่มี “ใบอนุญาต” ให้ทำ จึงเกรงว่า หากทำลงไปแล้วจะถูกยึด “ใบอนุญาต” ที่ให้เป็นรัฐบาล หรือตัดโอกาสการได้ “ใบอนุญาต” ให้เป็นรัฐบาล ลองถ้ามีปาฏิหาริย์ มี “ใบอนุญาต” ให้นิรโทษกรรมขึ้นมาสิ ขี้คร้านจะกลับลำ 360 องศา จนคนดูงงไปตามๆ กัน ปัญหาที่ควรขบคิดพิจารณาต่อไป ถ้าสัมพันธภาพทางอำนาจตามการเมืองความเป็นจริงนี้บอกเราว่า นิรโทษกรรมความผิดตามมาตรา 112 โดยพลการไม่ได้ ต้องมี “ใบอนุญาต” เสียก่อน บรรดาพรรคการเมืองและนักการเมืองได้พยายามหา “ใบอนุญาต” เพื่อนิรโทษกรรมคดี 112 นั้นแล้วหรือยัง แล้วเหตุใด การตรากฎหมายฉบับหนึ่งซึ่งเป็นอำนาจนิติบัญญัติของสภาผู้แทนราษฎร กลับต้องมี “ใบอนุญาต” เสียก่อน ตกลงแล้ว สภาของผู้ที่รวมตัวกันแล้วอ้างเป็นผู้แทนของราษฎร เป็นผู้แทนของใครกันแน่ นักการเมืองและพรรคการเมืองไทยในยุคนี้ ขี้ขลาดขี้กลัวกว่านักการเมืองและพรรคการเมืองไทยในอดีตมาก