“น้องเล็ก”...ตู่ไม่รู้ล้ม “พี่ใหญ่”...ป้อมไม่รู้โรย “สวัสดีปีใหม่”...ครับท่านผู้อ่านทุกๆท่านที่ผ่านพ้นปีหฤโหดมาสดๆร้อนๆเข้าสู่ปีใหม่ 2564 ด้วยความยากลำบาก
แม้มีการคาดการณ์กันไปต่างๆนานา ซึ่งส่วนใหญ่ล้วนเป็นมุมลบมากกว่ามุมบอกก็ตาม แต่ทว่าย่างก้าวต่อไปก็น่าจะมีอะไรที่ดีขึ้นมาบ้าง
อย่างน้อยก็เปลี่ยนปี เปลี่ยน พ.ศ.ใหม่มันคงไม่แย่ไปกว่านี้แล้ว
ขอส่งกำลังใจที่เคยกล้าแกร่งให้เข้มแข็งมากยิ่งขึ้นไปอีกหลายเท่า เพื่อที่จะได้มีชีวิตพร้อมไปด้วยสุขภาพ อนามัย ทั้งจิตใจ และร่างกาย
สู้ สู้ ครับ...ท่องให้ขึ้นใจ
ก่อนที่จะอำลาปีเก่าไปสู่ปีใหม่ในช่วงปลายนั้นต้องถือว่าคนไทยนั้นช่างโชคร้ายเสียจริงๆ ทั้งที่ไม่ควรจะให้เกิดขึ้น
“โควิด-19” มาตลบหลังเอาตอนที่จะได้มีความสุข (น้อยๆ) กับการได้ฉลองปีใหม่กลับกลายเป็นเรื่องของ “ทุกข์ซํ้ากรรมซัด” ก็ว่าได้
เมื่อไวรัสกลับมาแพร่ระบาดหลายจังหวัด แม้แต่นายแพทย์ผู้เชี่ยวชาญยังบอกว่า “หนัก” ขอให้ทุกคนรับมือกันให้ดีๆ
วิธีที่ดีที่สุดก็คือ “การ์ดอย่าตก”...นั่นแหละ
ว่าถึงไวรัสรอบนี้มีอยู่ 2 ประเด็นที่ควรพูดถึง เพราะเรื่องสำคัญจนทำให้เกิดการระบาดในวงกว้างและร้ายแรง
1.แรงงานต่างด้าว ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นที่แพกุ้งมหาชัยในจังหวัดสมุทรสาคร ตัวผู้ว่าฯเองก็ติดเชื้อและกำลังรักษาอาการอยู่
ปัญหานี้ว่าที่จริงแล้วด้วยองค์ประกอบทั้งหมดแล้วล้วนให้คุณแก่ประเทศมากกว่าโทษ โดยเฉพาะด้านเศรษฐกิจยังรวมไปถึงการดำรงชีวิตของคนไทยทั้งประเทศก็ว่าได้
แต่ไม่ได้รับการแก้ไขอย่างจริงจังแบบบูรณาการ จึงสั่งสมและซึมลึกกลายเป็นเรื่องปกติในปัญหาที่ดำรงอยู่
สรุปก็คือเรื่องของผลประโยชน์และการบังคับใช้กฎหมาย
2.เรื่องบ่อนในความรู้สึกของคนไทยดูจะเป็นของคู่กันมาอย่างยาวนานไม่ว่ายุคไหน สมัยไหน ได้พบได้เจอมาตลอด
“เด้งผู้การ-5 เสือ” ผลที่ตามมาจากการจับบ่อนในแต่ละพื้นที่
ทิ้งไปอีกระยะเรื่องเงียบก็จบกันไปเป็นครั้งคราวแล้วก็กลับมาสู่วังวนอย่างนี้มาเรื่อยๆ ซึ่งความจริงสังคมไทยไม่ได้ตื่นเต้นหรือให้ความสำคัญเท่าใดนัก
พอเริ่มเรื่องต่างก็รู้แล้วว่า...ตอนจบมันจะลงเอยอย่างไร?
“โควิด-19” ก็เข้ามาทาง 2 ช่องนี้แหละทั้งที่มหาชัย ระยอง และชลบุรี พอจัดการด้านแรงงานไปได้ดีก็มาเจอทีเด็ดที่ระยองซ้ำเข้าไปอีกมันช่างทำร้ายใจเสียเหลือเกิน
พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกฯ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ สองพี่น้อง “3 ป.” ที่ยังต้องบริหารประเทศต่อไป
จะว่าเป็นความ “โชคดี” ก็คงไม่ผิด
ประเทศชาติที่บอกว่ารักนักรักหนาพร้อมยอมตายถวายหัวนั้นมีปัญหานะครับ...หากยังได้โอกาสบริหารต่อไปทำกันอย่างนี้ไม่ได้แล้ว
ลองคิดดูคนเป็นนายกฯอยู่ในตำแหน่งมายาวนานยังมีแต่ความ “หมองเศร้า”
พูดไปหดหู่หัวใจพิลึก...
